ตอนที่ 4

“ใส่แบบนี้แหละ เหมาะกับการอ่อยที่สุด” จ๋ายิ้มอย่างถูกใจกับชุดที่ตัวเองเลือกมาใส่คู่กันกับแก้ว

“เดี๋ยวแข่งรอบหน้า แก้วจะคืนเงินให้นะ” แก้วที่เห็นจ๋ายิ้มอย่างดีใจจึงได้แต่ยิ้มเจือนๆ

แก้วกับจ๋า (บุคลในภาพเป็นเพียงคาแรกเตอร์ตัวะครเท่านั้น ไม่มีเจตนาทำให้บุคคลในภาพเสียหายแต่อย่างใด)

“จ๋าพร้อมแล้ว ครั้งนี้จ๋าให้แก้วนำไปก่อนนะ” จ๋าพูดอย่างอารมณ์ดีก่อนจะพากันเดินไปขึ้นรถ เพื่อขับไปยังสถานที่จัดงานเลี้ยง

“จ๋า ชุดมันนั่งลำบากมากเลย จอดก่อนได้ปะ” แก้วบอกจ๋าที่ขับรถไปอย่างเร็ว จ๋าจึงชะลอแล้วจอดรถลงข้างทาง

“ใครบอกให้นั่งแบบนั้น โอ้ยคนเห็นกางเกงในหมดแล้ว” จ๋าจอดรถก่อนจะหันมามองแก้วที่นั่งซ้อนเธอด้วยท่าปกติ

“ก็เคยแต่นั่งคร่อมนี่หว่า” แก้วเปลี่ยนมานั่งห้อยขาด้านข้าง จ๋าจึงได้ออกรถอีกครั้ง

“พี่ค่ะ มางานรวมตัวนักแข่งเจ้าสนามค่ะ นี่บัตรเชิญ” แก้วยื่นบัตรให้พนักงานตรงทางเข้า ก่อนพวกเขาจะมองหน้าพวกเธออย่างสงสัย

“อายุเท่าไหร่ครับเนี้ย ในงานมีแอลกอฮอล์ เขาห้ามเด็กต่ำกว่า18 เข้านะ” แก้วกับจ๋ามองหน้ากันทันที พี่บาสไม่เห็นบอกเลย

“แต่หนูเป็นนักแข่งนะคะ” แก้วยื่นบัตรนักแข่งให้ดูทันที

“งั้นเข้าได้แค่คนเดียวครับ อีกคน18 รึยัง” พนักงานตรวจบัตรยังคงพูดต่อ

“18 แล้วค่ะ / พวกเธอมากับผมครับ” คนที่อยู่ด้านหลังสองสาวพูดขึ้น

“อ่างั้นเข้าได้ครับ เชิญครับ” สองสาวเดินตามร่างสูงเข้าไปอย่างดีใจที่เข้ามาได้ทั้งคู่

“ของคุณมากนะคะ” จ๋าเป็นคนพูดในขณะที่แก้วมองหาแต่ของกิน เธอยังไม่ได้กินอะไรเลยตั้งแต่เที่ยง เพราะตื่นเต้นกับการแข่ง

“18 จริงเหรอ ดูยังไงก็ไม่น่าถึง” ผู้ชายคนนั้นถามจ๋าเสียงดังเพราะเสียงเพลงในงาน แม้สถานที่จะเป็นร้านอาหารกึ่งผับไม่ใหญ่นักแต่ก็ถูกจัดเป็นโซนอย่างดี มีทั้งดนตรีสดและผับด้านใน

“ถึงแล้วจริงๆ” จ๋าพูดยิ้มๆ คนตรงหน้าคือใครหว่า แต่ถูกใจจ๋าชะมัด

“โกหกไม่เนียนครับ ไปเรียนให้จบ ห้ามกินเหล้านะครับ เพราะงานนี่พี่เป็นเจ้าของงาน อย่าทำให้งานพี่มีปัญหา” พูดจบร่างสูงสง่าก็เดินจากไป ส่วนจ๋าก็ได้แต่เคลิ้มไปกับแผ่นหลังนั่น

“จ๋าาาา มากินไอ้นี่กัน” แก้วใช้มือซ้ายถือจานใส่ของกินส่วนมือขวาถือขวดน้ำเปล่า ทั้งที่ใจอยากถือของกินมาเยอะกว่านี้ แต่มือไม่อำนวยเลย

“แก้วตั้งใจมากินจริงดิ” จ๋าส่ายหน้าให้เพื่อนสาว ที่กินไส้กรอกชีสอย่างเอร็ดอร่อย

“จะให้มาทำอะไรละ นี่ตั้งใจมากินล้วนๆ” แก้วยิ้มให้จ๋าทั้งยังยัดขนมเข้าปากอีกสองชิ้นพร้อมกัน

“แก้วขี้ลืมอะ แก้วต้องยั่วพี่คนนั้นไง พี่แสบอะ” จ๋าเตือนความจำเพื่อน ที่ทำท่าว่าจะลืมทุกอย่างทันทีที่เห็นของกิน

“จะยั่วยังไงละ ไม่รู้พี่เขาจะมารึเปล่า” แก้วพูดเบาๆ อย่างกลัวคนได้ยินแผนพวกเธอ

“นั่นไงพี่เขานั่งอยู่คนเดียวตรงนั้น” จ๋าชี้ไปทางศาลาแบบกระท่อมมุงหญ้าคา ทางพื้นที่เอ้าดอร์ของร้านอาหารกึ่งผับนี่ เห็นพี่แสบนั่งพิมอะไรยุกยิกลงในโทรศัพท์

“อ่าส์ แก้วเปลื่ยนใจแล้วอะ ช่างพี่เขาเหอะ” แก้วมองภาพพี่แสบที่มีใบหน้าเคร่งเครียดอย่างนึกกลัว ปกติพี่เขาจะกวนเธอตลอดวันนี้ทำไมดูน่ากลัว

“แก้ว! จ๋าจ่ายค่าชุดเป็นพันเพื่องานนี้เลยนะเว้ย ถ้าอิ่มแล้วก็ไป จ๋าว่า จ๋าก็นึกอยากจะยั่วใครสักคนเหมือนกัน” จ๋าพูดจบก็ดึงจานที่ใส่อาหารของแก้วมาถือ ก่อนจะลุกเดินไปทางผู้ชายที่พาพวกเธอเข้ามาในงาน

“เอ้าจ๋า อย่าเทแก้วแบบนี้ดิ” แก้วยืนเคว้งอยู่คนเดียว เธอไม่รู้จักใครเลย นักแข่งในนี้ก็ด้วย เพราะทุกทีที่แข่ง ก็แข่งอย่างเดียว แข่งจบก็กลับ มีคนเดียวที่เธอรู้จักคือพี่เแสบ

“โอ้ยย เป็นไงเป็นกันวะงานนี้ อาจฟลุคชนะอย่างที่จ๋าบอกจริงก็ได้” แก้วรวบรวมความกล้าก่อนจะเดินไปหาพี่แสบที่นั่งหน้ามุ่ย

“เป็นอะไรค่ะพี่แสบ เพื่อนไม่คบเหรอ ถึงได้มานั่งคนเดียว” แก้วเดินไปหยิบแก้วน้ำติดมือมาด้วย ไปตัวเปล่าแล้วมันเขินยังไงไม่รู้

“น้องแก้วอยากคบกับพี่หรือไงครับ ถึงได้มาสนใจพี่แบบนี้” แสบเงยหน้าจากโทรศัพท์ ก่อนจะกอดอกมองมาที่เธอนิ่งๆ

“ถะ ถ้าเป็นแบบนั้น พะพี่ จะคบด้วยไหมละ” แก้วพูดอย่างกระตุกกระตักทันที ที่เขาเปิดมาแบบนี้

“อยากเป็นแฟนหรือเป็นเมียละครับ” แสบยังคงนิ่ง อยากรู้ว่ายัยเด็กนี่คิดอะไรถึงได้อยากเข้าหาเขาแบบนี้

“เป็นอะไรถึงจะเอาชนะพี่ได้ละคะ” แก้วเอียงคอถาม เธอแค่อยากเอาชนะแสบ แต่ไม่รู้ว่าอยากเป็นอะไรกับเขากันแน่ ระหว่างแฟนกับเมีย คือเธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามันต่างกันตรงไหน

“ลองทำให้พี่พอใจดูสิครับ เผื่อพี่เอาเก็บไปคิดดูอีกที” แสบพูดนิ่งๆ ไหนจะสายตากดดันที่ส่งไปให้แก้วนั่นอีก

“ทำอะไรคะ” แก้วพูดอย่างตื่นตระหนก

“ก็ยั่วพี่แบบที่น้องวางแผนกันกับเพื่อนไงครับ” แสบโน้มหน้าไปใกล้แก้ว ที่นั่งอยู่ห่างออกไป

“เปล่านะคะ” แก้วแก้ตัวอย่างเร็วเขารู้ได้ไงว่าเธอกับเพื่อนวางแผนมายั่วเขา

“อย่าแก้ตัวพี่ไม่ชอบ ทำซะ แล้วพี่จะโกรธน้อยลง” แสบดึงตัวแก้วมานั่งข้างๆ ก่อนจะบีบไหล่เธอเบาๆ

“แก้วขอโทษค่ะ” เธอยกมือขอโทษเมื่อรู้ตัวว่าเธอทำพี่แสบโกรธ

“พี่ไม่ยกโทษให้ครับ” แสบพูดด้วยเสียงนิ่งๆ

“ทำยังไงพี่แสบถึงจะหายโกรธคะ” แก้วยกมือทาบไปบนอกของแสบ อยากให้แสบเป็นเหมือนปกติ มากกว่าแสบตอนนี้ เธอกำลังกลัวเขา

“ลองยั่วดูสิครับเผื่อพี่จะหาย” แสบพูดเสียงเบาข้างหูเธอ ก่อนจะเป่าลมไปตามคอที่มีผมสีเทาสั้นปกปิดคอขาวๆ ไว้

“ทำยังไงอะ” แก้วมีสีหน้างุนงง แฟนไม่เคยมีจะยั่วยังไงวะ ทำเป็นแต่ยั่วโมโหอะ

“เห้อออออ คิดจะเอาตัวมายั่วพี่ด้วยลีลาเด็กอนุบาลแบบนี้ ถามจริงเถอะ เคยเสียมันรึยังซิงอะ” แสบพูดเสียงเบาข้างหูเธอ แก้วได้ยินแบบนั้นได้แต่กำหมัดแน่น