2

ไป๋หนิวส่ายหน้าช้าๆ มองหรานชุนเจียวแล้วรู้สึกเหมือนต้องโชคร้ายไปอีกสามปี

และพอนางกวาดตามองรอบๆ เรือนอย่างพินิจ ก็ย้อนถึงความหลัง เมื่อครั้งถูกยกเป็นเมียคนที่สามของนายท่านเฉิน ฝ่ายนางอยากได้เรือนหลังนี้ใจจะขาด แต่ถูกฮูหยินใหญ่กันท่า สุดท้ายเมื่อทุกคนจากไป นางก็จะฮุบที่นี่เอาไว้เสียเอง ด้วยคำพูดของคุณชายใหญ่ แจ้งชัดว่าเรือนหลังใดไม่มีใครอยู่ ก็ให้นางกับลูกอาศัยไปจนวันตาย และถึงเรือนนี้จะเล็กคับแคบ ทว่าพื้นที่ด้านนอกนับว่ากว้างขวาง มีสวนผลไม้ แปลงผัก แล้วก็โรงเลี้ยงไก่ เป็ด แถมห่างออกไปนั้นมีแม่น้ำ ผืนดินอุดมสมบูรณ์เช่นนี้ ย่อมต้องตกเป็นของนาง

และเมื่อได้ทางชี้แนะจากคุณชายใหญ่ การกำจัดสะใภ้หม้ายที่ป่วยกระเสาะกระแสะ ทั้งยังไม่เคยสร้างประโยชน์อันใดให้แก่นางและสกุลเฉินย่อมเป็นวิธีที่สมควรอย่างที่สุด ซึ่งเรื่องนี้ จะไม่มีทางไปถึงหูคุณชายใหญ่ที่ภายหน้าจะก้าวขึ้นเป็นนายใหญ่เฉินอย่างแน่นอน

“เฮอะ จำใส่สมองกลวงๆ ไว้ สกุลหรานคือพวกชั้นต่ำ สืบเชื้อชายมาจากวณิพก ใช้ร่างกายแลกเงิน ไร้ยางอายเสียยิ่งกว่าพวกพ่อค้าแม่ค้าเสียอีก ที่สำคัญเจ้ายังมีดวงอัปมงคล แล้วยามนี้ก็ไม่มีสิทธิอยู่ที่นี่ด้วยเป็นหม้ายครบสามปี ทั้งที่ถูกปลดออกจากสกุลก็ยังไม่รู้ตัว เฮอะ ดูเอาเถิด มือตีนก็ดี ตอนนี้รีบไสหัวไปหางานทำและอยู่ที่อื่นให้ไว แล้วจงอยู่ให้ไกลผู้คนเสียด้วยล่ะ หาไม่แล้ว ถูกคนรังเกียจไล่ทุบตีเอาได้”

ไป๋หนิวตั้งกฎของตนขึ้นมาเองเพื่อขับไล่หรานชุนเจียว พอเอ่ยจบ จึงผลักร่างหรานชุนเจียว และอีกฝ่ายซึ่งป่วยเป็นไข้หนัก จึงไร้เรี่ยวแรง อีกทั้งไม่ทันระวังตัว เป็นเหตุให้ศีรษะหรานชุนเจียวฟาดขอบโต๊ะกลางห้องโถง!

ก่อนหน้านี้หรานชุนเจียวถูกข่วน ถูกตบตีจากคนรับใช้ที่ไป๋หนิวพามาด้วยถึงสามคน ยิ่งกว่านั้นยังมีการตบหน้าไปอีกหนึ่งฉาด แน่นอนคงลงมือก็คือไป๋หนิวที่อ้างว่าพลั้งเผลอด้วยบันดาลโทสะ ส่วนหรานชุนเจียวได้แต่อดทน นางพยายามเต็มที่แล้ว หากใช้กำลังตอบโต้ ฝ่ายนางย่อมรู้ดีว่า แม่เล็กคนนี้ คงโยนข้อหาต่างๆ ให้นางอีกเป็นแน่ นางกับน้องชายวัยเจ็ดขวบที่ตัวเล็กกว่าปกติ มีหลายสิ่งที่ยามนี้ถูกไล่ต้อนอย่างหนัก หลักๆ คือ น้องชายมีเรื่องชกต่อยกับนักเรียนในสำนักศึกษาของข้าหลวงแห่งหนึ่ง ฝ่ายนั่นเป็นลูกขุนนางใหญ่ในเมืองนี้ เด็กชายจึงถูกคาดโทษและหักแต้มคะแนนอย่างไม่เป็นธรรม ซึ่งหากมีเรื่องถึงศาลเมืองอีก คงไม่แคล้วต้องถูกจับตัวโบย แล้วขังคุก ซึ่งมากกว่านั้นอาจถูกสั่งห้ามไม่ให้เข้ามาในเมืองนี้อีก

“บอกไว้เลย เจ้าไม่มีสิทธิอะไรมาเรียกร้องแล้ว คุณชายรองก็จากไป แม้ไม่เห็นศพ แต่ถูกทางการคัดชื่อออกจากสกุลเฉินเรียบร้อย เอาล่ะ รีบเก็บของออกไปให้หมด หลานฉันก็ไม่อยากเลี้ยง โอ้ สวรรค์เป็นพยานได้ มันคงไม่ใช่สายเลือดสกุลเฉิน อีเด็กสมองทึบ ทั้งยังเป็นใบ้ วันๆ ชาวบ้านเขาต่างนินทาว่า คอยดูดนมหมา นมแมว ฮิๆ ๆ”

หรานชุนเจียวคิดไม่ถึงว่าจะได้ยินคำนี้ ตลอดระยะเวลาเกือบสามปีที่อยู่ในเรือนหลังนี้ นางต้องทำงานอย่างหนัก เพื่อช่วยแบ่งเบาภาระของสกุลเฉิน แล้วส่งเงินไปส่วนกลางตลอด แต่ไป๋หนิวกับแจ้งว่า ไม่รู้ไม่เห็น และยังถูกลูกจ้างขโมยเงินไปด้วย โอ้ ใครกันแน่ที่เอาเปรียบ และหาเรื่องนางกับลูกน้อย

อีกอย่าง หลังเข้ามาอยู่ที่สกุลเฉินในฐานะภรรยาของคุณชายรอง นางไม่ได้มีงานมงคลใดๆ ด้วยซ้ำ แถมมารับรู้ว่าแรกเริ่มต้องไปเป็นสาวใช้คุณชายใหญ่ ทว่าคุณชายรองซึ่งอาสาไปรับนางด้วยตนเองที่บ้านเกิดต้องตาต้องใจหรานชุนเจียว ตัวนางยังเด็กไม่ประสีประสา และนั่นยิ่งให้ภาพของหญิงสาวบริสุทธิ์มัดใจเฉินเติ้งข่าย ชายหนุ่มที่หล่อเหลาและคารมดี

หลังจากอยู่ที่คฤหาสน์ใหญ่สกุลเฉินไม่นาน สามีก็ต้องนำทัพของรัชทายาทไปปกป้องบ้านเมือง ก่อนที่เขาจะหายสาบสูญไปในเหตุการณ์ผาศิลาแดง จากนั้นนางที่น่าสงสาร ก็ได้ย้ายมาอยู่เรือนนอกแห่งนี้

“ไสหัวไปให้หมดนั่นแหละ แล้วอย่าหวังว่าจะได้กลับมาเหยียบที่นี่อีก”

หรานชุนเจียวได้ยินแม่เลี้ยงสามีตวาดใส่อีกหน แต่ให้ไปตอนนี้ได้อย่างไร สมบัติหรานชุนเจียว และเงินที่หามาได้ ถูกคนพวกนี้ยึดไว้ ตอนนี้เงินติดตัวสักอีแปะก็ยังไม่มี ซึ่งคนโง่เท่านั้นที่จะไปตัวเปล่า แน่นอนหากเป็นเมื่อก่อนนางย่อมทำเช่นนั้น แต่ยามนี้มีภาระหนักอึ้งไปหมด

“แม่เล็ก... ข้าต้องการเงิน อย่างน้อยก็ในถุงของขวัญเสี่ยวเป้ย และกำไลทองพวกนั้นสามีข้าก็ให้ข้าไว้ เพื่อเป็นทุนในการใช้ชีวิต แม่เล็กจะยึดเอาไปไม่ได้”

เมื่อได้ยินหรานชุนเจียวพูดอย่างนั้น ก็เหมือนว่าร่างของไป๋หนิวจะมีผีเข้าสิงกลางวันแสกๆ นางเต้นผางแล้วหวีดร้องลั่น ซึ่งของที่หญิงสาวอ้างถึง นางให้คนรับใช้พังประตู แล้วเข้าไปในห้องค้นของเสียจนวุ่นวายไปหมด ก่อนเอามาเก็บไว้เสียเอง

“นังโสเภณีไร้หัวนอนปลายเท้า เจ้าจะมาเอาข้าวของอะไรอีกหา! ทุกอย่างในบ้านหลังนี้เป็นของข้า แล้วข้อหายั่วยวนน้องสามี ก็น่าละอายจนข้าอยากสำรอก และอย่างที่ข้ารู้ ลูกของเจ้านังใบ้ปัญญาอ่อน คงเป็นลูกติดท้องมาก่อนตกเป็นเมียข่ายเอ๋อร์สินะ เฮ้อ... สวรรค์ หนอสวรรค์ ตั้งแต่พวกระยำแซ่หรานเข้ามาอยู่ที่นี่ มีเรื่องร้ายๆ เกิดขึ้นไม่หยุด ดูเอาเถิด มันสร้างความเดือดร้อนอะไรไว้บ้าง ไป... เอาน้ำล้างส้วมมาสาดไล่มันให้ไวๆ”