บทที่ 13 เปิดกิจการ "ร้านหงส์ทอเมฆา" 1/2

เพราะซูอันได้ลงมือทำให้เห็นด้วยตนเอง “ถึงจะเก่งแค่ไหนก็อย่าได้ประมาท ผู้คนมากมายเราไม่อาจรู้ถึงความคิดพวกเขาได้ทั้งหมด”

เมื่อเห็นว่าทุกอย่างไม่มีปัญหาซูอันจึงขอตัวกับมารดา เพื่อกลับไปเตรียมผ้ารายการอื่น ๆ ให้พร้อมสำหรับวางขาย “ข้าทราบแล้วเจ้าค่ะท่านแม่ เช่นนั้นข้าขอไปดูผ้าอย่างอื่น ๆ ก่อนนะเจ้าคะ”

“เจ้าไปจัดการในส่วนของตนเองเถิดลูกแม่”

ซูอันจัดการเตรียมสินค้าของครอบครัวเป็นอย่างดี ทุกอย่างเสร็จทันก่อนถึงวันเปิดร้านเพียงห้าวันเท่านั้น ด้านหน่วยคุ้มกันทั้งสิบคนก็พร้อมเริ่มงานแล้ว ก่อนการเปิดร้านหนึ่งวันซูอันจึงเรียกลูกจ้าง ที่จะมาทำงานประจำที่ร้านมาพบ เพื่อช่วยกันจัดวางผ้าไหมแบบทั่วไป และผ้าไหมที่มีลายปักที่งดงามด้วยเส้นไหมอันแวววาว

ส่วนของใช้กระจุกกระจิกซูอันแยกไว้อีกด้านหนึ่ง นางไม่ต้องการให้ลูกค้ามายืนล้อมเพียงจุดเดียว เนื่องจากจะทำให้การดูแลของลูกจ้าง เกิดความลำบากและตอบคำถามได้ไม่ทั่วถึง

ในเช้าวันเปิดร้าน “หงส์ทอเมฆา” เสียงประทัดที่ดังไปทั่วท้องถนน รวมถึงเสียงของลูกจ้างทั้งห้าคน ที่คอยเชิญชวนผู้คนที่เดินผ่านไปมา ให้แวะเข้ามาชมผ้าไหมของร้าน มีผู้คนไม่น้อยที่หยุดมองป้ายร้านที่เขียนด้วยตัวอักษรสีทองบนพื้นไม้สีเข้ม สื่อถึงความเรียบง่ายแต่สง่างาม

ซูอันและคนในครอบครัวต่างใส่ชุดผ้าปักลวดลายเฉพาะ เดินออกมาต้อนรับลูกค้าและเข้าไปพูดคุยให้คำแนะนำด้วยรอยยิ้ม วั่นจิ่นต้านเป็นเจ้าของร้านผ้าขนาดใหญ่ในเมืองเส้ากวน ซึ่งเป็นเมืองใกล้ชายแดนแคว้นเป่ยชางแห่งนี้ วั่นจิ่นต้านมักจะออกเดินทาง เพื่อค้นหาผ้าไหมที่มีความงดงาม บางครั้งเขาพบเจอผ้าไหมคุณภาพดี

จึงส่งให้บุตรสาวผู้เป็นพระชายาของคังอ๋อง นำเข้าไปถวายแก่ฮองเฮาอยู่บ่อยครั้ง

ครั้งนี้วั่นจิ่นต้านได้แวะพักที่เมืองผู่เถียน ก่อนจะออกเดินทางไปแดนเหนือ ในการตามหาผ้าขนสัตว์กลับมา และวันนี้เขาเห็นว่ามีร้านขายผ้าไหมเปิดใหม่จึงแวะเข้ามาดู ไม่ได้คาดหวังกับความงดงามของผ้าสักนิด แต่พอได้เห็นผ้าไหมของร้านใกล้ ๆ ก็ไม่อาจวางมันลงได้

วั่นจิ่นต้านเดินเข้าไปหยิบผ้าปักฝืนหนึ่งขึ้นมา เพื่อมองดูลวดลายที่เขายังไม่เคยพบเห็น อีกทั้งฝีมือการปักยังงดงามทั้งด้านนอกและด้านใน “ข้าเคยเห็นผ้าไหมและผ้าปักมามากมาย แต่ผ้าในร้านของข้ายังไม่อาจเทียบได้กับร้านแห่งนี้ ลู่อี้เจ้าว่าหากข้าซื้อกลับไป และให้พระชายานำไปถวายฮองเฮา พระชายาจะได้ความดีความชอบอีกครั้งหรือไม่”

ลู่อี้บ่าวคนสนิทมองผ้าปักในมือของเจ้านาย ก็ไม่อาจปฏิเสธได้ว่ามันงดงามจนละสายตาไม่ได้ “นายท่านขอรับ ผ้าปักของร้านนี้ดูแล้วคล้ายกับว่ามีชีวิต หากพระชายานำไปถวายฮองเอา ย่อมได้รับคำชื่นชมมาถึงตระกูลวั่นของนายท่านอย่างแน่นอนขอรับ”

ซูอันที่ยืนอยู่ไม่ไกลได้ยินคำชมจากพ่อค้าคนนี้ นางจึงเดินเข้าทักทายและสอบถามความสนใจทันที “ไม่ทราบว่าท่านลุงสนใจผ้าไหมแบบใดของร้านข้าเจ้าคะ ภายในร้านมีผ้าไหมสีพื้นฐานทั่วไป ที่ชาวบ้านสามารถนำไปตัดเสื้อผ้าได้ หรือจะเป็นผ้าไหมที่สีของมันจะไม่ซีดจางง่าย แม้จะผ่านการซักทำความสะอาดหลายครั้งก็ตาม

รวมถึงผ้าปักลวดลายต่าง ๆ สำหรับชนชั้นสูงระดับขุนนาง จนถึงเชื้อพระวงศ์ที่เหมาะกับผ้าเนื้อดีของร้านข้า ล้วนมีให้เลือกเจ้าค่ะ”

ยิ่งได้ยินสิ่งที่ซูอันอธิบายออกมา วั่นจิ่นต้านยิ่งต้องการซื้อผ้าของนาง “เจ้าพูดจริงรึ! เอ่อ ว่าแต่เจ้าเป็นใครหรือ ถึงได้รู้รายละเอียดเกี่ยวกับผ้าพวกนี้มากนัก”

ซูอันรีบแนะนำตัวกับอีกฝ่าย นางไม่อาจปล่อยลูกค้ากระเป๋าหนัก หลุดมือไปได้ตั้งแต่วันแรกเป็นแน่ “อ้อ ข้าขอแนะนำตัวเองกับท่านลุงสักหน่อย ข้าชื่อว่าจินซูอันเป็นบุตรสาวคนเล็กของเถ้าแก่ร้านผ้าแห่งนี้ ผ้าปักที่ท่านลุงถืออยู่ในมือนั้นมีข้าเป็นคนคิดค้นลวดลาย ก่อนจะมอบให้ช่างปักของร้าน รวมถึงมารดาและพี่สาวของข้าเป็นคนปักเจ้าค่ะ”

วั่นจิ่นต้านสังเกตซูอันอยู่เงียบ ๆ เขาไม่คิดว่าหญิงสาวที่ยังไม่ปักปิ่นคนนี้ ช่างมีความคิดที่ไม่เหมือนใคร และยังฉลาดหลักแหลมในการคิดลวดลายบนผ้าปัก ซึ่งเป็นที่แน่นอนว่าเขาย่อมไม่ปล่อยโอกาส ที่จะผูกมิตรกับซูอันเพื่อทำการค้าอยู่แล้ว “โอ้ ที่แท้ก็คือคุณหนูเล็กนี่เอง ข้าชื่นชอบผ้าปักของร้านเจ้ามากจริง ๆ ถ้าหากว่าพวกเราจะ...”

มีหรือที่ซูอันจะปฏิเสธ เมื่อได้เข้าใจคำพูดที่วั่นจิ่นต้านกำลังพูดออกมา “เช่นนั้นเชิญท่านลุงที่ห้องรับรองด้านบนดีกว่าเจ้าค่ะ พวกเราจะได้พูดคุยเป็นการส่วนตัว และดูผ้าไหมลวดลายอื่น ๆ ประกอบการตัดสินของท่านดีกว่าเจ้าค่ะ”

“ฮ่า ๆ ๆ คุณหนูเล็กเจ้าช่างฉลาดจริง ๆ เชิญคุณท่านนำทางเถิด” วั่นจิ่นต้านหัวเราะชอบใจที่ได้พบเจอแม่ค้าที่ฉลาดทันคนเช่นซูอัน

ซูอันเดินนำลูกค้ากระเป๋าหนักไปยังห้องรับรอง เพื่อเจรจาเกี่ยวกับการค้าของทั้งสองฝ่าย ซึ่งเรื่องนี้คนในครอบครัวลงความเห็นแล้วว่า จะมอบหมายให้เป็นหน้าที่ของซูอัน เนื่องจากนางสามารถพูดจาโน้มน้าวผู้คนได้เก่งกาจ

เพียงแค่วันแรกของการเปิดร้าน “หงส์ทอเมฆา” ก็เป็นที่กล่าวถึงไปทั่วทั้งเมืองผู่เถียน ลูกค้าต่างประทับใจในผ้าไหมที่เรียบลื่น แม้กระทั่งผ้าปักลวดลายงดงาม ที่มีราคาถูกไปจนถึงราคาแพง ยังเป็นที่ชื่นชอบของเหล่าสตรีทั้งหลาย ยามนี้รอเพียงเจรจาซื้อขายกับวั่นจิ่นต้านเท่านั้น ที่จะช่วยให้ชื่อเสียงของร้านหงส์ทอเมฆามีผู้คน

รู้จักมากยิ่งขึ้น และนั่นยิ่งทำให้มีใบสั่งซื้อจากทั่วสารทิศมายังร้านของครอบครัวมากขึ้นเช่นกัน