มาเฟียคลั่งรัก

“มาร์คัสเราเพิ่งสนุกกันไปนิดเดียวเองนะคะ คุณจะรีบไปไหน” นางแบบสาวหุ่นเซ็กซี่ถามชายหนุ่มลูกครึ่งอิตาลี-ไทย ที่กำลังเดินออกมาจากห้องน้ำ ด้วยชุดเสื้อเชิ้ตกางเกงสแล็คผ้าเนื้อดี

“ขอโทษนะลีน่า ผมมีธุระ” พูดพลางติดกระดุมเชิ้ตเม็ดที่เหลืออย่างเร่งรีบ

“จะมีธุระอะไรสำคัญกว่าเรื่องบนเตียงของเราอีกเหรอคะที่รัก” หญิงสาวลุกขึ้นยืนด้วยร่างกายเปลือยเปล่า เบียดอกอวบแนบชิด แขนคล้องไปยังลำคอแกร่งอย่างประจบ

“ผมต้องบินไปเมืองไทยด่วน จัสมินมีเรื่องให้ช่วย”

“โธ่! ก็นึกว่าเรื่องอะไร น้องสาวคุณก็คงโทรมาฟ้องเรื่องสามีอย่างเคยนั่นแหละ ไม่ใช่เรื่องสำคัญอะไรสักหน่อยเอาไว้พรุ่งนี้ค่อยไปก็ได้นี่คะ” เพราะเป็นคู่ควงของมาร์คัสมานานหญิงสาวก็เลยพอจะรู้ว่าน้องสาวของเขามักจะโทรมาฟ้องพี่ชายเรื่องความเจ้าชู้ของสามีอยู่บ่อยๆ เอลลีน่าจึงคิดว่ามันไม่ใช่เรื่องด่วนหรือสำคัญอะไรเลยสักนิด

“สำหรับผมทุกเรื่องของจัสมินคือเรื่องสำคัญ” เขาตอบด้วยน้ำเสียงแข็งกร้าว

“นี่คุณเห็นน้องสาวของคุณสำคัญกว่าเรื่องของเราอีกเหรอคะมาร์คัส”

“ลีน่าคุณรู้จักผมมานาน ก็น่าจะรู้นะครับว่าใครสำคัญที่สุดในชีวิตผม” ชีวิตของมาร์คัสเหลือเพียงน้องสาวเพียงคนเดียวไม่ว่าเรื่องเล็กหรือเรื่องใหญ่ ถ้าจัสมินบอกว่าอยากให้ไปหา ชายหนุ่มก็พร้อมที่จะทิ้งทุกอย่างเพื่อไปหาเธอให้เร็วที่สุด

“ถ้าคุณไปตอนนี้เราก็ไม่ต้องมาคุยกันอีก ลีน่าเบื่อเต็มทนแล้วนะคะ เมื่อไหร่คุณจะเลิกตามใจน้องสาวสักที เธอโตแล้วคุณควรให้เธอทำอะไรด้วยตัวเองบ้างนะคะ” เอลลีน่าพูดอย่างขัดใจ

หญิงสาวอยากเขาเห็นความสำคัญของเธอบ้าง จึงพูดแบบนั้นออกไป เธอยืนหันหลังให้กับชายหนุ่มหวังว่าขู่ไปแบบนั้น มาร์คัสคงจะยอมเปลี่ยนใจ แต่เอลลีน่าคิดผิดถนัดเพราะนอกจากเขาจะไม่สนใจแล้วมาร์คัสยังเดินออกไปจากห้องนอนพร้อมกับตะโกนสั่งลูกน้องด้วยเสียงดังลั่น

“แพทริค อย่าลืมเอาเช็คค่าเสียเวลาให้เธอด้วย ส่วนห้องนี้ผมยกให้ จากนี้เราคงไม่ต้องเจอกันอีก”

“มาร์คัส กลับมาคุยกันก่อน ลีน่าขอโทษ” เอลลีน่ารีบสวมผ้าเช็ดตัวแล้ววิ่งตามผู้ชายตัวโตออกจากห้องนอน แต่เธอก็ต้องหยุดอยู่ที่ห้องรับแขกเพราะนอกจากมาร์คัสจะไม่หันกลับมามองแล้วการ์ดของเขายังยืนขวางอยู่ถึงสองคน

ชายหนุ่มไม่สนใจเสียงเรียกของคู่นอนเลยแม้แต่น้อย ตลอดหลายเดือนที่ผ่านมาเขาคิดว่าเอลลีน่าเป็นคนที่เข้าใจเขามากที่สุด เขาควงเธอนานกว่าใคร แต่ทุกอย่างมันก็จบลง เพราะใครก็ตามที่พูดถึงน้องสาวของเขาแบบนั้นเขาก็ไม่เอาไว้

หนึ่งในการ์ดของเขายื่นเช็คที่ระบุจำนวนเงินสามแสนยูโรให้กับเธอ เอลลีน่าเข้าใจเป็นอย่างดีว่านี่คือการบอกเลิกในแบบฉบับของมาร์คัส

หญิงสาวเคยได้ยินเรื่องราวเหล่านี้มาบ้าง ถ้าหากมาร์คัสพอใจผู้หญิงคนไหนก็จะเลี้ยงดูอย่างดี แต่อย่างหวังว่าเขาจะแต่งงานด้วย ที่ผ่านมาชายหนุ่มเปลี่ยนคู่นอนทุกสามเดือน แต่สำหรับเอลลีน่าแล้วเธอคือผู้หญิงคนเดียวที่เป็นคู่ควงของมาร์คัสยาวนานถึงหกเดือน

เธอคิดว่าชายหนุ่มหยุดอยู่ที่ตนเอง ด้วยความคิดอยากจะเอาชนะน้องสาวของเขาทำให้เธอพูดในสิ่งที่ไม่ควรพูดออกไปเพราะคิดว่ายังไงเสียมาร์คัสก็คงจะเลือกเธอ แต่หญิงสาวลืมไปอย่างหนึ่งว่าสิ่งที่มีค่ากับมาร์คัสมากที่สุดก็คือจัสมินน้องสาวคนเดียวของเขา

แต่คนอย่างเอลลีน่านางแบบแถวหน้าของเมืองแห่งแฟชั่นอย่างมิลานไม่มีทางยอมให้เขาเขี่ยทิ้งง่ายๆ แบบนี้อย่างแน่นอน เธอจะรอให้มาร์คัสใจเย็นกว่านี้และกลับมาจากเมืองไทยแล้วเธอจะเข้าไปขอโทษเขาอย่างจริงจังอีกครั้ง

เธอรู้ดีว่าจุดอ่อนของผู้ชายมากด้วยตัณหาอย่างมาร์คัสอยู่ตรงไหน และมันก็เป็นสิ่งที่ทำให้เขากับเธอนานกว่าผู้หญิงทุกคน

ใช้เวลาสิบกว่าชั่วโมงเครื่องบินเจทส่วนตัวก็ลงจอดที่สนามบินสุวรรณภูมิซึ่งมีจอมทัพลูกน้องคนสนิทอีกคนมารอรับ

“สวัสดีครับบอส เดินทางเป็นยังไงบ้าง” จอมทัพถามด้วยความนอบน้อม

ชายหนุ่มเป็นคนไทยโดยกำเนิดแต่มีโอกาสได้ไปเรียนต่อที่ต่างประเทศและรู้จักกับมาร์คัส พอเรียนจบมาร์คัสก็เลยให้เขาดูแลกิจการที่เมืองไทย ส่วนตัวเขาเองนั้นปักหลักอยู่ที่มิลานและจะกลับมายังประเทศไทยก็ต่อเมื่องานมีปัญญามากจนจอมทัพจัดการไม่ได้ และอีกเหตุผลที่ต้องบินด่วนกลางดึกก็คือจัสมินน้องสาวของเขาต้องการความช่วยเหลือ

“ก็ดี น้องสาวฉันเป็นยังไงบ้าง” ขายาวก้าวตามลูกน้องคนสนิทมายังลานจอดรถ โดยมีแพทริคลูกน้องคนสนิทและการ์ดที่ตามมาจากอิตาลีอีกสามคนตามมาด้วย

“เมื่อวานทะเลาะกันหนักเลยครับ เช้านี้คุณต้นก็ออกจากบ้านแต่เช้า” จอมทัพรายงานเจ้านายไปตามที่ตนเองสอบถามมาจากการ์ดที่บ้านนั้นอีกที

“สงสัยจะเรื่องใหญ่จริง” มาร์คัสถอนหายใจ

ตอนนี้ทุกคนขึ้นมาบนรถและกำลังออกจากสนามบินมุ่งหน้าไปยังบ้านของจัสมิน

“อีกเกือบชั่วโมงกว่าจะถึงบ้านนายจะพักก่อนไหมครับ”

“ไม่ล่ะ นอนมาบนเครื่องแล้ว จอมนายรู้ไหมว่าคนที่นายต้นไปยุ่งด้วยนั้นเป็นใครมาจากไหน”

“เท่าที่ตามสืบเธอเป็นนักศึกษา ไม่มีครอบครัวที่ไหน มาจากบ้านเด็กกำพร้าที่คุณต้นมักไปมอบเงินบริจาคครับ”

“มีรูปไหม”

“นี่ครับคนซ้ายมือ” จอมทัพส่งรูปถ่ายในวันที่เขมทัตไปบริจาคเงินครั้งล่าสุดให้กับมาเฟียหนุ่มดู

มาร์คัสมองผู้หญิงที่อยู่ทางซ้ายมือของตนเอง สายตาคมปลาบมองอย่างเหยียดหยัน หญิงสาวใบหน้าสวยหวาน ดวงตากลมโต รวบผมอย่างเรียบร้อยดูยังไงก็ไม่น่าจะใช่คนที่ชอบแย่งของรักของคนอื่น

แต่มันก็คงเป็นแค่ลักษณะภายนอกเพียงเท่านั้น ใครจะรู้ว่าที่แท้จริงแล้วเธอซ่อนความร้ายกาจไว้ในใบหน้าที่ใสซื่อจนทำให้น้องสาวของเขาเจ็บช้ำและโทรไปร้องไห้อย่างหนักเมื่อสิบกว่าชั่วโมงก่อน

รถตู้คันหรูเล่นเข้ามาจอดในบริเวณบ้านหลังใหญ่ ที่รายล้อมไปด้วยต้นไม้ดูร่มรื่นสบายตา เหมือนกับหลุดเข้ามายังอีกโลก แต่ความเขียวของต้นไม้ไม่ได้ทำให้เจ้าของบ้านรู้สึกแบบนั้นเลย

จัสมินแต่งงานกับเขมทัตมาได้สองปีแล้ว ทั้งสองเพิ่งจะเริ่มมีปากเสียงกัน เรื่องมันเริ่มต้นขึ้นเมื่อทั้งสองคนไปบริจาคเงินที่บ้านเด็กกำพร้าเมื่อต้นปีที่ผ่านมา

“พี่มาร์ค” หญิงสาวรูปร่างระหงวิ่งเข้ามาสวมกอดพี่ชายด้วยความคิดถึง พี่ชายคนนี้เป็นที่พึ่งของเธอได้ทุกเรื่อง จัสมินมั่นใจว่าเรื่องที่ตัวเองกำลังเผชิญอยู่ตอนนี้ เขาก็จะช่วยเธอได้เหมือนทุกครั้งที่ผ่านมา

“น้องพี่ผอมลงหรือเปล่า” มาร์คัสมองน้องสาวด้วยสายตาเป็นห่วง ครั้งล่าสุดที่เจอกับจัสมินก็สองเดือนที่แล้ว ตอนนั้นเธอยังมีน้ำมีนวลมากกว่านี้ เขาเชื่อแล้วว่าปัญหาที่หญิงสาวกำลังเผชิญอยู่นั้นคงหนักหนาเอาเรื่อง

“พี่จะให้น้องกินอิ่มนอนหลับได้ยังไงล่ะคะ ในเมื่อพี่ต้นกำลังหลงผู้หญิงคนนั้นจนโงหัวไม่ขึ้น”

“เข้าบ้านก่อนดีไหมตรงนี้แดดมันร้อนเดี๋ยวผิวสวยของน้องจะเสีย”