บทที่ 4 บอกแบบตรง ๆ

      "วันนี้คุณพิณสวยมากนะครับ"

 "ขอบคุณค่ะคุณแดนไทย วันนี้คุณแดนไทยก็ดูดีมากนะคะ"

       "แต่ผมว่าผมคงดูดีไม่เท่าคุณพิณ ดูสิครับหนุ่ม ๆ ที่อยู่ในห้องนี้เขาก็หันมาชมคุณพิณกันยกใหญ่เลย"

       "ไม่ใช่หรอกค่ะ ทุกคนก็คงจะพูดเพราะว่าเกรงใจเฉย ๆ พิณไม่ได้ดูดีขนาดนั้นหรอกค่ะ" หญิงสาวกล่าวออกไปด้วยความถ่อมตนให้กับชายหนุ่มที่เข้ามาคุยกับเธอด้วย ถึงแม้ในใจของเธอจะรู้สึกรำคาญชายหนุ่มอยู่บ้าง แต่เธอก็ต้องพยายามรักษาสีหน้าของตัวเองเอาไว้

      "แหม!… คุณพิณก็ถ่อมตนมากเลยนะครับ ในสายตาของผมแล้วผมก็ว่าคุณพิณสวยที่สุดเลยนะครับ"

      "ขอบคุณนะคะ แต่ว่าพิณขอบอกตรง ๆ ดีกว่า ว่าคุณควรจะหันไปมองคนอื่นที่เขาสนใจคุณดีกว่านะคะ" พิณฟ้ากล่าวออกไปให้กับชายหนุ่มด้วยความรู้สึกที่คิดว่าควรจะพูดออกไปอย่างเปิดเผยได้แล้ว ไม่เช่นนั้นชายหนุ่มคงจะมาตามจีบเธอจนเกิดความน่ารำคาญต่อไปเรื่อย ๆ

      "คุณพิณเล่นพูดตัดใส่ผมแบบนี้ผมก็เสียใจแย่สิครับ"

      "จริง ๆ แล้วพิณไม่อยากจะพูดแบบนี้กับคุณเลยนะคะ แต่พิณบอกตามตรงว่าพิณยังไม่พร้อมที่จะคบหากับใครหรอกค่ะ จึงอยากให้คุณเข้าใจพิณด้วยนะคะ"

     "ขอบคุณนะครับคุณพิณ ผมต้องขอโทษด้วย ถ้าที่ผ่านมาผมทำให้คุณเกิดความรู้สึกรำคาญหรือไม่พอใจ ต่อไปผมจะพยายามตัดใจจากคุณครับ ขอบคุณอีกครั้งที่คุณอุตส่าห์บอกกันแบบตรง ๆ"

     "พิณก็ต้องขอโทษคุณด้วยนะคะ ที่ไม่ได้บอกคุณตั้งแต่เนิ่น ๆ จริง ๆ แล้วพิณยังไม่พร้อมที่จะคบใครหรอกค่ะ พิณพึ่งเรียนจบและพึ่งมาบริหารงานยังไม่นาน พิณยังอยากใช้เวลาอยู่กับงานมากกว่าค่ะ สักวันหนึ่งคุณคงได้พบกับคนที่คุณอยากใช้ชีวิตหรือว่าคุณรักจริง ๆ และเธอก็มีความรู้สึกเช่นเดียวกับคุณ"

      "ครับ ผมเข้าใจ ผมก็หวังว่าจะเป็นเช่นนั้น งั้นผมขอตัวไปหาเพื่อนทางนู้นก่อนก็แล้วกันนะครับ" ชายหนุ่มกล่าวลากับเธอด้วยใบหน้าที่ผิดหวัง และหดหู่ที่ถูกเธอบอกตัดอย่างไม่มีเยื่อใย ถึงแม้ชายหนุ่มจะรู้สึกเสียหน้าไปบ้าง แต่ก็ไม่เป็นไรเพราะอย่างน้อย ๆ เธอก็พูดตรง ๆ กับเค้า ยังดีกว่าปล่อยให้เวลาผ่านไปจนไม่อาจถอนตัวกลับมาได้

      "คุณพิณคะ มานั่งข้างพี่เกดดีกว่าไหมคะ มาค่ะอาหารเครื่องดื่มอร้อยอร่อย"

     "จริง ๆ ละครเรื่องต่อไป ถ้าเราจะเลี้ยงปิดกล้องกันอีก น่าจะจัดริมชายหาดกันดีไหมคะ" เกศสุดาผู้เป็นเลขาส่วนตัวของพิณฟ้าแนะนำกับเธอด้วยสีหน้าที่ยิ้มแย้ม เต็มไปด้วยความสุขกับความอร่อยของอาหารและบรรยากาศในผับที่ชวนให้ครึกครื้น

      "ก็ดีค่ะ เอาไว้คราวหน้าจะเก็บเอาไว้พิจารณานะคะ ถ้าเกิดว่าละครเรื่องต่อ ๆ ไปมีฉากถ่ายทำที่ใกล้กับท้องทะเลอีก เราค่อยไปจัดกันที่ริมชายหาดก็ได้ค่ะ จะได้เปลี่ยนบรรยากาศให้กับทุกคนด้วย" หญิงสาวกล่าวกับลูกน้องของตนเองและทุกคนที่นั่งอยู่ในบริเวณนั้น

      "ลองชิมไวน์นี้หน่อยสิคะคุณพิณ อร่อยมากเลยนะคะ เห็นเขาว่าเจ้าของโรงแรมสั่งมาจากเมืองนอกเชียวนะคะตัวนี้ ราคาแพ้งแพงแต่พนักงานบอกว่าเจ้าของให้มาห้าขวดค่ะ ให้มาแถมที่เราเหมาผับของเขาในคืนนี้เป็นการขอบคุณ เมื่อกี้ก็ว่าจะรายงานให้คุณพิณแล้ว แต่กลับลืมพอดีเพิ่งนึกขึ้นได้ตอนนี้" หญิงสาวยื่นไวน์แก้วไปตรงหน้าให้พิณฟ้าพร้อมกับกล่าวกับเธอด้วยความนอบน้อม

     "ขอบคุณนะคะพี่เกด ขอบคุณทุกคนด้วยนะคะ งานเลี้ยงปิดกล้องทีไรทุกคนอบอุ่นและดีกับพิณมากจริง ๆ ค่ะ"

     "คุณพิณเป็นถึงลูกสาวท่านประธานบริษัทเชียวนะคะ พวกเราก็ต้องดีด้วยสิคะถ้าไม่ดีด้วยเดี๋ยวก็ตกงานพอดีล่ะค่ะ ฮ่า ๆ ๆ" คำพูดหยอกล้อที่ชายใจหญิงช่างแต่งหน้าในกองถ่ายพูดขึ้นมา ให้หญิงสาวถึงกับทำให้ทุกคนในห้องหัวเราะออกมาด้วยความขบขัน พร้อมกับสาวน้อยเองก็ยิ้มตามไปด้วย กับความช่างขี้เล่นและหยอกล้อของชายใจหญิงในกองถ่าย

      "เช้าวันรุ่งขึ้น หลังจากที่ทุกคนเก็บข้าวของในกองถ่ายรวมถึงกระเป๋าเสื้อผ้าของตัวเองมาขึ้นรถเรียบร้อยแล้ว ทุกคนก็ออกเดินทางเพื่อเข้ากรุงเทพฯ ในขณะที่สาวน้อยกับเลขาก็ขึ้นรถสปอร์ตคันหรูเพื่อกลับกรุงเทพฯด้วยเช่นกัน

     "เป็นยังไงบ้าง เหนื่อยไหมคะคุณพิณ"

     "ไม่เหนื่อยหรอกค่ะ ถ้าเหนื่อยก็คงจะเหนื่อยเท่าพี่เกดนี่ล่ะค่ะ เพราะพิณแทบจะไม่ได้ทำอะไรเลยนอกจากเดินดูทุกคนทำงานเท่านั้น"สาวน้อยกล่าวให้กับหญิงผู้มีอายุมากกว่าตนเองอย่างให้เกียรติ

     "คุณพิณจะกลับบ้านไปพักผ่อนก่อนไหมคะ"

     "ไม่ดีกว่าค่ะ เพราะเมื่อเช้าก่อนกลับมากรุงเทพก็อาบน้ำจากโรงแรมมาแล้ว เมื่อคืนถึงแม้จะได้นอนพักน้อยไปหน่อยแต่ก็ไม่เป็นไร ไปตั้งสามวันไม่รู้จะมีเอกสารอะไรให้เซ็นต์หรือเปล่า ยังไงพิณขอขึ้นไปดูงานก่อนละกัน ถ้าพี่เกดจะกลับไปพักผ่อนก่อนก็ได้นะคะวันนี้พิณอนุญาต"

      "ไม่เป็นไรหรอกค่ะ คุณพิณเป็นเจ้านายยังไม่พักเลย แล้วพี่เป็นแค่เลขาพี่จะพักได้ยังไงล่ะคะ เอาเป็นว่าเดี๋ยวพี่ก็ขึ้นไปทำงานพร้อมกับคุณพิณดีกว่าค่ะ"

      รถสปอร์ตคันหรูจอดลงแล้ว ทั้งสองสาวก็คุยกันก่อนที่จะขึ้นไปบนห้องทำงาน ทันทีที่สาวน้อยเปิดห้องทำงานของตนเองเข้าไปก็เห็นเอกสารสามเล่มสำหรับรอการเซ็นต์อนุมัติ วางอยู่บนโต๊ะทำงานสาวน้อยจึงคิดในใจว่าดีแล้วล่ะที่ตนเองขึ้นมาดีกว่ากลับไปพักผ่อนที่บ้านไม่อย่างนั้นวันพรุ่งนี้งานคงเยอะมากกว่านี้แน่นอน

     ก๊อก ๆ เสียงเคาะประตูที่หน้าห้องพร้อมกับเปิดเข้ามาพร้อมร่างของเลขาสาว ที่ยกกาแฟและขนมอาหารว่างเข้ามาให้กับเจ้านายของตนเองทาน

      "กาแฟกับของว่างก่อนนะคะคุณพิณ นี่ก็เลยเที่ยงกว่าแล้ว คุณพิณยังไม่ทานอาหารกลางวันกันเลยตอนกลับจากภูเก็ต คุณพิณอยากทานอะไรเป็นพิเศษไหมคะ เดี๋ยวพี่เกดโทรสั่งให้ค่ะ"

      "เอาอะไรก็ได้ค่ะ ขอแบบง่าย ๆ เลยละกันนะคะสำหรับพิณไม่ต้องยุ่งยากหรอกค่ะ ขอแค่ทานได้รสชาติไม่เผ็ดมาก พิณก็โอเคแล้วค่ะ”

     "งั้นพี่ขอตัวออกไปสั่งอาหารให้กินก่อนนะคะ"

     "ขอบคุณนะคะพี่เกด"