Ep3 ทนไม่ไหว NC

“สวยจัง เธอรู้มั้ยว่าตัวเองสวยน่าเอาขนาดไหน”

ลุงรหัสถึงกับเผลอพูดความในใจออกมา เขาพูดพร้อมแยกถ่างต้นขาที่พยายามหุบเกร็งเข้าหากันให้มันอ้าถ่างออกกว้างขึ้น จากนั้นเขาก็แตะริมฝีปากลงบนผิวกายเธออย่างนุ่มนวล พรมจูบซับไปทั่วผิวกาย ลากไล้ปลายลิ้นลงมาเรื่อยๆ และมาหยุดตรงจุดกระสัน ก่อนจะจ้วงงับมันด้วยริมฝีปากหยักหนา พร้อมทั้งลากนิ้วผ่านจุดเสียวซ่านเบาๆ และเคล้นคลึงมันเล็กน้อย

“อ๊ะ!!...อื้ออ…”

เธอส่งเสียงครางแผ่วหวิวไหว ตรงนั้นของเธอมันกระตุกตอดและฉ่ำแฉะไปหมดอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน

“เสียวมั้ย….”

เขาเงยหน้าขึ้นจากหว่างขาเธอ มองสบตากับดวงตาคู่หวานที่เต็มไปด้วยความหวามไหว

“เสียวหรอ…”

เขาถามเธอเสียงเบาอีกครั้ง พร้อมรอยยิ้มมุมปากแบบนักล่าที่เพิ่งลิ้มรสเหยื่อได้ไม่ถึงครึ่ง แต่ก็ไม่ได้รอคำตอบ จากนั้นริมฝีปากหยักหนาโน้มลงมาอีกครั้งอย่างเอาแต่ใจ กดจูบเบาๆ ที่เนินเนื้ออย่างจงใจ ลิ้นร้อนแตะสัมผัสบางเบา ก่อนจะเริ่มลากวนขบเม้มช้าๆ ราวกับจะเขียนชื่อเธอบนเรือนร่าง

“อ๊ะ...พะ พี่โจ…”

วนิสาขยับหนีเล็กน้อย แต่ก็ถูกฝ่ามือใหญ่ตรึงสะโพกเอาไว้แน่น

“อย่าหนี…”

เสียงเขาแหบพร่าข้างร่องขา

“อื้อ…เสียวค่ะ”

“เสียวมากมั้ย..” เขาช้อนสายตาหันมามองกันก่อนจะร้องขอบางอย่างจากเธอ “เป็นของพี่นะครับคนดี พี่สัญญาจะรับผิดชอบทุกอย่างที่เกิดขึ้น”

ลมหายใจร้อนๆ ของเขาเป่ารดอยู่ตรงกลางความสาวของเธออย่างไม่ปรานี ทุกจังหวะของลิ้นที่แทรกสัมผัส และแรงขบดูดที่เขาจงใจทำให้เธอเกร็งกระตุกอย่างห้ามไม่อยู่

เสียงจ๊วบจ๊าบดังชื้น จากปลายลิ้นของเขากับเสียงครางกลั้นของเธอประสานกันเป็นจังหวะสั่นไหวที่ทำให้เตียงสั่นสะท้าน มือของเธอกำผ้าปูที่นอนไว้แน่นจนเส้นเลือดปูดโปนมือขาวซีดอย่างเห็นได้ชัด เรียวขาสั่นกระตุกเล็กน้อยเมื่อปลายลิ้นลากวนเป็นวงแล้วแตะเข้ากลางจุดกระสันแรงๆ ในตอนท้าย เขาลากปลายลิ้นแข็งขึ้นอย่างช้าๆ แล้วลากมันลงมาอย่างอ้อยอิ่ง ตามด้วยขบงับดูดติ่งเสียว ตามมาด้วยกระดกลิ้นเร็วระรัวถี่ๆ จนร่างบางของเธอสั่น

“อื้ออออออออ!!...พะ พี่โจ!!...”

เสียงร้องสั่นไหวดังลอดออกจากลำคออู้อี้ ร่างเกร็งกระตุกพยายามจะถดถอย

ลุงรหัสเลียริมฝีปากตัวเองช้าๆ แล้วไต่ขึ้นมาทาบทับเธออีกครั้ง ท่อนขึงขังมันผงาดเหมือนสิงโตที่พร้อมจะล่าเหยื่อ ยิ่งตอนที่เขาแยงปลายลิ้นถี่ระรัวจนส่วนนั้นของเธอมีน้ำเมือกสีใส เขาดูดกลืนกินมันอีกครั้ง

“หวานจัง”

หลังจากจูบซับที่หน้าท้องและปลุกอารมณ์เธอจนร่างสั่นไหว โจเคลื่อนตัวขึ้นมาจนอยู่ในระดับพอดี ท่อนลำแข็งขึงของเขาถูกสวมปลอกป้องกัน ก่อนจะถูกจ่อชิดเข้ากับจุดอ่อนกระสันตรงกลางกาย เขาแบะกลีบสีหวานอย่างอ่อนโยน ปลายนิ้วปาดแนวเนื้อบางออกจากกันอย่างช้าๆ เพื่อเผยอทางเข้าเล็กจิ๋วที่กำลังบีบรัดแน่น

“โคตรแน่นเลยเบบี๋…”

จากนั้นเขาก็พรมจูบเธออย่างอ้อยอิ่ง ปล่อยให้หญิงสาวได้ลิ้มชิมรสชาติของตัวเองจากริมฝีปากของเขา

“พร้อมยัง..”

เขาถามเสียงแหบพร่า ขณะหัวหยักของเขาจ่ออยู่กับร่องสวาทที่ร้อนฉ่าราวกับเปลวไฟ ข้างในตอดตุบ

“พี่โจ...หนู...ค่ะ...อื้อ...”

เสียงเธอขาดห้วง หัวใจเต้นแรงจนแทบหลุดออกจากอก

เขาเริ่มกดหัวหยักลงช้าๆ แต่มันแน่น...แน่นยิ่งกว่าทุกครั้งที่เขาเคยสัมผัสมา ทางเข้าบีบรัดจนคนตัวหนาขยับแทบไม่ได้

“แน่นมาก...ที่รัก”

เขาพึมพำ ขมวดคิ้วแน่น มือทั้งสองข้างยันเตียงเพื่อไม่ให้กดน้ำหนักลงบนตัวเธอมากไป พอเขาพยายามกดลึกเข้าไปใหม่ ร่างบางก็สะดุ้งเฮือกจิกผ้าปูไว้แน่น

“อ๊ะ!...พะ...พี่โจ เจ็บ...”

เธอครางเสียงสะอื้น ดวงตาเริ่มมีน้ำสีใสที่ปลายหางตา

เขาหยุดทันที ก้มลงจูบซับหน้าผากเธอแล้วพูดเสียงต่ำแผ่ว

“นี่ไม่เคยเลยหรอ…”

เขาถามอย่างตรงไปตรงมา

เธอส่ายหัวช้าๆ ใบหน้าแดงจัด ทั้งๆ ที่หลับตาปี๋

“มะ…ไม่เคยค่ะ…”

“แล้ว…จะให้พี่หยุดมั้ย?”

ถามทั้งๆ ที่รู้ว่าตัวเองก็คงหยุดไม่ได้ แต่เขาก็มีจิตสำนึกมากพอเรื่องพรากพรหมจรรย์อะไรนั่น ถึงจะเป็นเสือแต่ก็ใช่ว่าจะกินเหยื่อไม่เลือกหรอกนะ แต่ถ้าเหยื่อยอม มีหรอที่เขาจะขัด เขาไม่ชอบบังคับใจใคร แต่ถ้า…. เธอยังยืนยันว่าจะไปต่อ เขาก็ไม่ขัด

“เธอเมานะนิสา…จะไปต่อมั้ย..”

เขาถามอีกครั้ง

“นิสา…ส่างเมาแล้วค่ะ”

“...แล้วนิสาก็เลือกแล้ว ว่าจะเป็นของพี่”

ประโยคนั้นทำเอาเขาหยุดหายใจไปหนึ่งจังหวะ

โจนาธานหลับตาแน่น…กลั้นเสียงคำรามในอก ก่อนจะลืมตาจ้องมองร่างบางสวยอีกครั้ง เขาโน้มตัวลงจูบหญิงสาวอีกครั้งอย่างดูดดื่มตามมาด้วยค่อยๆ สอบขยับเอว ปลายหัวลำแทรกเข้าทีละมิลลิเมตรอย่างระมัดระวัง

...แต่เพราะเธอแน่นจัด ทำเอาคนตัวสูงยังต้องกัดฟันกรอดอย่างแข็งใจ

“อึ่ก...แน่นจริงๆ ...”

“ข้างในเธอมัน…บีบพี่จนขยับแทบไม่ได้”

เขาค่อยๆ กดท่อนแข็งหนาเข้าไปข้างในอีกรอบ จนมันผสานร่างด้วยกันกับเธอ เนื้ออุ่นนุ่มนิ่มที่ตอดแท่งเอ็นของเขาจนมันแข็งร้าวเหน็บหน่วงไปหมด จากนั้นคนตัวหนาก็เริ่มขยับสะโพกเข้าออกอย่างช้าๆ

“เจ็บค่ะ”

เขาชะงักค้าง

“พี่ก็เจ็บ”

“อ๊าาา…”

“ซี้ด…ของเธอมันตอดดีจัง…”

“โคตรดีเลยอ่ะ”

เสียงกระซิบร้อนข้างหู ทำเอาหญิงสาวสั่นไปทั้งร่าง จังหวะที่เขาขยับเข้าออกอย่างช้าๆ ทำให้ทุกสัมผัสแนบแน่นเข้าไปใหญ่

คนร่างหนาเคลื่อนไหวอย่างใจเย็น...แต่เต็มไปด้วยแรงบีบอัดปรารถนาที่แทบจะระเบิด แผ่นอกเปลือยแนบกับอกนุ่มนิ่มที่สั่นเทิ้มไหว มือหนาลูบแผ่นหลังนวลเนียนของเธอขึ้นลงเบาๆ ขณะเอวเริ่มกระแทกหนักขึ้นทีละนิด

“เสียวมั้ย…”

เสียงเขาแผ่วพร่า พร้อมกับบดสะโพกกดแน่นขึ้นในจังหวะเน้นย้ำ

เธอเอาแต่กัดปากล่างตัวเองแน่นจนมันห้อเลือดไปหมด ดวงตาเอ่อคลอด้วยน้ำตาที่ปะปนทั้งความเจ็บ ความเสียว และอารมณ์ที่ล้นเกินจะควบคุมได้

“มะ...มันหน่วง จุก...แต่ก็…เสียวค่ะ...”

เสียงตอบแผ่ว ที่หลุดออกมาผสานลมหายใจหอบถี่

“ยังไหวใช่มั้ยเบบี๋”

เขาถามด้วยน้ำเสียงห่วงใย

“ไหวค่ะ…อะ…อึก…”

เสียงตอบลุงรหัสแทบไม่เป็นคำ

แม้ตอนนี้จะเต็มไปด้วย กลิ่นคาวจางๆ ของเลือดที่ลอยคลุ้งในอากาศแต่เขากลับไม่คิดที่จะหยุด ตรงกันข้าม ใบหน้าคมหล่อกลับยิ่งจูบซับริมฝีปากเธอแน่นขึ้น ลูบแขน ลูบขา ราวกับจะกลืนกินเธอไปทั้งตัว

บทบรรเลงรักดำเนินต่อในจังหวะหนักหน่วงขึ้นเรื่อยๆ เขาเผลอกระแทกแรงอย่างหลงลืมตัวไปชั่วขณะ

“อ๊ะ!!”

“พะ...พี่โจ... จุกค่ะ…”

เธอครางออกมาเสียงสั่น ตัวกระตุกถี่

เขากัดฟันแน่นก่อนจะโน้มหน้าโถมริมฝีปากหยักลงจูบปากเธอแผ่วเบาผสมกับเร่าร้อน ราวกับคำปลอบโยน

“ทนอีกนิดนะคนดี...อีกเดี๋ยวเดียว”

“….”

“เดี๋ยวร่างกายของหนูจะรับของพี่ได้...นะครับ”

เสียงเขาสั่นเทากว่าเดิม มือใหญ่ลูบผมเธอไปมา ขณะสะโพกเริ่มขยับในมุมที่ลึกขึ้น แต่ช้าลง...กล่อมให้เธอผ่อนคลายมากขึ้นแทนที่จะรีบเร่ง หญิงสาวเผลอโยกส่ายสะโพกโยกไปมาอย่างกระสัน มันเป็นความเจ็บปนเสียวที่เธอทนได้…

วนิสาหายใจสะดุด ดวงตาฉ่ำปรือ ร่างกายคล้ายถูกสูบเมื่อเขากดบกเบียดร่างเธอลงกับเตียง มือของเขาตะครุบข้อมือทั้งสองข้างของเธอกุมไว้เหนือศีรษะก่อนจะกระแทกสะโพกเข้าหาเธอหนักๆ อีกรอบ เสียงเนื้อกระทบกันดังลั่นห้อง

“อ๊ะ! พะ...พี่โจ! มันแน่น… อือออ…”

“แน่นมากไหมที่รัก พี่ใจจะขาดอยู่แล้ว…”

“ซี้ดด….”

เสียงกระซิบข้างหู ขณะเอวกระแทกแบบลึกล้ำและหนักหน่วง

“แน่นแบบนี้...ของพี่แทบขาดเลยคนดี”

“….”

“กลีบดอกไม้สดของหนูดูดพี่ไม่ยอมปล่อยเลยรู้มั้ย หืม….”

เสียงครางผะแผ่ว ของเธอกระเซ้าอยู่ใต้ร่าง เขาก้มลงดูดหัวนมสลับกับเลียอย่างดุเดือดปนโหดร้าย มืออีกข้างบีบเต้าแน่นจนเนื้ออูมสวยปริล้นซอกมือ มืออีกข้างของเขาลูบไล้ไปตามสันกรามลามลงมาจนถึงหน้าท้องแบนราบ ตามมาด้วยกลีบสวาทสวยหวานที่แดงฉ่ำ

“พี่จะแทงให้ลึกสุด…ทนอีกหน่อยนะที่รัก”

“อื้ม… เบาๆ นะคะ”

“ครางชื่อพี่ดังๆ นะครับ…”

จากนั้นจังหวะกระแทกแรงขึ้นเรื่อยๆ จนเตียงยูบยาบไปหมด เสียงหอบกระเส่าของสองร่างผสานกันจนลืมความเขินอาย เหงื่อเขาหยดลงบนตัวเธอ ร่างแนบกันจนแยกไม่ออกว่าเหงื่อของใครเป็นของใคร

เสียงครางระทวยสั่นพร่าสะอื้นปนเสียว

“อ๊ะ…อื้อ…พี่โจ…นิสาเสียวจะไม่ไหว…”

“จะเสร็จหรอครับที่รัก…”

“โคตรดีเลยนิสา…โคตรตอด…”

“อ๊าาา…”

เขากระทุ้งกระแทกจนวิญญาณของเธอแทบออกจากร่าง

ปัก…. ช้าๆ เน้นๆ

ปัก…. ตอกอัดลึกแรงอีกรอบ

ปัก…. กระตุกลึกยิ่งของเธอตอดลำหนา

“อ๊าาา….นิสา พี่จะไม่ไหวแล้ว เสียวหัวมากเลยที่รัก”

เสียงเนื้อกระทบกันดังพั่บพั่บถี่ระรัว สะโพกของคนตัวโตขยับถี่ขึ้น แรงขึ้น ทะลวงเข้าไปสุดทางอย่างไม่ผ่อนมือ เสียงครางของวนิสาดังลั่นห้อง ไม่รู้ว่าเพราะเสียว หรือเพราะหลุดโลกไปแล้วกันแน่

“พี่โจออออ!!”

เสียงเธอสั่นพร่า แทบจะกรีดร้องในลำคอ ขาสั่นตัวสั่นร่างกระตุกเกร็งอย่างแรง มือจิกไหล่เขาจนเล็บแทบฝัง ร่องสาวตอดรัดแน่นความเป็นชาย แล้วก็กระตุกรัวถี่ไม่หยุด

“ซี๊ดดด...คนดีของพี่...”

ลุงรหัสกัดฟันแน่นจนเห็นสันกราม ก่อนจะกระแทกลึกสุดแล้ว กดแช่ค้างไว้จนสุดโคน เสียงครางในลำคอเขาดังลึกข้างหูเธอ ร่างสูงสั่นเล็กน้อยขณะปล่อยความไหวหวามพุ่งในถุงอย่างรุนแรง ทั้งสองร่างกระตุกตอดกันจนปวดร้าวไปหมด ก่อนที่ลุงรหัสจะค่อยๆ ถอดเจ้าไซซ์ยักษ์ออกมาอย่างช้าๆ มือหนาค่อยๆ ถอดปอกออก แล้วโยนทิ้งไว้ล่างเตียงอย่างไม่สนใจอะไรอีกนอกจากร่างที่หอบหายใจอยู่ใต้เขา

“เสร็จมั้ย?”

สายตาคมจ้องมองถามกัน ทำเอาเธอดึงเขาเข้ามาซบใบหน้ากับแผงอกของเขาอย่างเขินอาย ลุงรหัสหัวเราะหึในลำคออย่างพึงพอใจ

เขาก้มลงจูบเธอซ้ำอีกครั้ง ทั้งหน้าผาก แก้ม ริมฝีปาก วนิสาทิ้งตัวลงกับเตียงอย่างหมดแรง เหงื่อไหลตามไรผม หัวใจเต้นเร็วรัวแทบระเบิด ยิ่งเขามองกันด้วยสายตาแบบนั้นเธอก็แทบจะละลาย พี่ชายที่เธอเคยแอบรักตั้งแต่สมัย ม.ปลาย ตอนนี้เขาเป็นของเธอแล้วจริงๆ สินะ

ไม่สิ!!

เราเป็นของกันและกันแล้ว…

“มองพี่แบบนี้อยากโดนอีกใช่มั้ย”

เขาพูดเล่นปนขำ คนตัวหนาดึงร่างบอบบางเข้ามากอดแนบกายก่อนจะถอนหายใจยาวอีกรอบ แล้วนึกไปถึงยัยเด็ก ม.4 เมื่อวันปัจฉิมนิเทศ วันนั้นเขากำลังจะจบการศึกษาในระดับม.ปลาย ทำไมเขาจะไม่รู้ล่ะว่าคนที่แอบปลื้มเขาเรื่อยมาคนคนนั้นคือเธอ เพียงแค่คิดเขาก็เผลอยกยิ้มที่มุมปาก ทว่าร่างที่หลับใหลยังไม่ทันได้สังเกตกัน แล้วเจ้าน้องชายของเขามันก็เหมือนจะไม่ยอมหลับ

“นิสา…”

เสียงกระเส่าพร่าเอ่ยเรียกชื่อกันอีกครั้ง…

“เบบี๋จ๋า…มันแข็งอีกแล้ว”

ว่าแล้วก็จับมือเล็กไปสัมผัส ว่ามันขึงขังขึ้นลำแข็งขึงอีกรอบแล้ว

“อื้อ…คนบ้า…”

“ขออีกนะครับที่รัก…”