บทที่ 2

“ค่ะ มันยังไม่พอที่จะทำให้คุณตาสว่าง ลองเอาการกระทำของคุณตอนนี้กลับไปคิดไตร่ตรองว่ามันดีแล้วอย่างนั้นเหรอ คุณกับฉันเป็นคนเหมือนกันทำไมต้องเหยียบย่ำให้อีกฝ่ายจมดิน ถ้าลูกคุณเป็นฉันแล้วเขามีผู้ชายที่ไหนก็ไม่รู้มายื่นเงินให้แล้วบอกให้เขาเปลื้องผ้า คุณจะคิดยังไง” คำพูดท้าทายของศรินภัสร์ทำให้คนฟังเลือดขึ้นหน้า

“ฉันจะเอาเรื่องเธอให้ถึงที่สุด ที่กล้าทำแบบนี้กับฉัน” มนตรีเอ่ยขู่ เพราะเคยใช้วิธีนี้มาแล้วนับครั้งไม่ถ้วน ซึ่งแต่ละครั้งมันได้ผลเสมอ

“เชิญค่ะ ดิฉันเองก็จะฟ้องคุณกลับในข้อหาล่วงเกินและสบประมาท”

“ล่วงเกินอะไรไม่ทราบ น้ำหน้าคนอย่างเธอใครเขาจะมาฟัง” ชายหนุ่มเริ่มนึกถึงสิ่งที่ตัวเองได้ทำ เพราะก่อนหน้านี้ได้ตีก้นตึงๆ ของแอร์สาวตอนที่กำลังเดินผ่านไปคนหนึ่งหรือเธอจะเห็นเข้า

“แต่ถ้าฉันมีหลักฐานตอนที่เราคุยกันเมื่อครู่ ก็คงจะมีคนฟังบ้างนะคะ นักข่าวคงเล่นข่าวนี้สนุกแน่นอน ลูกนักการเมืองรายใหญ่ ใช้เงินซื้อแอร์โฮสเตส แต่พอถูกปฏิเสธกลับฟ้องร้องเพราะเสียหน้า” ศรินภัสร์หยิบเครื่องอัดเสียงออกมาจากกระเป๋า ก่อนจะกวัดแกว่งไปมา

“เธอ ฝากไว้ก่อน” เมื่อจนด้วยทางออก มนตรีจึงนั่งกระฟัดกระเฟียดไม่พอใจจนควันออกหู ถ้าเรื่องนี้เกิดแดงขึ้นมาจนถึงหูนักข่าว เขาต้องถูกผู้เป็นพ่อฆ่าเป็นแน่ ไม่น่ามาเล่นกับงูพิษตัวนี้เลย สายตาของมนตรียามมองมายังศรินภัสร์เหมือนรังเกียจเธอเต็มประดา ช่างต่างจากเมื่อครู่ลิบลับ

“ไม่แน่จริงนี่หว่า ไอ้ลูกหมาน้อย เอ๊ย ” หญิงสาวลุกขึ้นยืนก่อนจะเอ่ยกับตัวเองเบาๆ มองคนตรงหน้านิ่ง ตอนนี้ชายหนุ่มกลับไม่มองเธอแม้แต่หางตา ใบหน้าหันไปทางอื่นจนคอแทบจะเคล็ดก็ว่าได้ ศรินภัสร์สะบัดหน้าเดินไปยังจุดพักของแอร์ในเครื่องบินเห็นสายตาของพี่กับบรรดาแอร์ด้วยกันมองเขม็ง พอปิดม่านบังสายตาลงหญิงสาวก็เอามือขึ้นปิดปากก่อนจะร้องกรี๊ดออกมาอย่างเหลืออด

“อยากฆ่ามันให้ตายจริงๆ” ศรินภัสร์กำมือทั้งสองข้างแน่น

“ขอบคุณนะคะพี่ตรี ที่ซัดผู้ชายหน้าหม้อแบบนั้นจนหงายเก๋งไปเลย” บรรดาแอร์โฮสเตสสาวต่างดีอกดีใจกันยกใหญ่ ที่ศรินภัสร์ทำให้ความหวังของพวกเธอเป็นจริง ดูท่าทางผู้ชายคนนั้นที่หงอไปถนัดตาก็สะใจไม่น้อย แม้จะฝึกมาให้มีความอดทนสูงต่อการบริการลูกค้า แต่บางครั้งความอดทนของคนเราก็มีขีดจำกัด ยิ่งถูกหยามศักดิ์ศรีด้วยแล้ว ใครหรือจะยอม

“เยี่ยมเลยเพื่อนสาว ซัดมันให้หมอบไปเลยไอ้ผู้ชายบ้ากามแบบนี้” เยาวเรศเพื่อนสนิทของศรินภัสร์ ที่รู้จักกันตั้งแต่เรียนเอ่ยชมเพื่อนสาวอีกคน

“ทำดี แต่ก็ระวังด้วยล่ะ เดี๋ยวเขาจะแว้งกัดเอา” ภาณุพงศ์เอ่ยบอกน้องสาว เพราะศรินภัสร์นั้นทำอะไรห่ามๆ ชอบหาเรื่องใส่ตัวเองตลอด บ้าแบบนี้ไม่แปลกที่ยังไม่มีแฟนกับเขาสักที ไม่เหมือนสจ๊วตอย่างเขาที่เปลี่ยนหนุ่มๆ ไม่ซ้ำหน้า จะว่าไปสมัยนี้ชาวสีม่วงหาง่ายกว่าผู้ชายแท้ๆ เสียอีก

“ค่ะพี่ ตรีก็ไม่อยากไปยุ่งกับคนแบบนั้นหรอก แต่ก็ขอสักหมัดสองหมัด ถ้าคิดเจ็บใจที่เอาเงินซื้อเราไม่ได้แล้วเป็นเรื่องขึ้นมา ตรีก็จะเอาเรื่องนี้เป็นกรณีศึกษาให้คนทั้งประเทศรู้ไปเลย ว่าผู้ชายดีๆ หาไม่ได้อีกแล้ว” ศรินภัสร์มาดมั่นและจะทำอย่างที่พูดจริงๆ หากเกิดเรื่องขึ้น

“จะบอกว่ามีแต่เกย์ กะเทย กระทิง เก้ง กวางใช่ไหม” ภาณุพงศ์สกัดคำพูดของน้องสาว เรื่องที่เขาเป็นเกย์ศรินภัสร์นั้นรับรู้มาตลอด และไม่ได้ห้ามหรือแสดงออกว่ารังเกียจ กลับบอกว่าสิ่งไหนที่เขาทำแล้วมีความสุขก็ทำไป แต่ก็ไม่รู้ว่าจริงหรือเปล่า เพราะยามใดที่เขาควงหนุ่มๆ สายตาของศรินภัสร์มักจะกัดจิกเขาตลอด ดีนะที่พ่อกับแม่ชิงไปอยู่บนสวรรค์กันก่อน ไม่ต้องมารับรู้เรื่องนี้ ไม่อย่างนั้นพวกท่านคงอกแตกตายเป็นแน่ ที่รู้ว่าลูกชายเปลี่ยนไป ไม่ได้เกิดมาเป็นชายสมชายอย่างที่ควรจะเป็น

“ค่ะคุณพี่” ศรินภัสร์เอ่ยรับคำ มีพี่ชายที่เป็นเหมือนพี่สาว เก๊กแมนแต่ก็ชอบผู้ชายด้วยกันแบบนี้ดีไปอีกแบบ แม้เธอจะแพ้พี่เรื่องบริหารเสน่ห์ก็ตาม เพราะพี่ชายเธอนั้นมีหนุ่มๆ เข้ามาป้วนเปี้ยนให้กลัดกลุ้มบ่อยๆ ผิดกับเธอที่ตั้งแต่แตกเนื้อสาวมาไม่มีใครมาจีบหรือสนใจสักคน ไม่รู้เป็นอะไรเหมือนกัน

แต่จะว่าไปพี่ชายเธอก็ทำให้บรรดาสาวๆ อกหักกันไปเป็นแถวๆ ก็เคยมี ไม่ใช่ไปหลอกว่ารักแต่สาวๆพวกนั้นพอรู้ว่าพี่ชายเธอใจจริงชอบอะไร ก็ต่างอกหักตามระเบียบเรียบร้อยชาวสีม่วง คนที่เป็นแอร์มานานทำใจเรื่องนี้ได้ แต่แอร์หน้าใหม่รุ่นน้องที่ไม่รู้ความจริงก็ปลาบปลื้ม ชื่นชอบพี่ชายเธอไปเป็นพักๆ แต่ความลับก็ไม่มีในโลกอีกเช่นกัน

“ว่าแต่กลับไปคราวนี้เราจะไปเที่ยวพักสมองที่ไหนกันดีจ๊ะสาวๆ” ศรินภัสร์เอ่ยถาม เพราะทุกครั้งที่กลับจากทำงานยาวติดกันหลายวัน พวกเขาจะมีตารางวันหยุดพักนานเหมือนกัน จึงจับกลุ่มไปเที่ยวบ่อยๆ แต่เน้นเที่ยวในประเทศเพราะจะได้อุดหนุนคนไทยด้วยกัน

“เพื่อตอบแทนพี่ตรี นุชขอจัดทริปนี้เองนะคะ” แอร์โฮสเตสสาวสวยอีกคนหนึ่งเอ่ยขึ้น

“ได้ แต่ขอแบบสนุก เร้าใจ ผจญภัยในป่าแบบนั้นก็ดี เพราะพี่เบื่อตึกสูงเต็มทนแล้ว” ศรินภัสร์เอ่ยบอก เพราะอยากได้สถานที่ที่เงียบให้ได้พักผ่อนจริงๆ ไม่ใช่ไปเจอบรรยากาศเดิมๆ

“รับทราบค่ะ” นุชนาถยิ้มให้ ทั้งหมดกลับไปทำหน้าที่บริการผู้โดยสารบนเครื่องบินต่อ จนกว่าเที่ยวบินนี้จะสิ้นสุดลง ศรินภัสร์เดินตรวจภายในชั้นเฟิร์สคลาส มองมนตรีผ่านหางตาก่อนจะยิ้มเพราะเขาเงียบลงไปมาก เห็นหันข้างนอนนิ่งไม่รู้หลับจริงหรือหลอก เล่นกับใครไม่เล่นมาเล่นกับยายตรี