ตอนที่ 3

“แล้ววันนี้ลูกค้าจะมากี่โมงคะแม่ เผื่อดาวจะแว่บไปงีบสักแป๊บนึงน่ะค่ะ เดี๋ยวพอลูกค้ามา ดาวจะออกมาช่วย”

“ดาวนอนไปเถอะลูก ตื่นเมื่อไหร่ก็ค่อยมาช่วยล่ะกัน วันนี้เป็นครอบครัวพ่อแม่ลูกน่ะ สี่คนเอง แม่กับพวกพี่ๆ เขาดูแลกันเองได้ ดาวพักผ่อนเถอะ เดี๋ยวจะเสียชื่อเจ้าของเกสเฮ้าท์หมด”

“ทำไมเหรอคะแม่ แม่กลัวดาวไม่สวยเหรอ แค่นี้ดาวก็สวยจะแย่แล้ว” ดวงดาราอมยิ้มทำสีหน้าภูมิใจในความสวยของตัวเอง

“ก็คงอย่างงั้นแหละ ยิ่งถ้าใครมาเห็นสภาพตอนนี้ สงสัยได้วิ่งกันป่าราบ” เดือนปรายตามองลูกสาวพร้อมทำท่าทางขนลุกขนพองราวกับเห็นตัวประหลาด

“แม่อ่ะ ดาวน่ะสวยยี่สิบสี่นะคะ”

“จ้า... แม่เชื่อ อย่างนั้นเราปิดเกสเฮ้าท์แล้วเปลี่ยนเป็นเปิดเซเว่นแทนดีมั้ย จะได้ไม่เสียชื่อดาวสวยยี่สิบสี่”

“แม่อ่ะ ทันลูกทุกครั้งเลยนะ”

ดวงดาราตัดพ้อทำท่ากระฟัดกระเฟียดที่แม่รู้ทันเธอไปซะทุกอย่าง แม้แต่เธออยากสวยไม่มีวันพักผ่อนเหมือนร้านสะดวกซื้อที่เปิดบริการ 24 ชั่วโมง แม่ก็ยังรับมุกเธอได้

“ก็ลองไม่ทันสิ ทะโมนอย่างเรา แม่จะไปตามจากที่ไหนได้ล่ะ แม่น่ะไม่ไหวจะเคลียร์กับเราแล้วนะ”

“แหม... ใช้คำวัยสะรุ่นซะด้วย ทันสมัยจริ๊งคุณนายเดือน”

ดวงดาราพูดเย้าพร้อมสัมผัสปลายจมูกโด่งที่แก้มนวล ก่อนจะซบหน้าลงที่บ่าแบบบางพร้อมพูดคำหวานซึ้งๆ เรียกวาวน้ำตา

“แม่คะ... ดาวรักแม่นะคะ รักแม่ที่สุด”

“จ้า... แม่ก็รักดาวที่สุดในชีวิตของแม่ แต่แม่ว่าตอนนี้ดาวไปอาบน้ำก่อนดีมั้ย เหม็นขี้ฟันมากเลย”

น้ำเสียงอ่อนโยนของแม่ที่ตอบกลับคำรักของเธอ พร้อมทาบฝ่ามืออบอุ่นลงบนมือที่กอดรัดเอวของแม่เอาไว้ สร้างความอบอุ่นทว่าหนาวสะท้านไปถึงหัวใจ เมื่อสำนึกนั้นรับรู้อยู่เต็มอกว่าแม่รักเธอมากเหลือเกิน แต่สิ่งที่เธอคิดจะทำนั้น จะทำร้ายแม่หรือจะสร้างความสุขกันเล่า ดวงดาราครุ่นคิดจนรับรู้ได้ถึงอาการนิ่งไปของแม่ นั่นเธอจึงรู้ตัว เธอไม่ควรทำให้แม่สงสัยอะไร วงแขนจึงกอดรัดรอบเอวของแม่แน่นขึ้น ก่อนจะส่งน้ำเสียงเง้างอนไปหยอกเย้าแม่

“แม่อ่ะ รังเกียจดาวเหรอ นี่แน่ะ! นี่แน่ะ!”

“อุ๊ย! ดาว! แม่ไม่เล่นนะ ว้าย! ดาว นี่แน่ะ จี๋แม่เหรอ นี่แน่ะ!”

“แม่คะ ไม่นะคะ ว้าย!”

เสียงวี้ดว้ายตามมาด้วยเสียงหัวเราะสอดประสานของสองแม่ลูกที่ระเบียงริมโขง ทำให้พนักงานที่อยู่บริเวณนั้นต่างเยี่ยมหน้าออกมายิ้มและมีความสุขร่วมไปด้วย ภาพความรักนี้เกิดขึ้นบ่อยครั้ง เพราะที่แห่งนี้ ‘ดวงดารา’ เป็นดั่งดวงใจของทุกคน

หลังจากส่งดวงดาราที่โคนบันไดพร้อมกำชับให้ลูกสาวนอนพัก ไม่ต้องกังวลเรื่องลูกค้าเพราะเธอกับพนักงานคนอื่นๆ ดูแลกันได้ เดือนก็เข้ามาดูความเรียบร้อยของเกสเฮ้าท์ เพื่อรอรับลูกค้ากลุ่มแรกที่จะเข้าพักในเช้าวันนี้

เธอเดินตรวจตราไปทั่วทุกจุดของเกสเฮ้าท์ ไม่ว่าจะเป็นบริเวณต้อนรับลูกค้า มุมพักผ่อน มุมของว่าง หรือแม้แต่ห้องครัว เพราะเธออยากให้คนที่มาพักได้รับความพึงพอใจสูงสุดและได้รับความสุขในบ้านของเธอเสมือนอยู่บ้านของตนเอง เดินออกมาจนถึงริมน้ำก่อนจะหันมองเข้าสู่ตัวบ้านเพื่อตรวจดูความเรียบร้อยโดยรวม ทุกอย่างดูน่าพอใจสมกับที่เธอใส่ใจดูแลเป็นอย่างดี ความภูมิใจในวันนี้ทำให้อดไม่ได้ที่จะคิดถึงความเป็นมาของ ‘ดวงดารา เกสเฮ้าท์’

รอยยิ้มละมุนแต่เจือเศร้าปรากฏบนใบหน้าเมื่อนึกถึงเจ้าของบ้านคนเดิมซึ่งก็คือ ‘พ่อ-แม่’ บ้านหลังนี้ถูกสร้างขึ้นเมื่อครั้งเธออายุราว 10 ปี โดยพ่อเป็นคนออกแบบและคุมช่างก่อสร้างด้วยตัวเอง

บ้านที่จัดว่าทันสมัยในยุคนั้นปลูกสร้างแบบเรือนไทยครึ่งตึกครึ่งไม้ ชั้นบนเป็นไม้ ชั้นล่างเป็นปูน วางผังพื้นที่ใช้สอยได้อย่างครบครัน โดยชั้นล่างประกอบไปด้วยห้องนั่งเล่น ห้องครัว ห้องกินข้าว ห้องเก็บของ ห้องนอนของพ่อแม่ และห้องนอนของแม่บ้าน

ส่วนชั้นบนนั้นออกแบบให้มีบันไดขึ้นจากด้านหน้าและแยกเป็นห้องปีกซ้ายกับห้องปีกขวา มีห้องน้ำในตัวและมีระเบียงหน้าห้องสำหรับจัดมุมนั่งเล่นขนาดย่อมได้ พ่อบอกว่าสร้างแบบนี้ไว้เผื่อเธอโตขึ้นจะได้ใช้ชีวิตอย่างเป็นอิสระ ไปไหนมาไหนจะได้ไม่ต้องคอยให้พ่อแม่มารอเปิดประตู ส่วนอีกห้องนั้นก็เอาไว้รับรองแขกหรือญาติพี่น้องที่อาจมาเยี่ยมเยือนกันในช่วงเทศกาลวันหยุด แต่เธอกลับทำให้พ่อแม่ผิดหวัง เรียนไม่จบ หนีตามผู้ชายไป พ่อแม่ต้องอับอายญาติพี่น้อง ทว่าสุดท้ายพ่อแม่และบ้านหลังนี้กลับเป็นที่พึ่งพิงทั้งทางร่างกายและทางจิตใจให้กับเธอ

และในยามนี้บ้านที่พ่อแม่สร้างไว้ก็สร้างอาชีพที่มั่นคงให้กับเธอ เพราะเมื่อพ่อกับแม่เสียชีวิตอย่างกะทันหันด้วยอุบัติเหตุ เธอที่พอมีความรู้ด้านบัญชีแม้จะเรียนไม่จบก็ตาม แต่ก็พอที่จะมองอนาคตสำหรับตัวเองและลูกได้

เดือนผินหน้ามองไปยังสะพานขนาดใหญ่ที่ทอดตัวสานสัมพันธ์จากฝั่งไทยไปฝั่งลาว โดยมีจุดเริ่มต้นจาก ‘ตลาดอินโดจีน’ หรือที่คนส่วนใหญ่รู้จักกันในนาม ‘ตลาดท่าเสด็จ’ แต่พ่อกับแม่ของเธอมักเรียกติดปากว่า ‘ตลาดท่าเรือ’