หนีเที่ยว | Ep.14 |

หนีเที่ยว | Ep.14 |

"ใครสอนให้ทำแบบนี้น้องแพร?" ภูผาดุขึ้น ขณะที่ยังจับมือบางซุกซนไว้แน่นตรงบริเวณหน้าขาตัวเอง

"ไม่เห็นต้องมีใครสอนเลย ตอนแพรอยู่เยอรมันเห็นเพื่อนทำกันเยอะแยะไป ทำยิ่งกว่านี้อีกนะคะ" แพรพลอยพร่ำบอกอย่างไร้เดียงสาราวกับมันเป็นเรื่องปกติ แต่คนฟังและคนโดนกระทำนี่สิ ร่างกายมันไม่ปกติด้วย

แม้การกระทำของแพรพลอยจะดูแสบดูร้าย ทว่าเธอก็เป็นเพียงหญิงสาวที่ไม่มีประสบการณ์ด้านความรักและเรื่องบนเตียงเลย แววตาส่วนลึกของเธอยังคงใสบริสุทธิ์ และข้อนี้ภูผาเองก็รู้ดี

ภูผาหลับตาถอนหายใจอย่างเอือมละอาให้กับความคิดของหญิงสาว สงสัยเขาต้องคุมเข้มเธอตั้งแต่วินาทีนี้เป็นต้นไปแล้วล่ะ

ชายหนุ่มออกแรงบีบมือบางให้แน่นขึ้นแต่ไม่ถึงกับทำให้คนตัวเล็กเจ็บ แล้วดึงมือซนคู่นั้นขึ้นมาก่อนจะเหวี่ยงมันออกไปให้ไกลจากสัตว์ร้ายกลางเป้ากางเกง

"รู้ไหมว่าทำแบบนี้มันไม่ดี พี่ไม่ใช่ฤาษีนะน้องแพร ถ้ามันเกิดอะไรขึ้นมาเราสองคนจะรับมือกันยาก"

"ยากตรงไหนคะ เราก็อยู่ด้วยกันเหมือนเดิม" คำว่า 'ถ้ามันเกิดอะไรขึ้น' ของชายหนุ่มนั้น แพรพลอยเข้าใจความหมายดี และนั่นคือสิ่งที่เธออยากจะให้เกิดขึ้นมากๆ ด้วย เพื่อมัดตัวมัดใจอีกฝ่ายไว้กับตัวเอง

ภูผาส่ายหน้าให้กับความคิดที่ไม่ไตร่ตรองของหญิงสาวแล้วหันมาจับพวงมาลัยรถแทน "รีบเข้าบ้าน"

"แต่เรายัง!.."

"พี่บอกว่าให้เข้าบ้าน...น้องแพร!"

แพรพลอยหน้ามุ่ยทันทีที่ถูกดุ ก่อนจะเปิดประตูรถแล้วเดินตรงดิ่งเข้าบ้านไปอย่างไม่สบอารมณ์

"เฮ้อ!" พอร่างบางหายพ้นไปจากสายตา ภูผาก็ทิ้งตัวพิงเบาะ ถอนหายใจหนักพร้อมกับเอามือลูบหน้าตัวเองอย่างคิดไม่ตก ขืนหญิงสาวยังทำตัวเก่งกล้าสามารถแบบเมื่อครู่นี้อีก มีหวังสักวันเขาได้ขย้ำเธอแน่

ก็เขาไม่ใช่พระ จะให้ละกิเลสได้ยังไงกัน

หนึ่งอาทิตย์ต่อมา

หลังจากเหตุการณ์วันนั้น ภูผาก็เริ่มอยู่ห่างแพรพลอยมากขึ้น พยายามปิดกั้นทุกช่องทางเพื่อรักษาระยะห่างเอาไว้ เขาไม่ได้รังเกียจเธอ แต่ถ้าหากเขากับเธอมีสัมพันธ์ทางกายกันขึ้นมาจริงๆ เขาคงควบคุมตัวเองไม่ได้ และอาจเสียสมาธิเรื่องการตามหาตัวคนร้ายด้วย ตอนนี้เขาอยากทำให้เรื่องทุกอย่างมันคลี่คลาย

"สวัสดีครับคุณแพรพลอย"

หญิงสาวตะแคงหัวมองคนที่พึ่งเปิดประตูรถลงมาทักทายเธอในเช้าวันนี้ ตอนแรกก็รู้สึกว่าผู้ชายร่างสูงโปร่งผิวขาวคนนี้ดูหน้าคุ้นๆ ก่อนจะนึกขึ้นมาได้ว่าอีกฝ่ายคือผู้ชายที่อยู่กับภูผาบ่อยๆ

"สวัสดีค่ะ ทำไม..."

"อ๋อ วันนี้พี่ผาไม่ว่างเลยให้ผมมาทำงานแทนหนึ่งวันน่ะครับ" เปายิ้มแป้นจนตาหยี สาวๆ หลายคนมักหลงใหลให้กับรอยยิ้มน่ารักนี้ จนบางคนถึงกับจะเอ็นดูปูเสื่อเขาเลยทีเดียว

"เขา...ไปไหนเหรอคะ?" แพรพลอยเอ่ยถามพลางเอามือเกาหัวคิ้ว

ตลอดระยะเวลาหนึ่งอาทิตย์ที่ผ่านมาเธอดูออกว่าภูผากำลังรักษาระยะห่างกับเธอ แต่ไม่คิดว่าชายหนุ่มจะทำถึงขั้นนี้

จำเป็นต้องหลบหน้ากันขนาดนี้เลยเหรอ?

"เอ่อ...คุณแพรพลอยจะแวะที่อื่นก่อนเข้าบริษัทไหมครับ?"

"ไม่ค่ะ ไปบริษัทเลย" แพรพลอยเดินอ้อมรถไปอีกฝั่ง เปาเห็นก็รีบวิ่งลัดหน้าไปเปิดประตูให้ จากนั้นก็พาหญิงสาวออกจากบ้านเกษมนิลทันที

บริษัท New.K

ห้องผู้บริหาร

"เอ่อคุณ...."

"อ้อ ผมชื่อเปาครับ"

"ค่ะ คุณเปาไม่ต้องอยู่เฝ้าแพรก็ได้ค่ะ ปกติพี่ผาก็ไม่ได้เฝ้าอยู่แล้ว เขาแค่...มารับมาส่ง แล้วก็ออกไปทำธุระตลอด"

"ใช่เหรอครับ?" เปาเลิกคิ้วถามอย่างไม่เชื่อ ก่อนจะเกาหัวอย่างงงๆ

...พี่ผาไม่ใช่คนเละละแบบนั้นนี่นา

แพรพลอยนั่งจิกเล็บพลางเม้มปากเพราะกลัวคนที่นั่งอยู่บนโซฟาจะจับได้ว่าเธอโกหก ถ้าให้เปามานั่งเฝ้าเธอแบบนี้เธอคงไม่มีสมาธิแน่ๆ เพราะเธอไม่ชินกับเขา เคยเงยหน้าขึ้นไปก็เห็นแต่ชายหนุ่มอีกคนนั่งเล่นเกมอยู่ที่โซฟาตลอด

"งั้น...เดี๋ยวผมมารับนะครับ ตามเวลาเดิมที่พี่ผาเคยพาคุณแพรพลอยกลับ"

"ค่ะ" เธอรีบพยักหน้าส่งยิ้มให้เมื่อเห็นว่าเปากำลังจะไป

หลังจากที่เปากลับไป แพรพลอยก็เริ่มดูรายงานเอกสารต่างๆ ของบริษัทต่อ วันทั้งวันเธอไม่ค่อยมีสมาธิเท่าไหร่ เพราะเอาแต่นึกถึงชายหนุ่มที่หายหัวไปไม่แม้แต่จะติดต่อเธอด้วยซ้ำ จนกระทั่งใกล้ถึงเวลากลับบ้าน

จู่ๆ ก็มีเบอร์แปลกโทรเข้ามา พอแพรพลอยรับสายถึงได้รู้ว่าเป็น อริส เพื่อนสาวคนสนิทที่เรียนที่เยอรมันด้วยกันสมัยมหาลัย อริสบอกว่ากลับไทยมาได้สามวันแล้ว และได้เอ่ยปากชวนแพรพลอยไปดื่ม คนทางนี้ยิ่งกำลังเฟลอยู่พอดีจึงรับปากไปอย่างตื่นเต้น เพราะตอนอยู่เยอรมันเธอก็เที่ยวกับอริสบ่อยอยู่แล้ว ไม่ว่าจะดื่มจนเมาแค่ไหนแพรพลอยก็กลับบ้านได้อย่างปลอดภัย เพราะเธอจะมีบอดี้การ์ดไปเฝ้าทุกครั้งที่ไปเที่ยวที่แบบนี้

บนรถ

"คุณเปาช่วยพาแพรไปส่งที่นี่หน่อยนะคะ" หลังจากขึ้นรถมา แพรพลอยก็ยื่นมือถือไปให้เปาที่นั่งอยู่ข้างหน้าดูสถานที่ที่นัดกับเพื่อนสาวไว้

"คุณแพรพลอยบอกพี่ผาหรือยังครับ?" เปาถามอย่างซื่อๆ จึงทำให้โดนดวงตาคู่สวยช้อนมอง

"แพรต้องรายงานเขาทุกเรื่องเลยเหรอคะ?" เธอถามเสียงห้วน ทำให้เปาต้องรีบยิ้มแห้งให้

"มะ..ไม่ต้องก็ได้ครับ โอเค...เดี๋ยวผมจะไปส่งคุณแพรพลอยตามที่สั่งเลยครับ" เปารีบรับปาก ก่อนจะเอ่ยขอโทษภูผาในใจ 'โทษทีนะครับพี่ ไปเคลียร์กันเองนะครับ ผมแค่ทำตามคำสั่ง'

"ขอบคุณค่ะ" เรียวปากบางฉีกยิ้มหวานให้เปา ก่อนจะดึงเครื่องช่วยฟังออกจากหูเมื่อรถเคลื่อนตัวออกจากบริษัท

ผับหรูย่านกลางเมือง

"อาริสสสส!!!" แพรพลอยร้องเรียกเพื่อนสาวผมสีบลอนด์สั้นปะบ่าลุคเซ็กซี่ที่ยืนเต้นอยู่ที่โต๊ะ พร้อมกับวิ่งเข้าไปกอดเพื่อนอย่างคิดถึง

"ยัยแพรรร!!!" อริสส่งเสียงตอบรับพร้อมกับอ้าแขนรับเพื่อนสาว "...คิดถึงแกว่ะแพร คิดถึงจนต้องตามกลับมาที่ไทยด้วย"

"อย่ามาพูด ฉันรู้ว่าแกกลับมาเที่ยวแก้เบื่อเฉยๆ แหละ"

"คิกๆ แกนี่รู้ทันฉันจริงๆ เออนี่...แนะนำให้รู้จักนะ เธอชื่อริสา เป็นลูกพี่ลูกน้องกับฉัน" อริสกอดคอแพรพลอยให้หันไปทักทายลูกพี่ลูกน้องที่เคยสนิทกันตั้งแต่เด็ก แต่พอเข้ามหาลัยก็ต้องห่างกันเพราะเธอไปเรียนต่อที่เยอรมัน ส่วนริสาเรียนที่ไทย

"สวัสดีค่ะ" แพรพลอยยื่นมือไปจับทักทาย

"ยินดีที่ได้รู้จักนะ" ส่วนอีกฝ่ายก็ยื่นมือมาจับอย่างอัธยาศัยดี แต่ลึกๆ ก็แอบอิจฉาผู้หญิงที่กำลังจับมือด้วย แพรพลอยทั้งสวย ทั้งรวย เกิดมาบนกองเงินกองทองโหง่วเฮ้งมันบอกจริงๆ ว่าเป็นคุณหนูผู้เลอโฉม

"มาๆๆ มาดื่มฉลองให้กับเพื่อนที่มีความรักแต่ไม่สมหวังกันดีกว่า"

"เดี๋ยวเถอะแก ฉันจีบอยู่ป๊ะ?"

"แล้วจีบติดรึยังล่ะ"

"ก็...ยังหรอก พี่ผายังเล่นตัวอยู่เลย" แพรพลอยทำหน้าน้อยใจเมื่อนึกไปถึงใบหน้าหล่อที่ยังเฉยชาใส่เธอเป็นประจำ

"เอาน่าอย่านอยด์ดิ วันนี้ลืมเรื่องพี่ผาของแกไปก่อน ตอนนี้มีผู้ให้มองเยอะแยะ สวยๆ อย่างแกขยิบตาทีเดียวผู้ชายก็แย่งกันมาแล้ว"

"จริงๆ เลยนะแกอ่ะ" แพรพลอยยิ้มให้เพื่อนแล้วรับแก้วเหล้ามาถือไว้ ก่อนจะชนแก้วด้วยกันสามคนแล้วยกขึ้นดื่มจนหมดรวดเดียว

จากนั้นพวกเธอก็โยกย้ายส่ายสะโพกกันอย่างเมามันส์ตามประสาคนเคยเที่ยวกัน ซึ่งสามสาวก็ดูจะเป็นจุดสนใจมากที่สุดในหมู่นักท่องราตรีแห่งนี้

อีกด้าน

อืดดด~

เปาสะดุ้งให้กับแรงสั่นของโทรศัพท์ที่หย่อนไว้ในกระเป๋าเสื้อสูทจนต้องรีบผงกหัวขึ้นมาแล้วล้วงมือถือออกมาดู พอเห็นว่าเป็นเบอร์ใครเขาก็รีบปรับเบาะขึ้น แล้วกดรับสายอย่างรวดเร็ว

"ครับพี่ผา"

(ส่งน้องแพรถึงบ้านรึยัง)

"ยะ..ยังเลยครับ พอดีคุณแพรพลอยให้ผมพามาที่ผับ xxx ผมก็เลยต้องนอนรอเธออยู่ในรถ" เปาเอ่ยพลางขยี้ตาอย่างงัวเงีย

(มึงว่าไงนะไอ้เปา! กูสั่งแล้วใช่ไหมว่าเลิกงานให้พาเธอกลับบ้านเท่านั้นห้ามแวะที่ไหน)

"กะ..ก็คุณแพรพลอยเธอสั่งหนิครับ สายตาเธอจิกผมยิ่งกว่าไก่อีก ถ้าไม่พามาตามที่สั่งตัวผมได้โดนจิกเป็นรูแน่ แล้วนี่พี่ผาเสร็จธุระแล้วเหรอ?"

(เฮ้อ! ส่งโลเคชั่นมาให้กูหน่อย เดี๋ยวกูไปตามกลับเอง)

"ดะ..ได้พี่"