บทที่ 3. เบื้องหลังเสือหิว...จบตอน

“จริงเหรอที่คุณพูดมาทั้งหมด...” กุ้งเต้นถามอย่างไม่อยากจะเชื่อสิ่งที่พลลูกน้องคนสนิทของอัคราเล่าให้เธอฟัง

กะเทยสาวร่างใหญ่ใจบอบบางมองชายหนุ่มหน้าเข้มผิวเข้มตรงหน้าอย่างพิจารณา เขาก็หล่อดีอยู่หรอกดูดิบๆ เถื่อนๆ เหมือนกับเจ้านายของเขานั่นล่ะ แต่ดูพลจะเคร่งขรึมและพูดน้อยแต่ก็แฝงไว้ด้วยความทะเล้นอยู่ไม่น้อย

“จริงสิคุณ ผมเอาหัวเป็นประกันเลย นายใหญ่ผมน่ะแอบรักคุณยอดรักมานานแล้ว และที่ทำทั้งหมดนั่นก็เพื่อให้คุณยอดรักพ้นจากปลิงนรกสองตัวนั่น”

“เข้าใจเปรียบ ปลิงนรก แต่ก็เหมาะมาก อิอิ” กุ้งเต้นหัวเราคิกคักชอบใจกับฉายาที่พลตั้งให้พิชฎากับอาทิตย์

“แล้วตกลงว่าไง คุณเอาด้วยไหม”

“แหม เรื่องสนับสนุนเพื่อนให้ได้ดิบได้ดีได้เป็นคุณนายพันล้านทำไมฉันจะต้องปฏิเสธด้วยล่ะ เพื่อนรักสบาย ฉันก็ต้องพลอยสบายไปทั้งชาติด้วยอยู่แล้ว”

“โห... คิดได้ไกลมากเลยคุณ”

“ก็กะเทยอย่างฉัน เติบโตมาในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า พ่อแม่ลูกหลานก็ไม่มี ยิ่งผัวก็ยิ่งหาไม่ได้ อนาคตดับอนาถเห็นๆ หากนังยอดได้ดิบได้ดี มันก็อาจจะดูแลฉันด้วย ไหนลูกๆ ของมันอีกฉันก็จะช่วนเลี้ยงดู ก็จะต้องมีใครสักคนล่ะที่มีแก่ใจเลี้ยงดูปูเสื่อกะเทยแก่ๆ คนนี้บ้าง”

กุ้งเต้นพูดตามความจริงที่ตนนั้นคิดไว้ แม้จะรู้ว่าจุดจบของชีวิตกะเทยอย่างตนนั้นมันอาจจะไม่สวยหรู แต่บั้นปลายชีวิตของคนทุกเพศทุกวัยก็ย่อมอยากจะมีคนให้ฝากฝีฝากไข้ เธอเองก็เช่นกัน...

“พูดได้เห็นภาพมาก แต่ผมก็รู้สึกดีนะที่คุณยอมรับสภาพที่จะเกิดขึ้นกับตัวเองได้ ผมเห็นแต่บางคนพยายามจะยื้อสังขารและทำทุกอย่างเพื่อให้ตัวเองมีความสุขจนบางครั้งก็ทำร้ายคนอื่นโดยไม่รู้ตัว...”

พลพูดอย่างมีสาระที่สุดเท่าที่เคยพูดมา แล้วยิ่งมาเจอคนที่คุยด้วยแล้วรู้สึกสบายใจหนุ่มหน้าทะเล้นที่วันๆ เอาแต่กวนบาทาของเจ้านายที่ดูจะหาสาระไม่ได้อย่างเขาก็อยากจะพูดคุยกับกุ้งเต้นเหมือนได้เจอเพื่อนที่รู้ใจ

“แล้วคุณล่ะไม่มีเมียไม่มีลูกเหรอ”

“ผมมีลูกสาวคนหนึ่งแต่ไม่มีเมีย เมียทิ้งน่ะ หึหึ...”

พลพูดตรงๆ และเขาเองก็ไม่ค่อยจะพูดเรื่องส่วนตัวกับใครนอกจากอัคราและคนในครอบครัวดีแลนด์ซึ่งรู้เรื่องของเขาเป็นอย่างดี... กุ้งเต้นเป็นคนแรกที่เขาเปิดอกคุยด้วยอย่างไร้ข้อกังขา

“หืม... จริงน่ะ น่าสนใจดีนี่ เล่าให้ฟังมั่งสิว่าเป็นไงมาไง”

“เฮ้ย... คุณนี่มันไม่เกี่ยวกับแผนการหาเมียให้เจ้านายผมเลยนะ”

“เอาน่าคุณ รู้เขารู้เรา รบร้อยครั้ง ชนะพันครั้ง...” กุ้งเต้นยิ้มทะเล้นให้เขาด้วยความรู้ปลอดโปร่งและจริงใจ...

“ผมก็แค่เป็นคนงานจนๆ ที่ไม่มีรถหรูๆ บ้านใหญ่ๆ ให้เขาอยู่ เขาก็เลยไปจากผมกับลูกก็เท่านั้นเอง... ก็เหตุผลหลักๆ ของคนที่เขาไม่รักเราจริงไงคุณ”

“ก็แค่คนบางคนเท่านั้นล่ะคุณ คนที่ดีและจริงใจมีเยอะแยะ แต่อาจจะยังไม่ถึงเวลาที่เราจะได้เจอเขาก็ได้...”

หนุ่มแท้กับสาวเทียมคุยกันอย่างถูกคอ ความเข้าอกเข้าใจและนิสัยใจคอที่คล้ายกันจึงผูกพันพวกเขาไว้โดยไม่รู้ตัว...

“เอ... วันนี้ดูแกแปลกๆ ไปนะนังยอด” กุ้งเต้นเดินเข้ามาเดินวนรอบเพื่อนรักแล้วทำทีเป็นสังเกตสังกา

“อะไรของแกนังกุ้ง อย่ามาทำตัวเป็นแม่สื่อแม่ชักเชียว”

“แน่ะ รู้ทันด้วยว่ะ ฮ่าๆๆ”

“นี่แกคิดจะเป็นแม่สื่อจริงๆ ใช่มั้ยนังกุ้ง” ยอดรักหันมาโวยใส่เพื่อนหน้าแดงก่ำ

“โถๆ นางยอด ผู้ชายอย่างคุณเด่นน่ะ หาไม่ได้แล้วนะแก มีแค่คนเดียว แกก็จะสามสิบแล้วหากเลยเลขสามไปแล้วก็คือ คาน คานนะยะ คานทองเสริมเหล็กด้วย ผู้หญิงปากตะไกร ขี้เหวี่ยงขี้วีน ทำอะไรไม่เป็นนอกจากเดินแบบอย่างแกใครอยากจะเอาไปทำเมียวะ ถามจริ้งงง...” กั้งเต้นทำเสียงสูงบรรยายสรรพคุณของเพื่อนรักเสียดิบดี

“สรรพคุณฉันดีๆ ทั้งนั้นเลยเนาะ...” ยอดรักค้อนเพื่อนแต่ก็เห็นจริงตามนั้น

“คุณเด่นชอบแกจริงๆ นะยอด หรืออาจจะถึงขั้นรักด้วย”

“แล้วแกรู้ได้ยังไง”

“อุ้ยนี่หล่อน ลืมอะไรไปรึเปล่า ฉันเป็นกะเทยเทพนะยะ เซ้นส์กะเทยอย่างนังกุ้งเต้นไม่เคยพลาด นี่กะว่าจะเปิดสำนักดูดวงหาคู่ให้กับคนที่อยากมีผัว มีเมีย แถมโปรโมชั่นสแกนเกย์ให้พร้อมเลยแก...” กุ้งเต้นกรีดนิ้วทำท่าทางประกอบการพูดอย่างน่าหมั่นไส้

“ท่าทางจะร่ำรวยน่าดูเลยนะกับกิจการสแกนเกย์เนี่ย แล้วแกคิดว่าทำไมเขาจะต้องมารักมาชอบฉันด้วยล่ะ ฉันไม่เห็นว่าฉันจะน่าสนใจตรงไหนเลยหากคุณสมบัติฉันเป็นอย่างนั้นล่ะก็”

“ยอดรัก... แกคิดดูดีๆ นะ คิดดูดีๆ กับสิ่งที่เกิดขึ้นกับแก กับอสรพิษสองตัวนั่น แล้วก็คิดดูดีๆ ว่าที่ผ่านมาแกสูญเสียอะไรบ้างและทำไมทุกครั้งที่แกเสียใจ จะต้องมีกุหลาบสีขาวช่อใหญ่ส่งมาให้แกทุกครั้งตลอดหนึ่งปีที่ผ่านมา...”

คำพูดของเพื่อนรักทำให้เธออึ้งไป หญิงสาวนิ่งคิดตามที่กุ้งเต้นกล่าวมาด้วยใจเต้นไหวระรัวความรู้สึกอ่อนโยนอ่อนหวานไหล่บ่าเข้าสู่ดวงใจที่อ้างว้างมานานของเธอเหมือนน้ำป่าไหลหลากที่เต็มไปด้วยความปลาบปลื้มตื้นตัน...

“แกหมายความว่า...”

“ฉันไปสืบมาแล้วว่าเจ้าของกุหลาบเป็นใคร แกคงเดาได้ไม่ยากหรอกใช่ไหม...”

“แล้วเขาจะทำอย่างนั้นทำไม..”

“อุ้ย... นี่นังยอดแกจะมาปึก มาทึ่มทึบอะไรตอนนี้ยะ ทุกทีเห็นฉลาดเป็นกรดอะมีโนโปรตีน..” กุ้งเต้นค้อนควัก

“ก็ฉัน... ตั้งตัวไม่ทันนี่ ไม่คิดว่าผู้หญิงร้ายๆ เหวี่ยงๆ วีนๆ ปากจัด มั่นใจในตัวเองสวย รวย เริดและน่ารักมากอย่างฉันจะมีใครมารักมาชอบ โดยเฉพาะคนหน้าโหดปากร้ายๆ อย่างคุณ เอ่อ พี่เด่น”

หญิงสาวกล่าวอย่างมั่นใจในตอนแรกก่อนจะมาแผ่วปลายด้วยความขัดเขินในตอนท้าย ใบหน้าสวยเฉี่ยวแดงก่ำร้อนผ่าวไปทั้งนวลหน้าเลยทีเดียว

“ตอนนี้ก็รู้แล้วนี่ แกคิดว่าไงล่ะ คุณเด่นเนี่ยหากแกปล่อยหลุดมือไปชาตินี้อย่าหวังเลยว่าแกจะได้มีผัวดีๆ กับเขา”

“ก็ลองดูต่อไปว่าเขาจะจริงใจกับฉันแค่ไหน...”

ยอดรักอมยิ้มด้วยความตื้นตันในหัวใจ นึกถึงช่อกุหลาบที่ตนได้รับมากว่าหนึ่งปีด้วยความอิ่มเอมใจ นี่เธอคงไม่ได้ฝันไปใช่ไหม เจ้าของกุหลาบขาวที่เธอสงสัยมานานและเฝ้าคาดหวังลึกๆ ในใจนั้นมีตัวตนจริงๆ และเขาก็อยู่ใกล้ๆ แค่นี้ แล้วเขาก็เพิ่งจะจูบเธอไปเมื่อตอนหัวค่ำนี้เอง... เธอไม่ได้ฝันไปจริงๆ

“แน่ะแก แอบยิ้มแบบนี้มีอะไรดีๆ แล้วไม่บอกฉันใช่ไหม”

“บ้า จะมีอะไรเล่า อย่ามาจ้องจับผิดฉันนะนังกุ้ง” ยอดรักหน้าแดงหลบสายตาเพื่อนรักอย่างขัดเขินจนปิดไม่มิด

“นังยอดเอ๊ย ได้ดิบได้ดียังไงก็อย่าลืมกะเทยเพื่อนรักนะยะ”

“แหม... แกนี่ก็ หากฉันลืมแกได้คงถูกสาปแช่งไม่ได้ผุดไม่ได้เกิดไปสิบชาติแน่ๆ” ยอดรักค้อนเพื่อนรักด้วยรอยยิ้มแห่งความปลื้มปีติ

ความผิดหวังเจ็บปวดกับการหักหลังหลอกลวงที่เธอหลบหนีมันมาได้ถูกกำจัดออกไปได้รวดเร็วอย่างไม่น่าเชื่อ เธอไม่นึกไม่ฝันมาก่อนเลยว่าการมาที่ไร่อัคราแห่งนี้จะนำพาสิ่งดีๆ เข้ามาสู่ชีวิตที่เจ็บปวดอ้างว้างมานานของเธอ... แล้วเธอจะคอยดูต่อไปว่าอัคราจะทำอย่างไร เขาจะรักเธอจริงๆ อย่างที่กุ้งเต้นว่าหรือไม่ แต่ที่แน่ๆ ตอนนี้หัวใจของเธอมันก็เกือบจะตกเป็นของเขาแล้วทั้งใจ...

แต่เธอก็เป็นเพียงผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่งและด้วยความเป็นหญิงมันก็ต้องเล่นตัวกันหน่อยสิ...