ตอนที่ 3 เธอมีสิทธิ์ปฏิเสธไหม

ตอนที่ 3 เธอมีสิทธิ์ปฏิเสธไหม

เธอเจ็บ ตัวสั่นด้วยความเจ็บปวด ส่วนเขาบุกทะลวงทุกสิ่งขวางกั้น เพื่อเข้ายึดครองร่างเธอ เปลี่ยนเธอให้เป็นผู้หญิงในทันที ผู้หญิงของเขา！

เธอต้องตั้งครรภ์ลูกของเขา ด้วยเหตุนี้จะได้รับเงินค่ารักษาพยาบาลของน้องชายเธอ เธอไม่มีทางเลือก

หลังจากความน่าหลงไหลในห้องสงบลง ฝ่ายชายไปอาบน้ำ ส่วนมู่เสว่นอนนิ่งเหมือนหุ่นกระบอกบนเตียง น้ำตาไหลรินออกมาจากหางตาทั้งสองข้าง……

เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น ทำลายความเงียบภายในห้อง

ฝ่ายชายอาบน้ำเสร็จอย่างรวดเร็วออกมา รับโทรศัพท์ พูดเบาๆ ด้วยน้ำเสียงที่นุ่มนวลและอ่อนโยนอย่างยิ่ง：“หลันเอ๋อ ยังไม่นอนอีกหรือครับ？”

น้ำเสียงของเขาช่างนุ่มนวล นุ่มนวลสุดๆ ประหนึ่งกำลังพลอดรักกับคนรักอย่างอ่อนหวาน มู่เสว่ยิ้มอย่างขมขื่น ผู้ชายคนนี้เล่นละครเก่งจริงๆ เพิ่งจะต้องการเธออย่างบ้าคลั่งไปสองรอบ ตอนนี้กลับปลอบโยนผู้หญิงอีกคนด้วยคำหวาน “จ๊ะ ผมจะรีบกลับบ้านนะ คุณไม่ต้องรอผม รีบนอนได้แล้ว คนดี！”

เขาวางสาย เริ่มเช็ดหยดน้ำบนร่างกายให้สะอาด ส่วนหน้ากากจิ้งจอกนั้น เขายังคงสวมใส่อยู่ เพื่อปิดบังใบหน้า สายตาของมู่เสว่มองไปที่เพดาน ไม่หันไปมองเขา เมื่อสวมเสื้อผ้าเสร็จ สายตากวาดมองรอยเลือดบนผ้าปูที่เตียง ในใจถูกบางสิ่งบางอย่างปะทะเข้า กล่าวออกมาอย่างไม่สามารถควบคุมอารมณ์ได้：“ลุกขึ้นมาอาบน้ำ พรุ่งนี้เปลี่ยนผ้าปูเตียงซะ อย่าให้ผมเห็นสิ่งอื่นบนผ้าปูเตียง！”

เขาเพิ่งจะต้องการเด็กสาวคนหนึ่ง ความสะอาดสะอ้านทำให้เขาใจสั่น และทำให้เขาบ้าคลั่ง

มู่เสว่ไม่ขยับเขยื้อน น้ำตาไหลรินออกมายิ่งกว่าเดิม ผู้ชายคนนี้รักความสะอาดมากเกินไปจริงๆ

เขาแต่งตัวเรียบร้อย ยืนตรงหน้าเธอ มองไปที่เธอด้านล่าง“คุณเป็นแค่เพียงแม่อุ้มบุญ เมื่อทำเสร็จแล้ว ผมจะไม่ปฏิบัติต่อคุณแบบนี้อีก！”

“ขอบคุณสำหรับเงินของคุณ！” มู่เสว่กล่าวช้าๆ“ คุณไปได้แล้วค่ะ！”

และตอนนี้ โทรศัพท์ของมู่เสว่ก็ดังขึ้น เธอรีบลงจากเตียงทันที ไม่สนว่าตนเองกำลังเปลือยกาย และไม่สนว่าจะอยู่ต่อหน้าเขา เพราะคนเพียงคนเดียวที่โทรหาเธอ มีแค่มู่เซียว น้องชายของเธอ ญาติเพียงคนเดียวที่เหลืออยู่

ฝ่ายชายมองเห็นเธอรับสายอย่างฉุกละหุก แววตาปรากฏความขุ่นมัวอยู่แวบหนึ่ง เดิมทีคิดจะเดินออกไป กลับหยุดลง

“ฮัลโหล！ มู่เซียวหรือ？น้องไม่สบายตรงไหน？”มู่เสว่ถามอย่างร้อนใจ

ปลายสายกลับเป็นเสียงคนแปลกหน้า“คุณมู่ผมคือคุณหมอเจ้าของไข้ของมู่เซียว ขอแสดงความเสียใจด้วยครับ น้องชายของคุณได้เสียชีวิตลงแล้ว！วันนี้ช่วงบ่าย เพราะเขาหาคุณไม่เจอ จนเป็นกังวล และก็ไม่ฟื้นขึ้นมาอีกเลย คุณมู่ คุณก็รู้ว่าผู้ป่วยโรคหัวใจ ทนไม่ได้กับเรื่องสะเทือนจิตใจ พวกเราขอแสดงความเสียใจด้วย！”

“คุณพูดว่าอะไรนะ？”มู่เสว่เอามือปิดปาก น้ำตาไหลเอ่อล้นออกมาดั่งฟ้าผ่า“ไม่จริง……เป็นไปไม่ได้ มู่เซียวต้องไม่ตาย ไม่จริง……”