บทที่ 1. คำเชิญ... เสน่หา จบตอน

“หึ้ยยย เจ็บใจจริงๆ เล้ย นางป้าแก้วปากสว่างนั่นไม่น่ามาขัดจังหวะเลยเชียว...”

แมวแม่บ้านสาวที่มักตีตัวเสมอเจ้านายลับหลังเดินบ่นปอดแปดออกมายังสวนหลังเรือนเด่นซึ่งเป็นสวนดอกไม้และสนามหญ้าร่มรื่นด้วยต้นไม้ซึ่งหนึ่งในนั้นมีต้นก้ามปูต้นใหญ่อายุหลายสิบปีที่แผ่กิ่งก้านสาขาให้ร่มเงาขยายพื้นที่กิ่งก้านจนไปถึงลำธารเล็กๆ ที่ไหลผ่านทำให้เรือนเด่นนั้นงดงามตระการตาและร่มเย็นน่าอยู่มากขึ้น

“นางสองคนนั่นต้องหวังมาอ่อยคุณเด่นแน่ๆ เลย เราจะยอมไม่ได้ เราเฝ้ามาตั้งนานจะให้ใครมาเอาไปง่ายๆ ได้ยังไงวะ...”

แมวซึ่งใครๆ ในไร่ต่างก็ตั้งฉายาให้ว่า นางแมวฉึกๆ นั้น แอบรักอัครามาตั้งแต่เข้ามาทำงานทีนี่เมื่อห้าปีที่แล้ว ความจริงแล้วแมวเป็นคนสวยและผิวพรรณดี แต่ด้วยความที่อยากสวยมากเธอจึงพยายามที่จะทำทุกอย่างให้ตัวเองสวยมากขึ้น ทั้งไปศัลยกรรมใบหน้า ฉีดนั่นเสริมนี่ทั้งใช้ครีมสำหรับหน้าขาวยี่ห้อต่างๆ ที่มีขายตามท้องตลาด จนใบหน้าที่มีความงามตามธรรมชาตินั้นเริ่มเป็นฝ้าด่างดำชนิดที่ว่าไม่สามารถจะรักษาได้แต่เธอก็ไม่หวั่นยังขยันหาครีมมาทาเพื่อให้หน้าขาวอยู่

แมวนั้นเป็นคนรักสวยรักงาม และยอมทุ่มไม่อั้นเกี่ยวกับเรื่องความงามแม้เงินเดือนน้อยนิดเธอก็ยินดีที่จะกู้ยืมเพื่อไปศัลยกรรมใบหน้าแต่สุดท้ายก็ได้ใบหน้าที่สวยงามอยู่แค่ไม่นาน เมื่อสังขารเริ่มร่วงโรยและขาดการเอาใจใส่อย่างแท้จริง แม้จะมีรูปหน้าที่สวย จมูกโด่งตาโตตามที่ปรารถนา แต่ฝ้าดำบนหน้าก็รักษาไม่หายมีแต่จะดำมากขึ้นเพราะเธอเฝ้าแต่คิดริษยาและหาทางเอาเปรียบเพื่อนร่วมงานหยิบโหย่งและกลั่นแกล้งบรรดาคนงานสาวๆ ที่ดูจะได้ดิบได้กว่าตน

ที่สำคัญแมวเป็นคนขี้ระแวงและหวั่นว่าเจ้าหนี้จะมาตามทวงหนี้จึงคิดยกตนให้ดูมีความน่าเกรงขามด้วยการแต่งตั้งตัวเองเป็นหัวหน้าแม่บ้าน และคอยเอาใจอัคราเพื่อให้เขาเห็นความสำคัญ ให้เขาเห็นว่าเธอเอาการเอางานและไว้ใจให้ถือกุญแจห้องสำคัญดูแลความเรียบร้อยต่างๆ ในเรือนเด่น

แล้วแมวก็สมหวังเพราะอัคราให้เธอหน้าที่ต่างๆ แทนป้าแก้วซึ่งเป็นหัวหน้าแม่บ้าน แมวก็คิดเข้าข้างตัวเองว่าอัคราพึงพอใจตน แต่จริงๆ แล้วก็คืออัคราเห็นว่าเธอเป็นหลานของป้าแก้ว และเห็นว่าป้าแก้วแก่แล้วจึงอยากให้นางได้พักบ้างจึงให้แมวทำหน้าที่แบ่งเบาภาระของป้าแก้ว เพราะป้าแก้วนั้นถือว่าเป็นคนดีทำงานเรียบร้อยรวดเร็วละเอียดลออและซื่อสัตย์สุจริตมาตลอด อัคราจึงคิดว่าแมวน่าจะทำหน้าที่ได้ดีเหมือนป้าแก้ว

แต่แมวกลับคิดเข้าข้างตัวเองว่าอัครามีใจให้ ดังนั้นเธอจึงคิดยิ้มย่องว่าตนนั้นเหนือกว่าคนอื่นๆ มีเพียงป้าแก้วเท่านั้นที่ไม่ยอมเข้าใจเธอเสียที จนบางทีแมวเองก็รำคาญป้าของตน และแอบค่อนแคะนินทาป้าแก้วให้คนงานในไร่ฟังบ่อยๆ รวมไปถึงทุกคนที่เธอไม่ชอบหน้า แมวก็พร้อมที่จะนินทาคนเหล่านั้นลับหลังได้ตลอดเวลา และนั่นก็คือที่มาของฉายา นางแมวฉึกๆ นั่นเอง...

“ดูทางานนี้นังแมวจะต้องรับศึกหนักแน่ๆ ท่าทางนังดำนั่นมันจะแรงพอดู...”

แมวทำท่าครุ่นคิดและวิตกกังวลอยู่คนเดียวเงียบๆ และเรียกยอดรักว่า นังดำ อย่างไม่ให้เกียรติ ทั้งที่ยอดรักไม่ได้ผิวดำคล้ำขนาดที่เรียกว่าดำแม้แต่น้อย ทันใดนั้นเองเธอก็ต้องตกใจเมื่อจู่ๆ มือมือปริศนาเอื้อมมาจี้เอวพร้อมทั้งหน้ารกๆ ของชายหนุ่มคนหนึ่งฉกวูบมาหอมแก้มเธออย่างว่องไว

“ว๊าย... อกอีแมวจะแตก...”

“แหม... แค่นี้น้องแมวของพี่ถึงกับอกดู้มๆ จะแตกเลยเหรอจ๊ะ”

ยศ คนงานในไร่ซึ่งเป็นสามีของคนงานสาวคนหนึ่งทำหน้าทะเล้นกะลิ้มกะเหลี่ยให้แมวอย่างรู้ความนัยกัน

“พี่ยศ... ทีหลังอย่าเล่นแบบนี้อีกนะ ฉันหัวใจจะวาย”

“โธ่ๆ ขวัญเอ๋ยขวัญมา มามะมาให้พี่ยศปลอบขวัญ”

ชายหนุ่มเข้ามาโอบกอดร่างบางของเธอไว้ด้วยความหลงใหลในขณะที่สาวเจ้าทำท่าเง้างอดที่คิดว่าน่ารักน่าเอ็นดูที่สุด เพราะตอนนี้แมวกำลังมีแผนที่จะหลอกใช้ยศอยู่นั่นเอง

“ไม่ต้องมาพูดเลย กลับไปหาเมียพี่ยศเถอะ รักมันมากไม่ใช่เหรอ” ปากก็ว่าแต่เธอก็เดินตามแรงรั้งของยศไปยังสถานที่ที่คุ้นเคยกันอย่างไม่รู้สึกละอายที่พวกตนลักลอบได้เสียกันทั้งที่ยศมีเมียอยู่แล้ว...

“แกว่ายายแมวนั่นแปลกๆ มั้ยวะนังยอด”

กุ้งเต้นถามขณะจัดของใส่ตู้เสื้อผ้าของตนอย่างมีความสุขเมื่อห้องพักของเธอนั้นหรูหราแต่ก็เรียบง่ายลงตัวอย่างที่สุดแถมยังได้เห็นวิวทิวทัศน์ภูเขาเขียวจีและลำธารใสๆ อีกด้วย เช่นกันกับยอดรักที่ยังไม่ได้จัดอะไรใส่ตู้เพราะเธอมานอนเล่นที่ห้องของกุ้งเต้นเสียก่อนเพราะยังมีเรื่องค้างคาใจอยู่

“นั่นสิแก ฉันว่ามันต้องมีอะไรแน่ๆ เขาเป็นเมียคุณเด่นรึเปล่าแก ถึงได้มีท่าทางเหมือนหมาขี้เรื้อนหวงก้างขนาดนั้น แต่เมื่อกี้ฉันก็เห็นเขาจู๋จี๋กับผู้ชายคนหนึ่งนะ น่าจะเป็นคนงานในไร่”

“แกไปเห็นเมื่อไหร่วะ แหม.. จมูกไวอย่างกับตัวกินมด”

“แหม... นังนี่ แกเคยเห็นรึไงยะตัวกินมดน่ะ ฉันเห็นเขาจากระเบียงห้องฉันย่ะ ไม่ได้แอบดูเลย มันเห็นเอง ฉันเลยมาหาแกที่ห้องไง” ยอดรักค้อนเพื่อนพลางเสยผมเล่น

“เออ ยายคนนี้มีพฤติกรรมน่าสงสัย แต่ยังไงตามเซ้นส์กะเทย ยายนี่แอบรักคุณเด่นชัวร์ๆ แกเอ๊ย และคงอยากได้เจ้าของบ้านเป็นผัวจนตัวสั่นแต่เขาไม่เล่นด้วย”

“แกมั่นใจขนาดนั้นเลย...”

“มั่นมากกก... ไม่เชื่อ พนันกันมั้ย”

“ไม่มีทาง แกอย่ามาหลอกเอาเงินฉันเสียให้ยาก... ว่าแต่แกเถอะ คิดว่าที่นี่เป็นไง เราจะอยู่กันนานแค่ไหน”

ยอดรักถามด้วยสีหน้าแช่มชื่นขึ้นทำให้กุ้งเต้นหันมามองหน้าเพื่อนรักด้วยรอยยิ้มรู้ทัน กุ้งเต้นมักมีโชคเรื่องเสี่ยงดวงเสมอ ในขณะที่เธอนั้นดวงกุดนักแลกับการเสี่ยงโชคทุกรูปแบบ หากไม่เหนื่อยไม่ได้ทำงานจนเหงื่อออกอย่าหวังว่าจะได้เงินมาง่าย ๆ

“ก็แล้วแต่แกว่ะ แกอยู่ให้สบายใจไปเลย ไหนๆ เราก็หลบออกมาจากวงการมายาแล้ว แกเองก็ดูสดชื่นมากกว่าตอนอยู่กรุงเทพฯ อีกนะแกรู้ตัวมั้ย”

“ก็คงเพราะที่นี่อากาศดี ห่างไกลมลพิษมั้ง...” น้ำเสียงตอนท้ายของยอดรักแผ่วลงไปบ้าง กุ้งเต้นจึงเดินมาโอบกอดเพื่อนรักแล้วตบบ่าเบาๆ

“แก... เรื่องบางเรื่อง เราก็ต้องปล่อยให้มันเป็นไปตามทางของมัน แกแก้ไขสันดานใครไม่ได้นะยอด หมาสองตัวกัดกันแกก็อย่าไปคิดแทนมันเลย” กุ้งเต้นเปรียบเทียบให้เพื่อนรักปล่อยวางเรื่องที่ทำให้พวกเธอต้องหลบมาที่นี่

“แน่นอน... ฉันรู้และทำใจได้แล้ว เพียงแต่...”

“อะไร...”

“ฉันคิดว่าอาจจะหางานทำ อาจจะลงทุนทำอะไรสักอย่างหลังจากนี้ แบบจริงๆ จังๆ”

“แกจะทำอะไรฉันก็เอาด้วยอยู่แล้ว” สองสาวที่แม้จะต่างกันที่เพศตามกำเนิด แต่ด้วยความรักที่มีให้กันมาเนิ่นนานยิ้มให้กันอย่างมีความสุขกับความฝันครั้งใหม่ของพวกเธอ...

อัคราชะงักเล็กน้อยเมื่อกำลังจะเดินเข้าเรือนก็เหลือบเห็นบางอย่างทางหางตา ขาแข็งแรงค่อยๆ ก้าวเดินไปยังสิ่งที่เรียกความสนใจของตนช้าๆ หัวใจแกร่งที่แห้งแล้งมานานเต้นระทึกไหววูบแปลกๆ จนเขาเองยังรู้สึกแปลกใจกับอาการเช่นนี้ของตน... นี่เขากำลังหัวใจเต้นแรงหรือนี่...

ภาพตรงหน้าของเขาคือภาพหญิงสาวผมสั้นทันสมัยในชุดนอนแบบเสื้อเชิ้ตสีขาวตัวยาวถึงปลีน่องเรียวเสลา รูปร่างสูงโปร่งดูอ่อนหวานปราดเปรียว เจ้าหล่อนคงกำลังสูดเอาอากาศสดชื่นเข้าปอดก่อนจะย่อตัวลงเก็บดอกกาสะลองที่ร่วงพราวอยู่บนระเบียงกว้างขึ้นมาสูดดม

ซึ่งสถานที่แห่งนี้เป็นทั้งที่นั่งเล่นพักผ่อนของเขาและยังเป็นห้องรับแขกกลางแจ้งที่เขามักจะรับรองบรรดาเพื่อนๆ ที่สนิทกันที่นี่รวมไปถึงทุกคนในครอบครัวของเขาก็ชอบมารวมตัวกันที่นี่ด้วยยามที่มาไร่อัครา อัครามองหญิงสาวที่เขาเห็นเพียงด้านหลังของเธอเหมือนต้องมนต์ แม้เห็นเพียงด้านหลังเท่านั้นก็ทำให้หัวใจหนุ่มวัยเลยเลขสามหลายปีเต้นแรงอย่างไม่น่าเชื่อ และเรียวขาของเจ้าหล่อนก็ทำให้เขาอดที่จะมองมันอย่างหลงใหลไม่ได้เธอมีเรียวขาที่สวยเหลือเกิน...

จะเป็นไงหนอหากมันเกาะเกี่ยวเอวของเขาในขณะที่เขากำลัง... โอ้.. ตายล่ะ นี่เขากำลังคิดอะไรกันเนี่ย

เพล้งงง... อัคราตกใจกับความคิดของตัวเองจนทำให้เดินสะดุดกระถางต้นไม้ตกแตกกระจาย ทำให้คนที่กำลังเพลินกับการชื่นชมบรรยากาศของบ้านไร่ในยามค่ำหันขวับมาด้วยความตกใจ...