ตอนที่ 7 ถูกวางยา

KM ผับ โต๊ะรับรองแขกวีไอพี

หลังจากที่รินรดาขอตัวไปห้องน้ำ ครู่หนึ่งเธอก็กลับมานั่งที่โต้ะ

“ คุณตรินค้ะ รินต้องขอตัวกลับรีสอร์ทก่อนนะคะพรุ่งนี้รินมีงานแต่เช้าเลยค่ะ ”

“ ได้สิครับคุณริน.. แต่ก่อนกลับคุณรินต้องยกแก้วนี้ให้หมดก่อนนะครับ.. ผมยังไม่เห็นคุณรินดื่มสักนิดเลยครับ ” ตรินพูดพร้อมมองไปที่แก้วพั้นแล้วยิ้มด้วยสายตาอ้อนวอน

ดูเหมือนว่าตรินยอมให้รินรดากลับแต่โดยดีแต่มีข้อแม้ให้ดื่มพั้นแก้วนั้นให้หมด

‘ พั้นแค่แก้วเดียว คงไม่เป็นไรหรอกมั้งน่าจะขับรถกลับไหว รีบดื่มรีบกลับดีกว่าเดี๋ยวจะดึก ’ รินรดาคิดในใจ ก่อนจะหยิบแก้วพั้นขึ้นมา

“ ก็ได้ค่ะ แก้วนี้แก้วเดียวนะคะคุณตริน ดื่มหมดรินขอกลับเลยนะคะ ” รินรดาพูดเน้นเสียงเพื่อตรินจะได้ยอมให้เธอกลับรีสอร์ทไว ๆ

“ คร๊าบผม แก้วเดียวคัรบคุณริน ” ‘ แก้วเดียวก็เกินพอแล้วครับคุณริน..คืนนี้...คุณต้องเป็นของผม ’

ไกด์หนุ่มคิดในใจแอบยิ้มกรุ้มกริ่มกับสิ่งที่กำลังทำอย่างย่ามใจ หม้ายสาวแสนสวยที่ยังไม่รู้ชะตากรรมของตัวเอง ว่าชายหนุ่มที่เธอไว้ใจ กำลังวางแผนชั่วที่จะรวบหัวรวบหางเพื่อจะได้เธอมาครอบครอง

รินรดายกแก้วพั้นขึ้นมาชนกับแก้วบรั่นดีของตริน ก่อนจะรีบยกดื่มทันที หมายจะให้หมดแก้วไวในทีเดียว จะได้รีบกลับรีสอร์ทซักที

“ อย่าดื่ม!! ”

แต่แล้วก็มีมือใครบางคนมาดึงแก้วออกมาจากปากเธอ พร้อมกับตะโกนเสียงดังลั่น

“ อ้ะ!! แค่ก แค่ก ” รินรดาตกใจถึงกับสำลัก ก่อนที่จะหันไปมองเจ้าของเสียงนั่น

“ คุณวิน!...นี่มันอะไรกันคะ? ”

มาเฟียหนุ่มยังไม่ตอบคำถาม ก่อนจะยกแก้วพั้นในมือ ที่แย่งมาจากมือของรินรดาได้ขึ้นมาดู

“ เฮ่อ..”

มาเฟียหนุ่มต้องถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ เพราะเห็นว่าน้ำพั้นในแก้วเหลือเพียงแค่ก้นแก้วเท่านั้น ก็รู้ในทันทีว่าเขามาไม่ทัน ก่อนที่ใบหน้าหล่อจะเปลี่ยนเป็นดุดันแววตาสาดประกายอำมหิตขึ้นมาทันที

มาเฟียหนุ่มจ้องมองชายหนุ่มสองคนดวงตาที่เหี้ยมเกรียมดุดันพร้อมจะสังหารชายสองคนที่อยู่ตรงหน้าเสียให้ได้ ที่บังอาจกระทำสิ่งเลวทรามกับผู้หญิงตัวเล็กๆ คนนึงอย่างไม่น่าให้อภัย

“ พวกมึงเอาอะไรใส่ในแก้วที่คุณรินดื่ม?!! ”

น้ำเสียงเข้มดุดันของมาเฟียหนุ่ม ทำเอาสองชายหนุ่มที่ทำผิด ถึงกับสะดุ้งโหยงขึ้นมาพร้อมกัน

“ ห๊ะ!อะ..อะไรนะคะคุณวิน? หมายความว่าไงคะรินงงไปหมดแล้ว ” ในขณะเดียวกันที่รินรดาทั้งตกใจทั้งงง กับสิ่งที่ได้ยิน จากปากมาเฟียหนุ่ม

“ ตอนคุณรินไปเข้าห้องน้ำ ไอ้สองคนนี้ เอาอะไรบางอย่างเทใส่แก้วของคุณรินครับ..ผมเห็นชัดเจนจากกล้องตัวนั้น ”

มาเฟียหนุ่มชี้นิ้วไปยังกล้องวงจรปิดตัวที่สามารถใช้เป็นหลักฐานมัดตัวคนทำผิดได้ ทำให้ชายหนุ่มทั้งสองคนถึงกับหน้าถอดสี

ก่อนจะรีบก้มหน้างุดเพื่อหลบสายตาของรินรดาที่กำลังกัดฟันโกรธจนเลือดขึ้นหน้า ชายหนุ่มผู้อ่อนโยนที่เธอไว้ใจ ทำไมถึงทำกับเธอได้เพียงนี้

“ รินไม่นึกเลย ว่าคุณจะเป็นคนแบบนี้ คุณตริน ” รินรดาก้าวไปยืนอยู่ตรงหน้าไกด์หนุ่มก่อนจะพูดออกมาด้วยนำเสียงกรุ่นโกรธ

“ ผม...ผมขอโทษครับ ..คุณริน ” เสียงของคนทำความผิดกล่าวคำขอโทษอย่างสั่นเคลือ พลันให้คิดได้ ว่าตัวเองนั้นไม่น่าทำลงไปเลย ทว่ามันคงสายไปแล้ว

เพี๊ยะ!ฝ่ามือบางกระทบใบหน้าไกด์หนุ่มสุดแรงโกรธของเธอ

“ ต่อจากนี้ไป.. คุณไม่ต้องพาแขกมาพักที่รีสอร์ทของรินอีก รีสอร์ทของรินไม่ต้อนรับคุณ.. เพราะสิ่งที่คุณทำกับริน มันน่ารังเกลียดที่สุด ” เมื่อพูดกับตรินจบรินรดาก็หันมาเอ่ยกับปภาวินต่อ

“ คุณวินคะ รินวานจัดการคนชั่วให้รินด้วยนะคะ ”

“……” ตรินสีหน้าเศร้าอย่างสำนึกผิดกับสิ่งที่ทำลงไป

“ คุณรินไม่ต้องห่วง เรื่องนี้ผมจะเป็นคนจัดการให้เองครับ ”

ปภาวินตอบพร้อมกันหันไปจ้องหน้าไกด์หนุ่มด้วยแววตาเย็นเยียบ

“ รินขอบคุณมากนะคะคุณวิน ”

“ ยินดีครับ ” ปภาวินตอบพร้อมรอยยิ้มก่อนหันหน้าไปทางลูกน้องแล้วออกคำสั่ง

“ เอาไอ้สองคนนี้ไปส่งตำรวจ แล้วเอาหลักจากกล้องวงจรปิดไปด้วย.. เอานี่ไปแบ่งเป็นสองส่วน.. ให้ตำรวจส่วนนึง ที่เหลือรีบเอาไปให้หมอสันต์ที่ห้องแล็ปเดี่ยวเลย ”

“ ครับ..”

“ บอกหมอสันต์ด้วย ว่าฉันต้องการรู้เดี่ยวนี้...ว่าเป็นยาชนิดไหน..รีบไปเดี่ยวนี้!.. ไป! ”

“ ครับนาย.. ”

เหล่าบอดี้การ์ดขานรับอย่างพร้อมเพียงกัน ก่อนแยกย้ายไปทำหน้าที่...ตามคำสั่งมาเฟียหนุ่มทันที

สันต์ติชัย โชติตระกาล หรือหมอสันต์ เขาเป็นหมอประจำตระกูลของครอบครัวกีรติเมธานนท์ ที่รับช่วงต่อมาจากพ่อของเขา อีกทั้งหมอสันต์ยังเป็นเพื่อนรักของปภาวินและคทาด้วย

จากประสบการณ์ การใช้ชีวิตแบบมาเฟีย โรงแรมกีรติเมธานนท์จึงมีห้องแล็ปที่พร้อมสำหรับรับสถานการณ์ฉุกเฉินต่างๆ เสมอ

หลังจากสั่งการบอดี้การ์ดเรียบร้อบ มาเฟียหนุ่มก็ขมวดคิ้วเข้าหากันนิ่ง พลางหันมาจ้องมองรินรดาด้วยความเป็นห่วงพร้อมสีหน้ากังวล

เมื่อยังไม่รู้ว่ารินรดาถูกวางยาตัวไหน ก็จำต้องรอผลจากหมอสันต์ก่อน ปภาวินภาวนาอยู่ในใจ ขออย่าให้ยาออกฤทธิ์ไวก็แล้วกัน แต่ทว่ารินรดาเองก็ยังไม่มีอาการใด

_________