ตอนที่ 9 ยาออกฤทธิ์เต็มพิกัดNC

“ อิ้อออ นะ..น้ำ ห้องน้ำ พารินไปห้องน้ำ รินต้องอาบน้ำ ”

เสียงครางกระเส่ากับสติที่ยังหลงเหลืออยู่อันน้อยนิด คิดได้ว่าน้ำอาจช่วยลดความร้อนรุ่มภายในกายได้ ร่างบางอ่อนปวกเปียกกำลังตะเกียกตะกายลงจากเตียงอย่างทุลักทุเล

คนที่ยืนมองอยู่ได้ยินแบบนั้น ก็รีบเข้าไปช้อนร่างบางขึ้นไว้ในอ้อมแขนแกร่งแล้วตรงไปยังห้องน้ำทันที

ลำแขนแกร่งประคองร่างเล็กให้ยืนอยู่ใต้ฝักบัวอาบน้ำขนาดใหญ่ รินรดาหวังเพียงใช้น้ำเพื่อดับความร้อนรุ่มในกาย ฝ่ามือหนาไม่รอช้ารีบเปิดน้ำให้เธออย่างรวดเร็ว

สายน้ำจากฝักบัวไหลพรมลงบนร่างเล็กจนเปียกชุ่มทั้งตัว ทำให้ชุดเดรสสั้นที่เธอสวมใส่มานั้นเปียกชุ่มจนแนบเนื้อ เผยให้เห็นเนื้อเนียนภายใต้ชุดนั่น

“ อึก!”

สัดส่วนเว้าโค้งเอวคอดกิ่วของร่างเล็กนั่นอย่างชัดเจน ทำเอาคนที่กำลังยืนมองถึงกับกลืนน้ำลายเอื้อกใหญ่ลงคอ

มาเฟียหนุ่มใบหน้าร้อนผ่าวเมื่อเขาเห็นเนินอกอวบอิ่มที่ไร้บรา มีแค่เพียงจุกปิดยอดถัน แม้จะอยู่ภายใต้ชุดเดรสแต่ก็ยังเห็นเด่นชัด

ส่วนล่างของเค้ามันกำลังเริ่มคับแน่น เขากำลังเกิดอารมณ์เพราะร่างเล็กที่เปียกชุ่มเป็นต้นเหตุ

“ คุ..คุณวิน ชะ..ช่วย ออกไปก่อนนะคะ รินขอร้อง ”

น้ำเสียงกระท่อนกระแท่น ดูเหมือนว่าร่างบางกำลังได้สติคืนมาไม่มากก็น้อย

“….? ”

‘ ถ้าคุณยังอยู่ มีหวังรินได้ข่มขืนคุณแน่ คุณวิน’ สิ่งที่รินรดาคิดมันช่างสวนทางกับมาเฟียหนุ่มนัก

‘ อะไรกัน!ตัวเองทรมานขนาดนี้กลับปฏิเสธเราได้ ใจจะขาดตายอยู่แล้วยังทนอยู่อีก หึ.. เป็นคนใจแข็งสินะ ’ ทว่ามาเฟียหนุ่มต่างหากที่กำลังใจจะขาด

คนถูกไล่รีบหันหลังออกจากห้องน้ำอย่างไม่สบอารมณ์ซักเท่าไหร่นัก เหมือนจะรู้สึกเสียหน้าที่ตัวเองถูกปฏิเสธ ทว่าอีกใจนึงก็เป็นห่วง

ปภาวินกลัวว่าร่างกายเธอจะทนต้านฤทธิ์ยาไม่ไหวจนอาจช็อคได้ เขาไม่เคยถูกปฏิเสธมาก่อนโดยเฉพาะผู้หญิง แล้วเธอเป็นใครกัน ถึงได้กล้าปฏิเสธ ปภาวิน กีรติเมธานนท์ มาเฟียหนุ่มรูปหล่อที่เพียบพร้อมทุกด้าน

ร่างเล็กที่เหมือนจะดีขึ้น.. แต่มันแค่ชั่วครู่เท่านั้น เมื่อความร้อนรุ่มกลับมาอีกครั้งหลังจากที่ปภาวินออกจากห้องน้ำไปแล้ว

มาเฟียหนุ่มออกจากห้องนอนเดินตรงไปห้องรับแขก ก่อนจะหยิบขวดบรั่นดีเทลงแก้วแล้วยกดื่มพรวดเดียวหมด เพื่อดับความกระหายในตัวที่กำลังร้อนรุ่มไม่ต่างจากคนที่อยู่ข้างในห้องนอนของเขา

ก็แปลกใจตัวเองอยู่ไม่น้อย ทำไมเขาถึงอุ้มรินรดาเข้าห้องนอนของตัวเอง ที่แม้แต่ผู้หญิงของเขาก็ไม่เคยมีใครได้เข้าไปแม้แต่คนเดียวด้วยซ้ำ

ร่างหนาลุกพรวดขึ้น เดินไปเดินมาไม่หยุด ในมือยังถือแก้วบรั่นดีไม่วาง อย่างใจกระวนกระวาย

ก๊อก ๆ ๆ

เสียงเคาะประตูดังขึ้น..ก่อนที่คนของเขาจะไปเปิดประตู

“ ไอ้หมอ!... ”

“ ฉันต้องรู้ปริมานยาที่ร่างกายได้รับ แกบอกฉันมาไอ้วิน ก่อนจะไม่ทันการณ์ ” หมอสันต์เอ่ยถามขึ้นทันทีก่อนที่มาเฟียหนุ่มจะได้เอ่ยถามอะไร

“ แกหมายความว่าไงไอ้หมอ? ที่ว่าจะไม่ทันการณ์ ”

“ ยาตัวนี้เป็นชนิดแรงสุดในตลาดมืดตอนนี้ แค่ครึ่งขวดถ้าไม่ได้ปลดปล่อย มีสิทธิ์ช็อคตายได้เลยนะ ”

“ ห๊ะ!! ละละแล้วถ้าหมดขวดละวะไอ้หมอ ? ”

“ อะไรนะ! ไอ้วิน หมดขวดเหรอ?....เชี่ย!!! ”

สองหนุ่มมองหน้ากันก่อนดวงตาจะเบิกกว้างอย่างตกใจ ปภาวินไม่รอช้ารีบเดินกลับเข้าไปห้องของตัวเองทันที

“ แกไม่ต้องเข้ามาไอ้หมอ.. ฉันจัดการเอง ” มาเฟียหนุ่มรีบเบรคหมอสันต์ที่กำลังเดินตามเขาเข้าไปทันที ก่อนจะหันไปทางบอดี้การ์ด

“ ใครก็ห้ามเข้ามาถ้าฉันไม่ได้เรียก เข้าใจมั้ย? ”

“ ครับนาย ”

ปภาวินสั่งบอดี้การ์ดเสียงเข้มก่อนปิดประตูห้องโดยไม่รอฟังบอดี้การ์ดขานรับตามหลัง เขาก็ปิดประตูห้องไปแล้ว

หลังประตูห้องถูกปิดปภาวินไม่รอช้า เสื้อเชิ้ตสีดำตัวที่ถูกกระชากในลิฟต์จนกระดุมขาดไปเมื่อครู่ถูกถอดออกตามด้วยกางเกงสแล็คสีดำยี่ห้อดังและชั้นในชาย ทุกชิ้นถูกถอดโยนทิ้งตามพื้นทางไปห้องน้ำอย่างรวดเร็ว

ร่างกายหนาเปลือยเปล่าไร้เสื้อผ้าอาภรณ์เอื้อม ผลักประตูห้องน้ำที่ไม่ได้ปิดสนิทเปิดออก เผยให้เห็นร่างบางที่เวลานี้ลงไปนอนกองอยู่ตรงพื้นห้องน้ำร่างบางบิดเร้าไปมา

มาเฟียหนุ่มจับร่างบางให้ลุกขึ้นนั่งใบหน้าเธอแดงก่ำด้วยฤทธิ์ยาปลุกกำหนัดที่กำลังออกฤทธิ์เต็มพิกัดรินรดาไม่อาจควบคุมตัวเองได้อีกต่อไปเมื่อเห็นใบหน้าหล่อตรงหน้า

สองมือบางยกขึ้นโอบรั้งท้ายทอยของชายหนุ่มตรงหน้า ก่อนโน้มริมฝีปากหนาประกบเรียวปากอิ่มของตัวเองอย่างไม่เหนียมอายอีกต่อไป รสจูบอันดูดดื่มดุดกระหายจากเธอ ทำให้มาเฟียหนุ่มใจเต้นแรงอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน

เขาตอบสนองเธออย่างเต็มที่ภายใต้ความบ้าคลั่งของฤทธิ์ยาปลุกกำหนัด ลิ้นร้อนสอดแทรกเข้าในโพรงปากอิ่ม ดูดดึงความหวานฉ่ำจากลิ้นนุ่ม

ฝ่ามือหนาเกาะเกี่ยวเอวคอดของร่างบางเอาไว้แน่น มือหนาอีกข้างลูบไล้คลำสำรวจจนทั่วเรือนร่างบางโดยที่ยังมีเดรสบางขวางกั้นอยู่ มือหนาลูบไล้เนินอกอวบอิ่มพร้อมทั้งขยำบีบเคล้นเคล้าคลึงอย่างเมามัน

( *_* ) งื้อ.. เบาๆกับลูกสาวอิแม่หน่อยนะคุณวิน