Methat & NaRun - 3 (2) ฉันจัดการเอง

หลังจากที่คุณหมอกลับไป ณาลัลน์ก็รีบยกสายหาพราวฟ้าเพื่อนรักทันที

(ว่าไง ณาลัลน์เป็นไงมั้ง)

“เย็นชาโคตร น่าโมโหที่สุดอ่อยขนาดนี้ยังกล้าเมินฉัน”

(แล้วแกจะทำยังไงต่อไป)

“นัดใหม่แก บอกเขาว่าพรุ่งนี้ฉันปวดขาให้ดูอาการหน่อย”

(เค งั้นเดี๋ยวฉันนัดแกให้ใหม่ ว่าแต่ข้อเท้าแกปวดมากจริงด)

“ตามจริงก็เจ็บไม่มาก แต่ฉันแค่เล่นใหญ่นิดๆ”

(ฉันก็ว่างั้นระดับแกใส่ส้นสูงปรี๊ดมาจนชิน ไม่น่าจะล้มได้)

“โอ๊ยแก แต่ก็เจ็บจริงนะแก บวมเลยเนี่ย” ณาลัลน์โอดครวญเสียอ่อนก่อนจะประคองเข้าที่ข้อเท้าของตัวเอง

(งั้นเอางี้ พรุ่งนี้ฉันจะนัดให้แกมาหาคุณหมอเพื่อดูอาการ)

“โอ๊ยน่ารักค่ะ เพื่อนสาว”

(แต่นี่ไม่ใช่ว่าแก เผลอติดใจความหล่อหมอเมธัสไปแล้วล่ะ)

“บ้าเหรอ ระดับคนอย่างฉันอะนะ ไม่มีทาง”

(เคจ้าแม่คนสวย งั้นเดี๋ยวพรุ่งนี้ฉันนัดคิวให้แกมาพบคุณหมอให้)

“เค แล้วเจอกัน”

ณาลัลน์กดวางสายก่อนจะยิ้มออกมาอย่างอารมณ์ดี เอาสิเป็นไงเป็นกันเธอต้องเอาชนะคุณหมอหน้านิ่งให้ได้

วันถัดมา

ที่โรงพยาบาล

ก๊อก ก๊อก..

“ไงครับ คุณหมอเมธัส เมื่อคืนไปส่งสาวเป็นไงมั้งวะเพื่อน” หมอตุลย์ที่เข้ามาในห้องหมอเมธัสรีบถามเพราะความอยากรู้เรื่องราวหลังจากที่แยกกันที่ร้านอาหารเมื่อคืนวาน

“ส่งคนไข้ที่บ้านจะให้มีอะไรวะ ส่งแล้วก็กลับก็แค่นั้น” เมธัสวางมือจากหน้าคอมก่อนจะเงยหน้าขึ้นมามองเพื่อน

“สวยขนาดนั้นไม่มีหวั่นไหว?” หมอตุลย์พิงสะโพกกับโต๊ะทำงานของเมธัส หลี่สายตามองเพื่อนที่กำลังมองหน้าเขาอยู่เช่นกัน

“เอาเรื่องของมึงกับพยาบาลพราวฟ้าดีกว่าเป็นไง”

“เห้ยๆ อย่าเปลี่ยนเรื่องดิ กูถามเรื่องมึงก่อน ทำไมกลายเป็นกูที่ต้องตอบคำถามมึงวะ”

“กูถามก็ตอบครับเพื่อน”

“ก็... ไม่ได้คุยไรเลยว่ะเพื่อน เงียบตลอดทาง กูแม่งโคตรอึดอัดฉิบหาย” ตุลย์ถอนหายใจ ทั้งที่โอกาสอยู่ใกล้สาวที่ชอบแต่กลับไม่กล้าทำไรเลยแม้แต่จะชวนคุย แถมเวลาชวนเธอคุยก็ถามคำตอบคำจนบรรยากาศน่าอึดอัด

“กูอุตส่าห์เปิดทางให้ขนาดนี้ ถ้ามึงป๊อดมึงก็อด รอบหน้ากูไม่นัดให้แล้ว” เมธัสส่ายหน้าให้กับหมอตุลย์เพื่อนรัก ปกติเพื่อนเขาเป็นคนเฟรนลี่เข้ากับคนได้ง่ายมาก แต่กลับคนที่ชอบกลับไม่เป็นซะงั้น

นึกถึงเมื่อวานที่พยาบาลพราวฟ้าเดินเข้ามาเคาะประตูที่ห้องทำงานและชวนไปทานข้าวเย็นอย่างกล้า ๆ กลัว เขาเห็นว่าเป็นโอกาสที่เพื่อนอย่างหมอตุลย์ได้มีโอกาสทำคะแนนจึงยอมรับปากเธอและพาหมอตุลย์ไปด้วยกัน อุตส่าห์ตั้งใจขอตัวไปเข้าห้องน้ำเพื่อให้สองคนได้อยู่ด้วยกัน แต่เพื่อนเขากลับไม่คว้าอา

“ไม่ได้ดิครับหมอเมธัสที่รัก... มึงต้องนัดให้กูอีกสักครั้งนะ นะเพื่อนนะ ก็กูไม่กล้านี่หว่า ไม่ใจพอ” ตุลย์โอดครวญเสียงหวานเสียงอ้อนวอน ขอร้องเมธัสให้ช่วยเปิดทางเขากับพยาบาลสาวอีกครั้ง เพราะเขาชอบเธอตั้งที่เขาย้ายมาทำงานที่นี่

“เออ ๆ มึงนี่โคตรน่าเบื่อ งั้นเอาแบบนี้ละกัน เมื่อกี้พยาบาลพราวฟ้าเพิ่งลงนัดคุณณาลัลน์มาพบกูเพื่อดูอาการที่ปวดขา เอาไว้กูจะนัดเธอทานข้าวเพื่อเป็นการขอโทษเรื่องที่ชนเพื่อนเขาจนขาเจ็บละกัน” เมธัสเอ่ยยิ้ม ๆ

“ดีที่สุดเลยคุณเพื่อน เออ...ว่าแต่มึงไม่สนใจคุณณาลัลน์เลยวะ สวยแซ่บขนาดนั้น”

“สวยแล้วยังไง?”

“ก็ไม่ไง สวยแล้วก็ต้องจีบ แล้วกูว่านะ มึงควรจะลืมแฟนเก่าซะ แล้วมองหาคนใหม่ ๆ ที่ดีกว่าและคู่ควรกับมึง”

“โคตรไร้สาระ” หมอเมธัสส่ายหัวเบา ๆ “ว่าแต่มึงพูดจบยัง กูจะไปดูคนไข้ต่อ” เมธัสบอกปัดเพื่อน แต่ก็มีชั่วขณะที่เผลอนึกไปถึงใบหน้าสวย ๆ กับกลิ่นกายหอมอ่อน ๆ ตอนที่ได้ใกล้ชิดอยู่เหมือนกัน แต่กระนั้นเขาก็รีบสลัดความคิดนั้นออกไป

“ถ้ามึงไม่สนใจคุณณาลัลน์จริง ๆ บอกกูนะ กูว่าหมอคนอื่นก็น่าจะเล็ง ๆ อยู่เหมือนกัน ได้ข่าวว่ายังโสดอยู่ด้วย”

“มึงอย่าชงให้กูให้อยาก กูโคตรเข็ดผู้หญิงเปรี้ยว ๆ แบบนี้ ไปมึงไปทำงานได้แล้วกูมีคนไข้” เมธัสเอ่ยไล่เพื่อนแบบที่เล่นที่จริง แต่ก็ทำให้หมอตุลย์หัวเราะออกมาแล้วยอมลุกขึ้น

“ไม่แน่นะเว้ยพอมึงได้รู้จักอาจจะหวานฉ่ำ” หมอตุลย์หันมาพูดกับเพื่อนอย่างล้อเลียนก่อนที่จะเปิดประตูเดินออกจากห้องไปอย่างหน้าตามีความสุขยิ้มแย้ม

แต่ทว่า....หลังจากที่หมอตุลย์ออกจากห้องไป หมอตุลย์พูดขึ้นก่อนที่ทำท่าจะลุกออกจากห้องไปด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม

ที่หน้าห้องคนไข้ มีดวงตาของหญิงสาวสองคนของจ้องมองท่าทีของสองหมอหนุ่ม

“ฉันว่านะแก เขาสองคนต้องเข้าไปปรับความเข้าใจกันแน่เลยเรื่องเมื่อคืน ที่หมอเมธัสไปส่งแกอ่ะ”

พราวฟ้ารีบเอาหนังสือคู่มือการแพทย์กางบังหน้าของเธอและเพื่อนไว้เพื่อไม่ให้หมอตุลย์เห็น และหันหน้าไปพูดกับณาลัลน์อย่างร้อนใจกับภาพที่เห็น

“หมอตุลย์ต้องแอบไม่พอใจหมอเมธัสแน่ ๆ ที่หมอเมธัสอาสาไปส่งแกเลยต้องมาเคลียร์กันถึงที่ทำงาน ว่าแต่ทำไมเขาไม่โทรหากันล่ะ” พราวฟ้าพูดไปตามสิ่งที่เธอคิดอย่างไม่สนใจเพื่อนข้างๆ

“นี้แก.. ก่อนอื่นเลยนะ แกเอาหนังสือลงได้แล้ว มีที่ไหนอ่านหนังสือกลับหัว” ณาลัลน์เอ่ยกับเพื่อนสาวที่ตอนนี้พูดจ้าเพ้อไปคนเดียวเป็นตุเป็นตะ

“เรื่องนี้ต้องพิสูจน์ ฉันว่าสองคนนี้ต้องมีอะไรมากกว่านั้นแน่ๆ”

ณาลัลน์เอ่ยขึ้นพร้อมกับทำสีหน้าเจ้าเล่ห์เพราะเธอรู้สึกได้ว่าระหว่างหมอเมธัสกับหมอตุลย์มันมีอะไรซ่อนอยู่เพราะดูจากท่าทางของสองคนนั้นและไม่เหมือนจะเป็นคู่ที่แอบแซ่บกันเพราะมีอย่างที่ไหนที่จะให้แฟนตัวเองไปส่งสาวอื่นโดยไม่ตามไปด้วย

“มีอะไรล่ะ มีความรักซ่อนอยู่อ่ะดิ” พราวฟ้าที่ฟังเพื่อนสาวพูดก็สวนคำพูดของเธอขึ้นมาทันที ที่ตอนนี้เธอเชื่อสนิทใจไปแล้วว่าหมอทั้งสองนั้นแอบคบกันและก็เป็นคู่เกย์อย่างที่ข่าวเขาลือกันจริง

“โอ้ยยยยย.. ยัยฟ้า แกอยู่เฉยๆ ไปเลยเรื่องนี้ฉันจัดการเอง แกแค่คอยช่วยฉันก็พอ” ณาลัลน์ตัดบทเพื่อนอย่างท้อใจ ที่เห็นเพื่อนสาวเริ่มเพ้อเข้าขั้นหนัก