11

“นี่คุณ !” เกรซถลึงตาใส่ พูดมาอย่างนี้เหมือนโดนตบหัวทิ่ม

“อยากรู้ว่าผมมีหัวใจหรือเปล่าก็พิสูจน์สิ”

“เกรซพิสูจน์แน่ค่ะ......หาเจอเมื่อไหร่จะเก็บใส่เซฟไม่คืนด้วย” หญิงสาวบอกพลางหลิ่วตาให้อย่างซุกซน...เชอะทำมาเป็นท้าทายไม่รู้จักนางมารร้ายซะแล้ว.....

ด็อกเตอร์ปองภพส่ายหัวอมยิ้มน้อย ๆ ราวกับสิ่งที่ได้ยินนั้นมันจะไม่มีวันเกิดขึ้น…บอกตรง ๆ ว่าตอนนี้หล่อนน่าสนใจเพราะความแปลกจะว่าเป็นคนเรียบร้อยก็ไม่ใช่ ก๋ากั่นก็ไม่เชิงเหมือนจะกล้าแต่ก็กลัว อยากรู้ว่าจริง ๆ แล้วตัวตนของหล่อนเป็นคนแบบไหนกันแน่

หลังจบมื้ออาหาร หญิงสาวก็เตรียมตัวจะขนสัมภาระของตัวเองเข้าไปอยู่ห้องใดห้องหนึ่งซึ่งไม่ใช่ห้องเดียวกับอาจารย์ขี้เก็กแน่ ๆ

“เกรซขอนอนห้องเล็กนะคะ” ถึงจะกล้าหาญชาญชัยแค่ไหน ก็ไม่อยากอยู่ใกล้ให้สุ่มเสี่ยงเปล่า ๆ เสี่ยงที่ตัวเองจะเผลอปล้ำเขาซะก่อนที่จะหาหัวใจคนเย็นชาเจอ

“ห้องเล็กไม่ว่าง”

“คะ ?”

“ไม่ว่าง มีแต่เครื่องดนตรี ห้องอื่นก็ไม่ว่างถ้าไม่นอนห้องเดียวกับผม คุณจะนอน โซฟาข้างนอกก็ได้นะ ผมไม่ขัด” อาจารย์หนุ่มพูดได้หน้าตาเฉยมาก

“แหมเป็นสุภาพบุรุษจังเลยนะคะ” เกรซแอบค้อนปะหลับปะเหลือก

“อย่าทำเป็นแอ๊บใสเลยน่าพวกเราไม่ใช่วัยรุ่นแล้วนะ.....ไหน ๆ ก็จะแต่งงานกันแล้ว เราก็ควรจะได้ศึกษากันอย่างใกล้ชิดถูกไหม”

“อย่าลืมเงื่อนไขสิคะ”

“เตือนตัวเองดีกว่าไหม”

“มันจะไม่มีทางเกิดขึ้นซ้ำแน่นอน...ว่าแต่คุณเถอะแน่ใจนะว่าทนไหวที่จะต้องนอนเตียงเดียวกับสาวสวยสุดเซ็กซี่แบบเกรซ” สาวสวยยิ้มท้าทาย

“นมใหญ่ก้นเด้งด้วยใช่ไหม” ชายหนุ่มต่อให้ยิ้ม ๆ

“คุณภพ !” หญิงสาวตกใจไม่คิดว่าเขาจะพูดออกมาตรง ๆ แบบนี้

“ตกใจอะไรกัน คืนนั้นคุณเป็นคนบอกผมเองนะเกรซ”

“อย่ามาอำ...เกรซไม่มีทางพูดจาทะลึ่งแบบนั้นหรอกค่ะ” หญิงสาวไม่ยอมรับ ทั้งที่รู้สึกคุ้น ๆ อยู่เหมือนกัน

“เอาที่สบายใจก็แล้วกัน ผมจะออกไปทำงานข้างนอก เสื้อผ้าข้าวของของคุณเก็บไว้ตู้เดียวกับผมก็ได้ผมอนุญาต” พูดจบเขาก็เดินออกไป เปิดโอกาสให้หญิงสาวได้จัดข้าวของส่วนตัวของหล่อนตามลำพัง

เกรซสำรวจข้าวของเครื่องใช้ รวมทั้งเปิดตู้เสื้อผ้าของเขาแล้วบอกเลยว่าเนี๊ยบเรียบกริบ.... ถ้านายปพนไม่ยืนยันอย่างหนักแน่นว่าพี่ชายแมนเต็มร้อยหล่อนต้องคิดว่าเขาเป็นเกย์แน่ ๆ ...เอ...หรือว่าจะใช่หรือจะเป็นเสือใบหญิงก็ได้ชายก็ดี......น้องชายอาจจะไม่รู้ก็ได้....จู่ ๆ หญิงสาวก็เริ่มหวาดระแวงขึ้นมาอีกครั้งตามประสาคนที่เคยโดนหักหลัง ได้แต่หวังว่าตัวเองคงจะไม่ซวยซ้ำซวยซ้อนหรอกน่า.......

เกรซล้มตัวลงนอนบนที่นอนหนานุ่มที่เคยได้นอนมาแล้วครั้งหนึ่ง หลังจากทำธุระส่วนตัวเรียบร้อยแล้ว พอหัวถึงหมอนก็หลับไปอย่างง่ายดายราวกับเป็นห้องของตัวเอง

ปองภพนอนมองสาวที่หลับตาพริ้มในอ้อมแขน จึงได้เห็นว่าขนตางอน ๆ นั่นของจริง ยามนี้ใบหน้าของหล่อนไร้ เครื่องสำอางจึงแลดูหน้าใสราวกับเด็กเพิ่งจบมหาวิทยาลัยไม่น่าเชื่อว่าจะเป็นคนคนเดียวกับที่เมามายปากร้ายในคืนนั้น ….แพขนตาหนาขยับขยุกขยิก แต่แทนที่เจ้าตัวจะตื่นกลับเลื่อนตัวซุกเข้าหาไออุ่น .....จะแกล้งยั่วกันเกินไปแล้ว......ชายหนุ่มเอื้อมมือไปหยิกแก้มอย่างมันเขี้ยว

“อื้อ......” นอกจากไม่ตื่นแล้วเจ้าหล่อนยังมุดหายเข้าไปในผ้าห่ม ชั่วอึดใจก่อนจะทะลึ่งพรวดขึ้นมา หน้าตาเหลอหลา

“อร๊ายยยยยย.......”

“เป็นอะไร....หรือว่าตื่นเต้น นึกว่านอนอยู่กับเทพบุตรกรีกอยู่หรือไง” ชายหนุ่มถามทั้งที่กลั้นขำจนไหล่สั่น

“เทพบุตรหรือชีเปลือย ถามจริง” เกรซถามเสียงขุ่น...อีตาบ้านี่จะทำตัวตามสบายเกินไปแล้ว

“ผมแก้ผ้านอนเป็นปกติอยู่แล้ว...อย่าบอกนะว่าโตจนป่านนี้ไม่เคยเห็นผู้ชายแก้ผ้าถึงได้ทำหน้าอย่างกับเห็นผี” ชายหนุ่มแกล้งว่า ยิ่งเห็นท่าทางเลิ่กลั่กของสาวแก้มแดงก็ยิ่งขำ

“เคย !! แต่ไม่ชิน” ตอบว่าเคยเอาไว้ก่อนเดี๋ยวเขาจะหาว่าอ่อนด้อยประสบการณ์จนเกินไปความจริงแล้วผู้ชายตัวใหญ่ ๆ มานอนแก้ผ้าให้เห็นตัวเป็น ๆ ก็เพิ่งจะเห็นนี่แหละ

“คุณจะแก้ผ้านอนด้วยกันก็ได้นะมันสบายมากเลย......ผมไม่ถือ”

“ฮึ่ย.....” หญิงสาวกระฟัดกระเฟียดจะลุกหนี แต่ก็โดนรวบเอวให้ล้มลงไปบนอกแกร่งอีกครั้ง

“แน้....แน่ะ อย่าบอกน๊า.....ว่าอดใจไม่ไหวเริ่มจะรักเค้าแล้วเหรอ” เกรซไม่ยอมถูกปั่นหัวอยู่ฝ่ายเดียว เริ่มรุกกลับบ้าง

“แค่กอด อย่ามโน” ไม่พูดเปล่า ด็อกเตอร์หนุ่มยังดีดหน้าผากสลายมโนไปหนึ่งที

“อุ้ย ๆ ๆ เขินล่ะสิ.....กอดเค้าทั้งคืนเลยนะตัวเอง...” เกรซยิ้มยั่วลืมตัวว่านอนพาดอยู่บนร่างกายเปลือยเปล่าของชายหนุ่มถึงแม้จะมีผ้าห่มกั้นกลางก็เถอะ.....

“อย่ามาทะลึ่ง....เย็นนี้จะพาไปพบคุณย่าเตรียมตัวเตรียมใจไว้ด้วยล่ะ” ชายหนุ่มแกล้งขู่ แต่ก็ไม่ได้เกินจริงไปสักเท่าไหร่เพราะคุณย่าของเขาก็ไม่ธรรมดาเหมือนกัน