24
“คุณหาว่าเกรซงอแงหรือคะ....คุณต่างหากที่ทำตัวมีลับลมคมใน” หญิงสาวว่าเสียงหนัก
“คุณหมายถึงอะไร...หรือว่าอยากดูของลับของผม” ปองภพถามหน้าตาย เฉไฉไปเรื่อย อยากรู้ว่าผู้หญิงคนนี้จะรับมือเขาแบบไหน
“บ้า !....หมกมุ่น” เกรซย่นจมูกใส่พร้อมกับค้อนควักและคิดตาม แต่ในหัวคิดถึงแต่เจ้านั่นที่ทั้งเห็นและสัมผัสแบบไม่ตั้งใจมาแล้วหลายครั้ง.....ฮึ่ย...ใครกันแน่ที่หมกมุ่นฟระ...หญิงสาวเผลอสั่นหน้าไล่ภาพสิบแปดบวกออกจากหัวแบบเร็ว ๆ ......เริ่มจะคิดได้ว่ากำลังพยายามจะกุมหัวใจเขาไว้ให้ได้นี่นา แล้วจะมากระเง้ากระงอดเขาหาพระแสงอะไรนะ...
“ฮึ...น่าจะไม่ต่างกันเท่าไหร่” ชายหนุ่มปรายตามองพลางยิ้มมุมปาก เห็นอาการแบบนี้คงจะคิดเป็นอื่นไม่ได้ นอกจากเจ้าหล่อนจะคิดอะไรแผลง ๆ
ทันทีที่ถึงมหาวิทยาลัยก่อนที่หญิงสาวจะลงจากรถก็ถูกเรียกตัวไว้ก่อน
“กลางวันนี้ผมขอสปาเก็ตตี้ แล้วก็โกโก้ปั่นก็แล้วกันนะ...อ่อ มีผลไม้อีกสักอย่างก็ได้”
“หะ...ห๊า....” เกรซอุทานพร้อมกับมองเขาด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยคำถาม
“มีปัญหาอะไรหรือเปล่า...ก็เห็นว่าคุณเป็นภรรยาหรอกนะถึงได้ร้องขอ ความจริงคุณควรจะเป็นฝ่ายถามผมก่อนด้วยซ้ำ ถ้าใส่ใจกันจริง ๆ ”
“เอ่อ...ได้อยู่แล้วค่ะ..... ก็ว่าจะถามอยู่เชียว” หญิงสาวเกาท้ายทอยแก้เก้อ นี่เมียนะไม่ใช่คนรับใช้แบบพกพา....ฮึ่ม...หลงรักเจ๊เกรซเมื่อไหร่ ฉันจะเอาคืนซะให้เข็ด
ด็อกเตอร์หนุ่มเห็นแล้วก็นึกขันกับความขาด ๆ เกิน ๆ ของอีกฝ่ายแต่ก็เก็บซ่อนอารมณ์ไว้ภายใต้ใบหน้าเรียบเฉย... ทั้งคู่เดินเคียงกันเข้าอาคารเรียนอย่างเปิดเผย โดยเฉพาะสาวเกรซที่มีสีหน้าอิ่มเอิบดูปลื้มปริ่มเป็นพิเศษ อยากจะประกาศกับคนทั้งโลก...สามีฉันจ้า...หนุ่มหล่อคนนี้สามีฉ๊านนนนน......
“อาจารย์คะ โรสมีเรื่องจะปรึกษาค่ะ”
หญิงสาวเดินเร็ว ๆ เข้ามาหาทั้งคู่แล้วเอ่ยปากกับอาจารย์หนุ่ม ทำเหมือนผู้หญิงอีกคนไม่มีความหมาย
“งั้นเกรซเข้าไปก่อนนะคะคุณสามีขา...” หญิงสาวพูดเสียงดังฟังชัดข่มให้อีกฝ่ายหน้าเสียไปเลย ก่อนจะเดินแยกไปหาเพื่อนสนิทที่ยืนมองยิ้มขำอยู่ก่อนแล้วดูก็รู้ว่ายัยโรสโดนเพื่อนของหล่อนแผลงฤทธิ์ใส่เข้าให้แล้ว
“ยิ้มอะไรของแกหึ”
“ก็ขำคนหวงสามีน่ะสิ แน่จริงไม่ฉี่รดเขาไว้ล่ะ”
“ห๊ะ !!...ฉันไม่ใช่หมานะยัยครีมบ้า”
“ก็เห็นหวงซะขนาดนั้น อุตส่าห์แนะนำวิธีธรรมชาติเลยนะเนี่ย”
“แกก็เห็นว่ายัยนั่นหน้าหนาเป็นศอก ทะเล่อทะล่าเข้าไปไม่ดูตาม้าตาเรือ ฉันก็ต้องปักป้ายประกาศไว้ก่อนน่ะสิ”
“บางทีเขาอาจจะมีธุระกับอาจารย์จริง ๆ ก็ได้นะแก”
“เฮอะ !...อย่างยัยนั่นน่ะเหรอ...จะมีอะไรนอกจากคิดแต่จะเข้าหาผู้ชาย โสด ๆ ก็ว่าไปอย่าง” พูดแล้วก็เบ้ปาก...อย่าคิดมาแตะผู้ชายของฉันซะให้ยาก....
สิบโมงเช้า อาจารย์หนุ่มเข้าห้องสอนตามปกติ เขาพยายามไม่ทำตัวให้เป็นปกติ แม้จะรู้ว่าหลายคนมองยิ้ม ๆ คงจะเพราะข่าวการแต่งงานของเขากระมัง นั่นไม่สำคัญเท่ายัยตัวแสบที่เอาแต่นั่งมองมาตาเยิ้ม...เป็นบ้าอะไรขึ้นมาอีกล่ะ....ความหงุดหงิดเล็ก ๆ ก่อตัวขึ้นในใจเพราะรู้ว่ากริยาที่หญิงสาวแสดงออกนั้น ไม่ได้เป็นไปตามธรรมชาติ...คงจะทำแบบนั้นเพื่ออะไรสักอย่างแน่นอน.....
“อร่อยไหมคุณ” เกรซตั้งใจสั่งอาหารที่คิดว่าอร่อยที่สุดมาให้ตามที่เขาสั่ง เรื่องง่าย ๆ แค่นี้ไม่เกินความสามารถที่จะสร้างความประทับใจให้เขาแน่ ดังนั้นหล่อนจึงนั่งมองวินาทีที่เขาตักอาหารเข้าปากตาไม่กระพริบ ราวกับลุ้นผลประกาศรางวัลตุ๊กตาทองอย่างไรอย่างนั้น
“อืม ก็อร่อยดี” ปองภพตอบหลังจากเริ่มเคี้ยวอาหารและรับรู้รสชาติแล้ว
“นั่นไง เกรซกะแล้วว่าคุณต้องชอบ” หญิงสาวยิ้มแก้มแทบแตกกับความสามารถของตัวเอง
“ทำไมต้องดีใจขนาดนั้น คุณไม่ได้ทำเองไม่ใช่เหรอ”
“ก็แหม...อย่างน้อยเกรซก็รู้จักเลือกร้านแหละน่า ขอดีใจหน่อยไม่ได้หรือไงคะ” หญิงสาวหน้ามุ่ยที่โดนดับฝันกันต่อหน้าต่อตา
“เอาเถอะ....ผมยังเชื่อว่าคุณต้องมีอะไรดี ๆ มากกว่าการทำอาหารบ้างล่ะ” พูดพร้อมกับแกล้งหลุบตาลงต่ำ แต่พอเจอเข้ากับหน้าอกอวบอิ่มที่ดันโผล่ขึ้นมาให้เห็นรำไรก็ต้องขมวดคิ้วไม่พอใจ
เกรซมองตามสายตาคมกริบแล้วก็หน้าร้อนผ่าว.....ดูทำหน้าเข้าสิ เนินอกเราออกจะสวยทำไมต้องทำหน้าไม่พอใจด้วยอย่าบอกนะว่าหวง.....พอคิดได้อย่างนั้นหญิงสาวก็อดยิ้มไม่ได้
“ยัง...ยังไม่รู้สึกอีก”
“เรื่อง ?”
“โตจนป่านนี้น่าจะรู้นะว่าอะไรควรไม่ควร” ชายหนุ่มตำหนิซึ่งหน้า
“ก็คุณมีหลายเรื่อง เรื่องไหนล่ะคะที่เกรซควรรู้” หญิงสาวลอยหน้าลอยตา แกล้งกวนกลับเมื่อเช้าเขายังทำได้เลย
“ก็นี่ไง จะให้มันโผล่ออกมาอวดใครหึ” สามีหนุ่มจิ้มนิ้วแข็ง ๆ ไปบนเนินเนื้อนุ่มแน่นที่โผล่พ้นเสื้อมานิดเดียว แต่นิ้วเขานี่สิ ไถลลงไปจนเกินเหตุ
“นี่คุณ !” หญิงสาวตกใจตาแทบถลน ไม่คิดว่าท่าทางแบบนี้จะเป็นคนปากว่ามือถึงไปได้...อีตาบ้า...
“ทำไม...ไม่อยากโดนจิ้มก็เก็บให้มิดชิดสิ จะให้มันโผล่ขึ้นมาเพื่อ?”
“อย่าบอกนะว่าคุณหวง...คิดอะไรกับเกรซแล้วใช่ป่ะ” พอหายตกใจก็เกทับกลับไปทันที
“เพ้อเจ้อ” อาจารย์หนุ่มเก็บอาการกลับมาใส่หน้ากากน้ำแข็งอีกครั้ง
