เข้ารับตำแหน่ง

หลังจากที่ลูกน้อง พาผมไปหาหมอเสร็จ มันก็พาผมมาส่งที่บ้านผมเลยให้มันกลับไปได้เลย ไม่ต้องอยู่ ผมไม่ได้เป็นอะไรมาก ดวงตา ที่แดง จากการถูก

ยัยตัวแสบ เอานิ้วมาจิ้มตา เกือบบอด เกือบแล้ว ๆ

..........

เวลาผ่านไป วันที่ผมต้องเข้ารับตำแหน่งก็มาถึง วันนี้เอง ท่านผู้กำกับการ

ได้แนะนำผมให้ นายตำรวจท่านอื่นๆ ได้รู้จัก นั่นละครับ ความที่ผมอายุยังน้อย

การเข้ารับตำแหน่งที่มันเกินอายุ ก็ต้องมีทั้งคนที่ยินดีกับผมจริงๆ กับ

คนที่คอยเหน็บแนมไม่ชอบผม ก็มี

" แนะนำตัวท่านหน่อยครับ ท่านรอง" ท่านผู้กำกับการ เอ่ยปาก

" ครับ ท่าน " ผมจึงก้าวเดินออกมา ด้วยความสูง ที่สง่า เดินมาถึงท่านผู้กำกับ ก้มหัวให้ท่านเล็กน้อย แล้วเดินขึ้นไปกล่าวแนะนำตัวเอง

"ผม รองผู้กำกับการ พ.ต.ท.คิณหันต์ อิศรานุกรณ์กุล

ผมเองรู้สึกยินดีเป็นอย่างยิ่งที่ได้มาร่วมงาน กับท่านผู้กำกับ

และพี่น้องนายตำรวจที่นี่ทุกนาย ผมขอให้ทำงานด้วยใจรัก สามัคคี

ความรับผิดชอบหน้าที่ท่านเอง "

ผมกล่าวแนะนำตัวเองเสร็จ และการประชุมได้ สิ้นสุดลง

ผมเดินลงมาก้มหัวเล็กน้อยให้ท่านผู้กำกับการ สน ชนบท

"ขอบคุณ ครับท่าน ผมจะตั้งใจ ทำงานเพื่อประชาชน แน่นอนครับ"

คิมหันต์พูดด้วยรอยยิ้ม

"ดีมาก ไอ้หลานชาย คิดถึง คุณพ่อคุณเลย ว่างๆ ผมต้องเข้าไปเยี่ยมท่านบ้าง"

"ตอนนี้ท่านปลดแล้วครับ กลับมาดูแลบ้านสวน กับคุณแม่ เอาไว้ผมจะบอกท่านให้ครับ"

"งั้น อา ไปก่อน มีเข้าประชุมในจังหวัดอีก " " ครับ ท่าน"

ผมเดินกลับเข้ามาในห้องพัก พ.ต.ท.คิณหันต์ อิศรานุกรณ์กุล ผมไม่ชินเลยครับ เอาจริง ยังชินกับ เฮียคิณ แต่ความหวังของพ่อผมที่อยากให้ผมสานงานต่อ จากท่าน จนผมฝึกตัวเอง ลงพื้นที่ปราบปราม มีผลงาน มาแล้ว 5 ปี และแต่ละงานใหญ่ๆ ทั้งนั้น ผมก็เลยได้เข้ารับตำแหน่งไวกว่านายตำรวจรุ่นเดียวกัน

ข้างนอกห้อง มีเสียง พูดกันระงม ได้ยินผ่านหูมาบ้าง จากลูกน้องด้านนอก

"รองคนใหม่นี่ มาแรงจังวะ" จ่าจ้อย คนปากหมาของสน.

" ท่านคง เป็นเด็กเส้นแหละมั้ง ลูกชายอดีตผู้กำกับการฯ " จ๋าหวัง พูดขึ้นอีกคน

ผมเองได้ยืนแอบฟังที่พวกเขาคุยกัน ไม่ใช่สิ นินทา เต็มๆ

ถ้าไม่ติดว่ามาทำงานวันแรก ผมจะสั่งทำโทษ ให้หนักเลย ผมเลยเดินออกมาจากห้อง และขอรายงานคดีของที่นี่ เมื่อปีที่แล้วทั้งหมด

" จ่า จ่า " ผมเรียกเสียงดัง จ่าสองคนที่นั่งหันหลังสะดุ้งโหยงรีบลุกยืนขึ้นตรง หันหน้ามาทางผม

"ครับ ท่านรอง" จ่าทั้งสองเอ่ยพร้อมกัน สีหน้าซีดลง กลัวว่าที่พูดกันไปเมื่อกี้ ท่านรองจะได้ยิน

"ผมขอรายงานคดีทั้งหมด รวมถึง ที่ยังไม่ได้ปิดคดีด้วย บ่ายวันนี้ รวบรวมให้ผมด้วย"

"ครับ ท่านรอง" จ่าสองคน

ตอบรับงานที่ผมสั่งไปแล้วเดินออกไปทางห้องเก็บแฟ้มคดีทันที

"ตอนนินทากุ สนุกปากเชียว ถึงว่าไม่ได้ไปไหนสักที" ผมเดินกลับเข้าห้องพักทันที นั่งดูงาน และคดีต่างๆ มาสะดุด กับ "เสี่ยกรณ์ "

เสี่ยเองมีคนนับหน้าถือตามากพอสมควร เขาเป็นพ่อพระใจ บุญ สนับสนุน อุปกรณ์การเรียนเด็กๆ ช่วยเหลือคนจนเสมอ จนหลายคนเคารพรักแก เสี่ยกรณ์ เองมีฉากหลังที่สายสืบ ให้ข้อมูลมา ว่าแกชอบขนของผิดกฎหมาย ล่าสัตว์ป่าหายาก นำออกขายฝั่งชายแดน ผมเลยโทรหา ไอ้เหมราชทันที มันเป็นมาเฟียเหมือนกัน แต่มันเป็นมาเฟียสายขาว ดำเนินธุรกิจถูกกฎหมาย

ตื๊ด ....ตื๊ด.... ไอ้เหมราชรับสายทันที

"มีอะไรให้กระผมรับใช้ครับ ไอ้ท่านรอง โทรหากุแต่เช้า "

"ไอ้เพื่อนเวร จะเที่ยงอยู่ละ " ผมด่ามันไป จะเที่ยงอยู่แล้ว

"เออ กุมีเรื่องอยากขอข้อมูลจากมึง เสี่ยกรณ์"

"เสี่ยกรณ์ เจ้าของผับ K.y.99 อะหรอ ไม่จำเป็นเมิงอยู่ห่างๆ มันหน่อยละกัน "

"ทำไมวะ"

"ก็ไอ้เสี่ยเนี่ย เลวกว่าที่มึงคิดอีก ฆาตกรรม ส่งเด็กสาวไปชายแดน ขายของผิดกฎหมายทุกชนิด มันรอดมาได้ เพราะมีอำนาจ มีเงิน ที่ซื้อ ความผิด จากมัน ให้เป็นถูกได้ " ผมตั้งใจฟังที่มันเล่า

"อ้อ อีกเรื่อง มันเป็นอาของคุณจารวี และน่าจะเป็นผู้ต้องสงสัยคดี การเสียชีวิต พ่อแม่คุณจารวีด้วย"

" จารวี หรอ "

" เออ แค่นี้แหละ กุจะนอน มีอะไรอีกจะส่งไปให้มึงอีกที " มันกดวางสายผมทันที ผมกำลังจะเดิน ออกไปข้างโรงพัก ร้านขายกาแฟโบราณในโรงพัก เอาจริงผมยังไม่เคยลอง แบบนี้

"ท่านรองจะไปไหนครับ" ผู้หมวดณัฐกร เอ่ยถาม

"อ้าว หมวด ว่าจะออกไปร้านกาแฟหน่อยครับ ง่วงเหลือเกิน ตาจะหลับแล้ว " ผมตอบหมวด ออกไป

"ผมโทรสั่งให้ไหมครับ มีเจ้าอร่อยอยู่แถวนี้มี บริการส่งด้วย " ด้วยความที่ผมเองขี้เกียจขับรถ ออกไป เช่นกัน เลยตกลง ให้หมวดณัฐ โทรสั่งกาแฟ อเมริกาโน่ น้ำผึ้ง มะนาว หวานน้อย และ ผมให้หมวดสั่งของตัวเองด้วย เพราะมื้อนี้ผมเลี้ยงหมวดเอง

"

............

พักเที่ยง รีสอร์ท Jarawee Chills วันนี้ลูกค้าเข้าพักประปราย แต่มีลูกค้าประจำ ร้านกาแฟ หมุนเวียนกันเข้ามาเรื่อยๆ มีบริการ Delivery ส่งแถวใกล้ๆ รีสอร์ท และ มหาวิทยาลัย น้องชายเธอเป็นคนช่วยหาลูกค้า อีกทาง

"พี่จาร์ ผมไปเรียนก่อนนะ" เจมส์น้องชายสุดที่รัาก ของชั้น

" อืม ตั้งใจเรียนละ เออ พี่ฝากแก เอากาแฟ ไปส่งที่ สน. 2 แก้วนะ ทางผ่านแกพอดี "

"ได้ครับ ค่าส่ง 1000"

"ขูดเลือด ขูดเนื้อ นี่ จารวี นะจ๊ะ ไอ้น้อง พี่สาวนาย"

"เออ โอนให้ผมด้วย หมดตัง

แล้วอะ " ผมทำตาละห้อย ทำหน้าตาน่าสงสารใส่พี่สาว

"เดี๋ยวโอนให้ ใช้ประหยัดๆ หน่อย ฉันไม่ใช่ธนาคารนะเว้ย"

อเมริกาโน่ น้ำผึ้ง มะนาว หวานน้อย และ เอสเพรสโซ่ร้อน เสร็จแล้วให้น้องชาย ขับรถไปส่ง ก่อนไปมหาวิทยาลัย.....

เจมส์ขับรถมาถึงหน้าโรงพัก ทักทาย จ่าหวัง กับ จ่าจ้อย

"อ้าวมาส่งกาแฟหรอ" จ่าจ้อยเอ่ยถาม ชายหนุ่ม ที่ถือถุงกาแฟมา

สองแก้ว

"ครับ มาส่งหมวดณัฐ นะครับ ไม่ทราบว่าแกอยู่ไหน"

"อยู่ในห้องทำงาน ท่านรองผู้กำกับนะ เดินขึ้นไปได้เลย"

"ขอบคุณครับ ว่างๆ ไปทานกาแฟที่ร้านนะครับ ผมเลี้ยงเองจ่า"

เจมส์เดินขึ้นมาชั้น 3 เคาะประตูหน้าห้องท่านรอง

ก็อก...ก็อก...ก็อก...

"เดี๋ยวผมไปดูให้ครับรอง" หมวดณัฐ ยืนขึ้นเอ่ยบอกเจ้านาย ผมเองยิ้มให้ว่ารับทราบแล้ว หมวดณัฐเดินมาเปิดประตู หยิบตังที่ท่านรองให้ไว้ก่อนหน้าเตรียมจ่ายค่ากาแฟ

"มาไวดีจัง เจมส์ รีบไปเรียนหรอ " หมวดณัฐ กล่าวทักทาย น้องชายจารวี เพราะว่า แวะไปที่ร้านกาแฟเธอบ่อยๆ

" ครับ พี่ณัฐ .... นี่ครับกาแฟ ผมไปละนะพี่ เดี๋ยวสาย"

"กาแฟครับท่านรอง ร้านนี้อร่อยมาก วันนี้น่าเสียดายครับ ทุกที พี่สาวเธอจะมาส่งเองตลอด สงสัยวันนี้ลูกค้าน่าจะเยอะ เลยให้เจมส์มาส่ง "

" หึ...ตกลงคุณไปจีบ เจ้าของ

ร้านกาแฟรึไง หมวด อย่าให้เสียงานนะหมวด" ผมหัวเราะ ออกมา

"เธอไม่ชอบผมหรอกครับ ท่านรอง คุณจา เธอเคยอกหักจากแฟนของเธอ ก่อนที่พ่อแม่เธอจะเสียนะครับ

"คุณจา จารวี ผมอยากรู้จักเธอจัง"

"งั้นพรุ่งนี้ เราไม่ต้องโทรสั่งสิครับ ไปนั่งทานที่ร้านเธอเลย" ณัฐแนะนำท่านรอง และผมก็เห็นด้วย

ตั้งแต่ อาทิตย์ก่อน ผมไม่เคยเจอเธออีกเลย "ยัยเด็กแสบ" ผมไม่ลืมแน่นอน

เอาละสิ คนพี่จะไปหายัยน้องแล้ว จะเป็นยังไงนะ ท่านรอง...ก็ท่านรองนะ (เมียในอนาคตของผมแน่นอน จารวี)