22

ปองภพกลับเข้ามาในห้องนอน ชายหนุ่มถอดเสื้อคลุมออก แล้วสอดตัวเข้าใต้ผ้าห่มตามความเคยชิน แต่พอหันไปดูผู้หญิงที่นอนหลับเป็นตายก็ต้องส่ายหัว หล่อนนอนขดตัวรู้ว่าหนาวแต่ไม่ยอมใช้ผ้าห่มผืนเดียวกับเขา...ชายหนุ่มหัวเราะหึหึ ....เข้าไปกอดจากทางด้านหลังพร้อมทั้งห่มผ้าให้ก่อนจะนอนกอดกันอย่างอบอุ่นและหลับตามไปอย่างสบายอารมณ์ช่างไม่เหมือนคืนเข้าหอเลยสักนิด........

เช้าวันใหม่คนที่นอนอย่างมีความสุขเห็นจะไม่มีใครเกินหญิงสาวที่นอนซุกตัวเข้าหาความอบอุ่น...อืม...กล้ามเนื้ออุ่น ๆ .....สติเริ่มมา ลืมตาเห็นกล้ามอกแกร่ง...เกรซหลับตาลงอีกครั้งทำเหมือนยังไม่ตื่น แต่ก็ช้ากว่าคนที่นอนมองจากมุมที่เหนือกว่า ปองภพเห็นแพขนตากระพริบถี่ ๆ ก่อนจะหลับลงอีกครั้ง พร้อมกับเบียดเนื้อตัวเข้าหา พลางโอบกอดไปรอบลำตัวหนาชายหนุ่มได้แต่มองยิ้ม ๆ ยัยบ๊องส์เอ้ย.....ทำเป็นก๋ากั่น

เกรซหลับตาพริ้มถือโอกาสสูดดมกลิ่นกายชายที่มีเสน่ห์ดึงดูดอย่างประหลาด ปลื้มปริ่มฟินเหลือเกินเกรซเอ้ย.........

“นี่คุณมีเรียนไม่ใช่เหรอ” เสียงทุ้มถามเรียบ ๆ เมื่อเริ่มจะปั่นป่วนบ้างแล้วเหมือนกัน

“จริงสิ ! ทำไมถึงเพิ่งจะมาบอกคะ” หญิงสาวผงะออกห่าง ลืมตาโพลงเพิ่งจะนึกได้ เหมือนกันมัวแต่เพลิดเพลิน

“ไม่อยากดึงใครให้ตกสวรรค์” อาจารย์หนุ่มยิ้มนัยน์ตาพราว

“มะ...หมายความว่าไงคะ” หรือเขาจะรู้ว่าเราแอบหอมเขาอยู่ตั้งนาน คิดแล้วก็แก้มร้อนซู่...น่าอายชะมัด

“อ๊าว ! คุณกำลังทำอะไรอยู่ล่ะ...โรคจิตหรือเปล่า ก็บอกแล้วว่าอยากได้อะไรให้บอกผมจัดให้ได้ ไม่ขัดอยู่แล้ว” ชายหนุ่มบอกอย่างใจป้ำ นึกขันท่าทางตื่น ๆ

“ชิ !...ไม่ได้อยากกอดอยากหอมสักหน่อย คิดว่าเป็นหมอนข้างหรอกนะ” เกรซแก้ตัวไปน้ำขุ่น ๆ คนบ้านี่..รู้ได้ไงนะ หรือว่าตั้งใจนอนอ่อยอยู่นานแล้วแน่ ๆ เลย

“เหรอ......” ชายหนุ่มลากเสียงอย่างรู้ทัน

หญิงสาวรีบลุกหนีทั้งเสียหน้าทั้งอาย แต่ก็ไม่วายโดนดึงลงไปนอนอีกรอบ คราวนี้ขึ้นไปนอนเกยบนอกของคนตัวโตทั้งตัว

“เดี๋ยวสิ....ไม่ต้องอายหรอกน่า ผมให้คุณนอนทำใจมาตั้งหลายวันแล้วนะ เมื่อคืนก็ขอเวลานอกไปแล้วนี่ มามะมาทำให้การแต่งงานสมบูรณ์กันเถอะ” สามีหนุ่มพลิกร่างกายใหญ่โตขึ้นเป็นฝ่ายคร่อมร่างบางเอาไว้อย่างรวดเร็ว

“ไม่นะคุณ” หญิงสาวรีบดันอกแกร่งเอาไว้

“กลัวผมเหรอ...นึกว่าจะเก่งกว่านี้ซะอีก ไม่สมราคาคุยเลย” ปองภพ ยันแขนคร่อมคนใต้ร่างมองใบหน้าเลิ่กลั่กของคนที่เคยทำปากเก่งแล้วอดหัวเราะไม่ได้

“ใครบอก...เวลามันน้อยต่างหาก เกรซไม่ชอบเซ็กส์แบบเร่งรีบเข้าใจป่ะ...คุณก็อย่าลืมสัญญาสิคะ...ตอนนี้เกรซไม่เต็มใจ” หญิงสาวงัดไม้ตายออกมา ความจริงก็คือไม่กล้าอย่างที่เขาบอกนั่นแหละ.....เฮ้อ...อยากลองก็อยาก....จะเดินหน้าก็กลัวเขาจะเบื่อ...มันน่าจะมีวิธีรักกันโดยไม่ต้องเอาร่างกายเข้าแลกสิน่า.......

ทางด้านคุณย่าปรางทิพย์ นั่งรับประทานอาหารเช้ากับหลานชายและหลานสะใภ้...ธีรวัฒน์ เป็นหลานย่าของพี่สาวผู้ล่วงลับ ส่วนปองภพกับปพนเป็นหลานชายของน้องสาวฝาแฝดของท่านเมื่อพี่น้องถึงแก่กรรม หล่อนจึงรับอุปการะหลาน ๆ ทั้งหมดเพราะตัวเองครองตัวเป็นโสด.......

หลานทั้งหมดถือเป็นสายเลือดใกล้ชิดกับคุณย่าปรางทิพย์เท่า ๆ กัน แต่ความรักและความไว้ใจที่ผู้สูงวัยมอบให้ แปรผันตามนิสัยของแต่ละคนโดยเฉพาะเรื่องของความซื่อสัตย์ จึงทำให้ ธีรวัฒน์ไม่ได้รับความไว้วางใจให้นั่งในตำแหน่งใหญ่ของบริษัทสักที กลับเป็นแค่เพียงผู้จัดการสาขาในต่างจังหวัดเท่านั้น แม้จะเพียรพยายามเท่าไหร่ ก็ไม่เคยได้เลื่อนชั้นเข้ามาที่สำนักงานใหญ่สักครั้ง

“คุณย่าดูเหนื่อย ๆ ถ้าอยากจะพักผมยินดีช่วยเต็มที่นะครับ” ธีรวัฒน์เอ่ยกับผู้สูงวัยดูคล้ายห่วงใย แต่ในใจหวังก้าวกระโดดมารั้งตำแหน่งประธานบริษัทแทนท่าน

“ขอบใจจ่ะ....ปีหน้าหรืออาจจะไม่ถึง ตาปองภพก็คงจะมาทำงานให้ย่าเต็มตัวแล้วล่ะ” หญิงสูงวัยที่ยังดูแข็งแรงกระฉับกระเฉงบอกยิ้ม ๆ ขณะยกโกโก้ร้อนขึ้นดื่ม

“รายนั้นเคยแต่สอนหนังสือ จะรู้เรื่องอะไรล่ะครับตำแหน่งประธานบริษัทไม่ใช่ใครเปิดตำราก็ทำได้” ธีรวัฒน์ พยายามเก็บกักความไม่พอใจเอาไว้ ไม่ว่าจะนานแค่ไหน เขาก็ไม่เคยขึ้นเป็นเบอร์หนึ่งสำหรับคุณย่าได้สักที เพราะอย่างนี้เขาถึงได้รีบกอบโกยให้ได้มากที่สุดก่อนที่ไอ้ภพมันจะมาชุบมือเปิบ

“ความจริงดาก็ห่วงคุณย่านะคะ ถ้าพี่ธีย้ายมาทำงานที่นี่คงได้มีโอกาสดูแลคุณย่าได้ดีกว่านี้ค่ะ” ดาวิกาเสริมคนเป็นสามี....ตอนนั้นหล่อนอุตส่าห์ปล่อยมือจากปองภพ หันกลับมาจับธีรวัฒน์ถึงแม้เขาจะเจ้าชู้ถึงขั้นเริกรากันไปครั้งหนึ่งแล้ว แต่เพราะคิดว่าเขาน่าจะได้สืบทอดธุรกิจจากคุณย่าทั้งหมดเนื่องจากตอนนั้นเขาทำงานที่บริษัทอยู่แล้วในขณะที่ปองภพเอาแต่เรียนและรักที่จะเป็นอาจารย์สอนในมหาวิทยาลัย...แต่หญิงสาวเพิ่งจะรู้ตัวว่าคิดผิดหลังแต่งงานกับธีรวัฒน์แล้วนี่แหละ....

“ขอบใจนะ...ที่มีน้ำใจกับคนแก่อย่างย่า”

“เฮ้อ !...มีแต่คนรุมทึ้ง เอ้ย...รุมเป็นห่วงคุณย่านะครับ น่าอิจฉาจัง” ปพนทะลุกลางปล้อง หลังจากนั่งฟังสองผัวเมียพูดจาหวาน จนเลี่ยน

“ปากดีนักนะเราน่ะ เมื่อไหร่จะเลิกเปิดผับเปิดบาร์แล้วมาช่วยย่าหึ...ชอบนักนะ ทำงานกลางคืนน่ะ” คุณย่าปรางทิพย์ค้อนใส่หลานชายคนโปรด อยากจะหยิกให้เนื้อเขียวนักเชียว

“ผมมันผู้ชายกลางคืนนี่คร๊าบบบบบ คุณย่าคนสวย”

“แกนี่มันไม่เป็นโล้เป็นพายเหมือนเดิมจริง ๆ” ธีรวัฒน์พยายามด้อยค่าทุกคน เพื่อให้ตัวเองดูดีที่สุด

“แน่นอนครับพี่ธี...โดยเฉพาะช่วงนี้ว่างมาก ขอเกาะคุณย่ากินแบบนี้แหละไม่ไปไหนหรอก” ชายหนุ่มประกาศให้อีกฝ่ายได้รู้ หากคิดจะทำอะไรเหมือนในอดีตก็จะมีเขานี่แหละคอยขัดขวางเป็นก้างชิ้นโต