12

“เตรียมตัวอะไรคะ พูดอย่างกับว่าจะต้องไปเจอกับคุณย่ามหาภัย” หญิงสาวเริ่มระแวง ใจคอไม่ค่อยดี

“เกรซ....อย่าลามปามคุณย่าผม” อาจารย์หนุ่มดุเสียงเข้ม

“ขอโทษค่ะ....ถ้าอย่างนั้นเกรซคงต้องไปเข้าคอร์สอบรมมารยาทงามก่อนดีไหมคะ”

“ก็ดี...” ชายหนุ่มตอบรับหน้าตาเฉย

“คุณน่ะ...มองเห็นสิ่งดี ๆ ในตัวเกรซบ้างหรือเปล่าคะ” หญิงสาวกระเง้ากระงอด เริ่มน้อยใจขึ้นมาบ้างแล้วนะ ตั้งแต่เจอกันมีแต่คำตำหนิจากเขาเต็มไปหมด

“ก็เห็นอยู่นะ” สายตาคมกริบหลุบมองลงต่ำ ในมุมที่เรือนร่างอรชรนอนคว่ำอยู่บนอกกว้างทำให้มองเห็นอะไรต่อมิอะไร ได้เต็มตา.....อืม...สมราคาที่หล่อนเคยคุยเอาไว้จริง

“ลามก !....” หญิงสาวรีบยกตัวลุกออกจากอกกว้าง...ฮึ...คนบ้ากาม.....

“อ๊าว !….คุณถามผมเองนะเกรซ ผมก็พยายามมองของดีของคุณอยู่นี่ไง” ชายหนุ่มยิ้มดวงตาพราว

“ไม่อยากคุยกับคุณแล้ว เดี๋ยวเกรซไปทำอาหารเช้าให้ดีกว่า...วันนี้ต้องรีบไปทำงานด้วยค่ะ”

“ผมไปส่ง”

“ไม่เป็นไรค่ะ เกรซจำทางไปบริษัทได้” ตอบออกไปตามประสาคนที่ช่วยเหลือตัวเองจนชิน

“เอาเถอะน่า...ตอนเย็นจะได้แวะรับไปหาคุณย่าพร้อมกัน”

“อืม....มีแฟนนี่ดีแบบนี้นี่เองแฮะ......” หญิงสาวนึกขึ้นได้ว่าเคยมีใครสักคนบอกว่า เป็นผู้หญิงแกล้งอ่อนแอบ้างก็ได้ ผู้ชายเขาจะได้ภูมิใจกับการเป็นผู้ปกป้อง

“ไปได้แล้ว ทำเป็นยืนอวดของอยู่นั่นแหละ” ปองภพแกล้งว่าในขณะที่สาวเจ้าก้ม มองตัวเองหน้าเหลอหลา....ดูน่าขำ...

อาจารย์หนุ่ม ขับรถมาส่งว่าที่เจ้าสาวถึงหน้าอาคารใหญ่โตโอ่อ่าอันเป็นที่ตั้งของบริษัทใหญ่ขายอุปกรณ์ทางการแพทย์ที่มีสาขาอยู่แทบทุกจังหวัดของประเทศไทย

“คุณรู้ได้ยังไงคะว่าเกรซทำงานที่นี่” หญิงสาวหันมามองคนข้าง ๆ อย่างแปลกใจ

“ผมจะแต่งงานกับคุณนะ ไม่ใช่วันไนท์สแตนที่ไม่จำเป็นต้องรู้แม้แต่ชื่อของคู่นอนคืนเดียวด้วยซ้ำ”

“น่าดีใจจังที่มีคนมาสนใจ...ขอบคุณนะคะ” หญิงสาวยื่นหน้าไปจุ๊บแก้มว่าที่สามีอย่างไว ก่อนจะได้สายตาคาดโทษกลับมา....แหม...ทำเป็นหวงตัวไปได้

“ยัยเกรซนั่นใครมาส่งแก รถคุ้น ๆ นะยะ” ครีมส่งเสียงเรียกเพื่อน เพราะหล่อนเพิ่งจะมาถึงก่อนหน้าเพื่อนสาวแป๊บเดียวเองจึงมองเห็นพอดี

“ว่าที่สามีของฉันจ้า......อาจารย์ปองภพไง”หญิงสาวพูดอย่างภูมิอกภูมิใจ

“ห๊า......จริงเหรอแก....”สาวครีมตาโต เริ่มนึกออกว่าเพื่อนเคยบอกมาครั้งหนึ่งแล้วแต่หล่อนไม่เชื่อเอง นึกว่าเพื่อนเพ้อเจ้อตามประสาคนเพิ่งอกหัก

“ก็จริงน่ะดิ แล้วเย็นนี้เขาจะพาฉันไปเปิดตัวกับคุณย่าด้วยนะแก” เกรซยิ้มแก้มแทบแตก แววตาเป็นประกาย

“ยัยเกรซ....ปังมากแม่เลิกกับแฟนเก่าปุ๊บมีคนใหม่เสียบปั๊บ แถมยังหล่อเว่อร์” ครีมตื่นเต้นดีใจซะยิ่งกว่าเจ้าตัวเสียอีก

“ขอให้เป็นอย่างนั้นเถอะ....สาธุ” เกรซไม่ได้เล่าทั้งหมด หากมีใครรู้เงื่อนไขคงจะคิดว่าหล่อนหิวผู้ชายมากหรือไม่ก็บ้าไปแล้วแน่ ๆ .....

เย็นวันนั้นด็อกเตอร์ปองภพมารับหญิงสาวตามที่นัดกันไว้ จากที่ไม่รู้สึกตื่นเต้นก็เริ่มจะรู้สึกขึ้นมานิด ๆ ถึงขนาดเอ่ยปากถามเขาไปตลอดทาง

“คุณย่าท่านดุไหมคะ” หญิงสาวพยายามเลียบเคียงถาม

“ไม่นะ.....ผมไม่เคยโดนดุแต่กับคนอื่นผมไม่รู้” ชายหนุ่มปรายตามองคนที่เมื่อเช้าทำเป็นเก่งพอถึงเวลาเข้าจริงกลับป๊อด !......ปากกล้าขาสั่นนี่หว่า....

“เอ่อ เกรซก็ถามไปอย่างนั้นแหละค่ะไม่ได้กังวลสักหน่อย” หญิงสาวรู้สึกตัวว่าแสดงอาการตื่นเต้นออกไป.....ก็ปรับท่าทีให้กลับมามั่นใจดังเดิม

“เหรอ....” ชายหนุ่มอมยิ้มเหลือบมองมือของคนข้าง ๆ ที่กุมกันแน่น ไม่แน่จริงนี่นา ยัยตัวแสบ

เกรซหยุดต่อปากต่อคำด้วย หล่อนนั่งสงบนิ่งเรียกความมั่นใจ เกิดมาก็เพิ่งจะหนนี้แหละที่ผู้ชายพามาพบญาติผู้ใหญ่เรื่องแบบนี้หล่อนคุ้นเคยซะที่ไหน.....จนกระทั่งรถยนต์แล่นเข้าสู่คฤหาสน์ที่ตั้งเด่นเป็นสง่าว่าที่หลานสะใภ้ก็กลับมาตื่นเต้นระแวงระไวตรวจเช็คความเรียบร้อยของเสื้อผ้าหน้าผมอีกครั้งหนึ่ง....เหมือนพจมานเข้าบ้านทรายทองเลยวุ้ย.....

“คุณนั่งรอที่สวนกุหลาบก่อนนะ ผมขอรับโทรศัพท์ก่อน...เรื่องงานน่ะ” ปองภพยังมีแก่ใจชี้แจงทั้งที่เขาไม่จำเป็นต้องทำก็ได้ ชายหนุ่มชี้ไปที่สวนกุหลาบย่อม ๆ ไม่ไกลจากโรงจอดรถให้หล่อนไปนั่งรอเพื่อให้เขาจัดการธุระให้เรียบร้อยก่อนแล้วค่อยเดินเข้าบ้านพร้อมกัน

หญิงสาวผู้รักดอกไม้ทุกชนิดเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว ก้าวเดินมาที่สวนกุหลาบอันน่าตื่นตาตื่นใจ.......แม้สวนนี้จะไม่ใหญ่มากแต่มีกุหลาบพันธุ์แปลก ๆ ที่หล่อนไม่ค่อยได้เห็นทั่วไป แค่ก้าวเข้ามาใกล้ ๆ กลิ่นหอมอ่อน ๆ ก็โชยมาให้ชื่นใจชวนหลงใหลจนต้องก้าวเข้าไปใกล้ ๆ

“อ๊ะ....คุณยายเป็นอะไรหรือเปล่าคะ” หญิงสาวถลาเข้าไปประคองผู้สูงอายุที่ลุกขึ้นยืนแล้วทำท่าจะเสียหลักล้ม

“อืม...ขอบใจนะ ฉันก็วิงเวียนตามประสาคนแก่นั่นแหละหนู..... ไม่เป็นอะไรมากหรอก”

หญิงสูงวัยตอบด้วยน้ำเสียงเรียบเรื่อยไม่ได้มีอาการแปลกใจกับการมาของหล่อน บ้านนี้คงจะรับแขกบ่อยสินะ....

“คุณยายมาทำอะไรตรงนี้คนเดียวคะ...... เกิดเป็นอะไรไปไม่มีใครเห็นล่ะแย่เลยค่ะ” เกรซประคองผู้สูงวัยมานั่งที่เก้าอี้กลางสวน คิดว่าคุณยายคนนี้คงจะเป็นคนเก่าคนแก่ของที่นี่ ดูจากการแต่งตัวด้วยกระโปรงผ้าฝ้ายตัวหลวมกลางเก่ากลางใหม่แม้จะดูสะอาดสะอ้านแต่ก็ไม่มีเครื่องประดับสักชิ้น….