ตอนที่ 9 เหม่ยฮวา

ตอนที่ 9

เหม่ยฮวา

“ออกมายืนตากลมได้เช่นนี้ แสดงว่าเจ้าดีขึ้นมากแล้วกระมัง” เสียงเรียบเฉยแต่แฝงไปด้วยอำนาจที่ดังอยู่ไม่ไกลนักทำให้นางหันกลับมามองทางด้านหลังของนาง ซึ่งก็พบว่าเจ้าของน้ำเสียงเมื่อครู่นั้นเป็นบุตรสูงใหญ่กำยำอีกทั้งยังมีใบหน้าหล่อเหลาผู้หนึ่ง

“ท่านคือ” นางเอ่ยถามออกมา พร้อมกับมองไปที่เขาด้วยสายตาตั้งคำถาม

“ข้าคือเฟิงอวิ๋นเค่อ หรือที่พวกคนที่นี่เรียกว่า ท่านเจ้าหุบเขานั่นแหละ”

อ่าที่แท้ท่านเจ้าหุบเขาก็คือเขาผู้นี้นั่นเอง

นางคิดในใจก่อนจะโค้งคำนับเขาไปอย่างที่นางมักจะเห็นพวกสาวใช้ที่มาดูแลนางทำอยู่ทุกเช้าเมื่อพบหน้ากัน

“หลายวันมานี้ เป็นเพราะข้ามีงานมากมายต้องรีบจัดการจึงไม่ได้แวะมาเยี่ยมเจ้าต้องขอโทษเจ้าด้วย”

เฟิงอวิ๋นเค่อกล่าวขึ้น พร้อมกับเดินตรงเข้าไปใกล้สตรีเบื้องหน้ายิ่งขึ้น

แล้วพอยิ่งเห็นนางใกล้ๆเช่นนี้เขาก็ได้ทีสำรวจใบหน้าของนางพอดี ใบหน้าของนางนั้นเป็นรูปไข่ ดวงตางดงาม คิ้วเรียบโค้งเข้ากลับใบหน้างาม ริมฝีปากได้รูป นับเป็นสตรีที่งามพอที่จะล้มเมืองได้ หากจะกล่าวเช่นนี้ไปก็คงไม่ได้กล่าวเกินจริงไปแต่อย่างใด

“ขอบคุณท่านเจ้าหุบเขาที่เป็นห่วงเจ้าค่ะ” นางเอ่ยพร้อมกับยิ้มตอบกลับไปเช่นกัน

“หมอที่รักษาเจ้าบอกว่าเจ้าเสียความทรงจำทั้งหมดไปแล้ว ตอนนี้เจ้าก็ยังจำสิ่งใดไม่ได้เช่นนั้นหรือ” เขาเอ่ยถามหยั่งเชิงสตรีงามตรงหน้าอีกครั้ง

ก่อนที่เขาจะเริ่มแผนการก็ควรที่จะตรวจสอบให้ชัดเจนเสียก่อน

“ตอนนี้ข้าก็ยังจำสิ่งใดไม่ได้เลย ข้าไม่รู้ด้วยซ้ำว่าข้าเป็นใครหรือว่ามีชื่อว่าอะไรข้าก็ยังไม่รู้” ร่างบางเอ่ยเสียงเบาราวกับกำลังท้อใจและเป็นทุกข์เป็นอย่างมาก

“ทุกอย่างล้วนเป็นความผิดของข้าเอง ข้าทำให้เจ้าต้องทุกข์ใจเสียแล้ว” เขาเอ่ยขึ้น แม้น้ำเสียงจะยังคงเรียบนิ่งราวกับไม่ได้รู้สึกผิดกับสิ่งที่พูดออกมา แต่ก็ทำเอาสตรีตรงหน้าเขานั้น หันมามองเขาอย่างฉงนใจจนได้

“เมื่อครู่ท่านว่าเป็นความผิดของท่าน ที่ท่านว่าหมายถึงสิ่งใดกัน”

“เพราะข้ามัวแต่ยุ่งไม่ได้รีบมาดูและเจ้า เจ้าจึงต้องสับสนเรื่องของตัวเองเช่นนี้ เป็นข้าที่ผิดต่อเจ้าในฐานนะสามี” เอ่ยจบเฟิงอวิ๋นเค่อก็ไม่รอช้าเขานั้นดึงร่างบางเขามากอดในทันที เขากอดนางในอ้อมแขนอย่างแนบแน่น ไม่ได้สนใจสตรีในอ้อมกอดที่ยามนี้ตัวแข็งทื่ออยู่ในอ้อมกอดของเขา

ยามนี้นางตกใจจนตัวแข็งไปหมด ความคิดก็สับสนวุ่นวาย นางไม่รู้ว่าควรจะรู้สึกเช่นไรที่อยู่ๆก็มีบุรุษผู้หนึ่งซึ่งเป็นเจ้าของที่ๆนางอาศัยและรักษาตัวอยู่หลายวันมาพูดว่าเขานั้นเป็นสามีของนาง

“เมื่อครู่ท่านพูดว่าท่านเป็นสามีของข้า” นางเอ่ยถามขึ้น แม้ยามนี้นางจะยังจมอยู่ในอ้อมกอดของเขาอยู่ก็ตาม

“เป็นอย่างที่เจ้าคิด ข้าคือสามีของเจ้า เจ้าเองก็เป็นฮูหยินของข้าเช่นเดียวกันเหม่ยเอ๋อร์” ครานี้เขาจงใจเอ่ยขึ้นพร้อมกับลูบไปที่แผ่นหลังของนางไปเบาๆ

“เหม่ยเอ๋อร์ เป็นชื่อของข้าเช่นนั้นหรือ” นางเอ่ยถามขึ้นอีก เมื่อได้ยินว่าเมื่อครู่ดูเหมือนว่าเขาจะเรียกนางเช่นนี้

“ใช่แล้ว เจ้ามีชื่อว่าเหม่ยฮวา ข้าเรียกเจ้าว่าเหม่ยเอ๋อร์” เขาโกหกอีกคำโตทีเดียว

ความจริงแล้วชื่อของนางนั้นเขาเพิ่งคิดได้สดๆร้อนๆเลยทีเดียว โดยที่เขานั้นให้นางชื่อคล้ายกับต้นเหมยที่เขาพบกับนางในครั้งแรก

เหม่ยฮวาเช่นนั้นหรือ เหม่ยฮวาเป็นชื่อของนาง นางมีสามีชื่อเฟิงอวิ๋นเค่อ สองอย่างนี้ถูกนางบันทึกเข้าไปในสมองอันวางเบาของนางในยามนี้ แม้จะรู้สึกแปลกอย่างไรก็ไม่รู้ แต่อย่างน้อยยามนี้นางก็รู้ว่าตัวเองคือใครแล้ว อีกอย่างคือนางไม่ได้อยู่ตัวคนเดียว นางมีสามีที่จะคอยปกป้องนางแล้ว

นางในยามนี้รู้สึกปลอดภัยขึ้นเล็กน้อย แม้จะยังรู้สึกไม่คุ้นเคยสัมผัสและอ้อมกอดของสามีนัก แต่ก็นับว่ายังดีกว่าต้องเคว้งคว้างว่างเปล่าอย่างหลายวันที่ผ่านมา

สามีของนางกลับเรือนหนังสือไปแล้ว ก่อนไปเขายังไม่ลืมกำชับนางว่าให้แต่งกายเสียใหม่ให้แลดูสดใสแล้วให้นางนั้นลงไปหาเขาที่เรือนหนังสือ แม้นางจะไม่ค่อยเข้าใจนักแต่ก็ยอมให้เหล่าสาวใช้ช่วยนางจัดแจงแต่งตัว ตามที่สามีนางได้สั่งเอาไว้

“เรียบร้อยดีแล้วเจ้าค่ะฮูหยิน” นางซึ่งเป็นหนึ่งในสาวใช้เอ่ยขึ้น ก่อนจะช่วยผู้ประคองผู้เป็นนายให้ลุกขึ้นจากหน้ากระจกเครื่องแป้ง

“นำทางข้าไปพบท่านพี่ที ป่านนี้คงรอข้าอยู่นางแล้วกระมัง” เจ้าของร่างบางที่นางประคองขึ้นมาหันมาเอ่ยขึ้นกับนางก่อนจะเดินนำนางนั้นออกไปที่ประตูเรือน

นางเองก็มองตามร่างของฮูหยินของพวกนางก่อนจะรีบเดินตามผู้เป็นนายออกไป แม้ภายในใจจะนึกโล่งอกอยู่เหมือนกันที่หลายวันมานี้พวกนางดูแลฮูหยินเป็นอย่างดี

แม้จะยังไม่รู้ว่าฮูหยินนั้นอยู่ที่หอหมอกดำนี้ในฐานนะอะไร ถือว่าพวกนางนั้นปรนนิบัติเจ้านายได้อย่างดีเลยทีเดียว เพราะฉะนั้นหลังจากที่ท่านเจ้าหุบเขา เอ่ยสั่งพวกนางทุกคนให้เรียก ฮูหยินว่าฮูหยินนั้น ในใจพวกนางนั้นก็รู้สึกได้ว่าพวกนางนั้นได้ลาภก่อนใหญ่เลยก็ไม่ปาน แน่นอนว่าการได้เป็นสาวใช้คนสนิทหรือแม้แต่สาวใช้ประจำตัวของฮูหยินท่านเจ้าหอนั้นถือว่าเป็นหน้าเป็นตาที่สุดในฐานนะสาวใช้แล้ว อย่างน้อยพวกนางก็ถือว่าอยู่เหนือกว่าสาวใช้ด้วยกันขั้นหนึ่งเลยก็ว่าได้