ตอนที่4 ข่าวดี

"จริงเเหรอลูกแม่ดีใจที่สุดเลย หนูแอ้เหมาะสมกับเราที่สุดแล้ว เดี๋ยวแม่เตรียมตัวไปคุยกับป้าพิมเลยแล้วกันนะลูก"

"ครับ ส่วนเรื่องฤกษ์ยามคุณแม่จัดการเลยนะครับ"

"ได้ลูก" ภาวินีลุกขึ้นมากอดภูเมฆ เธอดีใจจนจุกอกทำอะไรไม่ถูก เพราะเคยคุยกับพิมพรรณไว้นานแล้วว่าหากเธอเจอลูกชายจะให้มาแต่งงานกับอารยา คราแรกเจอลูกชายว่าดีใจมากแล้ว การที่จะได้ดองกับเพื่อนรักยิ่งดีใจมากขึ้นไปอีก

“แกว่าพลอยมันจะรับงานเปล่าอะ” ขวัญฤทัยเอ่ยขอความเห็นจากทรายแก้วขณะนั่งอยู่ในร้านก๋วยเตี๋ยวอยู่ข้างโรงพยาบาลช่วงเวลาพัก เมื่อวานเธอได้รับสายจากภูเมฆว่าจะจ้างเธอและทรายแก้วให้ไปช่วยงานที่คลินิคของญาติภูเมฆที่ภูเก็ต โดยเสนอเงินเดือนสูงลิ่วแถมมีคอนโดให้อยู่ฟรีด้วย

พวกเธอเลยตอบตกลง และถูกภูเมฆวานให้พวกเธอช่วยเกริ่นกับพรนัชชาว่าให้มาเป็นพยาบาลส่วนตัวให้พราวฟ้าน้องสาวของภูเมฆ ขวัญฤทัยเห็นว่าส่งข้อความไปถามพรนัชชาตั้งแต่เช้าแล้วแต่ก็ยังไม่ได้รับคำตอบกลับมา จึงกังวลใจกลัวว่าพรนัชชาจะไม่รับงานนี้

“คิดว่ายาก” ทรายแก้วเอ่ยตอบโดยไม่ต้องคิดอะไรมากเลย

“แต่เงินเดือนสูงมากนะ งานก็แค่ดูแลน้องสาวของภู มีที่พักอยู่ฟรีกินฟรีด้วย” ขวัญฤทัยบุ้ยปากเอ่ยเสียงอู้อี้ เพราะในใจก็คิดว่ามีเปอร์เซ็นมากพอสมควรที่พรนัชชาจะไม่รับงานนี้

“ฉันก็อยากให้พลอยรับเหมือนกัน แต่ก็มั่นใจว่าไม่แน่นอน” ทรายแก้วย้ำคำตอบเดิมได้เต็มปากเต็มคำ เพราะพรพัชชาไม่ใช่คนเห็นแก่เงิน หากต้องไปทำงานกับคนในครอบครัวของภูเมฆแล้วได้เงินเยอะก็จริง แต่ถ้าต้องแลกกับความอึดอัดใจพรนัชชาไม่เอาแน่

"แอ้กำลังจะแต่งงานกับพี่ภูค่ะพี่โอบ" อารยาเข้ามาหาพี่ชายสุดที่รักที่เพนท์เฮ้าส์ของเขาตั้งแต่เช้า หลังจากที่เมื่อวานได้รับข่าวจากแม่ของเธอว่าทางบ้านของภูเมฆจะเข้ามาสู่ขอเธอในอีกไม่กี่วันที่จะถึง

"เพิ่งเจอกันแค่ไม่เท่าไรทำไมตัดสินใจแต่งงานล่ะ" ชายหนุ่มร่างสูงหน้าตาดีเริ่มขมวดคิ้ว โอบเอื้อรู้ว่าแม่ของเขาและแม่ของภูเมฆเคยคุยเรื่องหมั้นหมายลูกทั้งสองเอาไว้ แต่ก็ไม่เคยเห็นทีท่าของภูเมฆจะชอบพอน้องสาวของเขาสักนิด มีเพียงอารยาเท่านั้นที่ชอบไปทำตัวเกาะแกะภูเมฆไม่ยอมห่าง

"ความรักต้องใช้เวลากันที่ไหนล่ะคะ วันอาทิตย์กลับบ้านด้วยนะคะจะได้อยู่พร้อมหน้าพร้อมตาวันที่พี่ภูมาสู่ขอแอ้" สาวเจ้าเอ่ยท่าทีเพ้อฝันสีหน้าระรื่น ก่อนจะหันมาย้ำกับพี่ชายสุดหล่อให้กลับไปที่บ้าน เพราะหากเธอไม่มาเตือนด้วยตัวเองพี่ของเธอคงขลุกอยู่กับเพนท์เฮ้าหรือไม่ก็ผับบาร์ที่มีหุ้นส่วนอยู่กับเพื่อน

“อืม พี่จะไปเป็นพยานรักให้ก็แล้วกัน” โอบเอื้อรับปากอารยา ที่เขาอยากจะไปวันนั้นก็เพราะอยากคุยกับภูเมฆต่อหน้ามากกว่า ว่าทำไมตัดสินใจขอน้องสาวของเขาแต่งงานกะทันหัน ทั้งที่ยังไม่เริ่มเป็นแฟนกันเลยด้วยซ้ำ

และแล้วก็มาถึงวันที่ภูเมฆพาแม่ตนและผู้ใหญ่ในวงการธุรกิจอีกคนสองคนไปเป็นผู้ใหญ่สู่ขออารยากับพิมพรรณ หลังจากตกลงเรียกค่าสินสอดกันได้บรรยากาศการพูดคุยของผู้ใหญ่ดูชื่นมื่นเป็นพิเศษ

และคนที่ดูจะหน้าบานกว่าใครในบ้านก็ไม่พ้นอารยา เพราะไม่คิดไม่ฝันว่าคนที่เธอปลื้มตั้งแต่แรกเห็น จะมาสู่ขอเธอไปเป็นภรรยาในวันนี้ และคนที่ไม่ค่อยจะยิ้มแย้มก็เป็นโอบเอื้อ เพราะเขามองแววตาของภูเมฆยังไงก็มองไม่ออกเลยว่าชายหนุ่มจะมีความรักแบบชู้สาวให้น้องสาวของเขา

“เดี๋ยวแอ้ไปหาของว่างกับน้ำมาให้ทานนะคะ” อารยาเห็นว่าน้ำในแก้วของพี่ชายเธอและภูเมฆหมดไปแล้ว หันหาแม่บ้านก็ไม่เห็นและไม่กล้าที่จะส่งเสียงดังเรียกแม่บ้านขณะที่ผู้ใหญ่กำลังสนทนากันอยู่จึงเลือกที่จะเดินเข้าครัวไปเอง

“ผมขอคุยกับคุณเป็นการส่วนตัวได้หรือเปล่าครับ” ให้หลังอารยาไปได้โอบเอื้อก็เห็นว่าเป็นจังหวะที่ดีที่จะได้คุยกับภูเมฆตรงไปตรงมา

“ครับ” ภูเมฆลุกจากโซฟาเดินตามโอบเอื้อไปคุยกันข้างนอก เขาพอจะมองออกว่าชายหนุ่มมีอะไรคาใจตั้งแต่เห็นเขาเข้าบ้านมาแล้ว แต่ก็เดาไม่ออกว่ามันคือเรื่องอะไร ดีที่โอบเอื้อเลือกที่จะเอ่ยปากชวนเขาไปคุยเป็นการส่วนตัวจะได้ถามกันอย่างตรงไปตรงมาได้เสียที

“คุณคิดยังไงถึงได้มาขอน้องสาวผมทั้งที่ยังไม่ได้เริ่มเป็นแฟนกันเลยด้วยซ้ำ” เมื่อออกมาข้างนอกได้โอบเอื้อก็โพล่งอย่างตรงไปตรงมา ทั้งยืนกอดอกมองจ้องตาของภูเมฆเขม็ง

“ผมกับน้องแอ้ก็เหมาะสมกันดีไม่ใช่เเหรอครับ อีกอย่างแม่เราสองคนก็ดูดีใจด้วยที่ผมจะได้แต่งงานกับน้องแอ้” ภูเมฆก้มหน้าอมยิ้ม คราแรกนึกว่าจะเป็นเรื่องอะไร

“ผมขอบอกไว้ก่อน ถ้าคุณทำน้องสาวผมเสียใจเรามีเรื่องกันแน่” เอ่ยจบก็เดินดุ่มกลับเข้าบ้านไป หากไม่เห็นว่าอารยาดูจะปลื้มภูเมฆเป็นพิเศษเขาขัดขวางการแต่งงานครั้งนี้ไปแล้ว โอบเอื้อผิดหวังกับคำตอบพอสมควร หากได้ยินชายหนุ่มพูดคำว่ารักหรือชอบน้องสาวของเขาออกมาสักนิดคงจะรู้สึกดีกว่านี้

หลังจากจัดการเรื่องการสู่ขออารยาเรียบร้อยแล้ว ภูเมฆก็ตรงมายังเชียงใหม่เพื่อเริ่มแผนการที่เขาตั้งใจเอาไว้ เมื่อออกจากสนามบินได้เขาก็ตรงไปที่ผับหรูนั่งดื่มอยู่พักใหญ่ ก่อนจะขับรถไปที่บ้านเช่าของพรนัชชา

Rrrrrrr พรนัชชากดรับสายจากเบอโทรที่ไม่คุ้นเคยกลางดึก “สวัสดีค่ะ ใครคะ?”

“ภูอยู่หน้าบ้านของพลอย มาเปิดประตูให้หน่อย” พรนัชชาขมวดคิ้ว เพราะยังไม่ทันได้ตอบอะไรปลายสายก็วางไปแล้ว

“ทำไมมาตอนนี้ มีเรื่องอะไรหรือเปล่า” พรนัชชาเพียงแค่แง้มประตูพูดคุยกับชายหนุ่มพอให้เห็นหน้าเท่านั้น มองออกว่าตอนนี้อีกฝ่ายกำลังอยู่ในอาการมึนเมาและไม่น่าไว้ใจเท่าไหร่นัก

“ภู” ไม่ทันที่พรนัชชาจะได้คำตอบอะไรจากอีกฝ่าย เขาก็ดึงประตูให้เปิดออกเต็มที่และพุ่งพรวดเข้ามารวบกอดหญิงสาวเอาไว้ "จะทำอะไร" พรนัชชาดิ้นจนหลุดออกจากอ้อมแขนของคนเมา เธอพยายามจะวิ่งหนีแต่ก็ถูกคนตัวโตสาวเท้าตามรวบตัวกลับมาไว้ในอ้อมอกจนได้ และเริ่มที่จะกดจมูกสูดดมลำคอระหงส์ ก่อนจะเลื่อนไปบดจูบริมฝีปากบางที่เคยคุ้นเคย

เพี๊ยะ “อย่ามายุ่งกับพลอย” พรนัชชารวบรวมแรงทั้งหมดผลักชายหนุ่มให้พ้นจากตัวก่อนจะวาดฝ่ามือไปที่แก้มสากเรียกสติ เขากำลังจะแต่งงานกับคนที่เหมาะสมแล้ว ไม่ควรจะมายุ่มย่ามทำเรื่องไม่ดีกับเธอแบบนี้