บทที่ 2 ย้อนเวลามาเหรอ!

ตามหลักแล้วนางไม่เพียงแต่ต้องตาย แต่นางควรจะตายแบบไม่เหลือสภาพศพให้เห็นด้วยซ้ำ

แต่ตอนนี้ทำไมนางถึงยังมีชีวิตอยู่อีกล่ะ?

หลินหวานหว่านกวาดตามองรอบๆอย่างใจเย็น และพบว่าห้องมีขนาดประมาณยี่สิบตารางเมตร มีผ้าบางสีขาวห้อยอยู่รอบๆ และด้านหน้าของนาง มีสระน้ำขนาดใหญ่ซึ่งมีไอน้ำหนาแน่นลอยขึ้นมา

นอกจากนี้ยังมีเตียงนุ่มที่ทำขึ้นอย่างประณีตวางไว้ด้านหลังสระน้ำ

“ที่นี่เป็นยุคโบราณเหรอ?” หลินหวานหว่านรู้ว่า ตัวเองไม่มีทางรอดจากการระเบิดครั้งใหญ่เช่นนี้ในยุคปัจจุบัน

นางสงสัยว่า ตัวเองย้อนเวลามางั้นเหรอ

“อือๆๆ” ในตอนที่นางกำลังครุ่นคิดว่าที่นี่คือที่ไหน ทันใดนั้นภายในห้องก็มีเสียงร้องของหญิงสาวดังขึ้น

หลินหวานหว่านเงยหน้ามองดูห้องอาบน้ำนี้ สุดท้าย สายตาของนางก็มองไปยังด้านหลังเตียงนุ่มที่อยู่ข้างหน้าสระน้ำนั้น

นางดึงเสื้อคลุมของตัวเอง จากนั้นก็เดินไปด้านหลังเตียงนุ่มนั้น

“อื่อๆๆ!” ด้านหลังของเตียงนุ่มมีหญิงสาวที่แต่งตัวคล้ายสาวรับใช้กำลังนอนอยู่ และมือเท้าของนางก็ถูกมัดด้วยเชือก

และปากของนางก็ถูกยัดด้วยผ้า

“เธอเป็นใคร?” หลินหวานหว่านมองดูหญิงสาวที่ดวงตาแดงก่ำ ก็เลยดึงผ้าในปากของนางออกมา

“คุณหนูเป็นอะไรไหมเจ้าคะ?” หญิงสาวคนนั้นรอให้หลินหวานหว่านปลดเชือกที่มือและเท้าออกได้แล้ว ก็รีบคุกเข่าลงต่อหน้าหลินหวานหว่าน แล้วตรวจสอบดูร่างกายของหลินหวานหว่านอย่างปวดใจ

หลินหวานหว่านไม่ได้พูดอะไร นางแค่มองดูคนตรงหน้าตั้งแต่หัวจรดเท้า

ในสภาพแวดล้อมที่ไม่คุ้นเคย การพูดก่อนไม่ใช่วิธีที่ดีที่สุดในการป้องกันตัวเอง แต่เป็นการรอให้ผู้อื่นพูดก่อน

เมื่อเห็นว่าหญิงสาวตรงหน้ามีท่าทีร้อนรนใจ ก็จึงเข้าใจว่า หญิงสาวตรงหน้าเกรงว่าจะเป็นคนสนิทของนาง

เป็นไปตามที่คิดไว้ สาวรับใช้คนนั้นกลั้นน้ำตาแล้วพูดว่า “คุณหนูไม่เป็นไรก็ดีแล้วเจ้าค่ะ คุณหนูรีบไปจากที่นี่เถอะ เดี๋ยวฮูหยินรองจะตามคนมาจับชู้แล้วเจ้าค่ะ”

จับชู้?

หลินหวานหว่านขมวดคิ้ว นางมองดูสาวรับใช้แล้วถามว่า “นี่มันยังไงกันแน่”

“ฮูหยินรองไม่อยากให้ท่านแต่งงานกับอี้อ๋อง นางก็เลยคิดหาทางทำลายความบริสุทธิ์ของท่าน ถึงเวลาก็ให้คุณหนูรองแต่งงานแทนท่าน” ตอนที่สาวรับใช้พูดคำนี้ นางก็ดวงตาแดงก่ำ ท่าทางเหมือนจะร้องไห้ออกมาอยู่แล้ว

“ฉัน” ตอนที่หลินหวานหว่านอ้าปากจะถามเรื่องอื่น ทันใดนั้นนางก็รู้สึกปวดท้องน้อย

ร่างกายเริ่มร้อนขึ้นมา

“ไม่ได้!” หลินหวานหว่านร้องขึ้นมา นางมองไปที่น้ำร้อนที่มีกลีบกุหลาบลอยอยู่ตรงหน้าแล้วกระโดดลงไป

“คุณหนูเจ้าคะ คุณหนู!” สาวรับใช้เห็นการกระทำของหลินหวานหว่าน คิดว่าหลินหวานหว่านกำลังจะฆ่าตัวตาย นางก็รีบเข้าไปเกาะริมสระ ตอนที่อยากลงไปช่วยหลินหวานหว่าน ทันใดนั้นก็เห็นหลินหวานหว่านผุดขึ้นมาจากน้ำ

น้ำเย็นสามารถกดฤทธิ์ยาเสน่ห์ได้ชั่วคราว แต่น้ำบ้านี่กลับเป็นน้ำอุ่นซะงั้น!

“ให้ตายสิ!” หลินหวานหว่านยกมือขึ้นปาดเหงื่อบนหน้าผากแล้วแอบสบถออกมา นางมองดูสาวรับใช้ข้างสระน้ำที่ร้อนรนแล้วถามว่า

“มีน้ำเย็นไหม?”

“หวานหว่าน เจ้าอยู่ข้างในสองชั่วโมงแล้ว เหตุใดจึงยังไม่ออกมาเล่า?” และในตอนนี้เอง ทันใดนั้นนอกประตูก็มีน้ำเสียงเสแสร้งของผู้หญิงคนหนึ่งดังขึ้นพร้อมกับเสียงฝีเท้าของคนกลุ่มใหญ่

สาวรับใช้ที่อยู่ริมสระก็ตกใจจนสีหน้าซีดเผือด นางจึงตอบอย่างหวาดกลัวว่า “ฮูหยินรองมาแล้วเจ้าค่ะ!”