บทที่ 9 ซักถามถึงที่

หลินหวานหว่านเดินในความมืดไปยังห้องที่สาวใช้พูดถึง เมื่อนางเปิดประตูและมองเห็นห้องภายใต้แสงจันทร์ นางก็กับต้องตกใจ!

ถึงว่าสาวใช้พวกนั้นถึงบอกว่าคุณหนูใหญ่นิสัยเสียเอาแต่ใจ! คุณหนูใหญ่คนนี้อาจจะโดนตามใจจนเสียนิสัยจริงๆก็ได้!

เพราะห้องที่หรูหราขนาดนี้ หลินหวานหว่านผู้ซึ่งได้เห็นโลกมาแล้ว ก็ต้องประหลาดใจเมื่อพบเจอห้องแบบนี้ครั้งแรก!

ดูแล้วฮูหยินรองคนนี้มีความคิดลึกซึ้งมาก! “คิดวางแผน” วางกับดักต่อเจ้าของร่างเดิมสุดความสามารถจริงๆ!

หลินหวานหว่านไม่คิดเรื่องนี้อีก นางรีบไปตามหาเสื้อผ้าของเจ้าของร่างเดิม

หลังจากเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วนางก็นั่งบนเตียงพักผ่อนสักพัก ระหว่างที่สะลึมสะลือนั้น นางเหมือนจะเห็นภาพทั้งชีวิตของเจ้าของร่างเดิม ปีนี้เจ้าของร่างเดิมอายุสิบหกปี แม่แท้ๆผู้ให้กำเนิดคือองค์หญิงแห่งหรู่หยางอ๋อง พ่อแท้ๆของเจ้าของร่างเดิมสามารถปีนขึ้นมาอยู่บนตำแหน่งนี้ได้ เกี่ยวข้องกับการที่เขามีตำแหน่งเป็นราชบุตรเขยหรู่หยางอ๋อง แต่น่าเสียดายแม่แท้ๆของเจ้าของร่างเดิมคลอดเจ้าของร่างเดิมออกมาไม่ถึงสองปีก็ตายจากไปเสียก่อน พ่อเจ้าของร่างเดิมใช้ประโยชน์จากการที่ที่ดินศักดินาของหรู่หยางอ๋องอยู่ไกล จึงแต่งงานกับผู้หญิงที่เลี้ยงไว้ข้างนอกเข้ามา แล้วยังให้ตำแหน่งภรรยาที่เท่าเทียมกับภรรยาเอกแก่นางด้วย

และลูกของฮูหยินรองก็อายุเยอะกว่านางหนึ่งปีอีกด้วย!

ดังนั้น ชีวิตในบ้านหลังนี้ของเจ้าของร่างเดิมน่าสงสารมาก

ตามกฎของแคว้นต้าเซี่ย นางควรจะแต่งงานกับอี้อ๋องเตี้ยนเซี่ยในปีนี้ ซึ่งหมั้นหมายไว้ตั้งแต่ยังเด็ก ฮูหยินรองอยากให้น้องสาวของนางแต่งงานกับอี้อ๋อง ดังนั้นก็เลยวางแผนในวันนี้เพื่อจัดการนาง

ยังไงชื่อเสียงของเจ้าของร่างเดิมก็ป่นปี้แล้ว หากมีเรื่องแบบนี้เผยแพร่ออกไปก็น่าจะสมเหตุสมผล!

หลินหวานหว่านที่ยังสะลึมสะลืออยู่ก็รู้สึกโกรธมาก และในตอนนี้เอง ประตูห้องของนางก็ถูกคนเตะเข้ามาอย่างแรง!

“พี่อยู่นี่เองหรอกหรือ น้องตามหาพี่ไปทั่วเลย!” เสียงที่อ่อนโยนดังขึ้นทำให้หลินหวานหว่านตื่นทันที

หลินหวานหว่านลืมตาขึ้นมา มองดูหญิงสาวที่สวมชุดกระโปรงด้ายทองคำเดินเข้ามาจากข้างนอก ท่าทางเหมือนจะอายุราวๆสิบหกปี และด้านหลังนางก็มีสาวใช้สองคนตามอยู่

ย้อนนึกถึงความทรงจำของเจ้าของร่างเดิมอย่างละเอียด คุณหนูรองกับนางอายุห่างกันไม่มากนัก เล็กกว่าประมาณสองเดือนได้ นั่นก็หมายความว่า ในตอนที่แม่ของเจ้าของร่างเดิมตั้งครรภ์ พ่อที่น่ารังเกียจนั่นแอบไปคบชู้กับฮูหยินรองข้างนอกงั้นสินะ

นั่นก็หมายความว่า ตอนนี้คนที่มาหาถึงที่ในตอนนี้ ก็แค่ลูกนอกสมรสที่กำลังได้ใจสินะ

“ตามหาข้า? เช้าตรู่เช่นนี้ตามหาข้าด้วยเหตุอันใดกัน?” หลินหวานหว่านลุกขึ้นอย่างเชื่องช้า เดินไปข้างโต๊ะ ตอนที่กำลังจะเทน้ำก็เหลือบตามองดูท่าทางของหลินหว่านฉิง

หลินหว่านฉิงไม่คิดว่าเกิดเรื่องใหญ่ขนาดนี้ หลินหวานหว่านยังใจเย็นได้ขนาดนี้ นางแทบล้มทั้งยืน เดินไปถามหลินหวานหว่าน “ไม่ต้องเสแสร้งแล้ว เมื่อคืนเจ้าแอบคั่วอยู่กับชายฆ่าหมูนั่นทั้งคืนใช่หรือไม่!”

ผู้ชายคนนั้นเป็นคนฆ่าหมูงั้นเหรอ? ก็เหมือนจริงๆ

“เจ้าหมายความว่าอย่างไร? เช้าตรู่เช่นนี้ เจ้าก็มาถามเรื่องเช่นนี้กับพี่สาวเจ้างั้นเรอะ?”

หลินหวานหว่านวางแก้วชาในมือลงอย่างแรงแล้วพูดว่า “พล่ามไร้สาระอะไรของเจ้า!”

หลินหว่านฉิงเห็นท่าทางของหลินหวานหว่าน นางคิดว่า หลินหวานหว่านตอนนี้ต้องกำลังเสแสร้งอยู่แน่ เมื่อคืนนางหนีรอดไปได้ แต่ไม่เป็นไร หลินหวานหว่านคนขี้ขลาดนี่ดูเหมือนดุร้าย แต่แค่ขู่หน่อยก็เผยธาตุแท้ออกมาแล้ว!

อีกอย่าง เมื่อคืนคนฆ่าหมูนั่นก็กินยาเสน่ห์ไปแล้วเหมือนกัน นางไม่เชื่อว่าคนฆ่าหมูจะจัดการหลินหวานหว่านไม่ได้! ได้ยินมาว่า เมื่อคืนในห้องอาบน้ำมีเลือดเยอะมาก ใครจะรู้ว่าเลือดนั้นมีของหลินหวานหว่านด้วยหรือเปล่า!