บทที่ 11 ยอมก้มหน้าให้

การที่เขาทำเช่นนี้ ไม่ใช่เพื่อแก้แค้นซ่งญีโน่ แต่แค่รู้สึกว่าผู้หญิงคนนี้ไม่เหมาะที่จะอยู่ในเซิ่งซี่ กรุ๊ปอีกต่อไป ใช่ ผู้หญิงคนนี้สวยมาก และมีความสามารถมากด้วย แต่ด้วยฐานะทางครอบครัวของเธอ การมาอยู่ในเซิ่งซี่ กรุ๊ปมันไม่เหมาะสมจริงๆ พ่อของเขาที่เป็นถึงประธานบริษัท ก็คงไม่กล้าทำให้เธอไม่พอใจเหมือนกัน?

ซ่งญีโน่มองเขาด้วยสีหน้าประหลาดใจ จากนั้นก็ก้มหน้าอ่านเอกสารในมือ แต่กลับยิ้มเยาะแล้วพูดว่า “คุณชายสวี คุณอาจจะเข้าใจอะไรผิดไป ดูเหมือนคุณจะไม่มีอำนาจในการไล่ฉันออกนะคะ！”

“แค่เพราะคุณเป็นลูกสาวของซ่งอานปังเป็นหลานสาวของซ่งหยีเหนียนอย่างนั้นเหรอ?” สวีเส้าถางส่งเสียงอุทานอย่างเย็นชา

“ไม่ใช่เพราะฉันเป็นใคร แต่เป็นเพราะคุณเป็นใครต่างหาก?” ซ่งญีโน่ยิ้มเยาะ เธอเอนตัวพิงเก้าอี้และเงยหน้าขึ้นพูด “ดูเหมือนคุณจะลืมไปแล้ว ว่าตำแหน่งรองประธานของคุณนั้นเป็นเพียงตำแหน่งเปล่าที่ไม่มีอำนาจใดๆ เลย! และด้วยตำแหน่งของฉัน มีเพียงท่านประธานเท่านั้นที่มีอำนาจในการไล่ฉันออก!”

สีหน้าของผู้หญิงคนนี้แสดงออกมาว่า: คิดจะไล่ฉันออก? คุณมีคุณสมบัติไม่เพียงพอ!

สวีเส้าถางตกใจ เขาไม่มีอำนาจอย่างนั้นเหรอ?

“สมองคุณมีปัญหาหรือเปล่า? ผมเกือบจะข่มขืนคุณแล้วนะ แต่คุณยังอยากทำงานอยู่ในเซิ่งซี่ กรุ๊ปอีกเหรอ? คุณไม่กลัวเหรอว่าผมจะพยายามข่มขืนคุณอีก?” สวีเส้าถางมองผู้หญิงตรงหน้าอย่างเหนื่อยใจ ถ้าเป็นคนอื่น คงจะยื่นใบลาออกไปแล้ว แต่ดูจากท่าทางของผู้หญิงคนนี้แล้ว ดูเหมือนเธอคงจะไม่มีความคิดว่าจะลาออกเลย!

“ถ้าฉันอยากจะไปจากที่นี่ ไม่มีใครสามารถหยุดฉันได้ ถ้าฉันไม่อยากไป ก็ไม่มีใครสามารถไล่ฉันออกไปได้เช่นกัน! ถ้าคุณยังมีความคิดที่ไม่ดีอีก หากคุณกล้า ก็ลองดู!” ซ่งญีโน่ยกคิ้วขึ้น และพูดด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง

เธอมาที่เซิ่งซี่ กรุ๊ป ไม่ใช่เพื่อหลบหนีหรอกหรือ? ลูกหลานของตระกูลใหญ่ ในขณะที่มีชีวิตที่สุขสบายใต้ร่มเงาของบรรพบุรุษ ก็มักจะต้องมีความทุกข์ที่แอบแฝงอยู่ในนั้น โดยเฉพาะลูกหลานที่เป็นผู้หญิง หลายคนที่ต้องกลายเป็นเครื่องมือในการเชื่อมสัมพันธ์ระหว่างสองตระกูล สุดท้ายต้องแต่งงานกับผู้ชายที่ตนเองไม่ได้รัก!

อย่างน้อยในตอนนี้ เธอก็ยังค่อนข้างพอใจกับการทำงานในเซิ่งซี่ กรุ๊ป นอกจากผู้ชายคนเมื่อครู่ที่ทำให้เธอเกลียดมาก!

“ก็ได้ ตามใจคุณ!” สวีเส้าถางรีบลุกขึ้น และเดินไปที่ประตู แต่จู่ๆ ก็หยุดเดินและหันกลับมา เขาพิงประตูที่บิดเบี้ยวไปแล้ว พร้อมกับยกยิ้มเจ้าเล่ห์เล็กน้อย ก่อนจะพูดอย่างเท่ๆ ว่า “ช่วยบอกบอดี้การ์ดทั้งสองคนของคุณด้วย ถ้าผมเห็นพวกเขาอีกครั้ง ผมหักขาพวกเขาแน่!”

ไม่ว่าสวีเส้าถางคนเดิมจะเคยทำเรื่องที่ทำให้คนเกลียดมากแค่ไหน หรือเคยทำอะไรกับซ่งญีโน่มาก่อน สวีเส้าถางคนเดิมได้ถูกทำลายจนตายไปแล้ว นี่คือความจริง! ถ้ามีโอกาสได้เจอไอ้สองคนนั้นอีก เขาจะต้องสั่งสอนพวกมันให้ได้ ถือว่าเป็นการแก้แค้นให้กับเจ้าของร่างเดิมที่เขาเข้ามาครอบครองร่างกายของเขาอยู่

หลังจากสวีเส้าถางเดินออกไป ซ่งญีโน่ก็เหม่อไปเล็กน้อย แต่คำพูดที่สวีเส้าถางพูดตรงประตูถูกเธอไม่สนใจไปโดยอัตโนมัติ คุณชายเพลย์บอยคนนี้ จะกล้าทำร้ายบอดี้การ์ดของเธอ? นี่พระอาทิตย์ขึ้นจากทางทิศตะวันตกหรือเปล่า? ในสายตาของเธอ สวีเส้าถางก็เป็นแค่คนที่ภายนอกดูดีแต่แท้จริงแล้วไม่ได้เรื่องคนหนึ่ง หากต้องสู้กับบอดี้การ์ดที่พ่อเขาส่งมาดูแลเธอ นั่นมันรนหาที่ตายชัดๆ! ถึงแม้เขาจะไม่เอาไหน แต่เขาก็ยังฉลาดคงไม่น่าจะมีปัญหา และคนที่ฉลาดอย่างเขาคงไม่รนหาที่ตายง่ายๆ!

ที่เธอรู้สึกแปลกใจก็คือ ทำไมคุณชายเจ้าสำราญคนนี้ถึงไม่พูดจาหยอกล้อเธอเลย? และไม่แม้แต่จะส่งสายตาที่ลามกมามองเธอด้วยซ้ำ? ถึงแม้เวลาที่พวกเขาพูดคุยกันจะไม่นาน แต่ด้วยนิสัยของคุณชายเจ้าสำราญคนนี้ น่ากลัวว่าคงจะแสดงสีหน้าที่น่าขยะแขยงออกมานานแล้ว?

แล้วอีกอย่าง เขาหนีออกจากเขตทหารมาได้ยังไง? ซ่งญีโน่มองไปที่โทรศัพท์ของตัวเอง สุดท้ายก็โทรหาพ่อของเธอ: "คุณพ่อคะ..."

"ญีโน่? ลูกคงไม่คิดจะขอร้องแทนเจ้าบ้านนั่นใช่ไหม? วางใจได้ พ่อปล่อยเขาไปแล้ว!" เสียงของซ่งอานปังดังมาจากปลายสาย แต่เสียงนั้นดูไม่พอใจอย่างชัดเจน

"คุณพ่อปล่อยเขาเองเหรอคะ?" ซ่งญีโน่รู้สึกสงสัยมาก เธอจะไม่รู้จักนิสัยของพ่อเธอได้ยังไง? เขาไม่นำทหารไปล้อมตระกูลสวีก็ถือว่าเป็นเรื่องดีแค่ไหนแล้ว ทำไมถึงปล่อยเจ้าบ้านั่นไปได้?

พอพูดถึงเรื่องนี้ ซ่งอานปังก็นึกถึงรอยยิ้มที่กวนประสาทของเจ้าบ้านั่นขึ้นมา ทำให้เขาโกรธขึ้นมาจึงพูดอย่างอารมณ์เสีย: "ลูกคิดว่าพ่ออยากปล่อยเขาไปหรือไง? เพราะคุณปู่ของลูกโทรมาบอกให้พ่อปล่อยเขา! แล้วอีกอย่าง ลูกไม่ต้องทำงานที่เซิ่งซี่ กรุ๊ปแล้ว เจ้าบ้านั่นไม่ใช่คนธรรมดา!"

เรื่องที่เขากังวลที่สุดคือเรื่องความปลอดภัยของลูกสาวเขา แค่ดูจากการดึงกุญแจมือออกได้ ก็เพียงพอที่จะพิสูจน์ว่าเจ้าบ้านั่นเป็นบุคคลอันตราย บอดี้การ์ดที่เขาส่งไปคุ้มกันข้างกายลูกสาวของเขา อาจจะไม่ใช่คู่ต่อสู้ของอีกฝ่ายเลย! นี่ก็เป็นสิ่งที่ทำให้เขาสงสัย ทั้งที่เจ้าบ้านั่นเก่งถึงขนาดนั้น ทำไมก่อนหน้านี้ถึงเกือบถูกบอดี้การ์ดเขาฆ่าตาย? ถึงแม้อยากจะแกล้งทำเป็นคนอ่อนแอ ก็ไม่จำเป็นต้องเอาชีวิตของตัวเองมาเล่นตลกแบบนี้เลยนี่นา!

“ค่ะ หนูจะเก็บไปคิดดู…” ซ่งญีโน่กดวางสาย ตอนนี้เธอรู้สึกตกใจมาก คุณปู่ของเธอถึงกับโทรมาหาด้วยตัวเองเลยเหรอ? ถึงแม้ตระกูลสวีจะมีเงิน แต่ยังไม่ถึงขั้นที่จะทำให้คุณปู่ของเธอยอมก้มหน้าให้! นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?

นี่เป็นครั้งแรกที่ซ่งญีโน่เริ่มสงสัยในตัวคุณชายเพลย์บอยคนนั้น