ตอนที่ 8 ยากำลังออกฤทธิ์
“ ขอบคุณคุณวินมากเลย นะคะ ที่ช่วยรินเอาไว้ ถ้าหากไม่มีคุณวิน.. รินคง.. คงไม่รู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้นกับตัวเองบ้าง ”
“ ผมต้องเป็นฝ่ายขอโทษคณรินต่างๆหากครับ ที่คนของผมปล่อยให้ยาพวกนั้นผ่านเข้ามาข้างในได้ ”
“ ถึงอย่างนั้นรินก็ต้องขอบคุณคุณวินอยู่ดีค่ะ ขอบคุณจริง ๆนะคะ ” รินรดาตอบอย่างเกรงใจ
“ ไม่เป็นไรหรอกครับคุณริน แล้วตอนนี้คุณรินรู้ผิดปกติอะไรบ้างมั้ยครับ? ” ปภาวินถามด้วยสีหน้าเป็นห่วง
“ รินแค่รู้สึกเหนื่อย ๆ น่ะค่ะ อยากจะขอตัวกลับรีสอร์ทก่อน ริน..ฮึก...!! ”
ทว่ายังไม่ทันที่ปภาวินจะได้พูดอะไร สีหน้าของรินรดาก็เริ่มเปลี่ยน ดวงตากลมโตเบิกกว้างเมื่อมีความรู้สึกบางอย่างเกิดขึ้นกับร่างกาย
“ คุณริน! ”
ความรู้สึกร้อนวูบวาบอยู่ภายในร่างกาย มาเฟียหนุ่มที่เห็นสีหน้าของรินรดาได้อย่างชัดเจน
‘ ยาคงเริ่มออกฤทธิ์แล้ว เธอไม่มีทางขับรถกลับถึงรีสอร์ทแน่ ’ มาเฟียหนุ่มสีหน้าตื่นตระหนกขึ้นมาทันที
“ คุณรินครับ! ”
มือหนารีบคว้าสองไหล่ของคนตัวเล็กไว้อย่างรวดเร็วเมื่อเห็นร่างเล็กกำลังโอนเอน
“…..”
“ ยากำลังออกฤทธิ์ คุณกลับไม่ถึงรีสอร์ทแน่ ให้ผมเป็นคนช่วยคุณนะครับคุณริน ” ปภาวินพูดน้ำเสียงจริงใจ
“…..”
เวลานี้ร่างกายรินรดาก็เกิดความร้อนวูบวาบใจหวิวอย่างบอกไม่ถูกขาเรียวไม่มีเรี่ยวแรงที่จะยืนอีกต่อไปแล้ว
“ คุณ... ”
ไม่ทันที่มาเฟียหนุ่มจะเรียกชื่อเธอ มือหนาก็รีบช้อนร่างเล็กไร้เรี่ยวแรงขึ้นมาไว้ในอ้อมแขนก่อนที่เธอจะล้มลงไป แล้วรีบจ้ำอ้าวตรงไปที่ลิฟต์ทันที
โดยมีบอดี้การ์ดตามติดอีกหกนาย ร่างบางที่อยู่ในอ้อมแขนแกร่งกำลังเริ่มหายใจเหนื่อยหอบ
“ พวกเขาใส่ยาอะไร ให้รินดื่มคะ? คุณวิน ” รินรดาเงยหน้าขึ้นมองคนอุ้มก่อนจะเอ่ยถามน้ำเสียงแหบพร่า
“ ยาปลุกเซ็กครับ... ” มาเฟียหนุ่มคิดว่าใช่แน่จึงตัดสินใจบอกเธอ
“.......”
ดวงตาคู่สวยต้องเบิกกว้างขึ้นมาอีกครั้ง เมื่อได้ยินคำตอบ แล้วเธอจะรับมือกับมันได้ยังไงกัน ทำไมพวกเขาถึงทำเรื่องแบบนี้กับเธอได้ลงคอนะ
เมื่อประตูลิฟต์ชั้นใต้ดินเปิด ร่างบางถูกอุ้มเข้าไปในลิฟต์ทันที เพื่อขึ้นไปชั้นบนสุดที่เป็นห้องพักของมาฟียหนุ่ม
รินรดาเริ่มถอนหายใจ ลมหายใจแรงขึ้น เกิดความรู้สึกภายในร้อนวูบวาบ ใจสั่นหวิว และรู้สึกได้ถึงความต้องการบางอย่าง เริ่มจะคบคุมตัวเองไม่ได้
มือบางเริ่มลูบไล้ลำคอก่อนเลื่อนปาดลงมาขยำอกอิ่มของตัวเองอย่างลืมตัว มือบางอีกข้างปาดลงไปซุกตรงกลางระหว่างสองขาเรียวของตัวเองอย่างห้ามไม่ได้ สองขาเรียวบีบเข้าหากันแน่นบิดไปมาในอ้อมแขนมาเฟียหนุ่ม ลมหายใจเริ่มหอบอย่างรุนแรงขึ้นถี่ๆ
“ อึก! ”
มาเฟียหนุ่มกลืนน้ำลายลงอย่างฝืดคอ เมื่อมองคนตัวเล็กในอ้อมแขนที่กำลังไร้สติ
มีสิ่งที่ยั่วตายวนใจขนาดนี้ เขาก็เป็นผู้ชายคนหนึ่งที่มีความต้องการเช่นเดียวกันไม่ใช่พระอิฐพระปูนที่ไหน ก่อนจะข่มอารมณ์ความต้องการของตัวเอง
“ ห้ามมองเด็ดขาด! ทุกคนเลย เข้าใจมั้ย!! ”
“ ครับนาย ” บอดี้การ์ดทุกคนหันหลังให้คนเป็นนายทันทีโดยพร้อมเพียงกัน
“ คุณริน ฟังผมนะ คุณต้องตั้งสติ.. อดทนหน่อยนะครับ ” มาเฟียหนุ่มพยายามเขย่าร่างบางเพื่อเรียกสติ
“…..”
“ คุณริน...คุณไหวมั้ยครับ ? ” เหมือนจะได้ผลขึ้นมาบ้างเล็กน้อย คนตัวเล็กพยักหน้าอย่างพยายาม
“ ค่ะ..ไหวค่ะ ระ..รินไหว ”
“…..”
ทว่าลมหายใจของเธอกลับเริ่มหืดกระหายแรงขึ้นอีกครั้ง
“ อื้อออออ.. ”
เสียงครางต่อสู้กับความต้องการบางอย่างที่เริ่มรุนแรงขึ้นทุกขณะ
รินรดาหน้าแดงก่ำ เริ่มกัดรีมฝีปากล่างจนแดงเอ่อ สองขาหนิบบิดหากันแน่น เสียดสีกันไปมาในอ้อมแขนของมาเฟียหนุ่ม สติของเธอกำลังเตลิด และเริ่มที่จะคบคุมตัวเองไม่ได้อีกครั้ง
มือบางอยู่ไม่สุข คว้าเอาสาปเสื้อเชิ้ตสีดำของคนอุ้ม ก่อนดึงกระชากจนกระดุมหลุดขาดกระเด็น มืออีกข้างเริ่มเลื้อยลงไปผลุบตรงส่วนล่างของตัวเองอย่างควบคุมไม่ได้
ภาพอันรัญจวนใจตรงหน้า ทำเอามาเฟียหนุ่มใจเต้นแรงส่วนล่างของเขากำลังปวดหนึบแทบจะดันทะลุเป้ากางเกง กับสิ่งยั่วยวน ชวนชิม ที่อยู่ในอ้อมแขนของตัวเอง มาเฟียหนุ่มเองก็แทบจะทนไม่ไหวอยู่แล้ว
“ คุณริน.. คุณรินครับ ตั้งสติหน่อย ” ลำแขนแกร่งพยายามเขย่าตัวร่างบางอีกครั้งเพื่อเรียกสติก่อนที่ประตูลิฟต์ชั้นบนสุดจะเปิดออก
ปภาวินโอบอุ้มคนตัวเล็กกึ่งเดินกึ่งวิ่งตรงดิ่งไปยังห้องพักตัวเอง ผ่านส่วนห้องรับแขกตรงไปยังห้องนอนของตัวเองบอดี้การ์ดวิ่งไปเปิดประตูให้คนเป็นนาย
เมื่อประตูห้องนอนถูกปิดลง แขนแกร่งรีบวางร่างเล็กอ่อนปวกเปียกที่กำลังบิดกายไปมาลงบนเตียงนุ่ม ก่อนผละออกมายืนอยู่ตรงปลายเตียง จ้องมองดูร่างระทวยอย่างใจสั่นไหว
มาเฟียหนุ่มขมกรามแน่นอย่างข่มอารมณ์ความต้องการของตัวเอง มองดูร่างบางที่กำลังดิ้นเร่าบิดกายไปมาอย่างทรมานจากฤทธิ์ยาปลุกกำหนัด รู้สึกสงสารเธอเหลือเกินที่ถูกคนเลวคิดทำร้าย
“ ร้อน.. รินร้อน.. ทรมานเหลือเกิน อื้ออออ ” เสียงครางหวานแหบพร่า ที่ต่อสู้กับความทรมานจากฤทธิ์ยาปลุกกำหนัด เริ่มขาดๆหายๆ
( -_- ) งื้อ.. รอดพ้นจากอิตริน.. แต่คงจะไม่รอดพ้นเงื้อมือคุณวินแหละ..ยัยลูกสาว
