เจ้าของบ้านที่น่า...

ตอนที่ 2

เจ้าของบ้านที่น่า...

ชายหนุ่มใบหน้าเกลี้ยงเกลา รูปร่างสูงโปร่ง ภายใต้สูทเห็นมัดกล้ามชัดเจน ไม่ว่าเขาจะเดินไปที่ไหนก็จะมีสายตาของพนักงานสาวคอยมองตามอยู่เสมอ ทุกคนต่างก็หลงไหลในความหล่อเหลาของเลโอ ไม่เว้นแม้แต่เลขาอย่างเข็มจิรา

“คุณเลโอคะ เอกสารที่ให้เตรียมเรียบร้อยแล้วนะคะ”

หญิงสาวเอ่ยพร้อมกับส่งสายตายั่วยวน เธอสอดประสานมือทั้งสองข้างไว้ด้านหน้า จงใจเบียดแขนดันหน้าอกอวบอิ่มให้โผล่พ้นเสื้อคอกว้าง อวดโฉมต่อหน้าชายหนุ่ม

“นับตั้งแต่วันพรุ่งนี้เป็นต้นไป ผมอยากให้คุณแต่งตัวให้เรียบร้อยมากกว่านี้ ที่นี่คือบริษัทไม่ใช่ผับบาร์ ผมหวังว่าคุณจะเข้าใจกฎเกณฑ์ของเรา”

เข็มจิราเพิ่งมาทำงานได้เพียงสองสัปดาห์ ความใกล้ชิดตลอดหลายวันทำให้เธอนั้นหลงรัก มาเฟียหนุ่ม นอกเหนือจากความหล่อเราเขายังร่ำรวยและมีอิทธิพลติดอันดับ 1 ใน 10 ของประเทศหญิงสาวจึงวาดฝัน อยากคว้าชายหนุ่มมาเป็นของตัวเอง แต่แล้วเข็มจิราก็ต้องพบกับความผิดหวังซ้ำแล้วซ้ำเล่า เมื่อเลโอแสดงออกชัดเจนว่าไม่สนใจเธอเหมือนผู้ชายคนอื่นๆ

“ก็ได้ค่ะ”

หญิงสาวเอ่ยด้วยท่าทางงอนๆ ทำให้เลโอปรายตามองเธออย่างไม่พอใจนัก ข่าวลือที่ว่าเขากับเข็มจิราแอบคบหากันอย่างลับๆรบกวนจิตใจและความคิด ทำให้ลีโอรู้สึกหงุดหงิดทุกครั้งที่เห็นหน้าหญิงสาว เพราะรู้ว่าเธอจงใจปล่อยข่าวลือนี้หวังให้ทุกคนเข้าใจผิด

แม้ว่าพฤติกรรมของเข็มจิราจะไม่ค่อยดี และการกระทำบางอย่างของเธอก็ทำให้เขารู้สึกอึดอัด แต่ชายหนุ่มพยายามโฟกัสที่เนื้องาน เข็มจิราทำงานดีเป็นคนละเอียดรอบคอบ ในช่วงที่บริษัทเผชิญปัญหาเธอก็ช่วยเขาได้มาก ฉะนั้นชายหนุ่มจึงพยายามมองข้ามการกระทำแปลกๆของอีกฝ่าย

เลโอมองนาฬิกาข้อมือ เขาลุกขึ้นคว้าเสื้อสูทและกระเป๋าเอกสารสำคัญ เข็มจิราที่เห็นอย่างนั้นก็เอ่ยถามด้วยความสงสัย ตอนนี้เป็นเวลาบ่ายโมงตรง ในตารางก็ไม่มีนัดหมาย เธอจึงสงสัยว่าชายหนุ่มจะไปไหน แต่ยังไม่ทันเอ่ยชายหนุ่มก็พูดขึ้นมาเสียก่อน

“ผมจะกลับบ้าน แล้วก็ช่วยยกเลิกนัดคุณลูคัสด้วย”

เข็มจิราอยากติดตามไปด้วยแต่เพราะเธอมีงานล้นมือ จึงได้แต่มองตามด้วยความเสียดาย

รถลีมูซีนคันหรูสั่งทำพิเศษแล่นเข้ามาในคฤหาสน์หลังใหญ่ เลโอก้าวลงจากรถก่อนที่แม่บ้านจะรีบวิ่งมารับกระเป๋าและเสื้อสูท

“หัวหน้าแม่บ้านไปไหน”

ปกตินัยนาจะมารอรับเขา เมื่อวันนี้ไม่เห็นจึงได้เอ่ยถาม

“พอดีมีแม่บ้านเข้ามาใหม่ป้านาก็เลยไปดูแลที่พักให้ค่ะ”

เลโอพยักหน้าเพียงเล็กน้อย นัยนาอยู่ที่นี่มานานตั้งแต่สมัยที่พ่อของเขายังมีชีวิตอยู่ เธอเป็นคนทำงานดี ชายหนุ่มจึงวางใจให้ดูแลทุกสิ่งทุกอย่างในบ้าน รวมทั้งเรื่องคนงานของที่นี่ด้วย เขาให้สิทธิ์นัยนาตัดสินใจโดยไม่เคยเข้าไปก้าวก่าย

เลโอเดินขึ้นมาชั้นสอง ขณะนั้นสายตาของเขาก็สะดุดเข้ากับสะโพกผาย เลโอกลืนน้ำลายจับจ้องภาพนั้นไม่วางตา

“ลุกขึ้นมาสิ”

ถึงเขาจะไม่ค่อยอยู่บ้าน แต่ก็ใช่ว่าจะจำคนงานของตัวเองไม่ได้ หญิงสาวหันหลังกลับมาก่อนที่เธอจะลุกขึ้นพลางมองอีกฝ่ายอย่างงุนงง

“เอ่อ เรียกฉันหรือคะ”

ชายหนุ่มชะงักเล็กน้อย ดวงตาเขาควรจะจับจ้องใบหน้าเธอ แต่ทว่ามีบางสิ่งที่ดึงดูดความสนใจมากกว่า

ดวงตาคมกริบลากลงมาจับจ้องหน้าอกอวบอิ่ม ก่อนที่เขาจะกลืนน้ำลายอึกใหญ่

“เธอเป็นแม่บ้านคนใหม่ใช่ไหม”

“ค่ะ ฉันชื่อมาริสา”

หญิงสาวแนะนำตัวเสร็จสรรพ แม้จะไม่รู้ว่า คนตรงหน้าเป็นใคร แต่ดูจากการแต่งตัวแล้วก็น่าจะเดาไม่ยาก เธอจึงตอบด้วยท่าทางนอบน้อม

“คุณคือคุณเลโอใช่ไหมคะ”

หญิงสาวเป็นคนใจกล้า นอกเหนือจากเข็มจิราก็มีแค่มาริสาที่ไม่กลัวเขา แต่มาริสาไม่ได้มีท่าทางคุกคามเขาเหมือนเข็มจิรา ท่าทางของเธอแสดงออกให้เห็นชัดเจนว่าเคารพนับถือเขาและนั่นทำให้เลโอรู้สึกประทับใจ

“ทำงานให้ดีล่ะ อยู่ที่นี่ไม่ต้องเสียค่าใช้จ่ายอะไร มีที่พักและอาหารถ้าอยู่สบาย ก็อยู่ด้วยกันไปนานๆ อยู่ที่นี่เธอมีความสุขแน่นอน”

คำพูดของเลโอทำให้หญิงสาวนั้นรู้สึกจั๊กกะจี๋ขนลุกอย่างบอกไม่ถูก เธอยิ้มเเห้งพลางขมวดคิ้วมองตามชายหนุ่มที่เดินหายเข้าไปในห้องนอน

“ทำไมมันฟังดูแปลกๆ เราคงคิดมากไปเองมั้ง ช่างเถอะ”

มาริสาคุกเข่าลงหยิบผ้าออกมาขัดรอยเปื้อนที่พื้นอย่างขะมักเขม้น โดยไม่รู้เลยว่าชายหนุ่มนั้นแอบแง้มประตูมองเธอตาไม่กระพริบ

เลโอกลืนน้ำลายยามที่สายตาจับจ้องบั้นท้ายหญิงสาว นานแค่ไหนแล้วที่เขาไม่ได้มีสัมพันธ์สวาทกับใคร หลังจากเลิกกับคนรักเก่าไปเมื่อห้าปีก่อน เขาก็ไม่เคยได้ปลดปล่อยกับผู้หญิงหน้าไหนอีกเลย

แม้ว่าจะมีสาวๆหลายคนมาเสนอตัว แต่เขาก็ไม่มีอารมณ์อย่างว่ากับพวกเธอ มาริสาเป็นคนแรกในรอบห้าปีที่ปลุกความหิวกระหายในตัวของเขา

ลมหายใจชายหนุ่มรุนแรงมากขึ้น เขาค่อยๆปิดประตูก่อนจะตรงไปยังเตียงนอน สิ่งที่อยู่ภายใต้กางเกงกำลังร้อนระอุ เขาจำเป็นต้องปลดปล่อย ความทรมานนี้ด้วยสองมือของตัวเองพลางจินตนาการถึงแม่บ้านคนใหม่ไปด้วย เพียงครู่เดียวเสียงคำรามชายหนุ่มก็ดังขึ้น ก่อนที่ลาวาร้อนจะปะทุเปรอะเปื้อนเต็มที่นอน…