ตอนที่ 5

“ขอโทษนะ คนจะเป็นเมียพี่ได้ ลีลาต้องเด็ด เซ็กส์ต้องจัด เพราะพี่ไม่ถนัดสอนใคร” แสบยังคงพูดต่อ

“พี่ว่าน้องเอาเวลาที่มายั่วยวนพี่ ไปขยันซ้อมดีกว่านะ เผื่อมันจะทำให้น้องเอาชนะพี่ได้บ้าง” แสบพูดจบก็ปล่อยแขนเธอทันที

เพี๊ยะะะะะะะ

“พี่คิดว่าตัวเองเป็นใคร คิดเหรอว่าแก้วอยากได้พี่ขนาดนั้น ถ้าต้องเสียตัวให้คนแบบพี่ แก้วยอมบวชชีตลอดชีวิตดีกว่า” แก้วใช้มือข้างที่เจ็บตบไปที่แก้มของแสบอย่างแรง ก่อนจะเช็ดน้ำตาออกอย่างลวกๆ ผู้ชายอะไรดูถูกเธอตั้งแต่ครั้งแรกจนตอนนี้

หมับบบบบ

“ปล่อยสิเจ็บนะ” แสบจับมือข้างที่เธอเจ็บไว้แน่น แสบไม่ได้ออกแรงมือที่บวมอยู่แล้วของเธอก็เจ็บอยู่ดี

“คิดว่าตบแล้วจะจบง่ายๆ เหรอครับ” แสบบีบมือเธอเบาๆ ก่อนจะดึงหน้าเธอมาใกล้ๆ แล้วกดจูบลงไป

จูบที่มีแต่ความรุนแรงตามอารมณ์ของแสบ แสบกำลังโกรธเธอ โกรธมากๆ ด้วย

“อื้อออ อืมห์~” แก้วครางอื้ออึงในลำคอปิดปากตัวเองแน่นขึ้นเมื่อแสบไล้ลิ้นไปตามเรียวปากเพื่อเปิดปากเธอ ก่อนแก้วจะเปิดปากเพราะแสบบีบข้อมือเธอแรงขึ้น

“อืมมมมมม ยังอ่อนแบบนี้ กลับไปซ้อมมาใหม่นะครับ” แสบพูดหลังจากที่จูบแก้วเสร็จ

“จำสิ่งที่พี่ทำกับแก้ววันนี้ไว้เลยนะ แก้วจะกลับมาเอาคืนอย่างสาสม” แก้วพูดจบก็สะบัดมือออกแรงๆ ไม่สนสักนิดว่ามันจะเจ็บแค่ไหน อยากหนีไปจากตรงนี้ ไปจากผู้ชายชื่อแสบ

แสบมองแผ่นหลังนั่นด้วยสีหน้าเรียบเฉย ก่อนจะปาถุงยานวดทิ้งลงถังขยะเล็กๆ ใต้โต๊ะ

แก้วที่เดินจากมา เดินตามหาจ๋าทันทีทั่วทั้งงาน ก่อนจะเห็นจ๋านั่งร้องไห้เงียบๆ อยู่ในมุมมืด

“จ๋าเป็นอะไร” แก้วถามเพื่อนตัวเองอย่างตกใจ

“จ๋าว่าเราไม่ควรมางานแบบนี้เลย มีแต่คนดูถูกเด็กแบบเรา” จ๋าร้องไห้เบาๆ

“เกิดอะไรขึ้น” แก้วถามเสียงดัง เพื่อนเธอที่ปกติจะเข็มแข็งทำไมมานั่งร้องไห้เป็นเด็กแบบนี้

“จ๋าแค่จะไปขอบคุณผู้ชายคนนั้น แต่โดนผู้หญิงของเขาด่ากราดต่อหน้าคนทั้งงาน ว่าเป็นเด็กแรดจ้องจะแย่งแฟนคนอื่น จนคนในงานเอาแต่มองด้วยสายตาดูถูก” จ๋าพูดอย่างเจ็บใจ

เธอเดินไปยกมือไหว้ขอบคุณเขา ที่ทำให้เธอได้เข้ามาในงานนี้กับแก้ว แม้จะถูกใจหน้าตาเขาแต่เธอก็ไม่กล้าทำอะไรอย่างที่พูดหรอก แต่ทันทีที่เธอลดมือลง แฟนเขาก็เข้ามาด่าเธอ จนเธอถูกคนในงานหัวเราะเยาะ เธอจึงหนีมาร้องไห้เจ็บใจคำพูดคนพวกนั้น

“ไปกันเถอะจ๋า ที่ตรงนี้เราไม่ควรมาตั้งแต่แรก แก้วขอโทษนะที่ปกป้องจ๋าไม่ได้ แต่เราจะกลับมานะจ๋า กลับมาทำให้คนที่มันเคยดูถูกเรา ไม่กล้าทำแบบนั้นกับเราอีก” แก้วพูดอย่างเจ็บใจ

“อืม ฉันจะกลับมาแน่ คุณหิน” จ๋าพูดเสียงเบา ก่อนทั้งคู่จะพากันออกไปจากงาน แล้วหายไปจากสังคมแบบนี้ ทั้งที่เพิ่งจะเคยมาครั้งแรก

2 ปีต่อมา

บรื้นนนนนนนนน

“กรี๊ดดดดดด น้องแก้ว ชนะ”

“กรี๊ดดแก้วเพื่อนชั้นชนะแล้ว”

ทันทีที่รถของแก้วเข้าเส้นชัย ทุกคนในสนามก็โห่ร้องยินดีกับเธอทันที

“และแล้วเราก็ได้นักแข่งหญิงระดับประเทศคนใหม่แล้วนะครับ นั่นคือน้องกวินตรา กับแชมป์ที่อายุน้อยที่สุดตอนนี้ครับ” เสียงพิธีกรประกาศถึงชัยชนะ ยิ่งทำให้แก้วยิ้มมากขึ้น ระยะเวลาสองปีที่เธออดทนฝึกซ้อมอย่างหนัก เห็นผลแล้วในวันนี้ กับแชมป์นักบิดระดับประเทศ

“น้องแก้วรู้สึกยังไงครับกับความสำเร็จวันนี้” พิธีกรรายการแข่งยืนไมค์มาที่แก้ว

“แก้วรู้สึกว่ามาไกลเกินกว่าที่แก้วคิดไว้ค่ะ ขอบคุณค่ะ” แก้วพูดแค่นั้นก่อนจะยกมือไหว้ แล้วเดินขึ้นไปรับรางวัล

กว่าพิธีการต่างๆ ในงานแข่งจะจบลง ก็กินเวลานานโข แต่แก้วไม่บ่นเลยสักนิด เธอได้แต่ยิ้มนิดๆ ให้กับทุกๆ คนที่มาแสดงความยินดีไม่ขาดสาย

“แก้ววววว จ๋าดีใจที่สุดเลย รู้รึเปล่าว่าตอนแก้วแข่งอะ จ๋ากลั้นหายใจจนหน้าเขียวหมดแล้วเนี้ย” จ๋าวิ่งเข้ามาหาแก้วตอนพีธีการทุกอย่างจบลงแล้ว

“ยังตื่นเต้นอยู่อีกเหรอจ๋า แก้วก็พาไปแข่งบ่อยๆ” แก้วจับมือจ๋าไว้แน่น ก่อนจะพากันเดินไปขึ้นรถมอเตอร์ไซด์ของตัวเอง รถคันใหม่ที่แก้วเก็บเงินซื้อตลอดเวลา 2 ปี

ในการแข่งเธอจะใช้รถของโค้ชบาส แต่เวลาใช้ไปไหนมาไหน เธอจะขับรถคู่ใจไปกับจ๋า

ตั้งแต่วันนั้นเมื่อ2 ปีก่อน แก้วตั้งใจไว้ว่าจะไม่ทิ้งเพื่อนให้เจอเรื่องแย่ๆ อีก ต่อให้ลำบากแค่ไหนก็ตาม แล้วตลอด 2 ปีพวกเธอก็ไม่เคยทิ้งกันเลยจริงๆ

“ก็มันตื่นเต้นอ่า” จ๋าพูดยิ้มๆ ก่อนจะรับหมวกใบโตจากมือแก้ว

“เสียใจหรือเปล่าที่มากับแก้ว” แก้วจะถามทุกครั้งที่เธอพาจ๋ามาด้วย

“ไม่เคยเสียใจเลยสักครั้ง” จ๋ายิ้มให้แก้วภายใต้หมวกใบโต ก่อนจะขึ้นคร่อมรถบิ๊กไบร์ของแก้วไป

จ๋าไม่เคยเสียใจที่เลือกมากับแก้ว แม้นั่นจะทำให้เธอไม่ได้เรียนต่อมหาลัยที่เลือกก็ตาม แต่แก้วก็ไม่ได้ต่างกันนัก

เพราะแก้วต้องซ้อมและแข่งบ่อยๆ เธอเลยเลือกที่จะไม่เข้าเรียนในระดับมหาลัยแบบปกติ แต่เลือกเรียนมหาลัยที่ไปสอบเอาทีเดียวอย่าง มหาลัยรามคำแหง ที่อยู่ในกรุงเทพ และจ๋าที่เอนท์ติดมหาลัยชื่อดัง ก็ทิ้งที่นั่นแล้วตามแก้วไปเรียนแบบเดียวกัน

แก้วไม่เคยทิ้งเธอ เธอก็ไม่อยากทิ้งแก้ว แม้มหาลัยนั่นจะเป็นคณะที่เธออยากเรียน แต่มันจำเป็นแค่ไหนกับการเรียนในตำรา คนเรามีช่องทางเรียนรู้อีกมากมาย

จ๋าเรียนราม เพื่อเอาวุฒิเท่านั้น ส่วนสิ่งที่เธอชอบคือเสื้อผ้าเธอจึงเรียนเสริมในด้านนี้ทุกครั้งที่ว่าง ส่วนแก้วก็ไม่ต่างกัน แก้วรักรถ เธอก็เรียนเสริมในเรื่องรถเหมือนกัน