บทที่ 3 ฤทธิ์ยาเสน่ห์กำเริบ

ตอนนี้ไม่ว่าจะแก้ตัวยังไงก็ฟังไม่ขึ้นแล้ว

ห้องนี้ยังมีศพของผู้ชายอีกคนด้วย!

หลินหวานหว่านรู้ว่า ฮูหยินรองจะต้องมาจับชู้แน่! อยากทำลายชื่อเสียงและความบริสุทธิ์ของนาง

นางเคยเห็นละครในโทรทัศน์ หากผู้หญิงในยุคโบราณเสียพรหมจรรย์ไป จะต้องถูกลงโทษโดยการจับถ่วงน้ำ!

นางมีชีวิตรอดมาได้แล้ว จะตายอีกครั้งไม่ได้เด็ดขาด!

“คุณหนูรีบหนีเถอะ เดี๋ยวข้าคอยรับอยู่ที่นี่เอง” สาวรับใช้คนนั้นจับมือของหลินหวานหว่านแล้วพูดขึ้นมา

หลินหวานหว่านมองดูสาวรับใช้ตรงหน้า ไม่ต้องสงสัยเลย นางรู้แล้วว่า สาวรับใช้คนนั้นภักดีต่อตัวเอง

คนคนนั้นจะจับนาง ไม่ใช่สาวรับใช้ของนาง ฉะนั้นถึงจะจับสาวรับใช้ได้ เกรงว่าคงไม่ฆ่านางหรอก

หลินหวานหว่านครุ่นคิดอย่างรวดเร็วแล้วพยักหน้า นางปีนขึ้นมาจากในน้ำแล้วพูดว่า “งั้นได้ เดี๋ยวข้ากลับมาช่วยเจ้า หากคนอื่นถามขึ้น เจ้าก็บอกว่าชายผู้นี้คือนักฆ่า”

“เจ้าค่ะ คุณหนูตามมากับข้าก่อน” เสียงเท้าด้านนอกใกล้เข้ามาเรื่อยๆ สาวรับใช้รีบลากหลินหวานหว่านไปด้านหลังฉากกั้น

ด้านหลังฉากกั้นมีหน้าต่างบานหนึ่ง สาวรับใช้เปิดหน้าต่างนั้นออกแล้วพูดกับหลินหวานหว่านว่า “คุณหนูรีบหนีไปก่อนเจ้าค่ะ ไม่ต้องเป็นห่วงซิงเอ๋อร์”

“ซิงเอ๋อร์ วางใจได้ ข้าจะกลับมาช่วยเจ้าแน่นอน” หลินหวานหว่านพูดจบก็รีบเหยียบเก้าอี้ข้างๆแล้วปีนออกทางหน้าต่าง

นอกหน้าต่างเป็นสวนดอกไม้มืดๆ ขอบหน้าต่างสูงประมาณหนึ่งเมตร หลินว่านหว่านกัดฟันแล้วกระโดดลงไป

หลังจากที่นางกระโดดลงไป ซิงเอ๋อร์ก็รีบปิดหน้าต่างนั้นทันที

หลินหวานหว่านหันกลับไปมองหน้าต่างที่ปิดสนิทแล้ว นางพูดในใจ ซิงเอ๋อร์ รอข้าเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จแล้วจะมาช่วยเจ้านะ

ยังไงนางก็ไม่ถูกฮูหยินรองนั่นจับชู้ได้คาหนังคาเขา ถึงเวลา ฮูหยินรองเก่งแค่ไหนก็โทษนางไม่ได้หรอก

“ตอนนี้เรื่องเปลี่ยนเสื้อผ้าสำคัญที่สุด” หลินหวานหว่านก้มหน้ามองดูเสื้อผ้าบนตัวของตัวเอง นางอดไม่ได้ตัวสั่น

นี่มันเรื่องบ้าอะไรผุดขึ้นมาเต็มหัวของหลินหวานหว่าน ถ้าเป็นในยุคปัจจุบัน หลินหวานหว่านเป็นอันดับหนึ่งของสำนักงานความมั่นคงแห่งชาติ! นางยังเป็นที่รู้จักในฐานะแพทย์ทหารที่สวยที่สุดด้วย

เมื่อพูดถึงชีวิตของนาง บอกได้เลยว่า มันคือประวัติศาสตร์อันรุ่งโรจน์

เริ่มเรียนหมอตั้งแต่อายุห้าขวบ เข้าร่วมสำนักงานความมั่นคงแห่งชาติเมื่ออายุสิบขวบและกลายเป็นสายลับสุดยอด เมื่อถึงอายุสิบแปดปีก็มีหุ่นดีกว่าพวกนางแบบนางงามไม่รู้กี่สิบเท่า ขายาวก้นงอนเด้งเป็นสเปคของชายหนุ่มหลายคน

แต่ทำไมก่อนหน้านั้นนางถึงไม่รู้นะว่า ร่างกายนี้ดูเหมือนเด็กหญิงตัวน้อยที่ไม่แข็งแรงเลย ขาก็ไม่ยาวด้วย

หลินหวานหว่านยื่นมือวัดดู ส่วนสูงของนางแค่หนึ่งร้อยหกสิบ

นางยื่นมือไปจับดู ส่วนสูงไม่ได้สูงมาก และฝ่ามือก็ไม่ได้ใหญ่มากเช่นกัน

ส่วนผิวพรรณนั้น ถึงแม้จะมองไม่ชัดเจนเพราะยังมืดอยู่ แต่ก็ไม่ดีเท่ากับผิวพรรณที่นวลผ่องไร้ที่ติเหมือนก่อนที่นางจะย้อนเวลามาแน่นอน

“ให้ตายสิ!” หลินหวานหว่านถอนหายใจอย่างเศร้าโศก

แต่ทว่า ในตอนนี้เอง นางก็ได้ยินเสียงจากข้างในห้องอาบน้ำดังออกมา

เสียงนี้เตือนนางว่า ในห้องนั้นยังมีอี๋เหนียงที่คิดจะจับชู้อยู่

ไม่ได้ ไปหาที่เปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนดีกว่า!

ถึงแม้หุ่นในตอนนี้จะไม่ได้ดีมาก แต่เสื้อผ้าที่เปียกแนบตัวแบบนี้ ถ้าถูกอี๋เหนียงจับได้ ถึงแม้จะไม่มีชู้ก็คงแก้ตัวไม่ขึ้นแน่!

หลินหวานหว่านไม่รู้จักถนนเส้นนี้ นางจึงต้องเดินไปตามความรู้สึกของตัวเอง

ยังดีที่ตอนนี้มืดค่ำแล้ว ตลอดทางนางก็ไม่เจอใครเลย

ในตอนที่นางเดินไปถึงเรือนแห่งหนึ่ง ฝีเท้าของนางก็หยุดชะงักกะทันหัน

ไม่ได้การแล้ว!

ร่างกายของนางเริ่มร้อนขึ้นมา ก่อนหน้านั้นมีลมเย็นพัดมาจึงทำให้ฤทธิ์ยาเสน่ห์หยุดกำเริบชั่วคราว