บทที่ 12 ลงมือสั่งสอน

หลินหว่านฉิงมองดูท่าทางขี้ขลาดเหมือนอย่างปกติของหลินหวานหว่านอย่างพึงพอใจ แล้วพยักหน้าตอบอย่างพอใจว่า “วางใจได้ เดี๋ยวนางก็กลับมาแล้ว เมื่อคืนท่านแม่กังวลเรื่องของพี่สาวมาก ตอนนี้ข้าไปดูก่อนว่า จะเอาเงินปิดปากไม่ให้คนฆ่าหมูนั่นปากโป้งได้หรือไม่”

“เช่นนั้นน้องกลับช้าๆล่ะ” หลังจากที่หลินหวานหว่านมองดูหลินหว่านฉิงจากไปแล้ว สีหน้าอ่อนแอนั้นก็หายไปทันที

คนฆ่าหมูปากโป้งงั้นเหรอ? เมื่อคืนคนฆ่าหมูนั่นก็ใกล้ตายอยู่แล้ว หลินหว่านฉิงพวกเขาอยากปลุกเขาตื่นล่ะก็ มีเพียงทำให้เขาเจ็บปวดมากที่สุดถึงจะปลุกเขาได้!

ก็แค่พวกงูพิษรังเดียวกัน ผู้ชายบ้ากามแบบนี้สมควรเจ็บจนตายไปซะ!

สักพักซิงเอ๋อร์ก็กลับมาแล้วจริงๆ แต่แก้มสองข้างถูกคนตบจนบวมแดง “คุณหนู ซิงเอ๋อร์กลับมาแล้วเจ้าค่ะ”

ซิงเอ๋อร์ใช้ชีวิตปกป้องนาง ข้อนี้หลินหวานหว่านไม่ใช่ว่าไม่รู้

นางเป็นคนที่ ถ้าใครดีต่อนาง นางก็จะดีกลับ

เห็นซิงเอ๋อร์เป็นแบบนี้ หลินหวานหว่านก็รีบพูดว่า “ซิงเอ๋อร์ รีบนั่งลงเถอะ เจ้าวางใจได้ วันนี้คนพวกนั้นทำร้ายเจ้า พรุ่งนี้ข้าจะเอาคืนฮูหยินเฝิ่งนั่นให้สาสม!”

ตอนที่นางพูดนั้น นัยน์ตาสีดำขลับที่เงียบสงบนั้นก็ประกายไปด้วยแรงพิฆาต

ซิงเอ๋อร์ได้ยินที่หลินหวานหว่านพูดแล้ว น้ำตาก็รื้นขึ้นเต็มขอบตา นางยื่นมือเช็ดน้ำตาบนแก้มอย่างระมัดระวัง “บ่าวรู้ว่าคุณหนูไม่มีทางทิ้งบ่าวแน่นอน เมื่อวานคุณหนูรองพวกเขา……”

ซิงเอ๋อร์พูดถึงครึ่งก็หยุดชะงัก หลินหวานหว่านรู้ว่าทำไมนางถึงเป็นแบบนี้

เมื่อก่อนหลินหวานหว่านคิดว่าฮูหยินรองกับหลินหว่านฉิงดีกับนางจริงๆ ซิงเอ๋อร์หรือบ่าวรับใช้คนอื่นจะพูดไม่ดีเกี่ยวกับฮูหยินรองไม่ได้เด็ดขาด ถ้าได้ยินเข้า ก็จะโกรธจนเข้าไปด่าบ่าวรับใช้พวกนั้นทันที

“ซิงเอ๋อร์ เจ้าวางใจได้ เมื่อก่อนข้ามีตาหามีแววไม่ แต่ตอนนี้ไม่เหมือนเมื่อก่อนแล้ว ต่อไปใครดีกับข้า ใครไม่ดีกับข้า ข้าจะตอบแทนกลับไปให้หมดเลย!” คำพูดของหลินหวานหว่านทำให้ซิงเอ๋อร์ตกตะลึง

ต่อมาซิงเอ๋อร์ก็รีบพยักหน้าแล้วพูดว่า “เจ้าค่ะ ซิงเอ๋อร์จะจำคำพูดของคุณหนูไว้นะเจ้าคะ!”

และในตอนนี้เอง ทันใดนั้น ประตูด้านนอกก็ถูกคนเปิดเข้ามา

คนที่เปิดประตูเข้ามาคือสาวใช้ชุนหลันที่เข้ามาด้วยสีหน้าเย็นชา ในมือของนางก็ถือจานขนมไว้ “คุณหนูใหญ่ ฮูหยินรองให้เตรียมขนมมาให้ท่านเจ้าค่ะ”

ซิงเอ๋อร์เห็นแล้ว ก็รีบเข้าไป ตอนที่มือเพิ่งสัมผัสโดนขอบของจานนั้น ชุนหลันก็ขมวดคิ้ว

“เพี๊ยะ!”

เสียงตบหน้าดังขึ้น ซิงเอ๋อร์ถูกสาวใช้คนนั้นตบหน้าจนหน้าหันไปอีกข้าง

“โอ๊ย!” ซิงเอ๋อร์กรีดร้องออกมาแล้วปิดหน้าของตัวเองไว้

ชุนหลันแสยะยิ้มเย็นชาแล้ววางขนมไว้บนโต๊ะ และพูดกับหลินหวานหว่านว่า “คุณหนูใหญ่ สาวใช้คนนี้สกปรกเช่นนี้ ไม่มีสิทธิ์แตะต้องของของคุณหนูเจ้าค่ะ ให้บ่าวลงโทษนางแทนคุณหนูนะเจ้าคะ!”

พูดจบก็ไม่สนใจแล้วเดินไปหาซิงเอ๋อร์เตรียมเงื้อมือขึ้นจะจัดการซิงเอ๋อร์ แต่ซิงเอ๋อร์เหมือนจะถูกสาวใช้ของฮูหยินรองจัดการอยู่บ่อยๆ พอเห็นท่าทางแบบนี้ของชุนหลัน ก็รีบยกมือขึ้นปิดหน้าตัวเองทันที

เมื่อเห็นชุนหลันจะยกเท้าเตะไปยังซิงเอ๋อร์อยู่แล้ว หลินหวานหว่านก็รีบเดินไปและแทงข้อเท้าของชุนหลันด้วยเข็มเงินในมือของนาง

“โอ๊ย!” ชุนหลันกรีดร้องออกมา แล้วล้มลงไปบนพื้น หลินหวานหว่านฝังเข็มเงินอีกเล่มเงียบๆเข้าไปในจุดปิดเสียงของชุนหลัน

การเคลื่อนไหวต่อเนื่องกันนี้รวดเร็วมากจนชุนหลันไม่ได้สังเกตว่าเป็นฝีมือของหลินหวานหว่าน และนางก็นอนลงบนพื้นและกรีดร้องด้วยความหวาดกลัว แต่เสียงของนางถูกปิดไว้ และนางทำได้เพียงพูดพล่ามเหมือนคนใบ้

ซิงเอ๋อร์ได้ยินเสียงแล้วก็ลดมือลงช้าๆ นางยืนมองดูท่าทางของชุนหลัน ไม่เพียงแต่กลัวแล้วยังหันไปมองหลินหวานหว่าน “คุณหนู เกิดอะไรขึ้นเจ้าคะ?”