ความเจ็บปวด

คำโปรย

เมื่อรักแรกที่ไม่สมหวัง สาวสวยแบบขวัญข้าวเลยกลัวที่จะมีความรักครั้งต่อไป ไม่ว่าจะมีใครพยายามเข้ามาในชีวิตเธอก็พร้อม

ที่จะหลีกหนีไม่สานต่อความสัมพันธ์ ไม่ว่าชายผู้นั้นจะ เพอร์เฟค แค่ไหนก็ตาม

แนะนำตัวละคร

ขวัญข้าว อายุ 24 ปี ทำงานเป็นเลขานุการให้กับประธานบริษัทอสังหาริมทรัพย์ยักษ์ใหญ่ สวย สดใส ร่าเริง รักใครรักจริงพร้อมจะทุ่มเทให้ความรักจนหมดใจ แต่ไม่คิดว่าความรักครั้งแรกที่ไม่สมหวังในชีวิตจะทำให้ ขวัญข้าวกลัวที่จะเริ่มต้นใหม่กับใครสักคน

น้ำเหนือ อายุ 30 ด้วยรูปร่างที่สูง โปร่ง ใบหน้าหล่อเหลาจึงเป็นที่หมายปอง ของสาว ๆ ในบริษัท ถึงแม้ชายหนุ่มจะมี นิสัย ที่เงียบ ไม่ค่อยพูด แต่ด้วยความหล่อเหลาและที่สำคัญหน้าที่การงานที่ดี ทำให้สาว ๆ หลายคนอยากจะ จับจองให้เขาเป็นชายในฝันของ

สาวหลาย ๆ คน

ความเจ็บปวด

@คอนโดหรูใจกลางเมือง

วันนี้เป็นวันครบรอบ 7 ปีที่ขวัญข้าวคบแฟน แต่สิ่งที่ไม่คาดฝันก็เกิด เมื่อขวัญข้าวต้องการมาเซอร์ไพรส์แฟนโดยไม่ได้บอกล่วงหน้า

ขวัญข้าวแตะคีย์การ์ดเข้ามาในบริเวณภายในห้องของแฟนตัวเอง มือเรียวสวยถือเค้กกับกล่องนาฬิกาเรือนหรูที่ได้มาจากการตั้งใจทำงานแบ่งเงินส่วนหนึ่งมาซื้อให้แฟนตัวเอง

ภายในห้องรับแขกที่อยู่ก่อนถึงห้องนอนเงียบเหมือนไม่มีคนอยู่ แต่บานประตูห้องนอนแง้มออกมาเล็กน้อย

เสียงที่เล็ดลอดออกมาถึงแม้จะเบาแต่ ภาย ในห้องที่เงียบ ได้ยินอย่างชัดเจนว่าภายในห้องกำลังทำอะไรอยู่

"อ่า...อ่า...อ่า เสียวจังครับที่รัก เสียงชายหนุ่มเจ้าของห้องดังออกอย่างแผ่วเบา"

"จ๊ะจ๋า ก็เสียวคะ แรง ๆ กว่านี้ได้ไหมคะ "

"ได้เลยครับทูนหัว"

เสียงเนื้อที่กะทบกันดังไปทั่วบริเวณห้องนอน ตับ...ตับ...ตับ...ตับ ใช่แล้วเสียงของคนที่ไว้ใจกำลังทำกิจกรรมอันเร่าร้อนกับผู้หญิงอีกคนอยู่

ขาเรียวสวยมาหยุดยื่นที่หน้าประตูห้องนอนแฟน คิดอยากจะมาเซอร์ไพรส์แฟนหนุ่มตัวเอง แต่กับมาเจอแฟนตัวเอง เซอร์ไพรส์กับอย่างเจ็บปวด น้ำตาค่อย ๆ ไหลรินออกจากดวงตาคู่สวย มือสั่นตัวสั่นทำอะไรไม่ถูก เค้กที่อยู่ในมือร่วงหล่นไปที่พื้นห้องทันที แต่เมื่อตั้งสติได้แล้วสองขาเรียวรีบเดินออกมาจากห้องของแฟนหนุ่มทันที

ปัง! เสียงปิดประตูที่ดังเพื่อต้องการให้คนในห้องได้รู้ว่ามีคนใหม่เข้ามาเห็นกิจกรรมอันแสนเร่าร้อน ขาเรียวสวยรีบเดินออกมาจากคอนโดทันที

"อืม...ที่รัก จ๊ะจ๋าเหมือนได้ยินคนปิดประตูคะ"หญิงสาวสะดุ้งตกใจเพียงเล็กน้อยเมื่อได้ยินเสียงประตูห้องที่ปิดเสียงดัง

"พี่ใกล้จะเสร็จแล้ว เดี๋ยวค่อยออกไปดูก็ได้ครับ"ชายหนุ่มที่ไม่อยากหยุดกิจกรรมอันเร่าร้อนกระซิบบอกหญิงสาวใต้ร่างทันที

ชายหนุ่มตั้งใจเดินหน้าอัดกำลังเต็มที เพื่อให้บรรลุเป้าหมาย เมื่อทั้งสองทำกิจกรรมอันแสนเร่าร้อนเสร็จแล้ว ชายหนุ่มเจ้าของห้องนำผ้าเช็ดตัวสีขาวมาพันรอบเอวสอบขายาวเดินออกมายังบริเวณห้องนอน แต่สายตาที่เห็น คือกล่องเค้กมะพร้าวที่เป็นของโปรดของแฟนสาวที่คบกันมาร่วม 7 ปี ร่วงหล่นอยู่หน้าประตูห้องนอน ชายหนุ่มรู้ได้ทันทีว่า แฟนสาวของตัวเองเข้ามาเห็นกิจกรรมอันแสนเร่าร้อนกับคู่ขานี้แน่ ๆ

"เชี่ย ซวยแล้ว " ขายาวรีบเดินเข้าห้องนอนหยิบโทรศัพท์ เพื่อต่อสายหาแฟนสาวตัวเอง แต่พยายามโทรเท่าไหร่แฟนสาวของตัวเองก็ไม่รับสายสักที

(หมายเลขที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้ขนาดนี้ กรุณาฝากข้อความหลังเสียงสัญญาณ ตื้ด)

"ขวัญอยู่ไหนรับโทรศัพท์พี่หน่อยครับ"

มือหนาพยายามที่จะโทรหาแฟนสาวอยู่หลายครั้งแต่ไม่มีทีท่าว่าแฟนสาวของตัวเองจะรับสาย ชายหนุ่มทำได้เพียงฝากข้อความหาแฟนสาวเท่านั้น

จ๊ะจ๋า สาวคู่ขาที่เห็นอาการของ ชายที่เพิ่งร่วมเตียงจึงเอ๋ยถามขึ้นมาทันที "มีอะไรหรือเปล่าคะ แล้วใครที่เข้ามาในห้องคะ"

ชายหนุ่มที่มีอาการหงุดหงิดเอ๋ยปากไล่คู่ขาทันที "คุณกลับไปก่อน เถอะนะ"

"ได้ไงคะ ที่รักพอได้จ๊ะจ๋าแล้วก็ไล่กันเลยนะคะ ทำไมใครเข้ามาในห้อง แฟนพี่เหรอ"มือเรียวดึงผ้าห่มขึ้นมาเพื่อปกปิดร่างกายตัวเองสีหน้างงงวยทำไมอยู่ดี ๆ มาไล่ตนกลับได้ เมื่อกี้ทั้งสองยังมีความสุขอยู่ด้วยกันอยู่เลยพอสมหวังถึงกับมาไล่ตนตนให้กลับ

"อ่อน่า เธอกลับไปก่อนแล้วกัน ไหนเธออยากได้กระเป๋าใบใหม่ไงเดี๋ยวฉันโอนเงินให้เธอ โอเค ไหม"ชายหนุ่มยืนเท้าเอวอยู่ปลายเตียงใจที่ พะว้าพะวงไปหมด

"ก็ได้"จ๊ะจ๋าตอบด้วยอารมณ์หงุดหงิด หญิงสาวก้าวลงจากเตียงกว้างเพื่อที่จะแต่งตัว และเดินออกจากห้องนอนทันที ใบหน้าสวยหันมามองชายหนุ่มอีกครั้ง

"รีบโอนเงินเข้าบัญชีด้วยนะคะพรุ่งนี้ จ๋า จะไปซื้อกระเป๋าใบใหม่"

หญิงสาวสบถคำออกมาเมื่อเดินมาเห็นกล่องเค้กที่ร่วงหลุ่นอยู่ที่พื้นหน้าห้อง

ชิ ! แฟนมานี่เอง

ว่าแล้วทำไมไล่เรากลับ สงสัยเห็นอะไรเด็ด ๆ แน่เลย สมรู้ความจริงสักที จ๊ะจ๋า ก้าวขาเรียวข้ามเค้กก้อนโตที่ล่วงลงหน้าห้องนอน ด้วยความสะใจ

ป้ายรถเมล์ใกล้คอนโดแฟน ขวัญข้าวรีบยกโทรศัพท์เพื่อต่อสายหาเพื่อนรักทันที

ตื้ด ตื้ด ตื้ด เสียงโทรศัพท์ดังไม่นาน ปลายสายก็เอ๋ยพูดทันที

"ว่าไงจ๊ะ ยัยขวัญ ทำไมโทรหาฉันได้ละ ไม่ได้สวีทหวานอยู่กับพี่อาร์มเหรอ แต่เดี๋ยวนะทำไมเสียงแกเป็นแบบนั้นฮะ" หญิงสาวที่ได้ยินเสียงเพื่อนที่ แปลก อู้อี้ เหมือนคนกำลังร้องไห้จึงรีบเอ๋ยถามเพื่อนสนิททันที

"ฮือ ฮือ ฮือ กุ้งนางมารับฉันหน่อย นะ" เสียงสะอึก ที่ดังเล็ดรอดเข้ามาในสายตลอดเวลาด้วยความร้อนใจของเพื่อนที่ได้รับสาย

"แก อยู่ตรงไหนบอกฉันมาฉันจะรีบไปหา"

"ฉันอยู่ป้ายรถเมล์ข้างคอนโดอาร์ม แกรีบมาเลยนะ"

"ได้แกรอฉันแป๊บเดี๋ยวนะ" กุ้งนางรีบคว้ากุญแจรถแล้วขับออกจากคอนโดเพื่อไปหาเพื่อนทันที

ใช้เวลาไม่นานกุ้งนางก็ขับรถมาหาเพื่อนที่รออยู่ เมื่อขวัญข้าวเห็นรถเพื่อนที่จอดอยู่หน้าป้ายรถเมล์ ขาเรียวรีบก้าวไปหารถเพื่อนทันที มือที่ตอนนี้สั้นและเย็นรีบเปิดประตูรถและก้าวขึ้นรถทางด้านหน้าข้างคนขับทันที

"แกเป็นอะไรขวัญ แกร้องไห้ทำไม"กุ้งนางเอ๋ยถามเพื่อนที่ตอนนี้น้ำตานองเต็มสองตา ส่งกระดาษทิชชูให้เพื่อนซับน้ำตา

"ฮือ ฮือ ฉันเห็นแก พี่อาร์มมันเอาผู้หญิงอื่นมาเอากันถึงห้อง"ขวัญข้าวเอ๋ยบอกเพื่อนมือเรียวสวยยกขึ้นปาดน้ำตาที่ไหลไม่ขาดสาย ในใจยังจำเหตุการณ์ที่เพิ่งเกิดขึ้นได้เป็นอย่างดี

"อ้าว จริงเหรอ ทำไมพี่อาร์มถึงทำแบบนี้หล่ะแกโอเคไหม เราไปคุยต่อกันที่ห้องฉันดีกว่าเนอะ"ขาเรียวสวยเหยียบคันเร่งออกจากป้ายรถเมล์ทันที เพื่อมุ่งหน้าไปที่คอนโดของตนเอง

"ฉันไม่โอเคอะแก"

"อืม ไปคุยที่ห้องฉันแล้วกัน ฉันไม่อยากให้แกอยู่คนเดียว"

ขวัญข้าวพยักหน้าเบา ๆ น้ำตายังคงไหลรินไม่ขาดสาย ดึงกระดาษทิชชูที่อยู่หน้ารถมาซับน้ำตาพร้อมกับสั่งน้ำมูกเบา ๆ

"ฉันได้ยินเสียงโทรศัพท์มันดังมาตั้งนานแล้ว แกไม่คิดจะรับโทรศัพท์เหรอ"

"ไม่แก ฉันไม่พร้อมที่จะคุยกับเขา"

ใช้เวลาไม่นานก็ถึงคอนโดกุ้งนาง มือเรียวหยิบขวดน้ำในตู้เย็นส่งให้เพื่อน

"กินน้ำก่อน ใจเย็น ๆ ค่อย ๆ เล่ามาว่ามันเกิดอะไรขึ้น"

ขวัญข้าวรับขวดน้ำแล้วเดินมานั่งที่โซฟาบริเวณห้องรับแขกทันที มือเรียวสวยเปิดขวดน้ำแล้วยกขึ้นดื่ม เพราะเนื่องจากผ่านการเสียงน้ำตามาเยอะจึงทำให้หญิงสาวรู้สึกคอแห้ง

"ไหนเรื่องมันเป็นมาอย่างไรแกลองเล่าให้ฉันฟังทีสิ"

ขวัญข้าวเริ่มเล่าเรื่องตั้งแต่ตัวเองเปิดประตูเข้าไปเจอกับเหตุการณ์ที่ยากจะทำใจยอมรับได้

"โอเค แล้วแกจะทำอย่างไรต่อ จะคบต่อหรือจะเลิก"

"แกคิดว่าไง ถ้าใครเจอเหตุการณ์แบบนี้ จะทนคบกันต่อเหรอ ฉันอยากจะเลิก ฉันอาจจะเสียดายเวลาที่เราเคยมีความสุขร่วมกัน แต่ถึงอย่างไรเสียฉันก็ทำใจยอมรับเรื่องราวครั้งนี้ไม่ได้ มันเจ็บมากจริง ๆ นะแก"

"โอเค แกทำใจร่ม ๆ ก่อนนะ นอนห้องฉันนี่แหละ แล้วพรุ่งนี้แกจะไปทำงานไหวไหม ลางานไหมแก เดี๋ยวฉันอยู่เป็นเพื่อนแกเอง"

"ฉันไปทำงานไหวแก พรุ่งนี้งานเยอะด้วยดีเหมือนกัน ฉันจะได้ไม่ต้องคิดเรื่องบ้า ๆ นี้"

"แกคิดได้แบบนั้นก็ดี ฉันว่าแกไปอาบน้ำนอนเถอะ "

"อืม"ขวัญข้าวครางในลำคอเบา ๆ

ทั้งสองสาวอาบน้ำแต่งตัวเพื่อที่จะเข้านอน เพราะต้องตื่นแต่เช้า ไปทำงานอีก