30

“จะได้ตื่นไง......ยังไม่ทันหลับก็ฝันหวานซะแล้ว”

“เกรซล่ะอยากรู้จริง ๆ ว่าวันไหนที่คุณรู้ตัวว่ารักเกรซแล้วคุณจะพูดว่ายังไง...ซ้อม ๆ ไว้บ้างก็ดีนะคะคุณสามีขา.......” หญิงสาวพูดจบก็หัวเราะคิกคักอย่างอารมณ์ดี อยากรู้จริงว่าคนที่นั่งอยู่ข้างหลังทำหน้ายังไง.....

“ฮึ...ไม่จำเป็นหรอก เผื่อใจไว้บ้างก็แล้วกัน ถึงเวลาอย่ามาร้องไห้ขี้มูกโป่งก็แล้วกัน” ชายหนุ่มพูดอย่างมั่นใจ เขาอาจจะใช้ชีวิตอยู่กับหล่อนได้ แต่จะให้รู้สึกรักใคร่ใยดี ขาดกันไม่ได้นั้นคงเป็นไปไม่ใช่แน่เพราะเขาไม่ใช่เด็กหนุ่มคลั่งรัก อีกแล้ว

“ไม่ต้องห่วงหรอกค่ะ....เกรซจิตใจแข็งแรงจ้า....” หญิงสาวหันไปยักคิ้วให้อย่างกวน ๆ เป็นผลให้มือใหญ่จับศีรษะหันกลับอย่างหมั่นไส้หรือว่าไม่อยากสบตาก็ไม่แน่ใจนัก...

“ผมจะคอยดู อย่ามาอ้อนขอความรักเช้าเย็นก็แล้วกัน” สายตาคมทอดมองศีรษะทุยอยู่ด้านหลัง.....ฮึ...ผู้หญิงสวยก็มีผ่านมาเรื่อย ๆ แหละอย่าทำเป็นใจสั่นดิวะ...ชายหนุ่มได้แต่ปรามตัวเอง

“ไม่มีทาง”

“อ่ะเสร็จแล้ว...” คนข้างหลังก้มลงหอมแก้มฟอดใหญ่สองครั้งติด ก่อนจะผลักร่างเล็กเบา ๆ ให้ลุกออกไปจากหว่างขา

“นั่นแน่...ไม่รักแล้วมาหอมเค้าทำไมอ่ะ” แทนที่จะเอียงอาย หล่อนกลับพลิกตัวหันมาเผชิญหน้า ส่งยิ้มกรุ้มกริ่มสายตาท้าทาย

“แค่พิสูจน์กลิ่นเท่านั้นแหละ...อย่ามโนไปหน่อยเลย......สะอาดแล้วก็นอนได้” ปองภพตีหน้าตายดึงให้สาวเจ้าล้มกลิ้งลงมาบนอกของเขาก่อนจะพลิกตะแคงกอดเรือนร่างนุ่มนิ่มหอมกรุ่นไปทั้งตัว ทั้งแขนทั้งขากอดล็อคไว้อย่างกับหล่อนเป็นหมอนข้างใบโปรด

“อะไรของคุณเนี่ย...” โอย...ตายแน่ยัยเกรซ.....หญิงสาวได้แต่นอนหัวใจเต้นตึ๊กตั๊กตัวแข็งทื่อ....ลุ้นระทึกว่าจะเกิดอะไรขึ้นตามมา.....เวลาผ่านไปนานหลายนาทีทุกอย่างก็ยังสงบนิ่ง หล่อนจึงค่อย ๆ ผ่อนคลายไม่รู้ว่าตัวเองดีใจหรือเสียใจกันแน่ แต่ก็ค่อย ๆ เข้าสู่ห้วงนิทราทั้งที่ใบหน้าแตะแต้มไปด้วยรอยยิ้ม

ปองภพก้มลงไปมองคนที่ถูกแกล้งในอ้อมกอดพลางยิ้มน้อย ๆ ก่อนจะหลับตามไปในที่สุด

สองวันต่อมา

เกรซมาทำงานด้วยอารมณ์เบิกบาน เนื่องจากความสัมพันธ์ของสามีภรรยาในสองวันที่ผ่านมาดูเหมือนจะดีวันดีคืน

“คุณน้องขา...ท่านประธานให้ขึ้นไปหาค่ะ” แสงสุรีย์หัวหน้าแผนกเอ่ยคำพูดหวานหู ทันทีที่ลูกน้องสาวหลานสะใภ้คนโปรดของท่านประธานใหญ่เหยียบย่างเข้ามาในแผนก

“มีอะไรหรือเปล่าคะพี่”

“ไม่รู้สิคะ พี่ว่าไปถามท่านเองเถอะคนในครอบครัวเดียวกันนี่นะ” สาวใหญ่ตอบยิ้ม ๆ เป็นความปลาบปลื้มที่ปิดไม่มิด ใครจะรู้ว่าลูกน้องในแผนกจะได้ดิบได้ดีอนาคตไกล อาจไกลถึงขนาดเป็นภรรยาเจ้าของบริษัทซึ่งใคร ๆ ก็รู้ว่าท่านประธานไม่มีทายาท มีแต่หลานชายสามคน แต่คนที่ดูจะมีความเป็นไปได้มากที่สุดก็เห็นจะเป็นด็อกเตอร์ปองภพ คนที่ลูกน้องของหล่อนไปคว้าเอาไว้ได้นี่เอง…เห็นแล้วก็เสียดายไม่น่าเกิดไวเลยพับผ่าสิ

“สวัสดีค่ะคุณย่า” เกรซทำความเคารพผู้สูงวัยกว่า

“มาแล้วเหรอลูก เป็นยังไงบ้างจ๊ะ หลังแต่งงานยังไม่มีวันหยุดเลยใช่ไหม” คุณย่าปรางทิพย์เอ่ยถามอย่างห่วงใยในความรู้สึก ที่หลานชายของท่านเอาแต่บ้างานจนไม่มีวันหยุด

“ไม่เป็นไรค่ะคุณย่า อีกอย่างหนูก็ไม่มีวันหยุดเหมือนกันค่ะ”

“อ่อ....เรียนโทบริหารใช่ไหมลูก”

“ค่ะ...เรียนกับอาจารย์ปองภพ” เกรซตอบยิ้ม ๆ

“อืม...ทนหน่อยนะ จบเทอมนี้ ตาภพสัญญากับย่าแล้วว่าจะมาทำงานที่บริษัท”

“คุณภพเขาจะอึดอัดหรือเปล่าคะคุณย่า”

“ไม่หรอก...ย่าให้เวลาตาภพทำใจมาหลายปีแล้ว หรือว่าหนูเกรซจะมาบริหารแทนเอาไหม แล้วให้สามีเราเขาทำงานที่เขารักต่อไป”

“ไม่ดีกว่าค่ะ ขืนทำแบบนั้น มีหวังเกรซได้ทำบริษัทเจ๊งคามือแน่ ๆ ค่ะ” หญิงสาวส่ายหน้าหวือ ก่อนที่หญิงสองวัยจะหัวเราะขึ้นพร้อมกัน

“ถ้าอย่างนั้น ตั้งแต่วันนี้หนูเกรซมาฝึกงานกับย่าก่อนนะจ๊ะ”

“ค่ะคุณย่า” หญิงสาวรับคำอย่างเต็มใจ เพราะตัวเองอยากก้าวหน้าในหน้าที่การงาน แต่ทั้งนี้ก็ต้องมาจากความสามารถ ซึ่งหล่อนตั้งใจจะเรียนรู้จากคุณย่าปรางทิพย์ถ้าท่านไม่เก่งจริงคงไม่ยืนหยัดจนมาถึงทุกวันนี้

ประตูบานใหญ่ถูกเปิดเข้ามาอย่างเสียมารยาทด้วยแรงอารมณ์อันร้อนรุ่มของผู้ชายที่เข้ามาใหม่

“ทำอย่างนี้กับผมได้ยังไงครับคุณย่า” ธีรวัฒน์ พ่นวาจาอันโกรธเกรี้ยวถามผู้สูงวัยโดยไม่ทันได้สังเกตว่าใครอยู่ในห้องนั้นด้วย เขานึกว่าพนักงานทั่วไปที่คุณย่าเรียกมาสั่งงานจึงไม่สนใจ

“นั่งลงแล้วค่อยคุยกัน” คุณปรางทิพย์สั่งเสียงเย็น

“เธอออกไปก่อน” ชายหนุ่มสั่งโดยไม่หันไปมองหน้า เพราะเขาตั้งใจจะเคลียร์ปัญหากับคุณย่าเป็นการส่วนตัว

“ไม่ต้องออกไปหรอกหนูเกรซ”

“เอ๊ะ ! คุณเกรซ” ชายหนุ่มเพิ่งจะเห็นหน้าบุคคลที่สามชัด ๆ เกิดลางสังหรณ์บางอย่างก่อนจะได้คำตอบในนาทีต่อมา

“หนูเกรซจะมาทำงานในตำแหน่งผู้ช่วยของย่า”