ตอนที่ 5 ผู้ชายคนนี้ฉันจอง

ณ ร้านอาหารหรู

วันนี้มีลูกค้าแคนเซิลโต๊ะหน้าบาร์ เมริสาเลยได้โอกาสเสียบแทน ร่างบางนั่งยิ้มจิบค็อกเทลมองอากัปกริยาของดิฐาอย่างหลงใหล หล่อแมนแฮนซัม อยากได้เขามาไว้ดูคนเดียวจริง ๆ ดิฐาเดินมาล้างอุปกรณ์ตรงหน้าเมริสาจึงส่งยิ้มสดใสให้หน้าหล่อยิ้มกริ่มก้มหน้าก้มตาล้างอุปกรณ์

“เสาร์นี้ไปเยี่ยมแม่ไหม ขอไปด้วยสิ”เมริสาเสนอตัวอยากไปเยี่ยมแม่เขาที่รักษามะเร็ง

“เสาร์นี้ผมจะไปแข่งขี่มอเตอร์ไซต์บิ๊กไบร์ท”

“ที่ไหนอ่ะ”หน้าสวยตื่นเต้นไม่รู้ว่าเขาแข่งรถด้วย เขาเหลือบมองสาว ๆ คนอื่นที่เหล่มองแอบฟังเขาคุยกับเมริสา หน้าหล่อยื่นหน้าเข้าใกล้กระซิบข้างหู

“เดี๋ยวไลน์คุยกันดีกว่า ผมไม่อยากให้คนไปเยอะ” ลูกค้าสาวคนอื่นอ้าปากหวอกระแทกแก้วน้ำกระเฉาะมองอย่างขุ่นเคือง ดิฐาเดินเลี่ยงไปเช็ดอุปกรณ์ เมริสาหันมองสาว ๆ ที่นั่งเรียงรายเขม่นเธอแต่เธอไม่แคร์เชิดหน้ายักคิ้วยิ้มเยาะเหนือกว่าให้คนอื่นหมันไส้เล่น......

ช่วงค่ำเมริสาเดินไปเข้าห้องน้ำ เด็กเสริฟมายืนดักหน้ามองตาขวาง เมริสากอดอกมองหัวจรดเท้า

“ถอยไป”

“เลิกวุ่นวายกับฐาเถอะคะ เขาไม่ใช่ของเล่นคนรวยที่เบื่อก็ทิ้งขว้าง”ลดารวบรวมความกล้าที่จะพูด ความสวยสง่าของเมริสามีความน่าเกรงขามอยู่ในนั้น

“เธอคือลดา........เพื่อนของฐา เธอแอบรักเขาสินะ”เมริสาจ้องตาเขม็งสีหน้าเรียบนิ่งดูน่ากลัว

“มะ ไม่ใช่”ลดาอึกอักหลบสายตา

“ไม่ใช่ก็ดี เพราะผู้ชายคนนี้ฉันจอง”

“ฐาไม่ยอมเป็นของเล่นของคุณหรอกคะ”

“ฉันเอาจริง ฉันอยากได้เขา............และฉันต้องได้ เตรียมใจเผื่ออกหักไว้ด้วยนะสาวน้อย ฮึ!”เมริสายิ้มเย้ยสะบัดหน้าสวยเลิศไปเข้าห้องน้ำ ลดาหายใจแรงหน้าอกกระเพื่อมหวงดิฐาแต่ทำอะไรไม่ได้เพราะตัวเองเป็นแค่เพื่อนสนิทเขาเท่านั้น

ณ บริษัทอุปโภคบริโภค

นิ้วเรียวนั่งปัดหน้าจอแท้บเล็ตส่องเสื้อผ้าผู้หญิงที่ไปเชียร์แข่งรถในสนาม ไม่เกาะอกนมตู้ม ๆ ก็สายเดี่ยวกางเกงขาสั้นจู๋ หน้าสวยเคร่งเครียดไม่รู้จะแต่งตัวแบบไหนไปเชียร์เขาและแบบไหนที่เขาจะประทับใจ สักพักไอรินถือแฟ้มเอกสารเดินเข้ามาพอดี

“ฉันจะไปดูแข่งรถ ต้องแต่งตัวไปยังไงเอาแบบให้สวยกว่าพวกพริตตี้พวกนี้ด้วย”เมริสายื่นแท็บเล็ตให้เลขาเลื่อนดูการแต่งตัวของสาว ๆริมขอบสนามและพริตตี้

“แต่งแบบนี้ก็น่ารักดีนะคะ”ไอรินชี้เสื้อสายเดี่ยวกางเกงขาสั้นรองเท้าผ้าใบให้เจ้านายดู

“ธรรมดาไปไหม”คิ้วเรียวคิดว่าแบบนี้มันเบาไปกลัวไม่เด่นพอที่เขาจะเห็น

“ชุดธรรมดา แต่รูปร่างหน้าตาผิวขาวออร่าแบบนี้ เอาอยู่ค่ะ”ไอรินพูดส่งเสริมพลางมองผิวพรรณขาวสว่างราวกับแสงนีออนของเจ้านายสาว

“แน่นะ”เมริสาเงยมองไม่มั่นใจ

“เชื่อไอรินสิค่ะ”ไอรินเน้นย้ำอดแคลงใจเจ้านายสาวผู้มั่นใจในตัวเองไม่ได้ ว่าทำไมถึงดูลังเล อีกทั้งจะไปดูแข่งรถอากาศร้อน ๆ ที่ไม่ชอบอีกใครกันนะที่ทำให้เจ้านายยอมไปตรากตรำได้

สนามแข่งรถในเช้าวันเสาร์

รถสปอร์ตคันหรูแล่นเข้ามาจอดในลานจอดรถ ขาเรียวขาวสวมรองเท้าผ้าใบเหยียบลงบนพื้นกางเกงยีนส์ขาสั้นเสื้อสายเดี่ยวสีขาวโชว์เรือนร่างผิวกายขาวผุดผ่องเนียนละเอียด ยิ่งกระทบแสงผิวยิ่งมีออร่าสวยจนหนุ่ม ๆ มองเรียวหลัง สายตาสวยภายใต้แว่นดำยืนงงอยู่หน้าสนามอากาศร้อนระอุผู้คนพลุกพล่านเต็มไปด้วยผู้ชายส่วนใหญ่ เธอถอนหายคิดในใจ“ฉันมาทำอะไรที่นี่”

เมริสาเดินงก ๆ เงิ่น ๆ หาที่นั่งบนสแตนเชียร์ เหล่าชายหนุ่มมองตามกันเป็นแถว ๆ เธอเห็นที่ว่างห่างไกลผู้คนเลยเดินเข้านั่งโบกมือคลายร้อนเหงื่อไหลชุ่มดวงหน้าสวยมองไปที่สนามเห็นนักแข่งเดินออกมาเสียงกรี้ดกร้าดของสาว ๆ ดังระงม เมริสาชะเง้อมองไกล ๆ อย่างหงุดหงิดมองไม่ค่อยเห็นแต่รูปร่างสูงคุ้นตานั่นพอจะทำให้เดาได้ว่าเป็นดิฐา หญิงสาวพยายามเพ่งมองแล้วหางตาก็เห็นผู้หญิงข้าง ๆ มีกล้องส่องทางไกล เลยเขยิบตัวเข้าไปใกล้

“ซื้อกล้องที่ไหนคะ”

“ตลาดนัด 199 ”ผู้หญิงคนนั้นลดกล้องลง

“ขายไหม”

“ไม่ขายหรอก อุตส่าห์ซื้อมาส่องผู้ชาย”ผู้หญิงคนนั้นดึงกล้องมาแอบข้างกาย เมริสาก้มลงหยิบแบงค์พันขึ้นมาชูสองใบ

“ได้ ๆ เอาไปเลย”ผู้หญิงคนนั้นพยักหน้ารัว ๆ รีบส่งกล้องให้ เมริสายิ้มพอใจเช็ดกล้องแล้วเอามาส่องหาดิฐาแล้วก็เจอเขาใส่แจ็คเก็ตนักแข่งสีแดงดำหล่อเท่ห์ ริมฝีปากบางยิ้มกว้าง คนอะไรน่าหลงสุด ๆ แค่นี้หัวใจก็พองโตนั่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่เขินอยู่คนเดียว

การแข่งขันเริ่มขึ้น เมริสานั่งส่องกล้องมองมอเตอร์ไซต์ของดิฐาโดยไม่รู้เลยว่าด้านหลังและข้างมีหนุ่ม ๆ ทยอยมานั่งมองเธอด้วยสายตากรุ้มกริ่ม จนเมื่อดิฐาขับรถเข้าเส้นชัยเป็นคันแรก ร่างบางสะดุ้งพรวดกระโดดกรีดร้องดีใจที่เขาชนะเสียงในสนามอื้ออึงมีทั้งคนชนะและแพ้เดิมพัน

“มาคนเดียวเหรอคนสวย”เสียงทุ้มดังมาจากด้านหลัง เมริสาหันขวับไปมองตาขวางไม่ชอบใจกับท่าทางกะลิ้มกะเหลี่ยของผู้ชายสองคนที่อยู่ด้านหลัง สักพักมีเสียงฝีเท้าคนเดินมาข้าง ๆ เธอเลยหันไปมองเห็นผู้ชายเดินมาขนาบซ้ายขวา เมริสารู้ว่าท่าไม่ดีมองหาทางหนีทีไล่และคิดว่าจะใช้วิชาป้องกันตัวแบบไหน ชายหนุ่มซ้ายขวาจับหมับที่แขนเรียวฉุดดึงให้เธอไปด้วย เมริสายอมเดินตามไปโดยดีกะว่าถึงบันไดสแตนเธอจะถีบผู้ชายฝั่งขวาให้ตกลงไปก่อนแล้วหันมาจัดการกับผู้ชายฝั่งซ้าย เมื่อชายฝั่งขวาเดินถึงบันไดสแตน เมริสาง้างขากำลังจะถีบเสียงไมค์ก็ดังขึ้นก้องสนามแข่ง

“คนกลุ่มนั่นปล่อยแฟนกูเดี่ยวนี้ อย่าให้ต้องมีปัญหา”ดิฐาพูดออกไมค์ชี้มือไปยังกลุ่มผู้ชายที่กำลังหิ้วแขนเมริสา ทุกคนสนามหันมองคนกลุ่มนั้นเป็นตาเดียวกัน พวกเขาเลยปล่อยมือเดินหนีออกไปจากสนามอย่างเสียดาย เมริสาหันไปยิ้มหวานให้เขาดีใจที่เขาบอกว่าเธอเป็นแฟน