Hinovel
App Store
Google Play
คลังหนังสือ
บท
ตั้งค่า
18 ผู้หญิงของมาเฟีย
มาเฟียหนุ่มมอบบทรักให้กับมิรันดาจนเธอสุขสมครั้งแล้วครั้งเล่า เสียงหวานครางจนแห้งแหบ เช้านี้หญิงสาวเลยตื่นนอนสายกว่าหลายวันที่ผ่านมา
“ไหวไหมครับมิรัน”
“สบายมากค่ะ พี่ไม่ต้องเอายาอะไรมาให้กินแล้วนะคะ” ถึงแม้จะปวดเมื่อยไปทั้งตัวแต่มิรันดาก็ไม่อยากทานยาอะไรทั้งนั้น
“พี่รู้ยาพวกนั้นมันไม่ดี แต่เมื่อคืนก็พี่ไม่ได้ป้องกันอีกแล้ว ในห้องพี่ไม่เคยมีถุงยางเก็บไว้เพราะไม่เคยคิดจะมาใครมานอนที่นี่”
“ไม่เป็นไรค่ะ มันเป็นระยะปลอดภัยของรัน”
“พี่ว่าเราต้องปรึกษาหมอเรื่องนี้”
“ไม่ต้องปรึกษาหรอกค่ะ เดี๋ยวรันไปถามเภสัชตามร้านขายยาเอาก็ได้”
“มันจะดีเหรอ เกินถ้ากินแล้วมันอันตรายล่ะ”
“ไม่หรอกค่ะ เพื่อนรันบางคนก็กิน เพราะมันมียาบางชนิดที่กินแล้วหน้าใสไม่ค่อยเป็นสิว”
“พี่ไม่อยากให้มิรันกิน เอาเป็นว่าพี่จะเป็นคนป้องกันเอง”
“ไม่เป็นไรค่ะ รันว่ารันกินยาดีกว่ารันไม่ไว้ใจพี่หรอกค่ะ”
“พี่ไม่ได้บังคับนะมิรัน เรื่องนี้เราต้องพูดกันตรงๆ”
“รันรู้ค่ะ รันจะปรึกษาเภสัชว่าแบบไหนอันตรายน้อยที่สุดดีไหมคะ”
วันนี้มาร์คัสอยู่กับมิรันดาทั้งวัน ไม่ว่าหญิงสาวจะทำอะไรเขาก็คลอเคลียอยู่ใกล้ๆ พอตกบ่ายก็พาเธอออกไปซื้อของเพิ่ม เพื่อเตรียมตัวไปมิลานในวันพรุ่งนี้
ออกจากห้างสรรพสินค้า มาร์คัสก็พามิรันดาไปยังบ้านของจัสมิน เป็นครั้งในรอบปีที่มิรันดาจะเจอกับพี่สาวของมาร์คัสหลังจากที่เคยเจอกันที่บ้านเด็กกำพร้าอยู่หลายครั้ง
“สวัสดีค่ะคุณจัสมิน” มิรันดายกมือไหว้ทักทาย เมื่อมาร์คัสแนะนำให้เธอรู้จักกับน้องสาวของเขาอย่างเป็นทางการ
“สวัสดีจ้ะน้องรัน เรียกพี่จัสมินดีกว่านะคะ จะได้ดูสนิทกัน”
“ค่ะพี่จัสมิน”
“น้องรันหิวหรือยังคะ พอดีวันนี้พ่อครัวทำหลายอย่างอาจจะเสร็จช้าหน่อย”
“พ่อครัวบ้านนี้ขยันจริงๆ พี่ขอตัวไปคุยกับพ่อครัวหน่อยนะจัสมิน พี่ฝากมิรันด้วย”
“ได้ค่ะ พี่มาร์คไม่ต้องห่วงนะคะน้องจะดูแลอย่างดีเลยค่ะ”
มาร์คัสเดินออกไปแล้ว มิรันดาก็นั่งก้มหน้าเงียบเธอรู้สึกผิดที่มีส่วนรู้เห็นให้เพื่อนตัวเองเป็นเมียน้อยของเขมทัต
“น้องรันเป็นอะไรหรือเปล่าคะ ดูไม่สบายใจเลย หรือพี่มาร์คบังคับให้น้องรันมาด้วยคะ”
“เปล่าค่ะ เขาไม่ได้บังคับ”
“งั้นมีอะไรไม่สบายใจบอกพี่ได้นะคะ ถือว่าพี่เป็นพี่สาวของน้องรันก็ได้”
“พี่จัสมินคะ รันขอโทษนะคะ” มิรันดายกมือไหว้หญิงสาวตรงหน้าอย่างสำนึกผิด
“เรื่องอะไรคะ”
“ก็เรื่องเพื่อนของรัน รันรู้แต่ไม่ห้ามเพื่อน”
“ช่างมันเถอะ พี่ไม่สนใจแล้ว พี่เองก็ต้องขอโทษที่ทำให้เราเดือดร้อน พี่มาร์คเข้าใจผิดคิดว่ารันคือผู้หญิงคนนั้น”
“เรื่องนี้รันก็มีส่วนผิดค่ะ รันคงปฏิเสธไม่หนักแน่นพอ”
“แต่ตอนนี้รันโอเคใช่ไหม”
“พี่จัสมินคะ รันสับสนค่ะ รันไม่แน่ใจ”
“เล่าให้พี่ฟังนะคะ”
มิรันดาอึดอัดกับสถานะของตัวเองมานานหลายวันแล้วแต่ก็ไม่กล้าปรึกษากับเพื่อนเพราะกลัวว่าเพื่อนจะเป็นกังวลไปกับตนเองด้วย แต่ถ้าให้เก็บไว้คนเดียวก็คงจะยิ่งแย่กว่าเดิม
หญิงสาวจึงเล่าเรื่องที่มาร์คัสขอให้เธอมาเป็นผู้หญิงของเขาให้จัสมินฟังรวมถึงเรื่องที่เขาจะพาเธอไปเที่ยวอิตาลีในวันพรุ่งนี้
คนฟังอย่างจัสมินฟังไปยิ้มไปเพราะเธอเริ่มเห็นการเปลี่ยนแปลงของพี่ชายไปในทางที่ดีขึ้น อย่างวันนี้มาร์คัสก็สวมเสื้อเชิ้ตสีน้ำตาลอ่อน ไม่ใช่ชุดดำทั้งชุดเหมือนห้าปีที่ผ่าน
“ถ้าน้องรันยังไม่มีใครก็ลองเปิดใจให้เขาดูนะคะ เขาอาจจะดูแข็งๆ แต่ถ้าได้รู้จักมากขึ้นน้องรันจะรู้เองว่าเขาเป็นคนใจดีและอ่อนโยนมากแค่ไหน”
“นอกจากรันแล้วเขามีคนอื่นที่อิตาลีไหมคะ”
“ถ้ามีเป็นตัวเป็นตนไม่มีหรอกค่ะ แต่ถ้าควงเล่นก็มีอยู่บ้าง แต่แพทริคบอกว่าคนล่าสุดเขาเพิ่งบอกเลิกก่อนกลับมาเมืองไทย”
“รันกลัวค่ะ รันไม่เคยเป็นผู้หญิงของใครมาก่อน”
“น้องรันอย่ากลัวหรือกังวลไปเลย เพราะคำว่าผู้หญิงของเขามันมีความหมายมากกว่าที่น้องรันคิด”
“ถ้าเปรียบเทียบกับประเทศไทยก็คงคล้ายๆ นางบำเรอใช่ไหมคะ”
“มันต่างกันจ้ะ นางบำเรอก็แค่ตอบสนองเรื่องอย่างว่าบนเตียงเท่านั้น แต่ผู้หญิงของมาเฟียมันเป็นมากกว่านั้น มันหมายความว่าน้องรันคืนคนที่เขารักและยอมให้น้องรันทุกเรื่อง น้องรันมีสิทธิ์ทุกอย่างในตัวเขา และลูกน้องของเขาทุกคนจะทำตามคำสั่งของน้องรันเหมือนอย่างที่ฟังคำสั่งมาร์คัส”
“แต่เขาไม่ได้รักรัน”
“คำบางคำมันไม่จะเป็นต้องพูดหรอกค่ะ พี่ว่าดูที่การกระทำมากว่า”
“แต่รันกับพี่มาร์ค รู้จักกันยังไม่ถึงสิบวันเลยนะคะ”
“เขาให้น้องรันเรียกว่าพี่มาร์คเหรอคะ”
“ค่ะ มีอะไรหรือเปล่าคะ หรือว่ามันไม่เหมาะสม”
“พี่แค่แปลกใจค่ะ เขาไม่เคยให้ผู้หญิงคนไหนเรียกชื่อเขาแบบนั้นมาก่อน นอกจากพี่คนเดียว ขนาดไลร่ายังไม่เคยได้เรียกแบบนี้เลย”
“พี่พูดแบบนี้รันไม่กล้าเรียกแล้ว”
“อะไรที่เราพูดออกมาแล้วมันเป็นนายเรานะคะ ถ้าเรียกไปแล้วก็ยากที่เขาจะยอมให้เปลี่ยนค่ะ อีกอย่างตอนนี้น้องรันก็ได้ไปอยู่ที่เพนเฮาส์ของเขาน้องรันคงถอนตัวยากแล้วล่ะคะ เพราะมาร์คัสไม่เคยให้ใครไปที่นั่นและไม่เคยนอนค้างกับใครในรอบห้าปีที่ผ่านมา”
“พี่กำลังจะบอกรันว่าอะไร” มิรันดาไม่อยากตีความหมายไปเองแบบผิดๆ
“ก็จะบอกว่าทุกอย่างที่มาร์คัสแสดงออกมามันหมายความว่าเขารักน้องรันมากไงคะ อาจจะรักมากกว่าไลร่าด้วยซ้ำ เพียงแต่เขาไม่พูดเท่านั้นเอง”
“เหรอคะ”
“เชื่อพี่เถอะค่ะ”
มิรันดาสบายใจมากขึ้นเมื่อได้คุยกับจัสมิน พอถึงเวลาอาหารเธอเลยทานได้เยอะกว่าทุกวัน
“เที่ยวให้สนุกนะคะน้องรัน” จัสมินบอกกับว่าที่พี่สะใภ้ขณะที่เดินมาส่งที่รถ
“น้องน่าจะไปพร้อมกับเรานะ” มาร์คัสไม่ค่อยแน่ใจว่าตอนนี้สภาพจิตใจของน้องสาวเป็นยังไงบ้างจึงเป็นห่วงที่จะทิ้งเธอให้อยู่ที่นี่
“ไม่ล่ะคะ อีกสองวันพี่จอมจะพาน้องไปไหว้พระที่อยุธยา”
“อ้อ งั้นเอาไว้ครั้งหน้าเราค่อยไปพร้อมกันก็ได้” มาร์คัสรีบบอกน้องสาว เขาดีใจที่เห็นว่าตอนนี้จัสมินมีความสุขและออกไปข้างนอกบ้างไม่ใช่เอาแต่เก็บตัวอยู่ในบ้านเหมือนแต่ก่อน
เขารู้ว่าเรื่องระหว่างเขมทัตและจัสมินนั้นคงจะจบลงแบบไม่สวย เพราะตอนนี้เขมทัตไม่กลับมาบ้านเป็นสัปดาห์แล้ว เขาให้คนตามสืบจึงรู้ว่าตอนนี้น้องเขยของเขานั้นกำลังตามจีบผู้หญิงคนหนึ่งอยู่
มาร์คัสไม่ได้บอกเรื่องนี้กับน้องสาวเพราะไม่อยากให้เธอเศร้าไปมากกว่านี้ แต่ก็แอบคิดว่าบางครั้งจัสมินก็อาจจะเริ่มทำใจกับพฤติกรรมของสามีตนเองได้แล้ว เขาจะรอให้น้องสาวเข้มแข็งมากกว่านี้อีกสักหน่อยแล้วจะเรียกเขมทัตเข้ามาคุย มาร์คัสไม่อยากเรื่องมันคาราคาซังอยู่แบบนี้อีกต่อไป
“ครั้งหน้าน้องไม่พลาดแน่ จะพาน้องรันไปช้อปปิ้งให้พี่หมดตัวเลยค่ะ”
“พี่คงต้องรีบกลับไปทำงานหาเงินให้สองสาวช้อปปิ้งแล้วล่ะสินะ”
“อย่าทำงานเพลินจนไม่มีเวลาพาน้องรันเที่ยวนะคะ”
“พี่ไม่มีทางทำแบบนั้นเด็ดขาด พี่ไปก่อนนะ”
“โชคดีนะคะ”
ทั้งสองออกมาจากบ้านของจัสมินในเวลาเกือบสองทุ่ม พอออกไม่ได้ไม่นานมิรันดาก็ขอให้คนขับรถจอดที่หน้าร้านสะดวกซื้อ เพราะตนเองจะต้องลงไปซื้อผ้าอนามัยเนื่องจากประจำเดือนเธอมาก่อนเวลา
“พี่ลงไปซื้อให้ไหม ดูหน้ามิรันซีดมาก”
“พี่ซื้อเป็นเหรอคะ”
“แค่ซื้อของเอง สบายมาก รออยู่นะในรถเดี๋ยวพี่ไปซื้อให้”
มาร์คัสไม่คิดมาก่อนว่าการเลือกซื้อผ้าอนามัยจะยากขนาดนี้ แต่จะโทรไปถามมิรันดาก็ไม่อยากเสียหน้า สุดท้ายชายหนุ่มก็เลยเลือกมาทุกแบบทุกขนาดและทุกยี่ห้อ
“คุณค่ะ จะซื้อหมดนี่เหรอคะ” พนักงานที่แคชเชียร์ถามเพื่อความแน่ใจอีกครั้ง
“ครับ ทั้งหมดนั่นแหละ”
“ค่ะ รอสักครู่นะคะ”
พนักงานอีกคนกลั้นขำแทบไม่ไหว เธอรับเข้ามาช่วยเพื่อนหยิบผ้าอนามัยที่วางอยู่ล้นเคาน์เตอร์ใส่ถุงอย่างรวดเร็ว
มาร์คัสเดินกลับมาที่รถพร้อมกับถุงสองใบใหญ่
“ทำมันเยอะขนาดนี้”
“พี่เลือกไม่ถูก”
“ขอบคุณนะคะ” มิรันดาไม่อยากจะต่อว่าเขาให้เสียน้ำใจและมันเป็นความผิดของเธอที่ไม่เตรียมพร้อม แถมยังไม่บอกเขาว่าของที่ตัวเองต้องการคือแบบไหน มิรันดายิ้มให้เขาก่อนจะโน้มตัวไปจุ๊บที่แก้มสากเพื่อเป็นการขอบคุณ
ดาวน์โหลดแอปทันทีเพื่อรับรางวัล
