ตอนที่4 เล่นละคร

โจฮาน

“ยะ...อย่านะ!” เสียงสั่นๆ ของผู้หญิงใต้ร่างร้องขึ้น พร้อมดิ้นออกห่างจากผมอีกครั้ง แต่คิดเหรอว่าผู้หญิงตัวเล็กๆ อย่างเธอจะสู้แรงผมได้

ถามว่าผมพอใจไหม ยอมรับเลยว่าพอใจ มันก็ตื่นเต้นดีนะกับการแสดงของเธอที่ทำเหมือนสาวน้อยบริสุทธิ์ แต่ตอนนี้ความต้องการของผมมันมากเกินจะควบคุมได้แล้ว มันเริ่มทำให้ผมรำคาญ ถ้าไม่ติดว่าหน้าตาเธอสวยหวานถูกใจผมขนาดนี้นะ ผมคงไม่ใจดีกับเธอได้นานขนาดนี้หรอก

ผมขยับตัวไปหยิบถุงยางที่กระเป๋าเงินข้างเตียงก่อนจะหยิบมันออกมา แต่ก็ไม่ลืมกดร่างเล็กไว้ไม่ให้หนี ซึ่งเธอก็พยายามออกแรงดิ้นตลอด แต่ก็ทำได้แค่ขยับเล็กน้อยเท่านั้น ผมรีบฉีกซองถุงยางก่อนจะสวมใส่ด้วยความชำนาญจนสำเร็จ แล้วลากเธอขยับเข้าหาผมอีกครั้ง

“ขอร้อง อย่าทำแบบนี้เลยนะคะ ปล่อยฉันไปเถอะ” เธอร้องไห้ออกมาแล้วยกมือไหว้ผมอย่างอ้อนวอน

ผมยอมรับว่าการแสดงของเธอแม่งโคตรเนียน แต่มันไม่ได้ทำให้ผมสงสารไง เพราะว่าผมรู้อยู่แก่ใจอยู่แล้วว่าอะไรเป็นอะไร

“เล่นดีแบบนี้เดี๋ยวฉันให้พิเศษแล้วกัน” ปลอบใจเธอหน่อยแล้วกัน ถ้านิ่งใส่เดี๋ยวเธอจะหมดกำลังใจแสดงก่อน

ผมจับท่อนเอ็นที่แข็งเต็มตัวตั้งแต่ได้เห็นร่างกายขาวๆ ของเธอตรงหน้าถูไปที่ร่องของเธอ แต่แม่งเอ้ย ใครจะไปคิดว่าร่องของเธอสีมันจะสวยสดแบบนี้ ถึงแม้ว่าผู้หญิงที่ผ่านมาของผมจะพากันไปทำรีแพร์ เลเซอร์กันมา แต่บางคนสีก็ไม่ได้สดขนาดนี้ไง

“อึก อย่านะ!” เธอร้องขึ้นแล้วขยับตัวหนีห่างไม่หยุด แต่มันติดที่มือของผมที่จับต้นขาเธอไว้ทำให้เธอไปไหนได้ไม่ไกล

“อย่าเล่นเยอะเกินไป” ผมกดเสียงต่ำใส่เธออย่างเริ่มไม่พอใจ ก็บอกแล้วว่าตอนนี้ร่างกายผมมีความต้องการอย่างควบคุมไม่ได้แล้ว แสดงแต่พอดีก็ยังพอสนุกไปด้วย แต่นี่เริ่มจะมากเกินไปแล้ว มันทำให้ผมเริ่มรำคาญ

“ฉันเป็นพนะ...”

สวบบ!!!

หลังจากเธอพูดอะไรไม่รู้ ซึ่งผมรู้สึกรำคาญจนหมดความอดทน ผมก็กดท่อนเอ็นตัวเองเข้าร่างของเธอทันที

“กรี๊ดดด!!!” เสียงเธอกรีดร้องออกมาอย่างดัง

“อ่าส์ แน่นจังวะ” แม่งเข้ายากกว่าที่คิดอีก ผมกดมันอย่างแรงแต่กลับเข้าได้แค่ส่วนหัวเท่านั้นเอง

“อึก เจ็บ ฉันเจ็บ” เธอบอกด้วยน้ำเสียงที่เบาลง

“ทนหน่อยแล้วกัน” เจ็บนิดเดียวเดี๋ยวก็หาย

ผมคิดได้แบบนั้น ผมก็ขยับตัวออกจากร่องของเธอก่อนจะหาองศาที่ดี และหลังจากได้มันแล้ว ผมก็จัดการดันท่อนเอ็นใหญ่ของผมเข้าไปอีกครั้งแรงกว่าเดิม

สวบบบ!!!

“กรี๊ดด!!!” เสียงกรีดร้องที่ดังกว่าเดิมพร้อมกับแรงเกร็งจิกลงที่ต้นแขนของผมอย่างแรง นั่นทำให้ผมได้อารมณ์มากกว่าเดิม

แต่...

“ไม่เคย?” ผมอดแปลกใจไม่ได้ที่ผู้หญิงใต้ร่างของผมยังบริสุทธิ์อยู่ แต่สิ่งที่ผมพึ่งผ่านไปเข้าไปเมื่อกี้มันบอกได้อย่างดีว่าเป็นแบบนั้นจริงๆ

แบบนี้ผมต้องให้รางวัลไอ้ฌอนอย่างดีแล้วล่ะ แค่ตอนแรกที่เห็นหน้าตาของเธอผมก็ถูกใจมากแล้ว ไม่คิดว่าจะได้ของสดใหม่แบบนี้ด้วย ถูกใจผมจริงๆ

ครืดดด! แล้วเสียงโทรศัพท์ผมก็ดังขึ้น ซึ่งขัดเวลาผมอย่างมาก แต่จะไม่รับก็ไม่ได้ เพราะมันรำคาญเกินกว่าจะปล่อยไว้แบบนี้ แล้วถ้าไม่สำคัญนะ...

“ว่าไง” หลังจากผมเอี้ยวตัวไปหยิบโทรศัพท์ที่อยู่ในกระเป๋ากางเกงข้างเตียงได้ทั้งที่ส่วนนั้นของผมกับผู้หญิงคนนั้นก็ยังคาอยู่ และเห็นว่าเป็นใคร ผมก็กดรับสายไปอย่างหงุดหงิด แต่ก็ถือว่ามันยังมีความดีอยู่บ้างเลยไม่ด่าให้

(ผู้หญิงที่ให้ฉันหาให้เกิดอุบัติเหตุระหว่างทาง อาจจะมาถึงช้าหน่อย จะรอหรือให้ยกเลิก) ไอ้ฌอนถามผมขึ้น แต่เดี๋ยวนะ

“มึงว่าอะไรนะ?” ถ้าบอกว่าผู้หญิงที่มันหาให้ยังไม่มา แล้วผู้หญิงที่กลืนกินผมอยู่ตอนนี้...

(ก็อย่างที่บอกไปนั่นแหละ) มันพูดขึ้นสั้นๆ อีกครั้ง

“มึงไม่ได้หาพนักงานโรงแรมมาให้กูเหรอ” ผมถามมันเพื่อความแน่ใจ

(พนักงานโรงแรมอะไรของนาย ฉันติดต่อผู้หญิงข้างนอกให้ เดี๋ยวนะ อย่าบอกนะว่า...)