ดักรอ

ตอนเช้าของวันทำงาน ขวัญข้าวและกุ้งนางอาบน้ำแต่งตัวเพื่อที่จะทำงานตามปกติเหมือนทุกวัน แต่ดูจากสภาพของเพื่อนตัวเองแล้วทำให้กุ้งนางยังคงเป็นห่วงเพื่อน เพราะเมื่อคืนกว่า เพื่อนของตัวเองจะหยุดร้องไห้ก็คือตอนที่เพื่อนของเธอนั้นหลับไปแล้ว คือพูดง่าย ๆ คือ ขวัญข้าวร้องไห้จนตัวเองเพ้อหลับไปเอง

"ยัยขวัญแกแน่ใจนะว่าแกไปทำงานไหว ลาหยุดสักวันดีไหม เดี๋ยวฉันลางานอยู่เป็นเพื่อนแกเอง"หญิงสาวที่กำลังแต่งตัวหันมาเห็นสภาพเพื่อนที่ตายังคงบวมเป่ง ถ้าใครเห็นก็รู้เลยว่าหญิงสาวได้ผ่านการร้องไห้มาอย่างหนัก

"ฉันไหวแก ไม่ต้องเป็นห่วงหรอก คืนนี้ฉันว่าจะชวนแกกับปลายฝันไปเที่ยวฉลองความโสดสักหน่อย แกทำตัวให้ว่างด้วยนะแล้วอย่ารีบโทรไปบอกปลายฝันด้วยละ"

"อืม เดี๋ยวฉันไลน์ไปบอกมันเอง"

"ถ้าไปทำงานไหวก็ไป เดี๋ยวฉันไปส่งแกที่บริษัท"

ทั้งสองสาวก้าวออกจากห้องเพื่อที่จะขึ้นรถไปทำงาน ใช้เวลาไม่นานก็ถึงบริษัทที่ขวัญข้าวทำงาน ขาเรียวก้าวลงจากรถมารด้า 3 สีแดงสด

"แกรีบไปทำงานเถอะไม่ต้องเป็นห่วงฉัน"

"อืม แกก็ตั้งใจทำงานละอย่าคิดมากเดี๋ยวตอนเย็นฉันมารับ"มือเรียวกำพ่วงมาลัยหันหน้ามาบอกเพื่อนที่ลงจากรถไปแล้ว

"อืม แกก็ขับรถดี ๆ นะ ฉันไปทำงานก่อน"พูดจบขวัญข้าวก็ดันประตูรถปิดทันที

หญิงสาวก้าวเดินเพื่อที่ไปทำงานแต่ไม่คิดว่าแฟนหนุ่มของตัวเองจะมาดักรออยู่ก่อนแล้ว เมื่อชายหนุ่มเห็นแฟนสาวเดินมาเพื่อที่จะไปทำงาน

มือใหญ่รีบคว้าที่ท่อนแขนของขวัญข้าวทันที ขวัญข้าวที่กำลังเดินไปทำงานไม่รู้ว่าแฟนหนุ่มมาดักรออยู่รีบหันไปตามแรงดึงที่คนตัวใหญ่กระชากไปตามแรงของแฟนหนุ่ม หญิงสาวตกใจ สายตามองไปตามแรง

"ปล่อย!"เสียงกดต่ำ ที่บงบอกว่าหญิงสาวไม่พอใจกับการกระทำในครั้งนี้

"ปล่อย...ฉันบอกให้ปล่อยไง ฟังภาษาคนไม่รู้เรื่องเหรอ"ตอนนี้อารมณ์ที่คุกรุ่น น้ำเสียงที่โกรธจัด จนเลือดขึ้นหน้า

"เราต้องคุยกันนะครับ "

"คุยอะไรอีก ฉันไม่มีอะไรจะคุยกับคุณ กรุณาปล่อยแขนฉันด้วยเถอะ"

"ไม่เอาสิครับไม่พูดแบบนั้น พี่แค่อยากจะอธิบายเรื่องทุกอย่างก็เท่านั้นเอง" ชายหนุ่มปล่อยจากท่อนแขนรีบคว้ามาที่มือของขวัญข้าวทันที

ขวัญข้าวพยายามจะบิดมือออกแต่มือที่ใหญ่และมีแรงเยอะกว่าทำให้ขวัญข้าวไม่สามารถแกะมือตัวเองออกไปได้

"ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้ อย่าให้ฉันต้องเรียก รปภ.นะ"

"เราจะคุยกันดี ๆ ไม่ได้เลยเหรอครับ"

"คุยอะไรอีก ต้องให้ฉันบอกคุณไหมว่าฉันเห็นคุณกำลังทำอะไรเมื่อคืนนี้ กรุณาปล่อยมือฉันด้วยคะ"น้ำเสียงที่เริ่มดังขึ้นเรื่อย ๆ คนที่หน้าบริษัทเริ่มหันมามองตามเสียง

น้ำเหนือที่ขับรถมาเพื่อที่จะเข้ามาทำงานเห็นเหตุการณ์พอดี คนตัวใหญ่รีบลงจากรถ บีเอ็มดับเบิลยูคันหรู ขายาวรีบก้าวเดินไปเพื่อช่วยเลขาสาวทันที ประธานหนุ่มผลักไปที่หน้าอกแกร่งของอาร์มผู้ชายที่เป็นแฟนขวัญข้าว คนที่ไม่ทันตั้งตัวถลาไปตามแรงผลักของประธานหนุ่ม

"เป็นอะไรไหมครับ " น้ำเหนือหันไปถามเลขาของตัวเอง

เมื่อขวัญข้าวเห็นว่าเจ้านายของตนมาช่วยเหลือคนตัวเล็กก็รีบเดินไปหลบข้างหลังเจ้านายของตัวเองทันทีเช่นกัน

เลขาสาวหันไปบอกประธานว่าไม่เป็นอะไร

"มึงเป็นใคร อย่ามายุ่งเรื่องนี่กูต้องคุยกับแฟนกู มึงถอยไปดีกว่า"อาร์มพยายามจะพุ่งตรงไปหาแฟนสาวอีกรอบ แต่โดนประธานหนุ่มเอามือใหญ่ยันไปที่หน้าอกเสียก่อน

"ผมว่าคุณกลับไปดีกว่าอย่ามาคุกครามคนที่นี่จะดีกว่า ถ้าไม่เชื่อผมจะแจ้งความ"

"กูว่ามึงถอยไปดีกว่า กูมีเรื่องจะคุยกับแฟนกู"

เมื่อน้ำเหนือเบื่อที่จะพูดกับคนพาล เลยหันไปหา รปภ.ทันที

"โทรไปแจ้งตำรวจด้วยนะครับ"

"ครับ" รปภ.รีบกดโทรศัพท์เพื่อโทรไปหาตำรวจตามคำสั่งทันที

"คุณขวัญข้าวถึงเวลางานแล้วไปทำงานเถอะ"

"คะ หัวหน้า"เลขาสาวรีบก้าวไปทำงานตามที่หัวหน้าสั่งทันทีโดยไม่หันมามองแฟนตัวเองที่มาตามง้อเลยสักนิด

เมื่อคนที่จะตามมาง้อแฟนแต่แฟนไม่สนใจและคนที่ยื่นอยู่ข้างหน้าจะแจ้งความอีก กลัวว่าเรื่องจะบานปลายไปถึงตำรวจ คนที่จะมาง้อแฟนจึงรีบกลับทันที แต่ก่อนที่จะกลับยังไม่วายที่จะหันมาขู่คนที่มายุ่งเรื่องของตัวเองทันที

"กู ฝากไว้ก่อนแล้วกัน มึงจำหน้ากูไว้เจอที่ไหนกูเล่นมึงแน่ "มือใหญ่ชี้ตรงไปที่หน้าของประธานหนุ่ม

"เชิญคุณกลับไปเถอะ หรือจะอยู่รอตำรวจก็ได้นะ เดี๋ยวสักพักก็มาแล้ว"

ชายหนุ่มที่ต้องการจะง้อแฟนตัวเองเดินออกไปเปิดประตูเพื่อเข้าไปในรถด้วยอารมณ์ที่หงุดหงิด "แม่งเอ๋ย คุยยากชิบ"ชายหนุ่มสบถคำด้วยอาการหัวเสีย

น้ำเหนือ เดินเข้าบริษัทเพื่อที่จะขึ้นลิฟท์ตรงไปห้องทำงาน สายตาคมมองไปที่เลขาตัวเองที่นั่งอยู่หน้าห้อง ปากหยักเอ๋ยถามเลขาตัวเองที่นั่งตาบวมเป่งอยู่ที่โต๊ะทำงาน

"เป็นอะไร ถ้าไม่สบายจะลากลับไปพักผ่อนก็ได้นะ"ด้วยความเป็นห่วงกลัวว่าเลขาตัวเองจะเป็นลมพับไป เพราะดูจากสีหน้าและแววตาที่เศร้าสร้อย

"ไม่เป็นไรคะ สบายดี บอสจะรับกาแฟเลยไหมคะ"ขวัญข้าวมองไปที่ประธานหนุ่มที่ยืนเอามือล้วงกระเป๋ากางเกง อยู่หน้าโต๊ะทำงานของตัวเอง

"อืม ชงเสร็จแล้วยกไปให้ผมที่ห้องทำงานด้วยนะ"

"คะ บอส"ขวัญข้าวลุกออกจากโต๊ะทำงานเพื่อเดินไปชงกาแฟตามที่ประธานหนุ่มสั่ง

น้ำเหนือที่กำลังเดินเข้าห้องทำงานแต่หูเจ้ากรรมดังได้ยินเสียงแจ้งเตือนจาก แอปพลิเคชันดังไม่ขาดสาย

น้ำเหนือที่ยังไม่ได้เข้าห้องแอบปรายตามองไปที่โทรศัพท์ของเลขาสาวที่วางอยู่โต๊ะทำงาน

อาร์ม (ขวัญข้าว เรามีเรื่องต้องคุยกันครับ)

อาร์ม (ให้โอกาสพี่ได้อธิบายได้ไหม)

อาร์ม (มันไม่ใช่อย่างที่น้องขวัญเห็นนะครับ)

กุ้งนาง (ยัยขวัญตกลงคืนนี้เจอที่ผับนะฉันจองโต๊ะไว้เรียบร้อยแล้ว)

ขายาวก้าวมาที่ห้องทำงานเพื่อมารอกาแฟที่สั่งให้เลขาสาวชงมาให้

ประธานหนุ่มเอามือมาประสานกันเท้าแขนอยู่ที่โต๊ะทำงาน เห็นทุกข้อความที่แฟนของเลขาสาวและเพื่อนสนิทส่งมาหา พยายามคิดจะหาวิธีที่จะรู้ให้ได้ว่าตอนเย็นเพื่อนสนิทนัดเจอกันที่ไหน

"กาแฟ คะ บอส"มือเรียววางกาแฟไว้ที่โต๊ะทำงานต่อหน้าประธาน

"อืม ขอบใจ ว่าแต่วันนี้ตอนเย็นคุณมีธุระที่ไหนหรือเปล่า"น้ำเหนือมองหน้าเลขาสาวมือใหญ่จับแก้วกาแฟขึ้นมาจิบเบา ๆ

"พอดีวันนี้นัดกับเพื่อนไว้แล้วคะ บอสมีอะไรจะให้ทำหรือเปล่าคะ เดี๋ยวขวัญบอกให้เพื่อนมารับเลทหน่อยก็ได้"

"ไม่มีครับ ผมแค่ถามเฉย ๆ คุณมีนัดกับปลายฝันหรือเปล่า แล้วนัดกันที่ไหน เพี่อผมผ่านไปแถวนั้นจะได้เข้าไปหาปลายฝันซะหน่อย พอดีผมมีเรื่องที่จะคุยกับปลายฝันด้วย ช่วงนี้ผมก็ไม่ค่อยมีเวลาไปหาน้องเลย"

"อ่อ เรานัดเจอที่ ผับ....คะ ห้อง VIP 2 คะถ้าบอสจะไปเจอปลายฝันก็เชิญนะคะ"

"อืม ขอบใจมาก ว่าแต่วันนี้ผมมีโปรแกรมทำอะไรบ้าง"

"วันนี้ไม่ค่อยมีอะไรมาก มีตอนบ่ายโมงที่ คุณการุณ นัดคุยเรื่องโปรเจคงานที่จะสร้างบ้านจัดสรรคะ"

"อ่อ มีแค่นี้ใช่ไหม คุณช่วยเตรียมเรื่องเอกสารโครงการบ้านจัดสรรด้วยแล้วกัน "

"ได้คะ" ขวัญข้าวเดินออกจากห้องท่านประธานเพื่อจัดแจงเอกสารทันที

"คุณขวัญข้าวสวัสดีครับ ผมมาขอพบท่านประธานครับ"

"คะ เชิญคุณการุณที่ห้องประธานได้เลยคะ ท่านรออยู่คะ"

"ครับ " การุณหัวหน้าสถาปนิกแอบชำเลือมมองเลขาสาว ไม่ว่าจะมาตอนไหนเลขาสาวก็คงยังสวยเสมอ

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

" เชิญ"

"สวัสดีครับท่านประธาน ผมจะมาคุยเรื่องโครงการที่กำลังจะก่อสร้างใหม่ครับ"

"อืม คุณขวัญบอกผมแล้ว"

ไม่นานเลขาสาวก็ถือเอกสารเข้ามา พร้อมทั้งแก้วน้ำ

วางเอกสารและแก้วน้ำไว้ที่โต๊ะทำงานของประธานหนุ่ม

"ขอบคุณครับ"การุณหันหน้าไปมองที่เลขาสาว

และทั้งสองก็เริ่มคุยงานกัน มือเรียวสวยหยิบปากกาเพื่อเลคเชอร์ เนื้อหาที่ทั้งสองคุยกันทันที ใช้เวลาไม่นานทั้งสองก็คุยเรื่องเสร็จ

"ถ้างั้นตกลงตามนี้นะครับ ถ้ามีอะไรเพิ่มเติมผมจะแจ้งมาทางคุณขวัญข้าวอีกทีนะครับ"

"ได้ครับ เชิญคุณกลับไปทำงานต่อได้เลย"

การุณโค้งให้น้ำเหนือเล็กน้อย แล้วหมุนตัวเพื่อจะที่ออกจากห้อง แต่ไม่วายที่จะหันมาพูดคุยกับเลขาสาวอีก

"ผมกลับแล้วนะครับคุณขวัญข้าว"

"คะ "ขวัญข้าวยืนขึ้นและกำลังเดินไปเปิดประตูให้การุณเพื่อที่จะออกจากห้องเพื่อไปพิมพ์เอกสารที่ได้คุยกันเมื่อกี้

"เดี๋ยวเธอจะไปไหน"

"บอสมีอะไรจะใช้ขวัญคะ"

"อย่าเพิ่งไป คุณเดินมาหาผมก่อน "

หญิงสาวก้าวเดินไปหาท่านประธานทันที

"คุณรู้ไหมว่าคุณหยิบเอกสารมาให้ผมผิด "

"จริงเหรอคะ ขวัญว่าขวัญดูรอบคอบแล้วเชียว"

"จริงสิ ไม่เชื่อคุณก็เดินมาดู ดีนะที่ผมมีเอกสารต้นฉบับอยู่บนโต๊ะ ไม่งั้นคุณได้ทำเอกสารใหม่แน่"

หญิงสาวเดินเข้าไปดูที่โต๊ะทำงานของน้ำเหนือ

"จริงด้วย ขวัญขอโทษคะ"

"ไม่เป็นไร แต่ผมไม่อยากให้มีครั้งต่อไปอีก"

"คะ ขวัญจะให้ครั้งนี้เป็นครั้งสุดท้าย จะไม่มีครั้งหน้าแน่นอน"

"อืม คุณกลับไปทำงานคุณเถอะ"

"คะ บอส"

หญิงสาวก้าวเดินออกจากห้องประธานมานั้งโต๊ะทำงานตัวเองมือเรียวขยี้ผมตัวเอง ปากก็เอ่ยด่าตัวเอง

ยัยบ้าเอ๋ยทำผิดได้ไงดีนะที่ไม่โดนบอสว่า

หญิงสาวเริ่มค่อย ๆ สงบจิตใจตัวเอง และเริ่มทำเอกสารเกี่ยวกับโปรเจคบ้านจัดสรรโครงการใหม่ทันที

จนเวลาล่วงเลยถึงเวลาเลิกงาน หญิงสาวเดินไปแคะประตูห้อง เพื่อเอ่ยลาบอสหนุ่มของตัวเองเหมือนทุก ๆ ครั้ง