บทที่ 10 เจอซ่งญีโน่ครั้งแรก

“เส้าถาง ระวังตัวด้วยนะลูก!” เสียงของฟางหลันดังขึ้นตามมาจากด้านหลังด้วยความเป็นห่วง

ถ้าจะพูดถึงรถสปอร์ตเหล่านี้ มันแพงมากก็จริง แต่ความเร็วของมันก็ไม่ใช่เรื่องล้อเล่นเลย ระยะห่างระหว่างตระกูลสวีถึงสำนักงานใหญ่เซิ่งซี่ กรุ๊ปก็หลายสิบกิโลเมตร แต่กลับใช้เวลาแค่สิบนาทีก็มาถึงแล้ว! แน่นอนว่า นี่รวมถึงที่เขาฝ่าสัญญาณไฟแดงมาตลอดทางด้วย!

โชคดีที่สำนักงานใหญ่ของเซิ่งซี่ กรุ๊ปอยู่ในเขตชานเมือง ถ้าอยู่ในตัวเมือง ตอนนี้คงรถติดมากแน่!

สำนักงานใหญ่ของเซิ่งซี่ กรุ๊ปมีทั้งหมดสี่สิบเก้าชั้น ถึงแม้ชั้นบนสุดจะเป็นห้องทำงานของสวีเส้าถาง แต่เขาก็แทบจะไม่เคยขึ้นไปบนนั้นเลย! เขามักจะหยุดที่ชั้นสี่สิบแปด เพราะห้องทำงานของซ่งญีโน่อยู่ที่ชั้นสี่สิบแปด! เป้าหมายเดียวที่สวีเส้าถางมาที่เซิ่งซี่ กรุ๊ปก็คือมาหาซ่งญีโน่!

รถสปอร์ตสีน้ำเงินเคลื่อนเข้ามาในเซิ่งซี่ กรุ๊ป ไม่มีใครกล้าเข้ามาขวาง เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยทำเป็นมองไม่เห็น ความจริงแล้ว ตอนที่เห็นรถสปอร์ตคันนี้ เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยก็ยกไม้กั้นขึ้นรอแล้ว ใครจะกล้าขวางรถของคุณชายคนนี้ล่ะ การโดนทุบตีอาจจะเป็นเรื่องเล็กน้อย แต่กลัวว่าจะโดนทุบตีแล้วยังรักษางานไว้ไม่ได้อีก เพราะต้องเข้าใจว่า ทำงานเป็นเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยของเซิ่งซี่ กรุ๊ปก็มีรายได้ไม่น้อย มีหลายคนที่พยายามหาทางเข้ามาทำงานที่นี่

พนักงานหญิงที่มีรูปร่างหน้าตาดีพอเห็นสวีเส้าถางปรากฏตัวที่เซิ่งซี่ กรุ๊ป ต่างก็พากันหนีไปอย่างรวดเร็ว เหมือนเห็นหมาป่าที่กำลังหิวโหย! แน่นอนว่ายังมีผู้หญิงบางคนที่คิดว่าตนเองสวยมีเสน่ห์เดินบิดเอวและส่งสายตาหวานมาให้เขา ความหมายที่ซ่อนอยู่ในแววตา แน่นอนว่าไม่ต้องพูดก็รู้กันดี

แม้ว่าสวีเส้าถางจะเป็นที่รู้จักกันดีในฐานะคุณชายเพลย์บอย แต่ทุกคนก็รู้ว่าเขายอมจ่าย คนที่ได้เป็นผู้หญิงของสวีเส้าถาง แม้จะเพียงแค่คืนเดียวก็สามารถได้เงินหลายแสนถึงล้านเป็นค่าตอบแทน นี่คือความเร็วในหาเงินที่ทำให้ผู้หญิงที่โลภมากหลายคนต้องแห่กันเข้าหาเขา ไม่ใช่ผู้หญิงทุกคนที่จะมองความบริสุทธิ์ของตนเองเป็นเรื่องสำคัญ เมื่อเทียบกับเงินและความสุขสบายแล้ว ความบริสุทธิ์ก็ไม่สำคัญอะไรเลย นอกจากนี้สวีเส้าถางก็หน้าตาดีมากด้วย การได้นอนกับสวีเส้าถางย่อมดีกว่าต้องไปนอนกับตาแก่หัวล้าน!

พอนึกถึงเรื่องราวที่เคยทำลงไปทำให้คนอื่นเกลียดชังเป็นจำนวนมาก สวีเส้าถาง รู้สึกเหนื่อยใจ ตัวเขามีชื่อเสียงที่ไม่ดีอยู่แล้ว ก็ไม่แปลกที่คนเหล่านี้จะกลัวเขาขนาดนี้

สวีเส้าถาง รีบเดินเข้าไปในลิฟต์อย่างรวดเร็ว ก่อนจะกดไปที่ชั้นสี่สิบเก้า

บางครั้ง การที่มีชื่อเสียงไม่ดีก็ไม่ได้ไม่มีข้อดีเลย อย่างน้อย ลิฟต์ก็ไม่หยุดกลางทาง! เพราะถ้าทุกคนรู้ว่าเขาอยู่ในลิฟต์ ใครจะกล้ากดปุ่มมั่วซั่วกันล่ะ ถ้าคุณชายโกรธขึ้นมา คนที่กดปุ่มมั่วคงไม่มีทางรอดแน่!

พอเห็นคุณชายมีท่าทีรีบร้อนแบบนี้ คงกำลังจะไปหาประธานซ่งแน่? แต่ได้ยินมาว่าเขาถูกทำร้ายจนถูกส่งเข้ารักษาตัวในโรงพยาบาลแล้วไม่ใช่เหรอ? ทำไมถึงออกจากโรงพยาบาลได้เร็วขนาดนี้?

พนักงานหลายคนรู้สึกสงสัย แต่สวีเส้าถาง ก็มาถึงชั้นที่สี่สิบเก้าได้อย่างราบรื่น!

ข่าวที่สร้างความฮือฮานี้ได้แพร่กระจายไปทั่ว เซิ่งซี่ กรุ๊ป คุณชายท่านนี้ไม่ไปชั้นสี่สิบแปด แต่กลับไปที่ชั้นสี่สิบเก้าแทน? หลายคนเริ่มนึกย้อนกลับไป ว่าเช้าวันนี้พระอาทิตย์ขึ้นจากทิศตะวันตกหรือเปล่า?

สวีเส้าถาง หยุดอยู่ที่หน้าประตูห้องทำงานของประธานบริษัท ห้องทำงานปิดเสียงได้ดีมาก ถ้าไม่ใช่เพราะเขามี "เคล็ดปราบมังกร" เขาคงไม่ได้ยินเสียงข้างในเลย แต่ตอนนี้เขากลับได้ยินอย่างชัดเจน สวีเหวินเจิ้ง น่าจะกำลังโทรศัพท์อยู่ข้างใน ส่วนจะโทรหาใคร เขาไม่ต้องคิดก็เดาได้ คงเป็นคนที่สามารถช่วยติดต่อเพื่อช่วยเหลือเขาได้บ้าง

สวีเหวินเจิ้ง โทรไปหลายสาย ทุกคนต่างบอกว่าอยากช่วยแต่ทำไม่ได้ ไม่ใช่ว่าพวกเขาอยากไม่ช่วย แต่ช่วยอะไรไม่ได้เลยจริงๆ คนในวงการนี้ส่วนใหญ่เป็นนักธุรกิจ ใครจะกล้ามีปัญหากับตระกูลซ่ง แม้จะมีความสัมพันธ์กันบ้าง แต่ความสัมพันธ์นั้นก็ไม่เพียงพอที่จะเปลี่ยนการตัดสินใจของซ่งอานปังได้!

สวีเส้าถางรู้สึกซาบซึ้งใจเล็กน้อย พ่อปลอมคนนี้ ถึงแม้จะไม่เคยแสดงสีหน้าดีให้เขาเลย แต่พอเกิดเรื่องจริงๆ กลับพยายามอย่างเต็มที่เพื่อช่วยเขา แค่เพียงเหตุผลนี้ก็เพียงพอให้เขายอมรับพ่อปลอมคนนี้แล้ว!

เมื่อคิดถึงเรื่องราวในอดีต สวีเส้าถาง จึงผลักประตูห้องทำงานของท่านประธานเดินเข้าไป

“ผมบอกแล้วไม่ใช่หรือไง ว่าถ้าไม่มีเรื่องสำคัญห้ามเข้ามารบกวนผม คุณ…” สวีเหวินเจิ้ง กำลังจะอารมณ์เสีย เขาคิดว่าเป็นเลขาของเขาที่เข้ามา แต่พอเงยหน้าขึ้นมาพูดก็ต้องหยุดชะงักไปทันที เขาขยี้ตาอย่างแรง และมองด้วยสายตาไม่อยากเชื่อแล้วถามว่า “เส้าถาง ลูกอยู่ที่นี่ได้ยังไง? ลูกไม่ได้ถูก…”

“พ่อครับ ผมไม่เป็นไร ซ่งอานปังปล่อยผมกลับมาแล้ว!” สวีเส้าถาง ยกยิ้มและเดินเข้าไปกอด สวีเหวินเจิ้ง ไว้แน่น นี่เป็นการกอดที่มาจากใจจริง!

สำหรับเขาแล้ว การกระทำนี้ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร แต่ในใจของ สวีเหวินเจิ้ง กลับเต้นโครมคราม น้ำตาไหลออกมาอย่างไม่สามารถควบคุมได้ มือถือหลุดออกจากมือตกลงพื้นจนเกิดเสียงดังปัง! นานแค่ไหนแล้ว? พวกเขาสองพ่อลูกไม่ได้กอดกันแบบนี้มานานแค่ไหนแล้ว?

“เป็นญีโน่โทรไปขอร้องผู้บัญชาการซ่งใช่ไหม？” สวีเหวินเจิ้ง คิดถึงซ่งญีโน่เป็นคนแรก ในความคิดของเขา นอกจากซ่งญีโน่แล้ว ยังจะมีใครที่สามารถเปลี่ยนการตัดสินใจของซ่งอานปัง ผู้บัญชาการ ของเขตทหารตะวันออกเฉียงใต้ได้ แม้ว่าซ่งญีโน่จะปฏิเสธที่จะช่วยลูกชายของเขาในตอนแรก แต่บางทีหลังจากที่เขาออกมาแล้ว เธออาจจะตัดสินใจใหม่อีกครั้งก็ได้?

“ซ่งญีโน่? พ่อไปขอร้องซ่งญีโน่เหรอ? พ่อจะไปขอร้องผู้หญิงคนนั้นทำไม!” สวีเส้าถาง ถอนหายใจ เขารู้สึกว่าตนเองกลับมาช้าไป!

สวีเหวินเจิ้ง เช็ดน้ำตาที่ไหลออกมาด้วยความดีใจออกเงียบๆ และพูดอย่างไม่ใส่ใจว่า “ขอแค่ช่วยแกออกมาได้ แค่ไปขอร้องเธอจะเป็นอะไรไป?”

พอคิดว่าสวีเหวินเจิ้งต้องน้ำตาอาบแก้มขอร้องซ่งญีโน่ สวีเส้าถางรู้สึกโกรธจนไม่รู้จะไประบายที่ไหน เขาเดินออกจากห้องประธานบริษัท และเดินลงไปที่ชั้นสี่สิบแปด เขาก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าคุณหนูซ่งคนนี้เป็นคนแบบไหนกันแน่!

พอเห็นสวีเส้าถางปรากฏตัวที่ชั้นสี่สิบแปด ทุกคนต่างก็ไม่รู้สึกแปลกใจเลย ในใจคิดว่า คุณชายคนนี้มาที่ชั้นสี่สิบแปดอีกแล้ว แสดงให้เห็นว่าพระอาทิตย์ยังคงขึ้นทางทิศตะวันออกอยู่ดี

สวีเส้าถางเดินตามความทรงจำในหัวไปที่ห้องทำงานของซ่งญีโน่ สวีเส้าถางเดินตรงไปเตะประตูห้องทำงานของซ่งญีโน่เปิดออกอย่างไม่เกรงใจ  สำหรับผู้หญิงอย่างซ่งญีโน่ เขาไม่จำเป็นต้องเกรงใจด้วย!

ซ่งญีโน่ที่กำลังจับโทรศัพท์เตรียมโทรหาพ่อของเธอขมวดคิ้วขึ้นเล็กน้อย ใครกล้าถีบประตูห้องทำงานของเธอกัน? แต่พอเธอเงยหน้าขึ้นมาและเห็นสวีเส้าถางยืนอยู่ตรงหน้า ดวงตาของเธอก็เต็มไปด้วยความแปลกใจ! เธอกำลังจะกดโทรไปอยู่เลย ไอ้บ้าคนนี้กลับมาปรากฏตัวในห้องทำงานของเธอในสภาพปกติได้? ด้วยนิสัยของพ่อเธอ จะปล่อยเขาไปง่ายๆ ได้ยังไง?

ในขณะที่กำลังมองสวีเส้าถางด้วยสายตาสงสัย สวีเส้าถางก็กำลังสำรวจเธออย่างละเอียดเช่นกัน

สวีเส้าถางเหม่อไปเล็กน้อย เขาเคยเห็นสาวสวยมามากมาย แต่สวยถึงขนาดนี้มีแค่ไม่กี่คน! ไม่แปลกใจเลยที่เจ้าของร่างเดิมจะเคยคิดข่มขืนเธอ แม้แต่เขาเองยังรู้สึกตกตะลึงกับความสวยของเธอเลย แล้วจะไม่ให้คุณชายเจ้าสำราญคนก่อนอย่างสวีเส้าถางรู้สึกยังไง?

คิ้วเรียวโค้งงอน ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยความสงบเยือกเย็น ราวกับนางฟ้าที่ไม่เคยยุ่งเกี่ยวกับทางโลก ดวงตาที่งดงามของเธอเปล่งประกายราวกับแสงสว่างของดวงดาวในค่ำคืนที่มืดมิด! ใบหน้าที่งดงาม ไหล่ที่เรียวเล็ก เอวที่บอบบางราวกับจะถูกปั้นขึ้นมา และชุดยาวที่พลิ้วไหว ทำให้เธอเหมือนดอกบัวที่อยู่ในน้ำอย่างสง่างาม

ส่วนรูปร่างที่มีส่วนเว้าส่วนโค้งของเธอนั้นก็ย่อมทำให้ทุกคนที่เห็นต่างก็คิดไปไกล นี่คือผู้หญิงที่อ่อนหวานแต่ก็มีความเซ็กซี่อยู่ในตัวไม่แปลกใจเลยที่ผู้หญิงคนนี้จะมีความมั่นใจในตัวเองถึงขนาดนี้ แค่เพราะรูปร่างหน้าตาของเธอ เธอก็มีเหตุผลมากพอที่จะเย่อหยิ่ง ยิ่งไปกว่านั้น ความสามารถของเธอก็ยังเก่งและโดดเด่นมากด้วย

สวีเส้าถางตั้งสติ แล้วมองไปทางซ่งญีโน่ที่กำลังงงงวย เขาดึงเก้าอี้ฝั่งตรงข้ามเธอออก แล้วยกเท้าพาดบนโต๊ะทำงานของซ่งญีโน่อย่างไม่ใส่ใจ แล้วยิ้มเยาะเอ่ยพูด “คุณหนูซ่ง ผมยังไม่โดนซ่งอานปังยิงตาย คุณคงผิดหวังมากใช่ไหม?”

ซ่งญีโน่มองไปที่สวีเส้าถางด้วยสายตารังเกียจ ก่อนจะเอ่ยพูดอย่างเย็นชา “การปรากฏตัวของคุณทำให้ฉันรู้สึกแปลกใจมากจริงๆ ในเมื่อคุณไม่เป็นอะไรแล้ว ฉันก็ไม่จำเป็นต้องโทรหาคุณพ่ออีก! คุณชายสวี ถ้าไม่มีอะไรแล้ว คุณก็ออกไปเถอะ อย่ามารบกวนการทำงานของฉันเลย!”

พอรู้สึกถึงท่าทีรังเกียจของซ่งญีโน่ที่เหมือนกำลังไล่แมลงวัน สวีเส้าถางก็รู้สึกไม่พอใจ!

“ซ่งญีโน่ ตอนนี้ผมที่อยู่ในตำแหน่งรองประธานของเซิ่งซี่ กรุ๊ปขอแจ้งให้คุณทราบว่าคุณถูกไล่ออกแล้ว!” สวีเส้าถางเก็บท่าทีที่ไม่สุขุมของเขา แล้วพูดกับซ่งญีโน่ด้วยสีหน้าจริงจัง