Methat & NaRun - 3 ยั่วยวน

ทันทีที่เขาเข้าประจำเบาะคนขับ หมอเมธัสก็หันมาถามหญิงสาวที่นั่งอยู่ข้าง ๆ เพื่อที่จะได้ขับรถไปเธอส่งถูก

“คุณณาลัลน์พักที่ไหนเหรอครับ”

“G House Condo ค่ะ รู้จักไหมคะ” หญิงสาวเอ่ยตอบหมอหนุ่มที่ตามองไปทางถนนอย่างตั้งใจขับรถอยู่ตอนนี้

“อ๋อ รู้จักครับ”

บรรยากาศในรถกลับมาอยู่ในความเงียบอีกครั้ง เพราะหมอเมธัสเอาแต่ตั้งหน้าตั้งตาขับรถ ไม่ได้สนใจณาลัลน์อย่างที่หนุ่มคนอื่นเป็น ปกติไม่ว่าใครต่อใครเวลาอยู่ใกล้เธอต้องแสดงอาการก้อร่อก้อติกบ้างแล้ว แต่หมอเมธัสไม่เลย

เฉยและนิ่งมาก....

“เฮ้อ แล้วอยู่คนเดียวแบบนี้จะลุกไหวไหมเนี่ย” เธอแกล้งพูดขึ้นมาลอย ๆ เหมือนไม่ได้ตั้งใจจะสนทนากับอีกฝ่าย แต่ก็ตั้งใจให้เขาได้ยินอยู่ดี

“อ่อ คุณณาลัลน์พักอยู่คนเดียวเหรอครับ”

“ใช่ค่ะ ณาลัลน์อยู่คนเดียว เป็นลูกคนเดียวด้วยนะคะ คุณพ่อคุณแม่ ท่านทำธุรกิจอยู่ที่ต่างประเทศค่ะ นาน ๆ ทีจะกลับมาไทย”

“อ่อครับ”

“ปกติณาลัลน์อยู่ที่กรุงเทพแต่มาเที่ยวเพื่อน ๆ น่ะค่ะ พอดีเพื่อนสนิทของณาลัลน์ชื่อเอแคร์ค่ะ นางชวนมารีวิวร้านอาหารที่เชียงใหม่ก็เลยถือโอกาสมาเที่ยวเลย อีกอย่างพราวฟ้าเพื่อนสนิทของฌาลัลน์ก็อยู่เชียงใหม่ด้วยเหมือนกัน”

อีกคนพยายามหาเรื่องชวนคุยสุดฤทธิ์ ในขณะที่คนตอบ ตอบมาสั้น ๆ แค่อ่อครับ เล่นเอาณาลัลน์แอบกลอกตาบนแต่ก็ยังไม่สิ้นความพยายามหาเรื่องชวนคุยให้ได้มากที่สุด

“แล้วคุณหมอละคะ อยู่กับใครคะ อยู่กับครอบครัวหรือเปล่า?”

“ผมอยู่คนเดียวครับยังไม่มีครอบครัว ปกติก็อยู่กรุงเทพ พอดีผมมาทำงานประจำโรงพยาบาลที่เชียงใหม่ครับ”

“งั้นก็คนกรุงเทพเหมือนกัน แล้วแบบนี้แฟนคุณหมอไม่คิดถึงแย่เหรอคะ”

“ผมยังไม่มีครอบครัวครับ และก็ยังไม่คิดเรื่องการมีแฟนครับ ตอนนี้ผมทุ่มเทให้กับการทำงานอย่างเดียว”

ตัดฉับเรื่องการมีแฟน ปิดทางเธอสนิท

ณาลัลน์ยิ้มแห้งก่อนจะเปลี่ยนเรื่องคุย

“เลี้ยวซ้ายหน้าค่ะคุณหมอ” ณาลัลน์เอ่ยขึ้นเมื่อรถแล่นมาถึงหน้าคอนโดที่เธออยู่เพื่อเปลี่ยนบรรยากาศการสนทนา หมอเมธัสเลี้ยวรถเข้าคอนโดและขับรถไปจอดที่ชั้นลานจอดรถ

“คุณณาลัลน์รอสักครู่นะครับ เดี๋ยวผมลงไปเปิดประตูให้ครับ”

เมธัสเอ่ยก่อนที่ลงจากรถเดินอ้อมมาเปิดประตูให้กับเธอ เขาดูแลเทคแคร์เธอดีมาก มากจนไม่รู้ว่าเกย์ปกติแล้วดูแล้วสาว ๆ ดีแบบนี้ไหม หรือว่าที่เขาทำไปเพราะความเป็นหมอ

“ขอบคุณนะคะ” หญิงสาวเอ่ยก่อนที่หมอเมธัสจะพยุงเธอไปที่ลิฟต์ลานจอดรถ และกดไปที่ชั้นห้องพักของเธอ ไม่นานประตูลิฟต์ก็เปิดออก

แต่อยู่ ๆ ณาลัลน์ก็แกล้งเดินต่อไม่ไหวจนเซไปหาเขา

“โอ๊ย”

“ไหวไหมครับ เจ็บมากเลยเหรอ”

“ค่ะ เจ็บมากเลย”

ณาลัลน์ทำท่าเหมือนตัวเองจะยืนยังแทบไม่ได้

“งั้นผมขออนุญาตอุ้มคุณได้ไหมครับ”

“แต่...มันจะดีเหรอคะ”

“หรือว่าถ้าคุณลำบากใจผมก็...”

“ไม่เป็นไรไม่ได้ลำบากใจ ณาลัลน์กลัวแค่คุณหมอจะหนักเฉยๆ “เธอรีบพูดแทรกขึ้นมาเพราะกลัวหมอเมธัสจะเปลี่ยนใจเสียก่อน

ที่สุดหมอเมธัสเลยช้อนร่างของหญิงสาวขึ้นมาอุ้มแนบอกแกร่งของเขาและเดินไปตามทางเดินมุ่งตรงไปที่ห้องหญิงสาว

ทั้งหมดเป็นแค่แผนของณาลัลน์ที่แกล้งทำว่าเจ็บจนเดินไม่ไหวเท่านั้นเอง เธออยากดูอาการของหมอหนุ่มจะรู้สึกอย่างไรที่ได้อยู่ใกล้ชิดสาวสวยหุ่นแซ่บอย่างเธอ ทั้งที่ปกติเธอค่อนข้างจะถือตัวและไม่เคยมีใครได้แนบชิดและชิดใกล้กับเธอขนาดนี้มาก่อน

‘ตาหมอนี้เก็บอาการโคตรเก่ง ไม่ได้แสดงอาการหวั่นไหวหรือรู้สึกอะไรออกมาเลย มีแต่ทำหน้านิ่งไม่รู้สึกรู้สาอะไร ทำเป็นอยู่หน้าเดียวรึไง’

ณาลัลน์คิดอยู่ใจอย่างไม่ได้พูดออกมาเมื่อเธอลงทุนทำเป็นเจ็บขาเดินไม่ไหวให้เขาอุ้ม หมอเมธัสก็นิ่งเฉยไม่รู้สึกรู้สาอะไรเลยแถมไม่มีท่าทีหวั่นไหวอะไรกับเธอเลย ยิ่งทำให้เธอยอมไม่ได้ไปกันใหญ่ รู้สึกเหมือนว่าเขากำลังหยามความสวยความเอ็กซ์เซ็กส์แซ่บแบบเธออยู่

“ห้องณาลัลน์ห้องนี้ค่ะ” หญิงสาวเอ่ย เมื่อหมอหนุ่มอุ้มเธอมาถึงหน้าห้อง เธอหาคีย์การ์ดในกระเป๋าก่อนที่จะแตะประตูให้เปิดออก หมอหนุ่มเดินเข้าไปในห้องและวางหญิงสาวลงที่โซฟากลางห้องอย่างนุ่มนวล

“คุณณาลัลน์ยังเจ็บขามากไหมครับ” เมธัสเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง เพราะหญิงสาวอยู่คนเดียวกลัวว่าเธอเป็นไรขึ้นมาจจะไม่มีคนดูแล

“ยังเจ็บมากอยู่เลยค่ะ ว่าแต่...ถ้าณาลัลน์อยู่คนเดียวไม่ได้ คุณหมอจะช่วยอยู่เป็นเพื่อนณาลัลน์ก่อนได้ไหมคะ^^” ณาลัลน์ส่งยิ้มหวานพลางยื่นมือบางออกไปจับที่มือของหมอหนุ่มอย่างจงใจ แต่เขากลับเงยหน้ามามองเธอด้วยสายตาเรียบเฉย ไม่ได้ดูหวั่นไหวกับการยั่วของเธอเลยแม้แต่น้อย จนเธอต้องชักมือกลับแล้วหัวเราะแก้เก้อ

“อ่า..ณาลัลน์แค่ล้อเล่นค่ะคุณหมอ แหมทำหน้าซะซีเรียสเลย”

“งั้นนี่ค่ะคีย์การ์ด คุณหมอเอาไปนะคะ ถ้าไม่มีเดี๋ยวออกไม่ได้ ไม่งั้นงานนี้คุณหมอได้นอนห้องณาลัลน์ของจริง ๆ แน่ค่ะ^^”

ณาลัลน์พูดทีเล่นทีจริง แต่คนตรงหน้ากับมีท่าทีที่เฉยมาก เฉยซะจนอยากจะกรี๊ด

“งั้นวันนี้ผมขอตัวก่อนนะครับ ผมดูอาการแล้วไม่น่าจะเป็นอะไรถึงกับขาหัก แต่ถ้าหลายวันแล้วยังเจ็บอยู่ก็ไปพบผมที่โรงพยาบาลได้นะครับ” เมธัสเอ่ยยิ้ม ๆ ก่อนจะขอตัวเดินกลับออกจากห้องไป

ทิ้งไว้เจ้าของห้องอย่างณาลัลน์แทบอยากจะปาหมอนอิงใส่ อุตส่าห์ทำขนาดนี้เชิญชวนขนาดนี้ เขายังไม่มีทีท่าอะไร รู้สึกตัวเองเหมือนถูกเหยียบหน้า เพราะเธอทั้งสวย เซ็กส์เอ็กซ์แซ่บขนาดนี้ยังไม่หวั่นไหวเลยแม้แต่น้อย

แบบนี้ต้องลงทุนมากกว่านี้ ให้มันรู้มั่ง ว่าคนอย่างณาลัลน์ไม่มีอะไรที่ตั้งใจทำแล้วจะทำไม่ได้