ตอนที่ 4

รอยยิ้มปรากฏบนใบหน้าเมื่อนึกย้อนไปถึงอดีต ความช่างสงสัยในวัยเยาว์ทำให้พ่อแม่บอกเล่าความเป็นมาของตลาดแห่งนี้ สมัยพ่อแม่ยังหนุ่มสาวตลาดแห่งนี้เป็นศูนย์รวมสินค้าจากหลากหลายประเทศในแถบอินโดจีน ไม่ว่าจะเป็นลาว เวียดนาม ไทย และประเทศอื่นๆ คนทั่วไปจึงเรียกตลาดแห่งนี้ว่า ‘ตลาดอินโดจีน’ และก่อนที่จะมีการสร้างสะพานมิตรภาพไทย-ลาว นั้น ท่าเรือของตลาดแห่งนี้เคยถูกใช้เป็นจุดผ่านแดนถาวรสำหรับผู้ซึ่งต้องการจะเดินทางไปมาระหว่างราชอาณาจักรไทย กับ สาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว (สปป.ลาว) มีเรือข้ามฟากสัญจรไปมาระหว่างสองฝั่งแม่น้ำโขงอย่างคึกคัก ก็เลยเป็นที่มาให้คนท้องถิ่นนิยมเรียกชื่อตลาดแห่งนี้ว่า ‘ตลาดท่าเรือ’

จนถึงเมื่อปี พ.ศ.2498 เกิดน้ำท่วมครั้งใหญ่ขึ้นที่จังหวัดหนองคาย ‘พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวภูมิพลอดุลยเดช รัชกาลที่ 9’ พร้อมด้วย ‘สมเด็จพระนางเจ้าสิริกิติ์ พระบรมราชินีนาถ’ ได้เสด็จพระราชดำเนินมาเยี่ยมเยียนราษฎรผู้ประสบอุทกภัย และได้เสด็จฯ ขึ้นจากเรือพระที่นั่ง ณ ท่าเรือของตลาดแห่งนี้ ‘ตลาดท่าเรือ’ จึงถูกเปลี่ยนชื่ออีกครั้งเป็น ‘ตลาดท่าเสด็จ’ ซึ่งเป็นชื่อที่นักท่องเที่ยวส่วนใหญ่รู้จักในปัจจุบัน

ดังนั้นการเปิดบ้านเพื่อเป็นเกสเฮ้าท์จึงเป็นโอกาสที่จะสร้างอาชีพมั่นคงให้กับเธอได้ดีที่สุด เพราะเป็นทางเลือกหนึ่งให้กับนักท่องเที่ยวได้พักค้างคืนเพื่อเยี่ยมชมบรรยากาศริมแม่น้ำโขงในยามค่ำคืนและในยามเช้าตรู่ หรือหากจะไปเที่ยวที่เวียงจันทน์แบบไปเช้าเย็นกลับ การเลือกเข้าพักใน ‘ดวงดารา เกสเฮ้าท์’ ก็เป็นทางเลือกที่สะดวก เพราะบ้านของเธออยู่ไม่ไกลจาก ‘ตลาดท่าเสด็จ’ เลย

และเธอก็คิดไม่ผิด เพราะช่วงที่มีการก่อสร้างสะพานมิตรภาพไทย-ลาว เกสเฮ้าท์ถูกเหมาเป็นรายเดือน สร้างรายได้ให้เธอเป็นกอบเป็นกำ เมื่อทุนเพิ่มขึ้นเธอจึงตัดสินใจสร้างอพาตเม้นท์สูง 4 ชั้น 20 ห้อง บนที่ดินด้านข้าง ปรับปรุงบ้านด้านล่างเปิดกว้างไว้สำหรับเป็นห้องอาหารและโซนพักผ่อนต่างๆ ให้กับแขกที่มาเข้าพักค้างคืนและลูกค้าขาจรที่มากินอาหาร ส่วนชั้นบนนั้นห้องรับรองแขกที่พ่อกันเอาไว้จึงกลายเป็นห้องนอนของดวงดาราอย่างลงตัว

ทุกพื้นที่ถูกจัดสัดส่วนให้เหมาะกับประโยชน์ใช้สอย แม้แต่ระเบียงริมน้ำนี้ เมื่อลูกสาวออกความคิดเห็นว่าควรทำเป็นมุมนั่งเล่นทอดอารมณ์ชมโขง เธอก็ไม่ขัด และผลก็ออกมาดีจริงๆ เพราะนี่คือจุดเช็คอินที่ลูกค้าพูดถึงมากที่สุด

เดือนเคลื่อนสายตามองอาณาจักรที่เธอสร้างขึ้นเพื่อลูกสาวอย่างภาคภูมิ ก่อนจะพาร่างงดงามสมวัยเดินตรงไปสู่ด้านในตัวบ้าน เมื่อแดดยามเช้าไล่ระดับตามเวลาที่ก้าวเดิน

“คุณเดือนคะ ลูกค้าที่จองห้องไว้มาถึงแล้วค่ะ รินให้เขารออยู่ที่ห้องรับรอง”

เดือนละสายตาจากจานอาหารที่กำลังตกแต่งเงยหน้าขึ้นมอง นารินพนักงานต้อนรับร่างอวบวัย 30 ปีกว่า ที่เยี่ยมหน้าเข้ามาในครัว ยิ้มอ่อนโยนก่อนจะพูด

“อืม... รินไปคอยดูพวกเขาก่อนนะ หาเครื่องดื่มรับรองให้ด้วย เดี๋ยวฉันจะตามออกไป”

มือจัดจานอาหารต่ออย่างเร็วรี่ เพราะใกล้เวลาอาหารเที่ยงเข้ามาทุกที ทั้งลูกค้าที่เข้าพักและลูกค้าขาจรก็จะทยอยกันเข้ามากินอาหาร เธอจึงต้องเร่งมือให้ไวยิ่งขึ้น

แม้จะเป็นเพียงเกสเฮ้าท์ขนาดเล็กแต่เธอก็อยากให้ลูกค้าทุกคนที่มาพักได้รับความประทับใจกลับไปมากที่สุด เพื่อหวังผลให้เขากลับมาเยี่ยมเยือนกันอีกครั้ง ซึ่งผลตอบรับจากสิ่งที่ทำก็ดีตามคาดเพราะในส่วนของร้านอาหารมีลูกค้าขาจรเข้ามากินอาหารเยอะเป็นพิเศษ จนแม่ครัวของเธอวิ่งวุ่นทำอาหารมือเป็นระวิง เธอจึงเข้ามาช่วยจัดตกแต่งจานอาหารเพื่อแบ่งเบา และมอบหมายให้นารินคอยดูแลพื้นที่โดยรวม

“ค่ะคุณเดือน รินจะดูแลให้ดีที่สุดค่ะ”

นารินรับคำ แววตาเปี่ยมไปด้วยความเทิดทูนปรากฏบนใบหน้าขาวหมดจดตามแบบฉบับสาวหนองคาย กว่า 10 ปีแล้วที่ทำงานอยู่ที่นี่ จากผู้หญิงเร่ร่อนท้องแก่ที่ไม่รู้เลยว่าเด็กในท้องเป็นลูกของผู้ชายคนไหน เพราะเธอใช้ชีวิตบนเส้นทางประมาท จนญาติพี่น้องขับไล่ไสส่งเพราะกลัวว่าเธอจะมาสร้างปัญหาให้ ไม่มีใครให้พึ่งพิงจนคิดฆ่าตัวตาย โชคดีเหลือเกินที่ได้เจ้าของเกสเฮ้าท์แห่งนี้ให้ความช่วยเหลือ เธอได้ที่พัก อาหาร และงานที่ดีที่สุด ทั้งชีวิตนี้เธอและลูกจะฝากไว้ที่ ‘ดวงดารา’ อย่างซื่อสัตย์ จะไม่จากไปไหน

“เอ่อ! รินเดี๋ยวก่อน”

“คะ คุณเดือน”

“เดี๋ยวริชชี่กลับมาจากโรงเรียนให้ไปหาพี่ดาวด้วยนะ ดาวเขาเก็บเสื้อผ้าเอาไว้ให้น่ะ ดูเหมือนจะมีรองเท้าคู่ใหม่ของเจ้าริชด้วยนะ”

“ค่ะ คุณเดือน รินขอบคุณมากนะคะ”

เดือนพยักหน้ายิ้มๆ เมื่อเห็นดวงตาวาวไปด้วยหยาดน้ำอย่างซาบซึ้งใจของนารินก่อนจะก้มลงจัดจานอาหารต่อ เธอและพนักงานที่นี่อยู่กันแบบพี่น้อง ช่วยเหลือกันตามที่พอช่วยได้ โดยเฉพาะนารินกับ ‘ริชชี่’ เด็กหญิงตัวอ้วนกลมที่เธอคิดว่าเป็นญาติสนิท เพราะช่วยเหลือกันมาตั้งแต่เจ้าริชชี่ยังไม่คลอด

ดวงดาราค่อยๆ เยี่ยมหน้ามองผ่านประตูห้องครัวไปยังห้องรับรองด้านนอก เมื่อได้ยินเสียงหวานและเจือไปด้วยความอ่อนโยนของแม่ดังแว่วมาจากทางนั้น เธอต้องแน่ใจว่าแม่อยู่ที่นั่นจริงๆ แม่กำลังต้อนรับลูกค้าที่มากันเป็นครอบครัว ซึ่งประกอบไปด้วยพ่อแม่วัยทำงานและลูกในวัยไม่น่าจะเกิน 10 ปี

เห็นดังนั้นดวงดาราก็มั่นใจว่าแม่จะไม่กลับขึ้นไปบนห้องนอนในเวลานี้แน่ เพราะถ้าลูกค้ามีเด็กเล็กมาด้วย แม่จะยิ่งดูแลเป็นพิเศษไม่ให้คลาดสายตา เพราะแม่ห่วงใยเด็กทุกคน ไม่ต่างจากที่แม่ห่วงใยเธอมากจนเกินพอดี