ตอนที่ 1

ก้านธูปเดินบิดตัวลงมาจากข้างบน เห็นพี่สาวกับแม่นั่งคุยกัน

"พี่เทียน...มาแล้วเหรอครับ"

ก้านธูปเดินมานั่งกอดอ้อนพี่สาว บุหลันส่ายหัวยิ้ม ๆ เทียนหยดเปิดกระเป๋าเอาถุงยื่นให้น้อง ก้านธูปรับมาเปิดแล้วยิ้มถูกใจ กราบต้นแขนพี่สาว

"ขอบคุณมากครับพี่เทียน"

เทียนหยดลูบหัวน้อง

"อ่านหนังสือเตรียมสอบเหรอจ๊ะ เอาไว้กินแก้ง่วงนะ"

ก้านธูปยิ้มแป้น

"เทียนซื้ออะไรให้น้องหรือลูก ดูธูปจะดีใจมาก"

"ขนมที่ธูปอยากกินครับแม่"

ก้านธูปตอบพร้อมกับยื่นถุงให้แม่ดู บุหลันเอาถุงมาเปิดดูแล้วหัวเราะ

"โธ่เอ๊ยนึกว่าอะไร ที่แท้ก็กล้วยแขกนี่เอง ธูปตื่นเต้นซะขนาดนี้เลยหรือลูก"

"โห...แม่ครับ กล้วยแขกเจ้านี้เจ้าอร่อยเลยนะ รอคิวนานจะตาย กว่าจะได้กิน...รอทีแทบหายอยากเลยล่ะแม่"

ก้านธูปหยิบกล้วยแขกที่ยังอุ่น ๆ ให้แม่และพี่สาว ตัวเองก็กินกล้วยแขกแก้มตุ่ย

"หืม...อร่อยจริง ๆ"

ก้านธูปเดินถือถุงกล้วยแขกขึ้นข้างบน เทียนหยดก็หันไปหยิบข้าวของจะขึ้นข้างบนเหมือนกัน

"เทียนขอไปนอนก่อนนะแม่ ง่วงมากเลยค่ะ"

"ไปเถอะลูก...ได้เวลากินข้าวแล้ว แม่จะไปปลุกนะ"

เทียนหยดพยักหน้าแล้วเดินขึ้นข้างบนไป เธออาบน้ำแล้วขึ้นเตียงนอนเลย เพียงหัวแตะหมอน เธอก็หลับไม่รู้เรื่อง

เทียนหยดมาเข้าเวรตามปกติ ภัทรากับฟ้ามุ่ยเดินมาด้วยกัน

"ไอ้เทียน..."

ฟ้ามุ่ยทักเรียกเทียนหยด

"เอ๊า...ไอ้มุ่ย มาทำอะไรแผนกฉันยะ ไม่ไปเข้าเวรเหรอ"

"ฉันเวรบ่ายย่ะ เลยแวะมาเม้าท์กับพวกแกก่อน"

เทียนหยดยื่นหน้าถาม

"มีเรื่องไรน่าเม้าท์ยะ"

"เยอะแยะ...แต่ที่ยอดฮิตตอนนี้ ก็เรื่องของนายธีระ"

เทียนหยดส่ายหัว โบกมือว่อน

"พอเลยไอ้มุ่ย ไม่ต้องพูดแล้ว ฉันไม่อยากอ้วกแตกตอนเช้า"

เทียนหยดทำท่าขนลุก

"โฮ๊ย...ผู้ชายกับผู้ชาย เดี๋ยวนี้ธรรมดาจะตาย"

ภัทรายิ้มขำเทียนหยด

"เชิญแกธรรมดาไปคนเดียวเถอะไอ้กุ้ง ฉันไม่ธรรมดากับแกด้วยหรอก"

"หัวโบราณจริงนะไอ้เทียน ตอนนี้เขาไปกันถึงไหน ๆ กันแล้ว สังคมเขาก็ยอมรับ แกก็ควรจะทำใจไว้ด้วยนะ"

เทียนหยดส่ายหัว...ไม่พูดอะไร

"เฮ้ย!...เที่ยงนี้ไปกินส้มตำกันไหม เราไม่ได้กินกันนานแล้วนะ"

ฟ้ามุ่ยชวนเพื่อน ๆ เทียนหยดกับภัทราส่ายหัว

"ไว้คราวหน้าเหอะมุ่ย วันนี้คงยุ่งทั้งวัน ต้องขอตัวว่ะ"

"ฉันก็ขอตัวเหมือนกัน วันนี้ฉันเอาข้าวมากินด้วย"

เทียนหยดก็ปฏิเสธ ฟ้ามุ่ยพยักหน้าเซ็ง ๆ โบกมือลาเพื่อน ๆ เดินปะปนกับผู้คนลงลิฟท์ไป ภัทรากับเทียนหยดต่างก็แยกย้ายกันไปทำงาน

ตอนเย็น...เทียนหยดเลิกงานกลับบ้าน เธอเดินเข้าบ้าน...ก็เห็นแม่นั่งอยู่ในห้องรับแขก เทียนหยดเดินมากอดแม่

"กลับมาแล้วเหรอลูก...หิวไหม"

เทียนหยดกอดแม่

"ไม่ค่อยหิวค่ะแม่ แต่มันง่วงมากเลยค่ะ"

บุหลันยิ้มเอ็นดู ลูบหัวลูบหน้าเทียนหยด

"ไปอาบน้ำอาบท่าแล้วหลับสักตื่นนะลูก"

เทียนหยดยิ้มพยักหน้า หอมแก้มแม่ แล้วขึ้นห้องตัวเอง โทรศัพท์มือถือของเธอก็ดังขึ้น เทียนหยดเอามาดูแล้วกดรับสาย

"ว่าไงคะพี่อนัน วันนี้ว่างเหรอ"

เทียนหยดทักเสียงใส เสียงชายหนุ่มปลายสายหัวเราะ

"ออกเวรหรือยังเนี่ย"

"ออกแล้วค่ะ เพิ่งมาถึงบ้าน"

"บอกคุณอานะ เย็นนี้พี่จะไปขอกินข้าวด้วย มีเรื่องจะคุยกับเทียนน่ะ"

"เรื่องอะไรคะพี่ คุยตอนนี้ไม่ได้หรือคะ"

"เอาน่า...ไว้ตอนเย็นคุยทีเดียว แค่นี้นะ...พี่ต้องไปทำงานแล้ว"

ทางโน้นวางสายก่อน เทียนหยดขมวดคิ้วอย่างสงสัย ไม่รู้ว่าเขาจะมีเรื่องอะไรมาคุย อนันตชัยเป็นลูกพี่ลูกน้องของเธอ เขาเป็นลูกของลุง ที่เป็นพี่ชายแท้ ๆ ของพ่อ อนันตชัยมีอาชีพเป็นทนายความ

เทียนหยดถอดเสื้อผ้าเข้าห้องอาบน้ำ เธอง่วงมากจนไม่อยากคิดอะไรแล้ว รีบอาบน้ำให้เสร็จ จะได้รีบนอนเสียที

เย็นนั้น...อนันตชัยก็มาตามที่นัดหมายไว้ บุหลันดีใจมาก ต้อนรับขับสู้อย่างดี พอกินข้าวเสร็จ ก็มานั่งกินผลไม้และพูดคุยกัน เทียนหยดถามถึงเรื่องที่เขาบอกว่าจะมาคุยด้วย

"คืออยางนี้นะ...พี่มีลูกความคนหนึ่ง เธอต้องการพยาบาลไปดูแลคุณพ่อของเธอ ซึ่งคุณพ่อของเธอก็เป็นลูกค้ารายใหญ่ของพี่ด้วย ท่านเดินไม่ค่อยสะดวก...ต้องนั่งรถเข็ญ"

"ท่านอายุเท่าไหร่แล้วคะ"

"อายุก็คงซัก 75-76 ได้แล้วมั๊ง"

"พี่อนันจะให้เทียนลาออกจากโรงพยาบาลหรือคะ"

"ไม่ต้อง...พี่จะไปทำเรื่องขอตัวเทียนที่โรงพยาบาลเอง พี่ก็แค่มาถามเทียน...ว่าจะรับงานนี้ได้ไหม"

เทียนหยดก้มหน้าคิด บุหลันมองอนันตชัย

"ทำไมเขาไม่ไปขอที่โรงพยาบาลเองล่ะอนัน...มันไม่ง่ายกว่าหรือ"

"มันก็ได้อยู่หรอกครับ แต่ลูกค้าผมเธออยากได้คนกันเองครับ...ไม่ใช่ใครก็ได้ เธอเคยจ้างแล้ว แต่ไม่ได้เรื่องเลยครับ พอดีผมไปบอกเธอว่า มีคนรู้จักเป็นพยาบาล เธอเลยสนใจ...อยากให้ไปช่วยดูแลคุณพ่อของเธอครับ ที่ผมไม่บอกว่าเป็นน้อง เพราะกลัวเขาจะหาว่าผมมีนอกมีใน"

"คนไข้เป็นใคร ชื่ออะไรหรือคะพี่"

"ท่านเจ้าสัวบุญเที่ยง วัชรกานต์ เทียนรู้จักไหม"

เทียนหยดพยักหน้า

"รู้จักค่ะพี่...ท่านเคยมาใช้บริการที่โรงพยาบาลค่ะ"

"ท่านเจ้าสัวร่ำรวยมาก ท่านเป็นเจ้าของธุรกิจสิ่งพิมพ์ และมีธุรกิจอีกหลายอย่าง ลูกสาวของท่านชื่อคุณงามตา คือคนที่จะมาว่าจ้างเทียน"

เทียนหยดกับบุหลันมองหน้ากัน เท่าที่ฟังดูก็ไม่น่ามีอะไร แต่ดูท่าทีของอนันตชัย เขาเหมือนมีเรื่องอยากพูด แต่ไม่กล้าพูด ดูอึกอักเหลือเกิน มันเรื่องอะไรกันนะ