Chapter 15 ก็แค่คนตามจีบเหมือนกัน
ภายในรถ
“หนูฟองทำไมทำหน้าแบบนั้นละครับ มีเรื่องอะไรหรือเปล่า”
“ค่ะคือว่า…”มองหน้าเขาที่กำลังขับรถมุ่งหน้าเข้าไปในมหาลัยเพื่อไปส่งฉันที่คณะก่อน พี่หมอพะนายหันมามองหน้าฉันอย่างสงสัย
“ก็คือผู้หญิงที่ยืนรอฝนหยุดตกที่หน้าคอนโดพวกเขา เห็นพี่หมอพะนายกางร่มของฟองแล้ว…” ฉันยิ้มแห้งๆให้เขาที่มองหน้าฉันสลับกับถนน จนรถมาจอดที่หน้าตึกเรียนของฉันแล้วรถก็จอดนิ่ง
“หนูฟองแล้วอะไรต่อครับ”
“ผู้หญิงที่คอนโดพวกเขาคิดว่าพี่หมอพะนายแอ๊บแมนค่ะ”
“ฮ่าๆเพราะแค่เฮียกางร่มสีชมพูลายคิตตี้ของหนูฟองเนี้ยนะ”
“นี่พี่หมอพะนายไม่ซีเรียสเลยเหรอคะ ไม่รู้ว่าป่านนี้พวกเขาไม่พูดต่อๆกันไปทั่วทั้งมหาลัยแล้วหรือเปล่า”พี่หมอพะนายยิ้มให้ฉันแล้วยกมือขึ้นขยี้ผมของฉันจนมันเริ่มยุ่งหมดแล้ว
“หนูฟองพิสูจน์แล้วว่าเฮียแมนทั้งแท่ง”
“บ้าฟองไม่เคยพิสูจน์พี่หมออย่ามาขี้ตู่นะ” ฉันทำหน้าขึงขังใส่เขา แล้วเอื้อมมือไปเปิดประตูเพื่อลงจากลงเพราะตอนนี้เหลือเวลาอีกแค่สิบนาทีก่อนจะแปดโมง ถือว่าโชคดีที่คอนโดของเราใกล้มหาลัยขับรถแค่ห้านาทีก็ถึงแล้ว
“เอ้าก็เรื่องจริงเมื่อคืนเฮียยังหอมแก้มหนูไปฟอดใหญ่เลยนะครับ”
“หยุดพูดเลย รีบไปเรียนได้แล้วเดี๋ยวก็ไปไม่ทันหรอกนะคะเหลือเวลาอีกแค่สิบนาทีเอง”
“โอเคครับตั้งใจเรียนนะหนูฟองของเฮีย”ฉันไม่ได้ตอบรับเขาเพราะเห็นนิดหน่อยกับป๋องแป้งกำลังเดินมาเลยรีบปิดประตูรถวิ่งไปหาเพื่อน
“รอฟองด้วยนิดหน่อยป๋องแป้ง” ฉันรีบวิ่งไปหาเพื่อน
“เฮ้อ” ถึงกับหอบหายใจเมื่อวิ่งมาทันเพื่อนที่กำลังจะกดลิฟต์ขึ้นไปเรียนชั้นแปดของอาคาร
“ใจเย็นนะค่าลูกสาวดูสิผมเท้ายุ่งไปหมดแล้ว” ป๋องแป้งหันมาจัดผมของฉันที่ยุ่งจากฝีมือพี่หมอพะนายไม่ใช้เกิดจากการวิ่งมาให้ทันก่อนลิฟต์จะปิดอย่างที่ป๋องแป้งเข้าใจ
“พี่หมอพะนายต่างหากที่เป็นคนทำให้ผมฟองยุ่ง ไม่ใช้เพราะว่าวิ่งมาซะหน่อย” ขนาดพูดฉันก็ยกมือพัดให้อากาศภายในร่างกายคลายร้อนจากการวิ่งมา
“หะนี่เธอมีอะไรเลยกับพี่หมอสุดหล่อในรถเมื่อกี้เหรอ”
“โอ๊ยจะตะโกนทำไมค่ะขุนแม่ ดีนะเนี้ยในลิฟต์อยู่กันแค่สามคนไม่งั้นฟองคงได้แทรกแผ่นดินหนีแล้ว”
“ว่าแต่ฟองจันทร์ทำอะไรอย่างนั้นกับพี่หมอพะนายที่ในรถเมื่อกี้จริงๆเหรอคะ” นิดหน่อยเธอทำหน้าตกใจ แต่กับเอานิ้วของมือข้างขวาและซ้ายจิ้มๆ กันแล้วบิดตัวไปมาอย่างเขินๆ
“ไม่ได้มีอะไรแบบนั้นหรอกนิดหน่อย คือพี่หมอพะนายเขาแค่เอามือมาขยี้ผมของฟองจนยุ่งเอง! ไม่ได้มีอะไรแบบขุนแม่คิดลึกหรอก”
“อ้ายโรแมนติกมากค่ะชะนีลูกสาวคนสวยของขุนแม่ ชักวันขุนแม่ต้องมีผู้แบบพี่หมอพะนายให้ได้”ก่อนที่ป๋องแป้งจะพูดให้ฉันเขินไปมากกว่านี้ลิฟต์ก็เปิดออกแล้วอาจารย์ก็กำลังจะเข้าไปในห้องพอดี พวกเราก็รีบวิ่งเข้าไปสวัสดีอาจารย์ ขอช่วยถือกระเป๋าเอกสารที่อาจารย์ถือพะรุงพะรังมาแบบเนียนที่มาสาย
หลังจากเลิกเรียนฉันก็โทรหาพี่หมอพะนาย เพื่อบอกเขาว่าวันนี้ฉันมีซ้อมใหญ่ก่อนการประกวดดาวเดือนมหาลัย ครั้งก่อนที่ไปกินข้าวกับไบเลย์ฉันไม่ได้โทรบอกเขาก่อน เดี๋ยวเขาจะงอนฉันอีก
“ฮัลโหลค่ะ พี่หมอพะนาย” ตอนนี้ฉันกำลังจะเดินออกมาจากอาคารเรียนพร้อมกับเพื่อนๆ สาขาที่เรียนห้องเดียวกัน
“ฮัลโหลครับ หนูฟองมีอะไรเอ่ย”
“โหเลิกเรียนแล้วมีโทรหาเฮียหมอด้วย ถือว่าพัฒนาความสัมพันธ์ไปอีกขั้นมีโทรรายงานตัว” เสียงแสตมป์เพื่อนสายเผือกของฉันเองที่พูดแทรกก่อนที่ฉันจะได้บอกพี่หมอพะนายว่ามีเรื่องอะไร
“เงียบไปเลย” ฉันถลึงตาใส่แสตมป์อย่างเอาเรื่อง
“ฮัลโหลหนูฟอง ยังอยู่ไหมครับ” ก่อนที่ฉันจะประทุษร้ายไอ้แสตมป์สายเผือก ก็มีเสียงของพี่หมอพะนายดังออกมาจากในโทรศัพท์ที่พี่หมอพะนายยังคงถือสายอยู่
“อยู่ๆ ค่ะ ขอโทษพี่หมอพะนายด้วยนะพอดีฟองคุยกับแสตมป์อยู่”
“ครับแล้วตกลงหนูฟองมีเรื่องอะไรหรือว่าคิดถึงเฮีย!”
“โอ๊ยหลงตัวเองจังเลย”
“หึก็เฮียมันคนมีดีให้หลงนิครับ” พี่หมอพะนายหัวเราะในลำคอมาตามสาย
“ค่ะคุณคนมีดีที่ฟองโทรมาหาพี่หมอเพราะว่าวันนี้ฟองมีซ้อมการแสดงประกวดดาวเดือนมหาลัยวันสุดท้าย” ฉันพูดประชดเขาแล้วอมยิ้มไป จนลืมไปแล้วว่าไม่ได้เดินอยู่คนเดียวยังมีเพื่อนๆ อีกห้าชีวิตที่กำลังเดินตามฉันมา
“เดี๋ยวเฮียขอเข้าไปดูบัญชีที่ผับก่อนแล้วจะรีบเข้าไปรับหนูฟองนะครับ”
“โอเคค่ะ ฟองอาจจะเลิกสี่ทุ่มนะคะ”
“ครับๆ แต่ถ้ามีผู้ชายคนไหนมาจีบหนูฟองต้องบอกไปเลยนะว่าเป็นแฟนหมอพะนาย!” พี่หมอพะนายยังไม่วายกำชับฉันมาตามสาย
“ฟองไม่ได้เป็นแฟนกับพี่หมอพะนายทีนะอย่าขี้ตู่ดิค่ะ”
“มันคือวิธีป้องกันผู้ชายคนอื่นของเฮีย อีกเรื่องทำไมหนูฟองต้องเอารูปที่ถ่ายโปรโมทการประกวดดาวเดือนมหาลัยขึ้นเป็นรูปโปรไฟล์เฟสบุ๊คด้วยเฮียเห็นนะว่าผู้ชายในมอเข้าไปคอมเม้นเต็มเลย” มาเป็นชุดใหญ่ๆ เลยค่ะ พี่หมอพะนายเขาได้สวดไอ้ฟองเอาใหญ่เลยนะคะคุณหมอ
“อ้าวก็เจ้นันนี่ เขาให้ฟองเปลี่ยนรูปโปรเพื่อเรียกคะแนนผลโหวตของการประกวดนิค่ะ ฟองขัดไม่ได้” ฉันพูดเสียงอ่อนเสียงหวานเพื่อให้เขาคลายอารมณ์โมโหฉัน
“ครับเฮียจะพยายาม เข้าใจว่ามันจำเป็นเฮ้อเฮียกลุ้มใจจังมีแฟนฮอต” เสียงถอดหายใจอย่างเกินจริงของพี่หมอพะนายที่ดังมาตามสาย
“ฮ่าๆ บ้างั้นฟองไปซ้อมแล้วนะคะ เจ้นันนี่มาแล้ว”
“โอเคแค่นี้นะครับ”
“บ่ายค่ะ” จากนั้นฉันก็เดินไปหาเจ้นันนี่ที่จอดรถรออยู่หน้าตึกเรียน ภายในรถมีฉันกับเจ้นันนี่สองคน ส่วนไบเลย์เขาขับรถไปรอก่อนแล้วเห็นว่าเลิกเรียนตั้งแต่บ่ายโมง
“สวัสดีครับ เจ้นันนี่” ไบเลย์ยกมือไหว้เจ้นันนี่เมื่อฉันกับเจ้เดินเข้าไปในบริเวณฝึกซ้อมการประกวดดาวเดือน
“จร้าสุดหล่อของเจ้ แล้วนี่กินข้าวมาหรือยังวันนี้อาจจะเลิกดึก”
“กินแล้วครับเจ้” ไบเลย์ยิ้มหวานให้กับเจ้นันนี่แล้วหันมาถามฉัน
“ยูละฟองจันทร์กินข้าวมาหรือยัง”
“กินมาแล้ว”
“น้องๆ ดาวเดือนทั้งหลายค่ะ มาถึงกันแล้วเรียงแถวเลยค่ะ” จากนั้นฉันกับไบเลย์ก็เดินเข้าประจำแถวที่ฝึกซ้อมการแสดงประกวดดาวเดือนมหาลัย การแสดงในครั้งนี้มีเดินโชว์ตัวของดาวเดือนแต่ละคณะและเต้นประกอบเพลงสุดท้ายก็เป็นการแสดงความสามารถพิเศษ ฉันแสดงความสามารถพิเศษคือการร้องเพลงดีดกีตาร์อูคูเลเล่ส่วนไบเลย์ร้องเพลงสากลตามแนวถนัดหลังจากที่ฉันซ้อมเสร็จก็ไม่ถึงสี่ทุ่ม ตอนนี้เป็นเวลาสามทุ่มสามสิบนาที แต่ฉันดันบอกพี่หมอพะนายว่าจะเลิกสี่ทุ่ม เหลือเวลาอีกตั้งครึ่งชั่วโมงแล้วเขาไม่น่าจะมารับฉันตอนนี่ได้ แล้วฉันจะกลับคอนโดยังไงเนี้ย
“ฟองจันทร์ยูจะกลับคอนโดยังไง” ไบเลย์ที่ตอนนี้ดื่มน้ำอยู่ใกล้ๆ ฉันพูดขึ้น ฉันยิ้มอ่อนให้กับเขา
“น่าจะขอให้เจ้นันนี่ไปส่งนะ” ฉันกำลังมองหาพี่เลี้ยงดาวเดือนวิศวะของฉัน ที่ไม่รู้ว่าตอนนี้เจ้อยู่ไหน
“อ่อ เจ้นันนี่บอกไอว่ามีธุระด่วนเลยขอกลับก่อนพึ่งเดินออกไปเมื่อกี้นี้เอง”
“อ้าวเหรอ”
“ถ้ายูไม่มีใครไปส่งที่คอนโดเดี๋ยวไอไปส่งก็ได้นะ” ไบเลย์ยิ้มหวานให้ฉัน ลุกขึ้นยืนแล้วยื่นมือมาฉุดฉันให้ลุกขึ้นจากการนั่งพักดื่มน้ำตรงลานที่พวกเราดาวเดือนของการประกวดดาวเดือนมหาลัยที่รวมดาวเดือนไว้ทุกคณะในมหาลัย
“ไม่เป็นจำหรอกเพราะหนูฟองมีแฟนมารับทุกวันอยู่แล้ว ยูโอเค” มีมือดีมาดึงมือของฉันออกจากมือของไบเลย์ที่ฉุดฉันขึ้นยืนพอดี พี่หมอพะนายที่ส่งข้อความมาบอกฉันว่าจะมารับฉันตอนสี่ทุ่ม แต่ทำไมเขาโผล่มาอยู่ตรงนี่ได้ล่ะ
“พี่หมอพะนายมาได้ยังไงคะ ไหนส่งไลน์มาบอกฟองว่าจะมารับตอนสี่ทุ่มละคะ” ฉันยิ้มให้เขา จากที่พี่หมอพะนายหันไปจ้องตาอย่างเอาเรื่องกับไบเลย์ก็หันกลับมายิ้มหวานให้ฉัน
“พอดีโชคดีพี่ชายเฮียเสร็จงานจากการเลี้ยงรับรองลูกค้า เลยเข้ามาดูผับเฮียเลยขอตัวมารับหนูฟองเร็วกว่าเวลาที่บอกไว้นะครับแล้วก็มาทันแมวขโมยที่มันกำลังจะขโมยพอดีหึ”
“จะว่าไอเป็นแมวขโมยก็ไม่ได้หรอกนะครับพี่เพราะพี่กับผมมันก็คนที่กำลังตามจีบฟองจันทร์เหมือนกันหึ”
“แก” พี่หมอพะนายกำลังจะพุ่งตัวเข้าไปเอาเรื่องไบเลย์ อารมณ์ตอนนี้ของเขาเดือดมากฉันพยายามดันตัวของเขาเอาไว้เพราะตอนนี้พี่ๆ ที่เป็นคนฝึกสอนการแสดงดาวเดือนและพี่ๆ ดาวเดือนปีที่แล้วของคณะต่างๆ ที่มาดูแลน้องๆ ของคณะตัวเอง ร่วมถึงเพื่อนๆ ดาวเดือนชั้นปีของฉันที่ทุกคนกำลังมองมาทางพวกเราสามคนที่พี่หมอพะนายกำลังจะมีเรื่องกับไบเลย์
“พี่หมอพะนายหยุด” ฉันมองหน้าพี่หมอพะนายอย่างจริงจัง แล้วหันหน้ากลับไปมองไบเลย์อย่างขอร้องให้เขาหยุด
“หนูฟองนี่ เข้าข้างมันเหรอ” พี่หมอพะนายมองหน้าฉันอย่างโกรธจัด
“หึหึ ไอก็บอกพี่แล้วว่าพวกเราสองคนก็อยู่ในสถานะตามจีบเหมือนกัน!” ไบเลย์ทำหน้ากวนประสาทพี่หมอพะนาย
“หยุดทั้งสองคนเลยฟองขอร้องและไบเลย์ขอบคุณนะที่จะไปส่งเราแต่ฟองนัดกับพี่หมอพะนายไว้แล้วขอโทษจริงๆ” ฉันยิ้มให้กับไบเลย์อย่างขอโทษขอโพยเขา ที่ฉันทำเหมือนกับว่าจะไม่มีใครมารับในวันนี้
“ไปกันเถอะคะ พี่หมอพะนาย” จากนั้นฉันก็พยายามฉุดแขนเพื่อลากให้เขาเดินออกมาจากบริเวณนั้นที่มีสายตาคนเกือบห้าสิบชีวิตกำลังมองมาที่พวกเรา
ณ.คอนโดห้องฟองจันทร์
หลังจากที่ฉันลากแขนพี่หมอพะนายให้เดินมาจนถึงรถแล้วฉันก็เข้าไปนั่งหน้าข้างคนขับ พี่หมอพะนายก็ยังทำหน้าไม่พอใจแต่เขาก็ยอมขึ้นรถและสตาร์ทรถออกไปจากในมหาลัยทันที แถมขับรถเร็วมากฉันนี่จับเข็มขัดนิรภัยไว้แน่นมาก พอถึงคอนโดเราสองคนก็ยังไม่ได้พูดอะไรกันจนตอนนี้ที่นั่งอยู่โซฟาในห้องฉันเอง
“นี่ๆ พี่หมอจะไม่พูดอะไรกับฟองเลยเหรอคะ” ฉันขยับไปนั่งใกล้ๆ เขาแล้วเอานิ้วจิ้มๆ แขนเขา
“หึอยากจะคุยอะไรละ ฉันมันก็แค่คนที่ตามจีบเธอเหมือนคนอื่นๆ สงสัยเธอคงจะมีผู้ชายอีกมากมายที่พร้อมจะคุยด้วย!” สรรพนามแทนตัวเองของเขาและฉันเปลี่ยนไปทันที หลังจากที่พี่หมอพะนายนั่งเงียบมาเกือบหนึ่งชั่วโมงเต็มๆ หลังจากเข้ามาในห้องฉันเขาก็เอาแต่นั่งเงียบไม่พูดไม่จาอะไรกับฉันเลยจนฉันเดินไปอาบน้ำในห้องนอนจนเสร็จกลับออกมาเขาก็ยังคงนั่งอยู่โซฟาตัวเดิมด้วยสีหน้าโกรธมากๆ
“พี่หมอพะนาย ตกลงจะเอาไงเลิกจีบฟองไปเลยไหมยังไงเราสองคนก็ไม่ได้เป็นแฟนกันทีนิค่ะ ไม่น่าจะมีอะไรเสียหาย” ฉันตัดสินใจพูดสิ่งที่ทำร้ายจิตใจตัวเองออกมา มันตันไปหมดแล้วเข้าใจว่าเขาหึงฉันมากแต่ฉันก็บริสุทธิ์ไม่ได้มีอะไรกับไบเลย์ เขาไม่คิดจะเชื่อใจฉันเลยแล้วอย่างนี่ถ้าเราคบกันเป็นแฟนกันจริงๆ จะต้องมานั่งหวาดระแวงว่าอีกคนจะนอกใจตลอดทุกครั้งเลยเหรอ
“เอ่อใช่สิก็เธอมันฮอตมีผู้ชายมาจีบให้เลือกเยอะแยะ ฉันมันก็แค่ของตายของเธอนี่นา คิดอยากจะไล่กันออกไปจากชีวิตก็มาไล่ง่ายๆ เหมือนฉันมันไม่มีหัวใจ” เขาพูดเสียงสั่นๆ ตาเริ่มแดงแล้ว
“ฟะฟองไม่ได้หมายความอย่างนั้นนะ” ฉันตะโกนออกมาพร้อมกับน้ำตาที่ไหลอาบแก้มตอนนี้เริ่มจะเก็บอารมณ์ไว้ไม่ไหวแล้ว
“ฟองหมายความว่าถ้าพี่หมอพะนายเหนื่อยที่จะจีบคนอย่างฟองแล้วก็ขอให้หยุด เพราะว่าใจของพี่หมอมันไม่เคยมีฟองอยู่ในนั้นจริงๆ แล้วจะมาทำให้ฟองหวั่นไหวทำไมถ้าพี่หมอไม่ได้จริงจังฮึกฮื่อออ”
“โถเว้ย” เขาดึงฉันเข้าไปกอดไว้แน่นขนาดที่ฉันเอามือปิดหน้ากั้นเสียงสะอื้นขนาดร้องไห้
“เอาความคิดแบบนี้มาจากไหนครับ! ว่าเฮียไม่จริงจังกับหนูฟอง”
“ก็พี่หมอบอกว่าตัวเองแค่คนตามจีบฟองนิค่ะ ทั้งที่เราเป็นคนคุยกันแล้วฟองคุยกับพี่หมอคนเดียวแต่พี่หมอกับพานเรื่องไบเลย์ใส่ฟองทั้งที่ฟองก็อธิบายตลอดว่าฟองกับเขาเป็นแค่เพื่อนที่ต้องทำกิจกรรมร่วมกันฮึกฮื่อ”
“ก็เฮียหึงหนูฟองมาก ตอนที่เฮียเห็นมันจับมือหนูฟอง”
“เขาแค่ฉุดให้ฟองยืนขึ้นเสยๆ ค่ะฮึก” จากที่ร้องไห้ซบลงบนฝ่ามือทั้งสองข้างของตัวเองก็เปลี่ยนมาซบบนไหล่พี่หมอพะนายจนเสื้อของเขาเปียกชุ่มไปด้วยน้ำตาของฉัน
“เฮ้อ” เสียงถอดหายใจของพี่หมอพะนาย ที่เขายังไม่คลายอ้อมกอดของเขาแต่กับกอดรัดฉันแน่นขึ้น
“ถอดหายใจทำไมเหรอคะ” ฉันเงยหน้าจากไหล่ไปจ้องหน้าเขาแทน
“ก็เมื่อไหร่เฮียจะพูดได้เต็มปากว่าเราสองคนคบเป็นแฟนกันอย่างเป็นทางการชักที” เขายกมือขึ้นมาเช็ดน้ำตาที่เปื้อนบนใบหน้าของฉันออกอย่างเบามือ
“รออีกนิดได้ไหมคะฮึก ฟองขออีกเวลาอีกนิดนะคะพี่หมอ” ฉันจ้องตาของเขาอย่างออดอ้อนเพื่อให้เขาให้ตามที่ฉันขอร้อง
“ก็ได้แต่มันต้องไม่เกินเทอมนี่นะเฮียไม่อยากให้คนอื่นมาจีบหนูอย่างที่หนูฟองโสดๆ แบบไม่สนิทอย่างตอนนี้”
“ฟองสัญญา” ฉันพูดพร้อมรอยยิ้มกว้างจนเห็นลักยิ้ม
“ครับๆ เฮียเชื่อ…” พี่หมอพะนายที่ตอนนี้มือของเขาเริ่มจะไม่อยู่เป็นสุขเริ่มมีการลูบไล้ขาอ่อนของฉันขึ้นมาเรื่อยๆ จนถึงหน้าท้องแบนราบของฉัน เขาลูบวนเวียนอยู่บนสะดือไปมาและกำลังจะไต่มือขึ้นมาสูงกว่าสะดือของฉันแบบเนียนๆ
“หยุดเลยนะคะพี่หมอพะนาย” ฉันจับมือของเขาไว้แน่น
“อ้าวนึกว่าจะเคลิ้มฮ่าๆ”
“ไม่ต้องมาเนียนเลยนะคะ มือไวจริงๆ กลับห้องไปได้แล้วนะ”
“ฝันดีนะครับหนูฟองของเฮีย” เขารีบก้มลงมาจูบหน้าผากของฉันแรงๆ หนึ่งทีแล้วรีบวิ่งออกไปจากห้องของฉันทันที
