Methat & NaRun - 2 (3) หมอขาไปส่งหน่อย

“อ่าวไอ้เมธัสอยู่นี่นี้เอง หายไปตั้งนานนึกว่าตกส้วมตายไปละ”

อยู่ ๆ ก็มีเสียงหมอตุลย์ที่เดินมาตามหาหมอเมธัสเพราะว่าเห็นเพื่อนหายไปนาน เขาเดินออกมาพร้อมกับพราวฟ้าที่ได้รับข้อความจากไลน์ของเพื่อนสาวว่าขาเจ็บ เธอเองก็เพิ่งอ้างกับหมอตุลย์ว่าอยากเข้าห้องน้ำพอดีเหมือนกัน

ทว่าพอเห็นเพื่อนสาวในสภาพที่ข้อเท้าถูกพันด้วยผ้าพันข้อเท้า

“ณาลัลน์! เป็นไงบ้างแก”

“อ้าวฟ้า แกก็มากินข้าวที่นี่เหมือนกันเหรอฟ้า บังเอิญจัง” ณาลัลน์ส่งซิกให้กับพราวฟ้า เพราะเธอเพิ่งบอกหมอเมธัสไปว่ามาคนเดียว

“อ๋อ.. ใช่.. พอดีฉันมากับหมอเมธัสแล้วก็คุณหมอตุลย์หนะ” พราวฟ้ารีบเออออไปตามน้ำ แต่ก็ยังอดเป็นห่วงเพื่อนไม่ได้

“แล้วนี้แกไปทำอีท่าไหน ถึงเป็นแบบนี้ล่ะ”

“พอดีเมื่อครู่ผมจะมาเข้าห้องน้ำแล้วเดินชนคุณณาลัลน์เข้านะครับ เธอก็เลยล้มตกส้นสูงข้อเท้าแพลง ผมปฐมพยาบาลเบื้องต้นให้แล้วครับ” หมอเมธัสเอ่ยตอบแทนหญิงสาวที่ทำท่ากำลังจะตอบพยาบาลสาว

“ว่าแต่คุณสองคนรู้จักกันเหรอครับ” หมอตุลย์มองไปทางพราวฟ้าและณาลัลน์ที่ดูเหมือนว่าสองสาวจะรู้จักกันเป็นอย่างดี

“ใช่คะเราสองคนเป็นเพื่อนกันน่ะค่ะ บังเอิญเนอะณาลัลน์ ที่เรามาเจอกันที่นี่พอดี”

“อืมใช่บังเอิญมาก” สองสาวมองหน้ากันยิ้ม ๆ เพราะรู้อยู่เต็มอกว่าจะมาพิสูจน์ความเป็นเกย์ของหมอเมธัส แต่ผิดแผนไปหน่อยตรงที่หมอตุลย์ก็มาด้วย

“อ๋อ ครับ แต่คุณณาลัลน์หน้าตาคุ้นๆ นะครับเหมือนเคยเห็นที่ไหน” หมอตุลย์เอ่ยขึ้นเพราะคุ้นหน้าณาลัลน์เป็นอย่างมาก

“ณาลัลน์เค้าเป็น Youtuber น่ะค่ะ คนติดตามหลักแสนเลยนะคะ”

“มิน่าล่ะ คุ้นจังยินดีที่รู้จัดครับ ผมหมอตุลย์ เพื่อนหมอเมธัส” หมอตุลย์พูดจบก็หันไปยิ้มให้กับเมธัสที่ยืนอยู่ข้างๆ

“ยินดีที่รู้จักเช่นกันค่ะ^^”

“โคตรสวย โคตรเอ็กซ์เลยว่ะ ว่ามะ” หมอตุลย์ หันไปกระซิบที่ข้างหนู เมธัสอย่างได้ยินกันแค่ 2 คน แต่การกระทำของทั้งคู่ดันตกเป็นเป้าสายตาของสองสาวที่มองไปทางสองหนุ่มอย่างไม่กะพริบตา

“ชัดไหมล่ะแก หนุงหนิงกันเชียว...” พราวฟ้าเอียงใบหน้าหันไปพูดอย่างเสียงกระซิบกับณาลัลน์ที่ยืนอยู่ข้าง ๆ แต่พยายามทำหน้าปกติไม่ให้มีพิรุธทำจับได้

“อืมแกเห็นละ น่าเสียดายความหล่อเนาะ”

ทว่าพอเห็นหมอสองหนุ่มแยกจากกัน สองสาวเลยขยับตัวแยกจากออกจากกันด้วย

“ว่าแต่แกจะขับรถไหวเหรอ ขาเจ็บแบบนี้”

“ฉันว่า... ฉันน่าขับได้นะ ขับช้าๆ เดี๋ยวก็ถึงเองแหละ^^” ณาลัลน์ตอบเสียงเศร้าปั้นหน้าลำบากใจสุดฤทธิ์

“งั้นเดี๋ยวผมไปส่งคุณณาลัลน์ดีกว่าครับ”

“หืม...จะดีเหรอคะ” ณาลัลน์ทำสีหน้าเกรงใจ แต่ในใจแอบกรี๊ดไปแล้วที่เข้าแผนการ

“ไม่เป็นไรครับ ผมเป็นต้นเหตุทำให้คุณณาลัลน์ต้องเจ็บแบบนี้ ผมรับผิดชอบไปส่งเองดีกว่า” หมอเมธัสเอ่ยขึ้น เมื่อได้ยินหญิงสาวบอกว่าจะขับรถกลับเอง ทั้งที่ข้อเท้าของตัวเองยังเจ็บอยู่

“เฮ้ย ไอ้ตุลย์งั้นกูฝากมึงขับรถกูไปส่งคุณพยาบาลพราวฟ้าทีนะ มึงไม่ได้เอารถมาอยู่แล้วหนิ ส่วนรถคุณณาลัลน์เดี๋ยวกูให้คนมาขับตามไปที่คอนโด” หมอเมธัสหันไปบอกเพื่อนให้ไปส่งพราวฟ้าแทนเขา ดูเหมือนหมอตุลย์ก็จะรีบรับอย่างรู้งาน

“ได้เลยเพื่อไม่มีปัญหา ว่าแต่มึงยังไม่ได้กินข้าวเลยนะ กินไรก่อนเปล่า” หมอตุลย์มือไปโอบไหล่ของหมอเมธัสอีกครั้ง

ท่าทางที่แสดงออกถึงความเป็นห่วงและสนิทสนมของคนทั้งคู่ทำเอาทั้งพราวฟ้าและณาลัลน์ลอบมองหน้ากันก่อนจะยิ้มแห้งใส่กัน

ชัดเสียยิ่งกว่าชัด ห่วงกันขนาดนี้ เกย์แหง

“งั้นเดี๋ยวฉันกลับกับคุณหมอเมธัสเอง แกไม่ต้องเป็นห่วง ฉันมีแผนสำรองแล้ว” ณาลัลน์หันไปกระซิบกระซาบกับพราวฟ้าอย่างรู้กันแค่สองคน

ยังไงเธอก็ต้องเอาชนะเกย์หนุ่มอย่างหมอเมธัสให้ได้ สวย ๆ อย่างเธอทำได้อยู่แล้วแค่นี้เอง

“ยังไงฟ้าต้องรบกวนคุณหมอเมธัสดูแลเพื่อนของฟ้าด้วยนะคะ”

“ครับ เดี๋ยวผมช่วยดูแลให้ครับ ส่วนคุณพราวฟ้าก็เช่นกันนะครับ กลับบ้านดีๆ นะครับ”

“ณาลัลน์ถ้าแกถึงคอนโดแล้วบอกฉันด้วยนะ” พราวฟ้าหันไปคุยกับณาลัลน์ที่หันมามองเธอและยิ้มให้เพื่อนสาวอย่างรู้กัน

“มาครับ เดี๋ยวผมช่วยพยุง” เมธัสเข้าประคองณาลัลน์ที่กำลังทำท่าจะลุกขึ้น ก่อนจะเดินเข้าไปพยุงหญิงสาวไปที่รถของเธอ