21

พิธีการสุดท้ายที่เจ้าสาวรอคอยอย่างใจจดใจจ่อ คือพิธีส่งตัวเข้าหอ.....อย่า...อย่าเพิ่งคิดว่าหล่อนหื่นเกินพิกัด แต่รองเท้าส้นสูงปรี๊ดที่หล่อนเพียรพยายามตะกายขึ้นไปยืนวางท่าอย่างสง่างามได้สร้างความทุกข์ทรมานให้หล่อนอย่างเงียบ ๆ หญิงสาวไม่ปริปากบ่นในเรื่องนี้ ได้แต่ภาวนาขอให้ทุกอย่างจบครบถ้วนกระบวนความเสียที.....

แต่สุดท้ายก็ต้องเสียน้ำตาจนได้ทั้งที่ไม่คิดว่าจะมีเรื่องดราม่า เมื่อบิดาเข้ามาลูบศีรษะอวยพรเท่านั้นแหละ หญิงสาวถึงกับน้ำตาร่วงเพราะหล่อนอยู่อย่างโดดเดี่ยวพยายามทำตัวเองให้เข้มแข็งไม่ยอมอ่อนข้อให้บิดา คิดว่าท่านไม่รักแต่การแสดงออกของท่านวันนี้ทำให้หล่อนกลั้นน้ำตาเอาไว้ไม่ไหว...ขนาดช่วงเช้าท่านรับไหว้ด้วยใบหุ้นในบริษัทถึงสิบห้าเปอร์เซ็นต์ หล่อนยังไม่ซึ้งใจเท่ากับสัมผัสของผู้บังเกิดเกล้าในตอนนี้

“พ่อฝากยัยเกรซด้วยนะคุณปองภพ ถึงแม้จะดื้อไปสักหน่อยแต่ลูกสาวพ่อก็เข้มแข็ง” พ่อตาเอ่ยปากฝากฝังลูกสาวหลังจากอวยพรทั้งคู่แล้ว

“ครับ” ปองภพรับคำพ่อตาสั้น ๆ ความจริงพ่อตากับลูกเขยก็เพิ่งเจอกันก็วันนี้เอง

คุณย่าปรางทิพย์นั่งมองอย่างสุขใจหลังจากอวยพรคู่บ่าวสาวไปรอบหนึ่งแล้ว...อีกไม่นานนี้หรอกคงจะได้เหลนสมใจ

“เอาล่ะ เสร็จพิธีแล้วคืนนี้ห้ามออกจากห้องนะ จะได้อยู่ด้วยกันจนแก่จนเฒ่า” คุณย่ากำชับคู่บ่าวสาวยิ้ม ๆ แบบที่รู้กันสามคนว่าหากอยู่กันไม่ยืดแล้วจะเกิดอะไรขึ้น ก่อนจะพาทุกคนออกจากห้องหอ....ปล่อยให้คู่บ่าวสาวอยู่ด้วยกันตามลำพัง

“เฮ้อ.....” เจ้าสาวที่นั่งอยู่ปลายเตียงทิ้งตัวลงนอนแผ่หลา หมดเรี่ยวแรงบนที่นอนหนานุ่มราวกับแบตเตอรี่เปอร์เซ็นต์สุดท้ายเพิ่งจะหมดลง

ด็อกเตอร์หนุ่มกำลังจะถอดมาลัยถอดสูทแล้วค่อยมาช่วยเจ้าสาวแกะผมแกะเครื่องประดับเกะกะนั่นซะจะได้ ‘เข้าหอ’ กันจริง ๆ สักทีแต่พอได้ยินเสียงหายใจเฮือกใหญ่ถึงกับหันขวับไปมอง

“นี่คุณเห็นผมเป็นของตายหรือไง” ปองภพมองเจ้าสาวที่ทำตัวราวกับศพนอนตายน่าอเนจอนาถ

“ห๊ะ...ใครตายหรือคุณ” เกรซลืมตา ผงกหัวขึ้นมามองเมื่อได้ยินเสียงแว่ว ๆ ของคุณสามีหมาด ๆ

“ก็คุณน่ะสิ....มีเจ้าสาวที่ไหนเขาทำแบบนี้กันมั่ง” ชายหนุ่มมองเจ้าสาวด้วยสายตาตำหนิ

“อ๋อ !...นึกว่าเรื่องอะไร....เกรซขอเวลานอกก่อนนะคะ ปวดเท้ามากเลย เหนื่อยจนจะหายใจไม่ทันอยู่แล้วอ่ะ” หญิงสาวบอกเสียงอ่อย ความจริงเขาก็มีความผิดอยู่นะ ตัวสูงใหญ่เสียจนหล่อนต้องตะกายอยู่บนรองเท้าส้นสูงกว่าปกติที่เคยใส่ เลี้ยงตัวอยู่บนนั้นได้โดยข้อเท้าไม่พลิกเสียก่อนก็บุญแล้ว

“อืม...เท้าแดงจริง ๆ ด้วย งั้นอาบน้ำก่อนเดี๋ยวค่อยนอน” คนเป็นสามีเลิกชายกระโปรงขึ้นมาก็เห็นจริงดังที่หญิงสาวบอก จึงได้จับตัวเจ้าสาวพลิกตะแคงรูดซิปปื้ดเดียวชุดด้านหลังก็แยกออกจากกันจนถึงสะโพกกลมกลึง เผยให้เห็นแผ่นหลังเนียนเอวคอดก่อนจะผายออกตรงช่วงสะโพก ชายหนุ่มยอมรับว่าเป็นเส้นโค้งที่สวยงามมาก แต่ก็ไม่มีเวลาพิจารณานานนัก

“อร๊ายยยย......มาแก้ผ้าเค้าทำไม ออกไปห่าง ๆ เลยใจร้อนนะเราน่ะ” หญิงสาวโวยวายหายง่วงเป็นปลิดทิ้ง ไม่ได้หวงตัวถ้าเพียงแต่เขาจะทำอย่างละมุนละไม แต่นี่อะไรกันทำอย่างกับกำลังจะถอดปลอกหมอนส่งซัก....

“งั้นก็รีบลุกเร็ว ๆ เข้า ไม่ได้อยากดูนักหรอกแต่กลัวว่าเตียงจะสกปรก ผมไม่ชอบถ้าจะมีใครมานอนร่วมเตียงโดยไม่อาบน้ำ” ปองภพตอบเสียงสะบัด

“บอกกันดี ๆ ก็ได้นี่นา เกรซแค่พักสายตานิดเดียวเอง” หญิงสาวบ่นกะปอดกะแปด อะไรของเขาวะ....อารมณ์แปรปรวนจริง

เกรซหายเข้าไปในห้องน้ำเป็นชั่วโมง กลับออกมาอีกทีเห็นเจ้าบ่าวนอนหลับไปแล้ว หญิงสาวค่อย ๆ คลานขึ้นไปนอนเกรงจะรบกวนก่อนจะล้มตัวลงนอนข้าง ๆ และหลับไปอย่างรวดเร็ว

ด็อกเตอร์หนุ่มไม่ได้หลับแต่แรก เขารอจนแน่ใจว่าหญิงสาวข้างกายหลับไปแล้ว จึงได้คว้าโทรศัพท์ออกไปนอกห้อง

“อะไรกันเฮีย ดึกดื่นป่านนี้นึกว่านอนกอดเมียหลับไปแล้วเสียอีก” ปพนตอบกลับพี่ชายทันทีที่มีสัญญาณโทรเข้า

“เออ....ไม่ต้องพูดมาก……เรื่องนั้นว่าไง”

“ถามถึงใครล่ะ ไอ้ธีหรือว่ายัยดา” คนเป็นน้องเล่นลิ้น

“สงสัยมึงจะไม่อยากแต่งงานกับน้องจูนแล้ว” พี่ชายขู่

“โธ่...อย่าเพิ่งโมโห น้องล้อเล่น.....สองคนนั้นไปนอนบ้านคุณย่า” ชายหนุ่มรายงานพี่ชายอย่างรู้ใจ

“เฮ้ย !...ทำไมแกไม่ตามไปดูแลคุณย่าวะ ไอ้น้องเวร”

“เดี๋ยว ๆ เฮียใจเย็น ๆ ผมก็อยู่ที่บ้านคุณย่านี่แหละไม่ไว้ใจพวกมันเหมือนกัน” ปพนรีบชี้แจงก่อนที่จะโดนพี่ชายด่าอีกชุดใหญ่

“งั้นก็แล้วไป แค่นี้นะ” ชายหนุ่มตัดสาย แล้วเดินเข้าห้องหออย่างเงียบกริบ

“เดี๋ยวก่อนเฮีย....เฮีย.....” ปพนเรียกไว้ไม่ทันเสียแล้ว กำลังจะถามถึงพี่สะใภ้อยู่เชียว