บทที่ 3 How to live with yeti (ปลอม ๆ) 1

นีลากลั้นยิ้มจนปวดแก้ม คนร่วมโต๊ะในคำคืนนี้เคี้ยวแซนด์วิชแฮมชีสคำโตจนแก้มโย้ ท่าทางเวลากินเหมือนกันกับบรรดาลูกชายเธอจริง ๆ

มือขาวนวลรินน้ำดื่มเพิ่มอีกแก้ว ติดจากอัลวามักดื่มน้ำตามหลังเคี้ยวข้าวคำโต

แฝดเล็กชมอาหารฝีมือแม่ตลอด หวงของกินมาก มักกินคำใหญ่ ๆ เจ้าตัวบอกแบบนี้อร่อยกว่า ส่วนแฝดใหญ่กินเรียบร้อยแบบคุณชาย แต่หวงของกินและติดฝีมือแม่มากเช่นเดียวกัน

“อิ่มหรือเปล่า เอาอีกไหม”

ยอมรับ นีลายังโกรธเขาเรื่องอดีต เธอไม่ใช่เจ้าแม่กวนอิมผู้ใจดีโปรดสรรพสัตว์ แต่เธอยังไม่ใจร้ายกับคนหิว ยึดหลักให้ท้องอิ่มก่อนจากนั้นค่อยว่ากัน

ปฏิกิริยาของอีกฝ่ายคือพยักหน้ารัว ๆ นีลาเชื่อแล้วว่าเขาความจำเสื่อมจริง ในยามปรกติเจ้าตัวไม่เคยแม้จะหลุดมาดเข้มขรึม ขนาดบนเตียงยังดุดันไม่เกรงใจใคร

แฮ่ม...แค่เปรียบเทียบนิดหน่อย ต้องรีบส่ายศีรษะสลัดภาพอีโรติกไปไกล ๆ

ขนมปังหมดแล้ว จริง ๆ มันเหลือเพียงครึ่งถุง ขนมปังใช้ในร้านเธอจะอบเองทุกเช้าตรู่ของทุกวัน นี่ก็เหลืออีกไม่กี่ชั่วโมง

ร้านเพิ่งเกิดเรื่องเมื่อวาน กับสภาพยังไม่ได้นอนของเธอ วันนี้คงต้องปิดร้านพักผ่อน

นีลาไม่ลำบากเรื่องเงิน เมื่อ 6 ปีแล้วได้ของจากเขามาเยอะอยู่ เธอเอามาผันแปรเป็นเงิน บวกกับเงินสดสมัยเป็นดารา

ชีวิตตอนนี้จึงชิลล์ ๆ เลี้ยงลูกและอุปถัมภ์เด็กได้สบาย

นีลาทำโจ้กคัพ เปิดดูพบมีชิ้นเนื้อแห้งโหรงเหรง เขาก็ตัวโตเสียด้วยสิ กลัวจะไม่อิ่ม ขี้เกียจทำอะไรให้กินแล้ว เธอใส่หมูหย็องลงไปนิดหน่อย ท็อปปิ้งนี้สองหนุ่มชอบมาก เรียกร้องให้ใส่หมูหย็องเกือบทุกเมนู

พอเลื่อนถ้วยโจ้กให้เขา เรียวเข้มกลับขมวดมุ่น

“โจ้ก ข้าวบดน่ะ”

คุยเป็นภาษาไทยกันค่อนคืน เกือบลืมเขาเป็นฝรั่ง คงไม่อินกับโจ้กเละ ๆ เหมือนอ้วกแบบนี้

“เหลืองๆ นั่นหมูฝอย เอ่อ หมูหวานทำเป็นเส้นน่ะ”

เจ้าหนูจำไมตัวโตถึงได้ยอมเอาโจ้กเข้ามาก คราวนี้ท่าซดซุปเขากลับเหมือนอเล็กซ์ นีลาย่นกลอกตามองบน อุ้มท้องมาตั้งเก้าเดือน ฝาแฝดไม่มีอะไรเหมือนเธอเอาเสียเลย อย่างกับคลอดเจ้าของน้ำเชื้อขนาดจิ๋วเข้ามา ทั้งหน้าตา สีตา สีผม ไม่รู้ดีเอ็นเอเขาแรงหรือคำสาปจากยายพร้าวก็ไม่รู้

ยายพร้าวเป็นยายนีลา เป็นยายเลี้ยงเดี่ยวสามีตาย เคราะห์ซ้ำกรรมซัดลูกสาวคือแม่นีลายังเอาหลานมาทิ้งให้เลี้ยงแล้วหนีหาย ยายสอนเธอจนปากเปียกปากแฉะเรื่องอย่าใจง่ายกับผู้ชาย

นีลาโตมาสวยมีคนเข้ามาจีบเยอะ ยังดีมีแมวมองเห็นเธอจากงานประกวดธิดาลำไย จึงพานีลาเข้ากรุงเทพฯมาเป็นดารา เล่นเป็นนางเอกเรื่องเดียวไม่เวิร์ค รับบทนางร้ายเรื่องแรกดันรุ่งเลย จากนั้นเธอยึดบทนางร้ายเป็นหัวหาดตลอด บทบาทลูกคนหนู เมียน้อย แม่ค้าปากตลาด กะหรี่ตัวท็อป วีนเหวี่ยง ตบด่านางเอกฉ่ำ ๆ นีลาผ่านมาหมด

กระนั้นยายยังคงสอนเหมือนเดิม

นีลายอมรับการจีบจากหนุ่ม ๆ แต่ไม่ได้ให้ใจใครไป กระทั่งยายพร้าวจากไปด้วยโรคชรา ด้วยเหงาอ้างว้างเหมือนชีวิตว่างเปล่ากลายเป็นว่าวสายขาดลอยลม เธอจึงปล่อยให้นักธุรกิจหนุ่มคนหนึ่งมาใกล้ใจ

กระทั่งเจอสึนามิพายุข่าวกระหน่ำ นีลากลายเป็นมือที่สาม เธอเข้าไปยุ่งกับคนมีเจ้าของ นักธุรกิจมีคู่หมายอยู่แล้ว เขาบอกไม่ได้รัก แต่ขัดผู้ใหญ่ไม่ได้ นีลายังไม่ทันน้ำตาแห้งเสียใจจากโดนหลอก

ฝ่ายคู่หมั้นผู้ทรงอิทธิพลก็เด็ดปีกใช้อำนาจสั่งปลดเธอจากงาน พร้อมโหมกระพือข่าวลือ การเป็นคนอยู่ในแสงมันมีอยู่แล้วทั้งคนชอบและไม่ชอบ พอนีลามีข่าว คนไม่ชอบเธอยิ่งใส่ไฟ ภาพลักษณ์นางร้ายก็แย่อยู่แล้ว บางคนอินบทเชื่อไปแล้วว่าเธอทำจริง

ผู้จัดการจึงให้ไปพักผ่อนหนีข่าวไปต่างประเทศ นีลาเดินทางไร้จุดหมายไปเรื่อย ๆ กระทั่งคืนหนึ่งขณะอยู่กระท่อมในแลปแลนด์สวีเดน สถานที่ท่องเที่ยวซึ่งจิ้มมามั่ว ๆ ตามคำแนะนำของพนักงานโรงแรมยามเธอถามถึงสถานที่สงบ ๆ

ความหนาวเหน็บ อ้างว้างเด็ดเดี่ยว ทำเอานีลาน้ำตาไหล คิดถึงเมืองไทยจับใจ ก่อนได้อ่านแชทจากผู้จัดการส่วนตัวขอยุติการทำงานด้วย ก่อนจะมีอีเมลยกเลิกสัญญาจากบริษัท

ผู้จัดการขอโทษขอโพยยกใหญ่ แอบเผยข้อมูลบอก บริษัทถูกกดดันหนัก ตระกูลคู่หมายนักธุรกิจทรงอิทธิพลล้นเหลือ ระหว่างดาราตัวเล็ก ๆ กับผลประโยชน์มากมายมหาศาล นีลาจึงเป็นตัวเลือกที่ถูกบริษัทตัดหางปล่อยวัดทิ้งอย่างไม่ไยดี

เธอร้องไห้ในกระโจมท่ามกลางหิมะสีขาวโพลน ความเหน็บหนาวแทรกซึมเนื้อหัวใจจนแทบเป็นน้ำแข็ง

ก่อนเช้าวันต่อมาจะฮึดสู้ นีลาเป็นนางร้าย ไม่ใช่นางเอกที่ต้องร้องไห้น้ำตาท่วมหมอน เธอต้องกลับไปเอาคืน ก่อนอื่นต้องหนีจากที่อากาศหนาว ๆ แบบนี้ก่อน หดหู่เหลือทน

บ่ายวันนั้นนีลาจึงได้บินสู่ประเทศอิตาลี ไปเที่ยวเกาะวิลล่าบนคาปรีพร้อมเสื้อผ้าซัมเมอร์ที่ซื้อใหม่ยกเซต เธอจึงได้เจอเขา อลัน อเลจันโดร นักธุรกิจร่ำรวยผู้มีบุคลิกลึกลับ หนุ่มยุโรปผมดำ ตาดำ มีรอยสัก ผู้ชายที่ท่วมท้นไปด้วยบรรยากาศอันตราย และพร้อมจะหักอกผู้หญิงได้ทุกเมื่อ

เขาคือพระเอกธงแดงในสมัยนี้ นีลาที่กำลังมีไฟต้องการเอาคืนผู้คนเมืองไทยที่ทอดทิ้งเธอ ต้องการเรียกศักดิ์ศรีคืนมาว่าตนเองได้ผู้ชายดีกว่า ร่ำรวยกว่าคนเดิม จึงลงสนามช่วงชิงหัวใจเขา

นีลาคิดว่าตนทำสำเร็จ ได้อยู่เคียงข้างเขาถึงสามปี ทำสถิติยืนนานกว่าผู้หญิงทุกคน

ก่อนความจริงจะกระแทกหน้าว่าเขาก็มีคู่หมายอยู่แล้วเหมือนกัน

นีลากรีดร้อง อาละวาดถามความจริงจากเขา

‘เราสองคนเป็นอะไรกัน’

เจ้าตัวตอบด้วยใบหน้านิ่ง

‘คุณเป็นผู้หญิงของผมไง ต้องการอะไรอีก’

แล้วอลันก็ออกไปทำธุระของตัวเอง หายหน้าเป็นอาทิตย์

ใช่ว่าไม่เคยซ่อมความสัมพันธ์ นีลายื้อจนสุด ทำอาหาร จัดดินเนอร์เพื่อโทษเขาที่เธอเจ้าอารมณ์ใส่ กลับเป็นเขาไม่ยอมมา คาดคั้นถามบอดี้การ์ดนีลาจึงรู้ว่าอลันไปออกงาน

ด้วยอารมณ์หุนหันพลันแล่น นีลาขับรถไปหาเขาทั้งคาดผ้ากันเปื้อน ยังจำสายตาเย็นเยียบของอลัน สาวตาสีเขียวชุดดำที่ยืนเคียงข้างเขา

‘พาเธอกลับไป’

คนพานีลากลับคือบอดี้การ์ด ตอนนั้นเองเธอค่อยรู้ซึ้งถึงระยะห่างระหว่างชนชั้น เธอเป็นเพียงผู้หญิงตัวเล็ก ๆ ไร้ชื่อเสียง ขณะเขาอยู่ในสังคมชั้นสูงมากทั้งเงินทั้งอำนาจบารมี ผู้หญิงที่ยืนข้างเขามีบรรดาบอดี้การ์ดรายล้อมรับใช้ ขณะนีลามีแต่ตัว

‘หัดเจียมกะลาหัวเสียบ้าง เธอไม่เหมาะกับเขาหรอก มันคละละชั้นกัน’

บทละครที่ตนเคยหยามเหยียดนางเอกดังขึ้นในสมอง ต่อไปต้องต่อคิวพระเอกมาปกป้อง แต่ในชีวิตจริงนีลาไม่มีพระเอกคนนั้น

อลันเงียบหายจากชีวิตนีลาอีกสามวัน จากนั้นเธอก็เก็บของกลับเมืองไทย ก่อนพบว่าตนเองตั้งท้อง

นีลาไม่ได้แอบซ่อนเรื่องลูก เธอยืดอกแมน ๆ รับด้วยซ้ำ สามปีที่หายไป ผู้คนค่อย ๆ ลืมเลือนนีลาไป มีดาราใหม่เกิดขึ้นทุกวัน ดราม่าโซเชียลเรื่องโน้นนี่ก็เยอะ เธอกับลูกจึงมีชีวิตสุขสงบบ้าง

เสียใจอย่างเดียวเรื่องแฝดที่เหมือนเขาเสียทั้งหมดนี่แหละ ช่างเถอะ นีลาไม่สนอย่างไรทั้งคู่ก็เป็นลูกเธอ เบ่งมาเองจากมดลูก ต่อให้หน้าเหมือนแมวส้มหมาจรนีลาก็รัก