ตอนที่ 2

เทียนหยดมองอนันตชัยที่ยกแก้วน้ำขึ้นจิบหลายที เขาทำท่าเหมือนมีอะไรอยากพูด แต่ไม่พูด จนเธอรู้สึกรำคาญ

"พี่อนัน...มีอะไรอยากบอกกับเทียนอีกหรือเปล่าคะ"

"เปล่า...ไม่มีอะไรหรอก พี่แค่อยากขอเวลาเทียนสักวัน ไปพบคุณงามตากับพี่หน่อย เธอจะบอกรายละเอียดกับเทียนเอง พี่ไม่ได้บังคับเทียนนะ ถ้าเทียนฟังแล้วไม่โอเค จะไม่รับงานก็ได้ แต่อยากให้ไปฟังก่อน"

"อืม...มะรืนนี้เทียนเข้าเวรบ่ายถึงเช้าอีกวัน ช่วงเช้าก่อนเข้าเวร เทียนพอมีเวลาสัก 2-3 ชั่วโมงค่ะ"

"เยี่ยมเลย งั้น...มะรืนนี้ พี่มารับตอน 8 โมงเช้านะ จะได้มีเวลาคุยกันนานหน่อย"

"ค่ะพี่อนัน"

เทียนหยดเห็นแก่อนันตชัยจึงยอมรับปาก และพออนันตชัยไปแล้ว บุหลันก็คุยกับลูกสาว

"เทียน...หนูจะไปจริง ๆ เหรอลูก"

"ก็ไม่ได้เสียหายอะไรนี่คะแม่ เทียนรู้จักท่านตอนที่มารักษาตัวที่โรงพยาบาล กับคุณงามตาเทียนก็รู้จัก ไม่มีอะไรต้องห่วงค่ะ"

"ไปดูแลคนแก่มันเหนื่อยนะลูก"

"เทียนทำได้ค่ะ แม่ไม่ต้องห่วง อีกอย่าง...เทียนจะได้มีเงินเป็นกอบเป็นกำให้น้องเรียน แม่ก็จะได้ไม่ต้องเหนื่อยมาก เทียนไม่อยากเห็นแม่ต้องไปขายประกันให้เหนื่อยอีกแล้วค่ะ"

บุหลันกอดเทียนหยดอย่างชื่นใจ เธอยอมลำบากให้ลูก ๆ สบาย เป็นบุญของเธอที่มีลูกดี ลูก ๆ ไม่เคยทำให้เธอหนักใจเลย

อนันตชัยมารับเทียนหยดตามนัด เขาขับรถไปตามทางออกนอกเมือง

"เราจะไปไหนกันคะพี่อนัน"

"บ้านคุณงามตาที่รามอินทราไง"

"คุณงามตาทำมาหากินอะไรคะ ดูเธอรวยจัง"

"เธอกับสามีเป็นเจ้าของบริษัทฯ ขายอุปกรณ์เครื่องครัวนำเข้าน่ะ"

"เทียนอยากรู้...ว่าเธอจะให้เทียนทำอะไร นอกเหนือจากที่ให้ไปดูแลคุณพ่อของเธอมากกว่าค่ะ"

อนันตชัยเงียบ ไม่ตอบเทียนหยด ทั้งคู่นั่งเงียบกันมาจนถึงบ้านใหญ่หลังหนึ่ง มีอาณาเขตกว้างขวางเกือบ 2 ไร่ ตัวบ้านทันสมัย ทั้งคู่ลงจากรถ มีสาวใช้มาต้อนรับและพาเข้าไปในบ้าน ชายหนุ่มคนหนึ่งนั่งดูแท็บเล็ตอยู่ที่ห้องรับแขก เขาลุกขึ้นยืนต้อนรับอนันตชัย และจับมือกับเขา เขาหันมามองเทียนหยด เธอรีบก้มหน้า

"ผมขอแนะนำนะครับ นี่คนที่ผมแนะนำให้มาดูแลคุณตาของคุณ ชื่อเทียนหยดครับ"

หญิงสาวยกมือไหว้เขา เขารับไหว้ยิ้ม ๆ

"เทียน...นี่ลูกชายของคุณงามตากับคุณฌาน ชื่อชิษณุ"

เทียนหยดยิ้มให้

"เชิญนั่งครับ...พอดีคุณแม่ผมมีธุระด่วน เลยออกไปข้างนอกเสียแล้ว ท่านให้ผมมาคุยแทนครับ"

"ผมบอกเรื่องงานกับเทียนมาคร่าว ๆ แล้วครับ ที่เหลือ...คุณณุก็คุยกับเทียนเองแล้วกันนะครับ"

ชิษณุมองเทียนหยด และถามว่า

"คุณเทียนหยดเป็นพยาบาลมานานหรือยังครับ"

"ถ้ารวมฝึกงานด้วย...ก็สามปีค่ะ"

"หืม...คุณอายุเท่าไหร่ครับเนี่ย"

"ปีนี้ย่าง 23 ปีค่ะ"

"คุณเด็กกว่าผม 5 ปีแนะ"

ชิษณุหัวเราะอย่างอารมณ์ดี

"คุณอยู่แผนกไหนครับ"

"แผนกกระดูกและข้อค่ะ"

ชิษณุพยักหน้า

"คุณตาผมพอเดินได้ แต่ขาไม่ค่อยมีแรง ท่านค่อนข้างดื้อ อาจเพราะเคยสั่งคนอื่นมาตลอด เลยไม่ชอบให้ใครมาสั่ง คุณอาจต้องลำบากหน่อยนะ"

"ฉันเคยดูแลคนแก่ค่ะ เรื่องนี้คุณไม่ต้องห่วงหรอก"

"อีกอย่างที่ผมอยากเตือน คือลูกหลานว่านเครือรอบตัวท่าน ที่แต่ละคนทั้งเค็มทั้งงก คุณต้องระวังพวกเขาไว้ด้วยนะครับ"

เทียนหยดเลิกคิ้ว มองชิษณุตาปริบ ๆ

"ระวัง!...ฉันต้องระวังอะไรคะ"

"ระวังทุกอย่าง ทั้งตัวคุณเอง และคุณตาของผมด้วย"

เทียนหยดอึ้ง แค่ไปดูแลคนแก่เนี่ยนะ ต้องระวังอะไรด้วยเหรอ เธอชักรู้สึกแปลก ๆ ชิษณุเห็นเทียนหยดทำหน้าคิดหนัก เขาหัวเราะเบา ๆ

"อย่ากลัวไปเลยครับ ผมแค่บอกไว้ก่อน เพื่อให้คุณระวังตัวไว้"

หญิงสาวพยักหน้าเบา ๆ

"เป็นไงครับ..ฟังแล้วพอไหวไหม"

เทียนหยดเหลือบตามอง และคิดในใจว่า

"ขู่ซะขนาดนี้ คงน่าทำหรอกมั๊ง"

เทียนหยดไม่อยากทำ จึงตอบปฏิเสธไปตรง ๆ

"ฉันคงไม่ไหวจริง ๆ ค่ะ งานนี้คงต้องขอตัว"

เทียนหยดลุกขึ้นยกมือไหว้ลา

"เฮ้ย!...ไอ้เทียน"

อนันตชัยตกใจ ที่เทียนหยดปฏิเสธดื้อ ๆ ทั้งที่รับปากเขาแล้ว

"เดี๋ยวสิคุณ...จะรีบไปไหนล่ะ"

ชิษณุวิ่งมายืนขวาง เทียนหยดชะงัก ถอยหลัง 2-3 ก้าว

"อย่าเพิ่งไปสิ...คุยกันก่อน"

"ยัง...ต้องพูดอะไรอีกคะ"

"บอกตรง ๆ นะ ผมอยากให้คุณไปดูแลคุณตาของผม คุณช่วยคิดอีกทีได้ไหมครับ คุณอยากได้ค่าจ้างเท่าไหร่ว่ามาเลย ผมให้คุณเต็มที่"

"นั่นสิ...ใจเย็น ๆ สิเทียน มาคุยกันก่อน"

อนันตชัยมาจูงมือเทียนหยดกลับไปนั่งที่เดิม

"ยังต้องคุยอะไรล่ะคะพี่อนัน ลำพังคนไข้ดื้อก็แย่แล้ว นี่ต้องรบกับญาติคนไข้อีกเหรอคะ เทียนคนเดียวไม่ไหวหรอกค่ะ พี่ก็รู้...เทียนไม่ชอบอะไรที่วุ่นวาย"

"ไม่ต้องห่วงครับ ถ้าว่าง...ผมก็ไปช่วยดูแลคุณตาด้วย ความจริงก็ไม่มีอะไรหรอก แค่พวกนั้นชอบมาเซ๊าซี๊ขอเงินคุณตา อาจทำให้คุณรำคาญ น้าสะใภ้ผมก็ปากมากไปหน่อย ชอบพูดอะไรไม่ค่อยเข้าหู นอกนั้นก็ไม่มีอะไรมาก ถ้าคุณตกลง ผมจะให้เงินเดือนคุณ เดือนละ 40000 บาท กินอยู่เสร็จ... สัญญาปีต่อปี มีวันหยุดอาทิตย์ละครั้ง คุณจะยกเลิกสัญญาเมื่อไหร่ก็ได้... คุณพอใจไหมครับ"

"เอาน่าเทียน...ดีกว่าทำงานในโรงพยาบาลตั้งเยอะ เงินเดือนแค่นั้น ค่ากินค่ารถก็หมดแล้ว งานพิเศษแบบนี้ กินอยู่เสร็จ ไม่เหนื่อยด้วย"

เทียนหยดเม้มปากคิดหนัก เงินเดือนตั้ง 40000 มากกว่าเงินเดือนที่โรงพยาบาลอีก แถมยังไม่ต้องหักอะไรเลย เทียนหยดคิดบวกลบคูณหารในใจ เงินจำนวนนี้ พอให้แม่และน้องชายของเธอใช้ชีวิตได้สบาย ๆ