ตอนที่3 เข้าใจผิด

น้ำใส

ฉันตกใจจนทำอะไรไม่ถูกจำต้องเดินไปตามแรงดึงของเขา แต่หลังจากที่เขาก้มลงมาซุกเข้าที่ซอกคอของฉันอย่างไม่ทันตั้งตัวเท่านั้นแหละ ฉันถึงได้พึ่งเรียกสติของตัวเองกลับมาคืนได้

“เอ่อคุณลูกค้าคะ ปล่อยฉันก่อนคะ” ฉันบอกเขาออกไปด้วยความตื่นตระหนกแล้วพยายามดันเขาออกห่างจากตัว แต่ก็ไม่เป็นผลเลยสักนิด ผู้ชายตรงหน้ากลับออกแรงซุกแรงกว่าเดิม

ฉันก็ไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่ ฉันแค่ขึ้นเอาน้ำมาเติมให้เขาหลังจากว่างและเป็นเวลาพักของแม่บ้านพอดี ฉันก็เลยตั้งใจจะเดินขึ้นมาเพื่อไม่ให้ง่วงก็เท่านั้น

หลังจากที่ฉันกำลังจัดเรียงขวดน้ำเข้าตู้เย็นก็ได้ยินเสียงเปิดประตู แน่นอนว่าต้องเป็นลูกค้าแน่นอน ฉันจึงลุกขึ้นเพื่อจะขอโทษเขาที่ทำงานช้า แต่เขากลับไม่ได้โทษอะไร ฉันจึงรีบก้มไปจัดการต่อทันทีเพื่อที่เขาจะได้พักผ่อน

แต่หลังจากฉันจัดการทุกอย่างเรียบร้อยและหันกลับไป กลับทำให้ฉันตกใจจนทำตัวไม่ถูก เพราะว่าร่างสูงของเจ้าของห้องเขาถอดเสื้อออก เผยให้เห็นผิวขาวเนียนและกล้ามเนื้อทุกสัดส่อน ฉันก้มหน้าเพื่อไม่ให้เสียมารยาทก่อนจะเดินออกจากโซนครัวเพื่อออกจากห้อง

แต่อยู่ๆ เขาก็ยื่นมือมากอดรัดเอวฉันไว้จนฉันตกใจทำอะไรไม่ถูก แล้วไหนจะคำพูดของเขาที่ฉันไม่เข้าใจ แต่ยังไม่ทันที่สมองจะได้คิดทบทวนอะไร ฉันก็ถูกดึงเข้ามาห้องนอน แล้วเขาก็ซุกไซ้ซอกคอฉันอย่างจาบจ้วงทันทีพร้อมกับกลิ่นแอลกอฮอล์ที่คลุ้งจากตัวเขา

“อย่าดื้อ เดี๋ยวฉันให้พิเศษ” เขาพูดขึ้นอย่างหงุดหงิดนิดหน่อย แล้วก้มลงไซ้คอฉันต่อพร้อมกับออกแรงดันฉันให้เดินถอยหลังไปอีก

ตุบ!

“อ๊ะ!” ฉันร้องขึ้นด้วยความตกใจกว่าเดิมหลังจากตัวเองถูกผลักลงที่เตียงกว้าง ส่วนผู้ชายตรงหน้ากลับยกยิ้มมุมปากอย่างพอใจ แล้วยกมือขึ้นไปจับที่ขอบกางเกงตัวเอง

ตอนนี้ฉันรู้แล้วว่ามันกำลังจะเลยเถิดไปไกลกว่าเดิม และฉันจะต้องเอาตัวรอดจากตรงนี้ไปให้ได้ ฉันรีบพยุงตัวลุกแล้วคลานไปที่ขอบเตียงอีกฝั่งเพื่อจะหนีออกจากเหตุการณ์อันตรายตรงนี้ แต่ก็ไม่ทัน

“กรี๊ดด!!!” มือหนารัดเข้าที่หน้าท้องฉันแล้วเหวี่ยงฉันกลับมาที่เตียงอย่างแรงเหมือนเดิม

“วันนี้ฉันไม่มีอารมณ์เล่นหรอกนะ ถ้าอยากเอาใจฉันก็แค่แสดงลีลาของเธอออกมาให้เต็มที่ก็พอ” เขาพูดขึ้นแล้วถอดกางเกงตัวเองออกอย่างเร็วจนเหลือเพียงกางเกงในตัวเดียว

และด้วยรูปร่างของเขาที่เป็นลูกครึ่ง มันทำให้ฉันกลัวมาก ตัวเขาใหญ่กว่าฉันมาก แล้วไหนจะ...

“ฉันไม่ใช่ผู้หญิงบริการนะคะ! คุณกำลังเข้าใจผิด” ฉันหวังว่าเขาจะมีสติและหยุดมันลง

แต่ไม่ใช่แบบนั้น เขากลับคลานขึ้นมาบนเตียงแล้วดึงข้อเท้าฉันเข้าหาเขาทันที

“เลิกเล่นละครได้แล้ว ตอนนี้ฉันต้องการมัน” เขาว่าขึ้นแล้วยกมือขึ้นมากระชากเสื้อเชิ๊ตทำงานของฉันจะกระดุมมันกระเด็นออกจากกัน

“กรี๊ดด! ปล่อยฉันนะคะ คุณกำลังเข้าใจผิด หยุดนะ!” ฉันพยายามปัดป่ายมือเพื่อป้องกันตัวเองจากสิ่งตรงหน้า

แต่แรงเขาก็เยอะมาก มากจนฉันทำอะไรไม่ได้เลย และทุกอย่างมันเกิดขึ้นเร็วมาก เร็วจนตอนนี้สภาพฉันก็เปลือยเปล่าหมดแล้ว

“หึ!” เขาใช้สายตาโลมเลียมองร่างกายฉันอย่างจาบจ้วงก่อนจะสบถออกมาที่ลำคอ นั่นยิ่งทำให้ฉันกลัวมากขึ้น

“ฉันขอร้อง อย่าทำอะไรฉันเลยนะคะ” ฉันยกมือไหว้เขาอย่างอ้อนวอน พร้อมน้ำตาที่ไหลรินออกมาจากตาทันที

“ชู่ววว” เขาทำเสียงให้ฉันเงียบลง แต่รอยยิ้มมุมปากของเขามันกลับทำให้ตัวฉันสั่นไหวแรงกว่าเดิม

และเขาก็กำลังจับขาฉันกางออกจากกันพร้อมกับแทรกตัวเข้ามาระหว่างขาฉัน

“ยะ...อย่านะ!”