ฉลองความโสด

ขวัญข้าวยืนรอเพื่อนอยู่หน้าบริษัทเพียงไม่นานรถยนต์สีแดงสดก็มาจอดที่ริมฟุตบาท มือเรียวสวยลดกระจกลงเอ๋ยเรียกเพื่อนสนิททันที

"ยัยขวัญ มาขึ้นรถเร็ว"

มือเรียวสวยกระชับกระเป๋าขาเรียวสวยรีบเดินไปเปิดประตูรถนั่งข้างคนขับทันที

"ไป เราไปเปลี่ยนชุดก่อนเนอะ ฉันนัดยัยฝันไว้ตอน 2 ทุ่มยังพอมีเวลา " ปลายเท้าแตะไปที่คันเร่งมุ่งหน้าไปที่คอนโดของตัวเองทันที

"แล้ว วันนี้แกเป็นไงบ้างไม่ใช่ทำงานไปร้องไห้ไปนะ"มือเรียวหมุนพ่วงมาลัยสายตาจองไปที่ถนนมีบ้างครั้งที่หันมามองเพื่อนตนเพียงเล็กน้อย

"ทำงานได้สิแก ฉันใคร เก่งอยู่แล้ว"มือเรียวทาบลงที่หน้าอกตัวเองเบา ๆ

"จร้าแม่คนเก่ง แล้ววันนี้ พี่อาร์มยังโทรหาอีกไหม"

"แก พี่อาร์มมาดักรอฉันที่หน้าบริษัทดีนะที่บอสมาช่วยไว้ทัน ถ้าไม่งั้นฉันก็ยังไม่รู้เลยว่าจะโดนลากไปไหนหรือเปล่า" นึกถึงเหตุการณ์เมื่อเช้าแล้วทำให้ขวัญข้าวยังคงเป็นกังวล กลัวว่าแฟนหนุ่มจะมาคุกครามอีก

"อืม ดีแล้วแหละที่มีคนมาช่วย แกก็ระวังตัวด้วยแล้วกันนะ แต่คิดอีกทีฉันว่าแกน่าจะคุยกับพี่อาร์มให้มันจบไปเลยดีกว่าดีกว่าให้มันคาราคาซังกันแบบนี้"

"อืม ฉันก็คิดแบบนั้นเหมือนกัน เดี๋ยวให้ฉันทำใจอีกสักพักก่อน ฉันว่าจะบอกเลิก ต่างคนต่างอยู่ไม่ต้องมาวุ่นวายกันอีก"

"ดี ฉันเห็นด้วย ไปเราไปแต่งตัว ไปตี้กันดีกว่า เนอะ ๆ " พูดไปก็ยิ้มไปอยากให้เพื่อนมีความสุขลืมเรื่องทุกข์ใจที่ได้ผ่านเข้ามา

สองสาวขับรถมาเปลี่ยนเสื้อผ้าที่คอนโดกุ้งนาง เมื่อถึงเวลานัดหมาย ทั้งสองออกเดินทางไปที่จุดนัดพบทันที

@ผับหรู ห้อง VIP2

"แกกินอะไร ยัยขวัญ "สองสาวนั่งอยู่ที่โซฟาสีแดง ภายในห้องที่เป็นส่วนตัวมีเสียงเพลงเล็ดลอดเข้ามาให้ได้ยินไม่ดังมาก

"อะไรก็ได้ ของแรง ๆ เลยวันนี้ฉันอยากเมา"

"ได้ เปิดเหล้าไหมจะได้ไม่ต้องสั่งบ่อย ๆ "

"ได้คะเพื่อน จัดมาเลย"

"น้องพี่ของแรง ๆ อะไรก็ได้"

"ครับ รับเป็นวิสกี้ไหมครับ ถ้าดื่มไม่หมดที่ร้านมีบริการฝากนะครับ"

"จัดมาเลยค่า คนหล่อ"

ไม่นานขวดเหล้าสีอำพันก็มาว่าอยู่ตรงหน้า พร้อมด้วยแก้วเหล้าและมีหนุ่มพนักงานมานั่งชงเครื่องดื่ม คนที่เสียใจเริ่มดื่มจากแก้วแรก มาแก้วสอง และแก้วอื่น ๆ ก็ตามมา มือเรียวสวยยกแก้วเหล้ากระดกดื่มราวกับน้ำเปล่าพอวางลงหนุ่มที่คอยบริการก็ชงเหล้าแก้วต่อไปทันที

"ทำไมพี่ดื่มเยอะจังครับ"พนักงานหนุ่มชวนคุยระหว่างที่คีบน้ำแข็งใส่แก้ว

"ไม่มีอะไรหรอกพี่อยากเมาเฉย ๆ " มือบางยกแก้วเหล้าขึ้นดื่ม

"ขวัญพอก่อนไหม แกดื่มเยอะแล้ว เดี๋ยวก็เมาหรอก"

"ไม่เป็นไร พรุ่งนี้ฉันหยุด"

"ฉันรู้ว่าพรุ่งนี้เป็นวันหยุด แต่แกจะเมาแฮ้งเอาน่า"กุ้งนางส่งสายตาให้เพื่อนทุกครั้งที่เพื่อนยกแก้วเหล้าขึ้นดื่ม

"ก็นาน ๆ ทีจะโสดก็ต้องฉลองกันหน่อย"

"เฮ้ย ฉันไม่รู้จะพูดอย่างไรกับแกจริง ๆ เอากินเลยถ้าเมาเดี๋ยวฉันพาแกกลับเอง"หญิงสาวรู้สึกอ่อนใจกับเพื่อนพยายามเตือนเท่าไรเพื่อนตัวดีก็ไม่ฟังเสียเลยทั้งสองนั้งดื่มได้ไม่นาน ปลายฝันกับนิวตันก็เปิดประตูเข้ามา

ปลายฝันที่เห็นเพื่อนยกแก้วเหล้าดื่ม

"ยัยขวัญ พอก่อนเดี๋ยวก็เมาหรอก"

"ไม่เมาหรอก มา มา นั่ง นี่พี่นิวตันแฟนแกใช่ไหมฉันจำได้นะ"

"อืม ความจำดีจังนะ พี่นิวตันแฟนฉัน /ส่วนนี้กุ้งนาง อีกคนที่ถือแก้วเหล้าอยู่ชื่อขวัญข้าว"ทั้งสองนั้งลงที่โซฟาสีแดงตรงข้ามกับเพื่อนทั้งสองทันที

"สวัสดีครับ"นิวตันส่งยิ้มให้อย่างเป็นมิตร

"สวัสดีคะ อยากกินอะไรสั่งเลยนะคะ วันนี้เราต้องฉลองความโสดในรอบ 7 ปี"

"อะไรของแก ไหนเรื่องเป็นมาอย่างไงแกเล่าให้ฉันฟังได้ไหม"

"ได้สิ"มือเรียวสวยหยิบแก้วเหล้าขึ้นกระดกอีกครั้งแล้วเริ่มเล่าเรื่องทุกอย่างให้เพื่อนฟังทันทีถึงเมื่อจะเจ็บปวดทุกครั้งที่นึกถึงภาพที่เพิ่งเจอกับตัวเอง

"เฮ้ย แล้วแกทำอย่างไรวะ"มือเรียวยกขึ้นทาบที่อก

"ฉันก็รีบเดินออกมานะสิ แต่ก่อนออก ฉันแกล้งปิดประตูให้เสียงดังเพื่อมันจะรู้ตัว โชคยังดีนะตอนที่เห็นฉันตกใจทำกล่องเค้กตก ดีนะที่กล่องนาฬิกาไม่ตกตามไปด้วย ไม่งั้นเสียดายแย่เลย ราคาตั้งหลายหมื่น อุตสาห์เก็บเงินซื้อให้ ฉันเอาไปขายดีไหมแก เสียดายถ้าเก็บไว้ก็ไม่มีคนใส่อยู่ดี"

"ก็ดีนะ แกขายไปเถอะ แล้วตอนนี้สภาพจิตใจแกเป็นไงบ้างละดีขึ้นไหม"

"แย่วะ วันนี้ก็ทำงานผิดพลาดดีนะที่บอสฉันไม่ว่าอะไร"

"ก็แผลยังสดละเนอะ ต้องสักพักแหละแก ต้องให้เวลามันหน่อย เดี๋ยวทุกอย่างจะดีขึ้นเอง"

"อืม ฉันก็หวังให้เป็นแบบนั้นเหมือนกัน"

"แล้วนี่ตัวการ มันไม่คิดจะอธิบายเลยเหรอวะ"

"ก็มีโทรมา ฉันไม่อยากรับแก ฉันไม่พร้อมจะคุยจริง ๆ "

"อืม ฉันเข้าใจ แต่ก็ต้องคุยกันนะอย่าปล่อยให้เรื่องมันนาน จะเอาอย่างไรก็คุยกันดี ๆ "

"อืม กุ้งนางก็บอกแบบนั้นเหมือนกัน แต่ขอฉันทำใจสักพักก่อน ก็คงต้องบอกเลิก ไม่คิดว่าจะกลับไปคบกันอีกแล้ว"เจ็บแล้วจำคือคนเจ็บแล้วทนคือควาย หญิงสาวได้แต่คิดในใจไม่พูดออกมา

"ตามใจแกเลยขวัญ ฉันเพื่อนแกอย่างไงก็อยู่ข้าง แกเสมอ ฉันคิดว่าสักวันแกจะมีคนที่ดีเข้ามาชีวิต"

"ไม่รู้เลย ฉันเริ่มกลัวความรักแล้ว กลัวว่าจะเป็นแบบนี้อีก แค่ไม่ยอมให้มีอะไรด้วยก็แอบไปมีอะไรกับคนอื่น ผู้ชายทนความอยากไม่ได้เลยหรือไง อุ๊ย ! ขอโทษทีคะ ลืมไปว่ามีผู้ชายอยู่ในนี้ด้วย"มือเรียวสวยยกขึ้นมาป้องที่ปากตัวเอง

"ว่าไงพี่นิวตัน ถ้าฝันไม่ให้พี่จะแอบไปมีอะไรกับคนอื่นแบบแฟนขวัญข้าวไหมคะ" ปลายฝันเบิกตากว้างหันมาทางแฟนทันที

"อุ๊ย ! พี่ไม่กล้าทำหรอกครับ น้องก็รู้ว่าพี่เป็นคนอย่างไง" ท่อนแขนแกร่งโอบที่เอวคอดแฟนสาวทันที

"หยุดหวานกันก่อนค่า สงสารคนที่ไม่มีแฟนบ้าง"กุ้งนางเอ่ยขึ้นมาอย่างหมั่นไส้เพื่อน

"อ่อ ลืมบอกไปว่า เดี๋ยวพี่เหนืออาจจะมาคุยกับแกนะเห็นว่ามีธุระ"ขวัญข้าวนึกขึ้นได้ว่าบอสหนุ่มจะเข้ามาหาน้องสาวตน

"อ้าว แกไปเจอพี่ฉันที่ไหน "ปลายฝันเอ่ยออกมาด้วยความสงสัย

"ฉันยังไม่ได้บอกแกเหรอว่าฉันทำงานเป็นเลขาให้พี่เหนือ"

"ไม่ได้บอก ช่วงนี้ฉันก็ยุ่งด้วยเลยไม่ค่อยได้คุยกับแก เป็นเลขาพี่เหนือมานานยัง"

"ได้ 2 เดือนแล้วมั่ง"

"แล้วเป็นไงทำงานกับพี่ฉัน มันดุแกไหม ถ้ามันว่าแกบอกฉันเลยนะเดี๋ยวฉันจัดการให้"

"ไม่ดุนะ ธรรมดา วันนี้ทำงานพลาดยังไม่ว่าฉันเลย"

"อืม ดีแล้วถึงพี่เหนืออาจจะเป็นคนไม่ค่อยพูดแต่พี่ชายฉันใจดีมากนะ"

"อืม วันนี้ดีนะที่พี่แกมาช่วยฉันตอนที่โดนพี่อาร์มกระชากแขนพอดีไม่งั้นฉันไม่อยากจะคิดเลยว่าจะโดนลากไปไหนต่อไหน"

"พี่อาร์มมันมาดักรอแกหน้าบริษัทเลยเหรอ อุ้ย น่ากลัว อย่างไงแกก็ระวังตัวไว้ด้วยแล้วกัน "

"อืมฉันก็ระวังตัวอยู่ แต่วันนี้ฉันเมาได้เพราะพรุ่งนี้ฉันไม่ได้ทำงาน"แก้วเหล้าถูกยกขึ้นดื่มอีกครั้ง

ด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์ที่ถูกสาดใส่เข้าคอไม่ขาดสายทำให้หญิงสาวเริ่มมีอาการพูดจาไม่รู้เรื่อง

"ยัยกุ้ง ยัยขวัญ ฉันว่าฉันกลับก่อนดีกว่านี่ก็ดึกมากแล้ว พี่เหนือคงไม่มาแล้วมั่ง แล้วนี่กลับกันเองได้ไหมหรือจะให้ฉันเรียกรถให้"

"กลับได้ ฉันดื่มไม่เยอะขับรถกลับไหวอยู่แล้ว แกไม่ต้องเป็นห่วงหรอกเดี๋ยวฉันพายัยขวัญกลับเอง"

"อืมถ้างั้นฉันกลับก่อนนะ"นิวตันและปลายฝันลุกขึ้นยืนเพื่อบอกลาทันที

"อืมโชคดี "กุ้งนางยกมือขึ้นโบกไม้โบกมือให้เพื่อนเพื่อเป็นการบอกลา

ปลายฝัน นิวตันดันประตูเพื่อเปิดออก แต่ไม่คาดคิดว่าจะมีบุคคลใหม่เดินเข้ามา ด้วยความตกใจ ปลายฝันเอ่ยขึ้นถามคนมาใหม่ทันที

"อ้าวพี่เหนือมาได้ไง" แต่ไม่คาดคิดว่าพี่ชายตัวเองที่บอกว่ามีธุระจะคุย กับไม่สนใจน้องสาวแต่ได้ยินเสียงพี่ชายตัวเองเอ่ยขึ้นมาเสียงดัง

"ไหนยัยเลขาตัวแสบอยู่ไหน"

นิวตันที่ดูจากทรงแล้วก็คิดได้ว่าที่จริงแล้วพี่ชายอาจจะมาหาเลขาสาวของตัวเอง มากกว่าที่จะมาหาน้องสาวตัวเองเมื่อคิดได้เช่นนั้นนิวตันเลยชวนปลายฝันกลับทันที