บทที่ 10 ข่มขู่และข่มขู่กลับ

“ท่านพี่” หลินหว่านฉิงมองดูหลินหวานหว่านด้วยแววตาสงสาร ดวงตาคู่นั้นใสจนแทบจะมีน้ำหยดออกมาได้ “คนฆ่าหมูนั่น หลังจากเขาฟื้นขึ้นมาก็ยืนกรานบอกว่ามีความสัมพันธ์ฉันสามีภรรยากับท่านพี่แล้ว อยากขอท่านพี่แต่งงาน ท่านพี่ ถ้าท่านพี่กับคนฆ่าหมูนั้นมีอะไรกันแล้วจริงๆ เกรงว่าท่านพ่อคงจะโกรธและไล่ท่านพี่ออกจากบ้านแน่เลย ดังนั้น ท่านพี่จะต้องบอกความจริงกับน้องนะ น้องจะได้ช่วยท่านพี่คิดวิธีการ”

คิดวิธีการงั้นเหรอ? เกรงว่าไม่ได้คิดวิธีการหรอก แต่อยากให้นางยอมรับเรื่องนี้ต่อหน้าสาวใช้พวกนี้มากกว่า ถึงเวลาก็ค่อยพลิกหน้าไม่สนใจสิถึงจะจริง!

หลินหวานหว่านเดินไปข้างหน้าหลินหว่านฉิง แล้วเลิกคิ้วพูดว่า “น้องสาว เจ้าคิดว่า พี่จะกระทำเรื่องต่ำทรามเช่นนี้งั้นหรือ?”

หลินหว่านฉิงไม่คิดเลยว่า นางยกพ่อที่หลินหวานหว่านกลัวมากที่สุดออกมาพูดแล้ว แต่นางกลับไม่ตกใจเลย นี่มันเป็นไปไม่ได้

หลินหวานหว่านรู้ว่าหลินหว่านฉิงทำตัวไม่ถูกแล้ว ดังนั้นก็เลยขยับเข้าไปใกล้นางมากขึ้น แล้วพูดด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย “น้องสาว อีกอย่างท่าทางของเจ้าก็ไม่เหมือนมาช่วยพี่นะ พาพวกสาวใช้เข้ามาแบบนี้ เจ้าไม่กลัวว่าจะมีคนเยอะ แล้วพูดเรื่องดีกลายเป็นไม่ดีน่ะ?”

“ไม่ ข้าไม่ได้หมายความเช่นนั้น สาวใช้พวกนี้เป็นคนสนิทของข้า พวกเขาน่าจะไม่พูดมากหรอกนะ” ความจริงคือ นางตั้งใจพาสาวใช้มาฟังหลินหวานหว่านร้องไห้ แต่ใครจะรู้ว่า หลินหวานหว่านในวันนี้จะปากดีมาก นางกลับพูดอะไรไม่ออกเลยสักคำ

“หื้ม? ที่จริงก็ไม่เป็นไรหรอก” หลินหวานหว่านเลิกแขนเสื้อขึ้นช้าๆ อย่าว่าอย่างนั้นอย่างนี้เลย แขนของนางยังมีไฝสีแดงด้วย

หลินหว่านฉิงคิ้วขมวด นางไม่คิดเลยว่า หลินหวานหว่านยังบริสุทธิ์อยู่เพราะบนแขนของนางยังมีจุดแดงแต้มพรหมจรรย์อยู่!

“ปะ เป็นไปได้อย่างไร” หลินหว่านฉิงถอยหลังอย่างไม่อยากจะเชื่อ

หลินหวานหว่านสังเกตเห็น ไม่เพียงแต่หลินหว่านฉิง แม้แต่พวกสาวใช้ด้านหลังของหลินหว่านฉิงต่างก็มีสีหน้าที่ตกตะลึง ถึงแม้พวกนางจะพยายามปกปิดแล้วก็ตาม แต่ก็ยังถูกนางจับได้อยู่ดี

หลินหวานหว่านมองดูหลินหว่านฉิงแล้วพูดว่า “น้องสาว เจ้ากำลังตกใจอะไร? หรือว่าในใจของเจ้าพี่เป็นคนชั่วเช่นนั้น?” ในเมื่อหลินหว่านฉิงยังเสแสร้งอยู่ งั้นนางก็ไม่ว่าอะไรที่จะเสแสร้งแกล้งทำไม่รู้ประสีประสาเหมือนเด็กน้อย!

“ไม่ ไม่ใช่” หลินหว่านฉิงส่ายหน้าอย่างจิตหลุด นางหลบสายตาเล็กน้อย แววตานั้นแฝงไปด้วยความโกรธแค้น

และในตอนนี้เอง ทันใดนั้นหลินหว่านฉิงก็นึกถึงพวกเขาจับสาวใช้ของหลินหวานหว่านได้

ดังนั้นจึงเดินเข้าไปหาหลินหวานหว่านแล้วพูดว่า “แต่ว่าท่านพี่ ตอนนี้คนฆ่าหมูนั้นยืนกรานว่าได้ทำลายความบริสุทธิ์ของท่านพี่แล้ว และสาวใช้ซิงเอ๋อร์ของพี่ก็อยู่ห้องเดียวกับคนฆ่าหมูนั่น ห้องอาบน้ำนั้นสกปรกมาก มีสาวใช้มากมายในจวนเห็นกันหมด ท่านพี่พูดเช่นนี้กับข้าก็พอเข้าใจได้ แต่พี่จะเลิกแขนเสื้อให้ทุกคนดูจุดแดงพรหมจรรย์ไม่ได้หรอกนะ หากข่าวนี้หลุดออกไป พี่ไม่เพียงแต่แต่งงานกับอี้อ๋องเตี้ยนเซี่ยไม่ได้ ครอบครัวของเราอาจต้องตายเพราะพี่คนเดียว!”

หลินหว่านฉิงพูดเหมือนมีเหตุผล แต่ความจริงแล้วแค่อยากข่มขู่หลินหวานหว่าน ทำให้นางตกใจกลัว!

หลินหวานหว่านรู้ว่าด้วยนิสัยที่ขี้ขลาดของเจ้าของร่างเดิมจะต้องตกใจแน่ แต่นางไม่ใช่เจ้าของร่างเดิม!

นางเหลือบตาแกล้งทำเป็นกังวล แต่กลับพูดจาขู่หลินหว่านฉิงกลับ “น้องสาว เมื่อวานซิงเอ๋อร์ถูกพวกเจ้านำตัวไปงั้นเหรอ คนฆ่าหมูอะไรนั่น ข้าไม่รู้เรื่องนี้เลย ไม่ใช่ว่าเจ้ากับอี๋เหนียงกำลังแกล้งข้าหรอกนะ? หรือตั้งใจหยอกข้าเล่นกัน?”

“อี๋เหนียง ทำไมเจ้าถึงเรียกแม่ข้าว่าอี๋เหนียง!” หลินหว่านฉิงได้ยินหลินหวานหว่านเรียกอี๋เหนียงสองคำ สีหน้าของนางก็เปลี่ยนไปทันที!