Ep4 ขออีกรอบได้ไหมที่รัก NC

เสียงทุ้มกระเส่าพร่าเอ่ยเรียกชื่อกันอีกครั้ง ปลายนิ้วหยาบลูบแนวเอวบางใต้ผ้าห่มอย่างแผ่วเบา ร่างสูงเปลือยท่อนบนแนบชิดอยู่ข้างหลังเธอ ลมหายใจร้อนผ่าวเป่ารดต้นคอ

เธอขยับตัวเล็กน้อย ก่อนเสียงครางเบาๆ จะเล็ดลอดออกมา ใบหน้าหวานซุกลุกล้ำลงกับหมอน พร้อมพึมพำครางชื่อเขา…

“อือ… พี่โจ…”

คนพึงใจเผลอยิ้มที่มุมปาก แล้วโน้มตัวลงจูบไหล่เนียนของเธอช้าๆ มือใหญ่สอดเข้ามาใต้ผ้าห่ม ลูบผ่านหน้าท้องแบนราบของเธออย่างเชื่องช้า ปลายนิ้วไล้วนที่สะดือเบาๆ ก่อนจะค่อยๆ เลื่อนต่ำลง...เรื่อยๆ แล้วก็ไปยำแก้มก้นจนสุดแรง พร้อมเสียงครางเส่า

“อื้มมม…น่ากินทุกตรง”

“ยังไม่พอเหรอคะ…”

เธอถามเสียงพร่าปนเขิน แก้มร้อนผ่าวแม้จะยังไม่กล้าสบตา คนเจ้าเล่ห์ยิ้มมุมปาก เอียงหน้าลงมากระซิบชิดใบหูใกล้ๆ เสียงพร่าต่ำของเขาทำเอาขนอ่อนเธอลุกวาบในทันที

“ยังเลย...”

“พี่อยากอีกแล้ว…”

เขาซุกใบหน้าลงซอกคอ กดจูบเบา ๆ ก่อนเป่าลมหายใจอุ่นร้อนใส่

“จะให้พี่ทำยังไงดีล่ะ…”

“ในเมื่อหนูทั้งหอม ทั้งน่ารัก…แล้วก็…” เขาจงใจพูดลากเสียงช้าๆ “น่าเอา…” มือเขาลูบต่ำลงมาถึงกลางต้นขา และเลื่อนเข้าหาความนุ่มลึกที่ยังอุ่นร้อนอยู่

“นิสายังไหวมั้ย เจ็บอยู่รึเปล่า”

คนถูกถามถึงจะยังระบมแต่เธอต่างก็ต้องการเขาเช่นกัน

“อืม…ไหวดีมั้ยน๊าาา”

เสียงพูดปนล้นเล่นทำเอาลุงรหัสถึงกับจั๊กจี้ที่เอวคอดของเธอเบาๆ ทำเอาวนิสาหัวเราะเสียงดังลั่น

“ลุงโจอย่าแกล้งหลานสิคะ”

“ไม่ใช่แค่แกล้งนะครับ แต่เสี้ยนกับหลานด้วย ลุงโจก็อยากจะจัดหนักๆ ให้หลานอีกสักดอก”

“บ้า…ลุงรหัสบ้า”

“บ้าแล้วชอบมั้ย?”

โจนาธานดึงผ้าห่มลงช้าๆ เผยให้เห็นผิวเนียนขาวกับแสงไฟสลัวที่ยังมีรอยจูบ รอยขบ รอยมือ และร่องรอยความลุ่มหลงจากเมื่อคืน เขากวาดตามองร่างนั้นเหมือนกำลังลิ้มรสด้วยสายตา ก่อนจะโน้มลงกระซิบแผ่วเบาข้างหูคนที่กำลังตื่นตระหนกกับความรู้สึกในร่างกายของตัวเอง นี่เธอต้องการเรื่องอย่างว่าอีกแล้วหรือนี่ บ่นตัวเองในใจ ทั้งๆ ที่ตรงนั้นมันยังเจ็บ

“นิสายังจำได้มั้ย...ว่าครั้งแรกเมื่อคืนพี่ทำยังไง…”

เธอแค่เม้มริมฝีปาก ใบหน้าขึ้นสีระเรื่อไม่ยอมตอบ

“งั้นต่อไปนี้...พี่จะสอนให้หมด นิสาจะได้รู้ว่าแบบไหนที่หนูชอบที่สุด…และเข้ากับเราที่สุด”

พูดจบเขาก็ก้มลงจูบอย่างแผ่วเบา ไล่จากลำคอบางระหงลงต่ำไปเรื่อยๆ พร้อมปลายนิ้วที่ไล้ตามสะโพกกลมกลึงอย่างเนิบช้า...

“อ๊ะ…. พี่โจ….”

“หืม…..ชอบจังเวลาที่รักครางชื่อพี่”

เธอเองก็ชอบเหมือนกันเวลาที่เขาเธอว่าที่รัก แล้วถ้าเวลาปกติเขาจะเรียกเธอแบบนี้ไหมนะ

“พี่โจ…”

เสียงเธอแผ่วสั่น ลมหายใจหอบเบาๆ ยังไม่ทันได้หายเหนื่อยจากกิจกรรมรอบก่อน เขาก็จัดการโน้มใบหน้ามาลงกระซิบชิดริมฝีปากเธออีกครั้ง ลมหายใจร้อนกระทบกันก่อนที่จุมพิตจะถูกจู่โจมช้าๆ ลมหายใจร้อนแลกเปลี่ยนกัน กลิ่นกายของเขายังคงกรุ่น ผสมกับเหงื่ออุ่นๆ และกลิ่นหวานจากผิวเนื้อเธอยิ่งทำให้ทั้งสองต้องการกันและกันอีกรอบ

“ขอพี่อีกรอบได้มั้ย”

เสียงทุ้มต่ำกระซิบแนบแก้มเชิงเว้าวอนว่าอย่าพึ่งเจ็บมากไปกว่านี้นะ ก่อนที่ริมฝีปากจะจูบซับอย่างใจเย็น ไล่จากมุมปากลงมาที่ปลายคาง มือหนาสอดประสานกับนิ้วเธอเหนือศีรษะ เขาออกแรงตรึงมือแน่นบนเตียงอย่างเชื่องช้า ดันร่องบั้นท้ายของเธอให้บดเบียดกับแท่งขึงขังที่เขาจงใจบดเบียดเข้ามา

“อื้อ….”

“รอบนี้...พี่สัญญาจะทำให้นิสาถึงใจกว่าเดิม...”

จากนั้นก็เลื่อนริมฝีปากลงไล้จูบเธออย่างเชื่องช้า มือใหญ่ลูบไล้ผิวเนียนอย่างแผ่วเบา ก่อนกดแนบสะโพกลงไปอย่างใจเย็น เสียงหอบหายใจ เสียงครางสั่นเครือ เริ่มดังประสานกันอีกครั้ง...

เขาจับถ่างขาเธออ้ากว้างออก จากนั้นก็สอดเสียดแท่งเอ็นหนาจากทางด้านหลัง ค่อยๆ กดมันลงไปอย่างช้าๆ ใจเย็น จนในที่สุดมันก็เข้าลึกจนสุดลำ คนตัวหนาถึงกับครางในลำคอ

“อื้ม….”

ความคับแน่นของเธอมันทำให้เขาแทบคลั่งอีกครั้ง

“พี่โจ”

วนิสาเอ่ยถามเขาเสียงสั่นเครือ

“ว่าไงครับที่รัก”

“พี่ไม่ใส่ถุงป้องกันหรอคะ”

เขาอมยิ้มน้อยๆ หัวเราะขำ ก็ยี่ห้อที่เขาชอบใส่มันบางจนแทบแยกไม่ออก อีกทั้งคนไม่ประสาเรื่องอย่างว่า คงไม่ทันได้สังเกตกันว่าเขาสวมมันตั้งแต่ตอนไหน

“หืมม…ครั้งแรกพี่ก็ใส่นะ ครั้งนี้ก็ใส่ ที่รักแยกไม่ออกหรอครับ” “หรือว่าอยากสด”

“….”

เธอส่ายหน้าเป็นพัลวัน ใบหน้าแดงก่ำแต่เขาไม่เห็น ก็ตอนนั้นเธอยังทันเห็นเขาสวมมันนี่นา แล้วตอนนี้เขาสวมมันตั้งแต่ตอนไหนกัน จากนั้นคนหื่นก็กดแท่งรักเข้าไปข้างในเรื่อยๆ จนสุดลำ ก่อนจะดึงมันออกมาเกือบสุดลำแล้วเสียดกระแทกท่อนลำกลับเข้าไปใหม่อีกรอบ

“อ๊าา… โคตรดีเลยที่รัก”

“อ๊ะ…อื้อ …พี่โจ…”

“โคตรแน่น”

ปัก ….

“อ๊ะ…”

เสียงร้องหวานแผ่วของวนิสาทำให้คนตัวโตโน้มลงกระซิบชิดหู

“ว่าไงครับคนดี… ร้องขนาดนี้ แปลว่าอยากให้พี่จัดให้สุดอีกรอบใช่ไหมล่ะ” ริมฝีปากเขาคลอเคลียที่พวงแก้มงาม ขณะสะโพกขยับเบียดแนบชิดซอยถี่ระรัว

ทว่าเพียงไม่นาน เธอก็เอื้อมมือแตะหน้าอกเขาเบาๆ

“พะ…พี่โจ…เบาๆ นะคะ…นิสายังเจ็บอยู่เลย…”

เขาชะงักเล็กน้อยก่อนยิ้มอ่อนโยน ปลายนิ้วลูบไล้เส้นผมเธอพลางดึงใบหน้าเธอเข้ามาจูบ เขาพรมจูบหญิงสาวไปทั่วใบหน้าสวย ซับจูบที่หน้าผาก เลื่อนมายังแก้มสองข้าง ตามมาด้วยสันจมูก ปาก และคาง

“ครับ...พี่จะเบาที่สุดเท่าที่คนหื่นอย่างพี่จะทำได้”

จากนั้นเขาก็ขยับสะโพกแนบเข้าหากันช้าๆ ลึกๆ เน้นๆ จังหวะที่เคลื่อนไหว ล้ำลึกแต่ไม่รุนแรง เสียงหอบหายใจประสานกับแรงกระตุกเล็กน้อยในร่างเธอ มันล้ำลึกจนแท่งหนาร้อนสัมผัสได้กับกลับนุ่มนิ่มผนังด้านในที่ตอดรัดสัมผัส เขาเริ่มเร่งจังหวะขึ้นทีละนิด ทีละนิด... และลงน้ำหนักอย่างหนักหน่วงตามๆ กันมา

“อ๊าา…” คนร่างหนากัดฟันกรอด

“ลึกจังที่รัก ของนิสาตอดลำของพี่มากเลย”

“ซี้ดดด….อื้ม….”

จากนั้นคนร่างหนาก็พลิกร่างให้เธอหันหน้ามาหากัน ในขณะที่จังหวะรักยังคงดำเนินอยู่ เขาสอบกระแทกเอวถี่ๆ ริมฝีปากหยักหนาก็ดูดเลียหัวจุกสีสดหวานเวียนวนอยู่กับปลายยอดจนมันเปียกชุ่มเป็นวงทั้งสองข้าง ยิ่งของเธอตอดรัดลำกายของเขาแน่น เขาก็ยิ่งตวัดดูดร่างเธอแทบจะกลืนกิน แล้วร่องรักของหญิงสาวก็แน่นหนึบจนปลายหัวหยักของเขาแทบถอนกายออกไม่ได้

“อ๊าา … ที่รัก ….”

“เบบี๋จ๋าของหนูมันตอดแท่งพี่สุดยอดเลย เสียวหัวไปหมด”

“หนูอย่าไปเอากับใครนะ เป็นของพี่คนเดียว เข้าใจมั้ย?”

ว่าแล้วผีขี้หึงก็แทบจะสิงร่างเขาในทันที

“อื้มม… อ๊ะ…”

เธอร้องสั่นเสียงครางหวานสะท้าน เขาก้มลงดูดเม้มซอกคอขาวและฝากรอยฟันเอาไว้อย่างแสดงความเป็นเจ้าของ ตามด้วยจังหวะกระแทกแรงถี่ สายตาคมจ้องมองคนที่เด้งกระเด็นกระดอนไปมาตามแรงกระแทกอย่างดิบเถื่อนเอาแต่ใจ ยิ่งเขาจ้องมองตรงกลีบดอกของหญิงสาวที่มันผลุบเข้าโผล่ออกตามท่อนเนื้อกายขึงขังของเขา สายตาคมเหลี่ยมก็ยิ้มเยิ้มอย่างพึงพอใจออกมา

“ซี้ดดด…. ที่รักตอดแน่นจัง พี่จะแตกอีกแล้ว”

แม้จะแตกแค่ไหนเขาก็ยังคุมจังหวะรอคนร่างบาง จนในที่สุดทั้งคู่ก็แตกพร้อมกันอีกรอบ

“อ๊ะ… อ๊ะ…พี่โจขา …นิสาจะไม่ไหว”

“ซี้ดด…”

ปัก…

ปัก…

“แตกพร้อมกันนะครับที่รัก”

“ซี้ดดด … อ๊าาา…”

เสียงทุ้มต่ำคำรามอย่างสุดจะห้ามได้ สองร่างก็กระตุกเกร็งถี่ระรัวพร้อมกันอีกรอบ เชาปล่อยพ่นความสุขล้นสีขาวขุ่นเข้าสู่ด้านใน ของเธอมันตอดรัดแน่นของเขาจนแทบจะถอนตัวออกมาไม่ได้ จากนั้นมือหนาก็ค่อยๆ ดึงเจ้าไซซ์ยักษ์ออกมา และถอดปอกที่น้ำรักคละคลั่ง ตามมาด้วยจับแท่งสดชัดรูดรีดน้ำที่ค้างตามท่อออกมาจนหมด ก่อนจะก้มลงมองมันที่เปื้อนเลอะหน้าท้องขาวเนียนของเธอ

“อยากแตกสดจัง…”

ลุงรหัสเอาทิชชูเปียกมาบรรจงเช็ดถูทำความสะอาดทุกส่วนให้เธออย่างแผ่วเบา วนิสาทิ้งตัวแนบอกเขาอย่างเหนื่อยหอบ ริมฝีปากยังเผยอหายใจถี่จากแรงอารมณ์ที่พัดผ่าน หัวใจของเธอยังเต้นแรงจนแทบหลุดออกมานอกอก ไม่ใช่เพราะความอาย...แต่เพราะความรู้สึกบางอย่างที่เธอไม่เคยได้สัมผัสมาก่อน เธอไม่รู้เลยว่าเขาทำแบบนี้กับเธอเพราะแค่เรื่องบนเตียงหรือเปล่า แต่ในใจก็คิดอยากให้เขารู้สึกกับเธอพิเศษไปมากกว่านั้น

โจนาธานดึงร่างบางเข้ามากอดแน่น ลมหายใจร้อนของเขาฟุ้งอยู่เหนือกลุ่มผมเธอ มือหนาลูบแผ่นหลังเธอเบาๆ อย่างปลอบโยน... จนทั้งคู่ต่างหลับใหลในอ้อมกอดกันและกันในที่สุด