ตอนที่ 10

เทียนหยดถือกระเป๋าใบใหญ่ เข็นรถท่านเจ้าสัวลงจากข้างบน วรายุขมวดคิ้วมองเธอในชุดพยาบาล

"นี่เธอจะไปชุดนี้เหรอ"

เทียนหยดก้มมองตัวเอง

"ค่ะ...ทำไมคะ ก็ฉันเป็นพยาบาล และอยู่ในระหว่างปฏิบัติหน้าที่ คุณพูดเองไม่ใช่เหรอคะ"

วรายุเหล่ตามองเธอ เขาเดินออกไปโดยไม่พูดกับใคร ทุกคนเดินตามเขาไปขึ้นรถ กรองทองกับเด่นนภากำลังจะเดินเข้ามาในบ้าน เด่นนภาวิ่งมาหาวรายุ เธอยิ้ม...กอดแขนเขาอย่างสนิทสนม

"พี่ไผ่...จะไปไหนกันคะ"

"ไปไหว้หลวงพ่อโสธร"

"จั๊นไปด้วยคนสิคะ"

กรองทองยิ้มให้เทียนหยด และเดินมาคุกเข่าตรงหน้าท่านเจ้าสัว

"วันนี้คุณปู่หน้าตาสดใส คงเพราะพี่ไผ่จะพาไปเที่ยวใช่ไหมคะ"

ท่านเจ้าสัวยิ้มพยักหน้า

"ต๋อมไปกับปู่ไหม"

กรองทองหันไปมองวรายุ เทียนหยดเอากระเป๋าของเธอให้กรองทองถือและยิ้มให้เป็นอันรู้กัน เทียนหยดเข็นท่านขึ้นไปนั่งรอในรถ กรองทองก็ถือกระเป๋าตามไป เทียนหยดนั่งตรงกลาง ชิษณุนั่งข้างคนขับ

"เสียใจด้วยนะจั๊น รถไม่พอนั่ง"

วรายุพูดปฏิเสธ เด่นนภาทำปากยื่น หันไปต่อว่ากรองทอง

"พี่ต๋อมขี้โกง ขึ้นรถก่อนได้ไง จั๊นไม่ยอมนะคะพี่ไผ่ จั๊นอยากไปด้วยค่ะ"

"อยากไปก็ขับตามมาเองสิ"

ท่านเจ้าสัวพูดแล้วส่ายหัว เด่นนภาหน้ามุ่ย เทียนหยดกับกรองทองมองหน้ากัน

"ไว้คราวหน้านะจั๊น"

"ไม่เอาค่ะ...จั๊นจะไปด้วย จั๊นขับตามไปก็ได้ค่ะ พี่ไผ่อย่าขับเร็วนะคะ"

วรายุส่ายหัว เดินมาขึ้นรถ เขาเอาแว่นกันแดดออกมาใส่ เทียนหยดอดแอบมองไม่ได้ ทั้งคู่สบตากันในกระจก เทียนหยดเป็นฝ่ายเมินหน้า

"ทั้งหล่อทั้งเท่ เสียแต่ปากหมาเจ้าอารมณ์ หน้าบึ้งไม่เคยยิ้มเลย สงสัยจะฉีดโบท็อกซ์มา...เลยยิ้มไม่ได้"

เทียนหยดคิดแล้วแอบยิ้มขำ เขาเหลือบตามองทางกระจกหลัง เห็นเธออมยิ้มก็ส่ายหัว สาวพวงมาลัยนำรถออกจากบ้าน มีรถของเด่นนภาขับตามหลังมา

ณ.วัดโสธรวรารามวรวิหาร หรือที่รู้จักกันในนามวัดหลวงพ่อโสธร มีผู้คนมาสักการะมากมาย รถที่จะเลี้ยวเข้าวัด...ติดกันเป็นแถวยาวเหยียด

"คนมาแก้บนกันเยอะเลยนะคะ"

กรองทองพูดขึ้น

"ไข่ขายดีเลยล่ะ"

ชิษณุพูดเสริม เทียนหยดมองผู้คนที่หิ้วไข่มาแก้บนหลวงพ่อ

"เลี้ยวเข้าข้างในกันหมดเลย จะมีที่จอดรถหรือคะพี่ไผ่"

"ข้างหลังมีที่จอดรถกว้างนะ แต่วันนี้อาจจะต้องเดินไกลหน่อย"

วรายุพูดขึ้นลอย ๆ เขาเลี้ยวเข้าไปยังที่จอดรถได้แล้ว

"เลี้ยวซ้ายค่ะคุณไผ่ ตรงประตูสีเหลืองนั่นแหละค่ะ"

เทียนหยดตบเบาะบอกเขา

"ทำไมต้องเลี้ยวตรงนี้"

"ข้างในมีที่จอดรถค่ะ คนไม่รู้กันหรอก มีสวนหย่อมและติดแม่น้ำด้วยนะคะ แถมเดินไปไม่ไกล ก็ถึงวิหารของหลวงพ่อแล้วค่ะ"

"ลองเลี้ยวดูเถอะค่ะพี่ไผ่ ดูท่าวันนี้ต้องเดินไกลนะคะ"

วรายุเม้มปาก แต่ก็ยอมเลี้ยวไปตามทางที่เทียนหยดบอก เขาขับเข้าไปตามทางแคบแค่ไม่กี่ร้อยเมตร ก็ถึงด้านหลังที่จอดรถได้ ผู้คนไม่ค่อยพลุกพล่าน เป็นวิหารที่ตั้งเซียนต่าง ๆ มีคนมาสักการะประปราย

"เยี่ยมเลยครับคุณเทียน"

เทียนหยดยิ้มให้ชิษณุ วรายุจอดรถเสร็จ ก็มาช่วยพาท่านเจ้าสัวลงจากรถมานั่งรถเข็น ท่านยิ้ม...มองดูไปรอบ ๆ อากาศดี มีลมพัดมาเย็นสบาย กรองทองเหลียวมองหารถของเด่นนภา

"เอ๊ะ!...ยายจั๊นไม่ได้ตามเรามาหรือคะ"

"สงสัยจะหลงกันแล้วค่ะคุณต๋อม ตอนที่คุณไผ่เลี้ยวเข้ามา มีรถตู้ตามหลังมา คุณจั๊นน่าจะไม่ทันมอง"

"เรารอยายจั๊นก่อนไหมคะคุณปู่"

"ไม่ต้องหรอก เดี๋ยวมันก็ตามมาเองแหละ"

ชิษณุเข็นรถท่านเจ้าสัวเดินไป มีเทียนหยดเดินตามข้าง ๆ วรายุกับกรองทองเดินตามหลัง

"วันนี้พี่ไผ่ว่างเหรอคะ ถึงพาคุณปู่มาเที่ยวได้"

"ก็ไม่ได้ว่างเท่าไหร่หรอก เย็นนี้ก็ต้องกลับแล้ว"

"เมื่อไหร่พี่ไผ่จะกลับมาอยู่บ้านเสียทีล่ะคะ คุณปู่อยู่คนเดียว...ท่านเหงานะคะ ต๋อมเองก็พยายามจะมาหาบ่อย ๆ แต่ท่านเรียกหาแต่พี่ไผ่"

วรายุถอนใจ หันหน้าไปมองทางอื่น เขาไม่เคยคิดจะกลับมาอยู่ที่นี่ ไม่อยากจะตอกย้ำเรื่องพ่อ ในบ้านนี้...นอกจากท่านเจ้าสัวแล้ว ก็มีชิษณุกับกรองทองที่เขายอมคุยด้วย

เขาไม่ชอบคนิน ที่เจ้าเล่ห์และชอบเอาเปรียบ และดูออกว่าเด่นนภาคิดกับเขาเกินเลยกว่าที่จะเป็นแค่ลูกพี่ลูกน้อง เขาก็ไม่อยากถือสา เพราะเห็นว่ายังเด็ก แต่ก็อดรำคาญไม่ได้

"ต๋อมยังหางานไม่ได้เหรอ"

เขาชวนเปลี่ยนเรื่องคุย

"ค่ะพี่ไผ่ งานสมัยนี้หายากมากค่ะ เงื่อนไขบางอย่างเราก็รับไม่ได้"

"ไปทำงานกับพี่ไหม"

"จริงเหรอคะ...แต่ต๋อมไม่ได้เก่งอะไรนะคะ หัวก็ไม่ดี กลัวจะเป็นตัวถ่วงมากกว่าค่ะ"

"ไม่มีใครเก่งตั้งแต่เกิดหรอก ค่อย ๆ เรียนรู้ไป งานทุกอย่างก็ต้องเรียนก่อนทั้งนั้น"

กรองทองยิ้มก้มหน้า วรายุยังเป็นห่วงเธอมากกว่าคนิน ที่เป็นพี่ชายแท้ ๆ เสียอีก

"ขอบคณค่ะพี่ไผ่ ขอต๋อมคิดดูก่อนนะคะ"

"อยากทำก็บอกมาละกัน พี่ยินดีต้อนรับต๋อมเสมอ"

กรองทองยิ้มให้เขา

"พี่ไผ่ขา...รอจั๊นด้วยสิคะ"

เด่นนภาวิ่งเหงื่อแตกมาแต่ไกล เธอวิ่งมาแทรกระหว่างวรายุกับกรองทอง และกอดแขนอ้อนเขา

"พี่ไผ่ใจร้าย ไม่รอจั๊นเลย"

"ก็มาทันแล้วนี่"

กรองทองส่ายหัว เดินไปหาเทียนหยด ทุกคนเข้าไปในวิหารหลวงพ่อด้วยกัน ท่านเจ้าสัวยกมือไหว้ มองหลวงพ่ออย่างสุขใจ กรองทองเอาดอกไม้มาให้ท่านเจ้าสัว เพราะในนี้จุดธูปไม่ได้ เทียนหยดยืนยกมือไหว้ เธออธิษฐานขอให้แม่และน้องมีความสุข วรายุรำคาญที่เด่นนภาเกาะเขาแจ เขาดึงแขนเธอออก แต่เด่นนภาไม่ยอม ยึดแขนเขาไว้แน่น

"จั๊น...ปล่อยแขนพี่ พี่จะไหว้พระ"

"เราไหว้ด้วยกันก็ได้นี่คะ"

วรายุดึงแขนออกอย่างไม่เกรงใจ และใช้สายตาดุ ๆ มองเด่นนภา เธอจึงทำหน้าจ๋อย ๆ เขายกมือไหว้พระ ไม่สนใจเธออีก